به نقل از «الف»

از تعقیب تا تماشای فیلم‌های روز

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۲۶۰۰۹

قدیم به کسانی می‌گفتند فیلمباز یا خوره که تماشای فیلم بخش مهمی از زندگی روزمره آن‌ها را تشکیل می‌داد. اما در بحث فیلم دیدن، فقط کمیت مطرح نیست و کیفیت حرف اصلی را می‌زند؛ کیفیت در روند مطالعه و انتخاب آثار برای تماشا و تشخیص این که دیدن کدام فیلم‌ها ارزش و اهمیت بیشتری دارد. نکته اینجاست که در صنعت نمایش و سرگرمی، اصلا بخش مهمی از کاربرد رسانه‌های سینمایی و حتی فرایند نقد و بررسی آثار در خدمت این امر است که تماشاگر بهترین اثر ممکن برای تماشا را با توجه به سطح سلیقه و انتظارات خودش انتخاب کند و برای آن هزینه بپردازد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در صورتی که تماشاگر از اثر انتخابی راضی نباشد، علاوه بر واکنش منفی به خود فیلم، تمام عوامل دخیل در فرایند انتخاب نیز از دایره اعتماد مخاطب خارج خواهند شد.

با توجه به اهمیت بحث چگونگی دنبال کردن فیلم‌ها و سریال‌های روز، که بررسی آن‌ها رویکرد معمول فیلیموشات به حساب می‌آید، در ادامه سعی داریم تا مروری بر راه‌های معمول برای ارتباط مخاطب با آثار و انتخاب آن‌ها، به این سوال بپردازیم: شما از چه طریقی فیلم‌های روز را دنبال می‌کنید؟

پاسخ به این سوال در دوره‌های زمانی و در نقاط مختلف دنیا شکل‌های مختلفی دارد. در سال‌های دور، مخاطب از طریق تبلیغات یا مراجعه به اخبار گیشه و باکس آفیس از جدیدترین فیلم‌های موجود در بازار خبردار می‌شد. حتی برنامه‌ها و سریال‌های تلویزیونی هم به دلیل محبوبیت و فراگیری موجب رشد مجلات و نشریات تخصصی برای راهنمای پخش شدند که از جمله می‌توان به TV Guid و اینترتینمنت ویکلی اشاره کرد. در این مقطع، مراجعه به ریویوهای جدید و هفتگی در نشریات مختلف در کنار توصیه‌های مردمی مهم‌ترین راه برای انتخاب و تماشای فیلم‌های روی پرده بود.

اینترنت، ابعاد جدیدی به این ارتباط اضافه کرد؛ خیلی زود وب‌سایت‌هایی مانند  ،IMDB راتن تومیتوز، یاهو موویز و متاکریتیک از راه رسیدند که با جمع‌آوری نقدها و آرای مردمی تماشاگران فیلم‌ها و تبدیل آن‌ها به معیارهای کمی همچون ستاره و امتیاز، تصمیم‌گیری را برای مخاطبان ساده کردند. تا حدی که این روزها امتیازات پایین یک فیلم یا سریال اثر چشمگیری بر اقبال مخاطبان نسبت به آن دارد و عموما این معیارهای کمی برای ارزشگذاری آثار به دلیل گسترده بودن دامنه نقدها و آرای مورد بحث و همچنین ثبات رویه در مراجعات عمومی به آن‌ها، به سنجه‌هایی قابل اعتماد تبدیل شده‌اند.

دقیقا این بخشی است که در دو دهه گذشته سینمای ایران همیشه از آن محروم بوده و با وجود گسترش نقد و تحلیل در فضای آنلاین، هیچ‌وقت مرجع و معیاری همه‌گیر و به دور از سلیقه‌ها و عقاید محدود برای ارزشگذاری نداشته‌ایم.

و باز در مرحله بعدی با گسترش VOD و پلتفرم‌های آنلاین، این روند نیز دستخوش تغییراتی تازه شد. در شرایط فعلی، کاربری که اشتراک یک پلتفرم خاص را تهیه کرده، برای اطلاع یافتن از محصولات جدید و روز نیازی به اطلاعات بیرونی ندارد و تنها با مراجعه به خود پلتفرم می‌تواند آثار موردنظر و باب طبعش را پیدا کند. در این مرحله، غولی مانند نت‌فلیکس سعی کرد تا پیشتاز باشد و علاوه بر فراهم کردن فرصت برای امتیازدهی و نظرسنجی از کاربران، با مطالعه رفتار و داده‌کاوی از الگوهای انتخاب و تماشای مخاطبان، برای تولید آثار جدید برنامه‌ریزی کند. به همین دلیل در شرایط فعلی، پلتفرم‌های استریم و پخش آنلاین محتوا شبیه به سیستم‌های بازی هستند که علاوه بر فراهم کردن خوراک برای مخاطب، از سلیقه و واکنش‌های او نیز برای ادامه و ارتقای چرخه تولید تغذیه می‌کنند.

در داخل کشور هم پلتفرم‌هایی مانند فیلیمو جایگاه ویژه‌ای برای گسترش این ارتباط دوسویه میان مخاطب و آثار تولیدی پیدا کرده‌اند. این روزها مخاطبان تولیدات سینما و شبکه نمایش خانگی ایران که ممکن است آثار را بر روی پلتفرم‌ها یا ابزارهای مختلف دنبال کند، مانند وبسایت و اپلیکیشن فیلیمو، (با قابلیت دانلود فیلم و سریال )اندروید باکس فیلیمو (فیلیموباکس) برای کاربران خانگی و همین‌طور ایرانیان خارج از کشور که به وسیله پلتفرم‌هایی مانند تلویکا به فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی دسترسی دارند، علاوه بر این که بدون نیاز به عوامل بیرونی در جریان آخرین تولیدات قرار می‌گیرند، با انتخاب و واکنش‌های خود نسبت به آثار، در مناسبات بازار و تولید نیز نقش مهمی را بر عهده دارند. طوری که شکست یا موفقیت یک فیلم یا سریال در برقراری ارتباط با مخاطب، می‌توان موجب تغییر مسیر سازندگان آن در ادامه کار شود.

در شرایط فعلی که قابلیت اکران آنلاین هم به پلتفرم‌های پخش اضافه شده، فرضا کاربری که تحت اشتراک فیلیمو قرار ندارد بدون نیاز به عوامل بیرونی می‌تواند با مراجعه به خود پلتفرم از وضعیت آثار روز باخبر شود و با توجه به مشخصات و واکنش‌های داخلی نسبت به محصول، گزینه مورد نظر خود را برای تماشا انتخاب کند و بعدا نیز واکنش و نظر خود را ابراز نماید.

منبع: الف

کلیدواژه: پلتفرم ها فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۲۶۰۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گناه فرشته یا گناه شهاب حسینی ، لادن مستوفی ، امیر آقایی و ...

عصر ایران ؛ نهال موسوی - سریال گناه فرشته به ایستگاه آخر رسید و برخلاف استقبالی که از قسمت‌های اولیه صورت گرفت، مخاطبان از شکل تمام شدن و پایان این مجموعه راضی نبودند.

در واقع از اواسط سریال این نارضایتی شکل گرفت و بیشتر هم به این دلیل بود که گره‌های داستانی و معماهایی که مدام در طول سریال مطرح می‌شد به شکل مشخصی سرانجام پیدا نمی‌کرد و آخر سر هم به شکلی بسیار ساده و دم دستی گره افکنی از اتفاقات را انجام داد.

حال نکته مهم در این نوشتار، نقد یا  تحلیل سریال گناه فرشته نیست بلکه بیشتر به افرادی مربوط می‌شود که حضور آنها باعث توجه و استقبال از یک مجموعه نمایشی می‌شود و اکثریت مخاطبان به دلیل حضور بازیگرانی مانند شهاب حسینی، امیر آقایی، لادن مستوفی، مهدی سلطانی و حتی بهروز رضوی (دوبلور باسابقه) از همان ابتدا برای دیدن این سریال می‌نشینند.

در صنعت فیلم و سریال تمام جهان از هالیوود گرفته تا بالیوود و از شرق دور تا اروپا و ... بازیگران اولین قلاب برای به دست آوردن بیننده به شمار می‌روند به عبارتی ویترین جذب مخاطب هنرپیشگانی است که در آن مجموعه نمایشی حضور دارند.

تماشاگران همواره بیشتر از هرچیز دیگری در فیلم و سریال با بازگران هستند که آن را معرفی می‌کنند برای مثال می‌گویند: «یک سریال جدید اومده که شهاب حسینی، لادن مستوفی و ... توش بازی می‌کنند» حال در مراحل بعدی از کارگردان یا پلتفرم پخش کننده آن حرف به میان می‌آید. البته به غیر از کارگردانان صاحب نامی که خود برند معروفتری از هنرپیشه‌ها هستند. مثل فرهادی و کیمیایی در ایران و یا اسکورسیزسی، فینچر، تارانتینو، وودی آلن و ... در جهان.

حال پرسش این است که آیا خود بازیگران هم خود به این نقطه اتصال آنها بین مخاطب و یک مجموعه نمایشی آگاه هستند یا خیر؟ بسیار بعید است که نقش آفرینان مهم سینمای ایران از درجه اهمیت حضور خودشان آگاه نباشند، حال که اصل را بر این آگاهی گذاشته‌ایم پس چرا حاضر به همکاریی می‌شوند که برند هنری آنها را خدشه‌دار می‌کند؟ فقط برای پول است یا خیر مناسبات دیگری در میان است؟ 

بعید است که بازیگرانی مانند شهاب حسینی یا امیر آقایی و ... فقط به دلیل دستمزد بالا حاضر به همکاری با یک مجموعه نمایشی شوند چون برای آنها انواع و اقسام پیشنهادهای مختلف در دسترس است، از تبلیغات و همکاری با برندهای تجاری گرفته تا همین بازیگری و ... 

آیا واقعا بازیگران فیلمنامه را تا آخر نخوانده‌اند؟ برخی اوقات هم در صنعت سینما و سریال سازی ایران از این اتفاقات هم رخ می‌دهد که چند قسمت ابتدایی سریال آماده است و بر اساس آن قرارداد بسته می‌شود ولی بعدتر فیلمنامه سرانجام چندان موفقی پیدا نمی‌کند اما بازگران قرارداد دارند و ناچارند تا آخر همراه سریال باشند. (البته این هم یکی از احتمالات است).

برخی اوقات هم پیش می‌آید که بازیگران به دلایل مختلف حاضر به همکاری می‌شوند مثل دوستی و رفاقت یا اعتماد کردن به شخصی که کارنامه موفقی داشته است و ...

بهرجهت هر کدام از حالت‌های فوق باشد در نتیجه تاثیری ندارد زیراکه مخاطب نه در جریان این اتفاقات است و نه برایش اهمیتی دارد، برای او محصولی که در پیش روی است و برای آن وقت و هزینه گذاشته است ملاک است.

به این دلیل بازیگران باید مراقب این اهمیت و جایگاه خود یا بهتر است بگوییم مراقب این اعتماد تماشاگران به سابقه کاری و برند هنری خودشان باشند، چه‌بسا که تکرار این موضوع باعث می‌شود که جایگاهشان در نزد نگاه مخاطبان دچار خدشه شود و برای بازگرداندان این اعتماد راه سختی در پیش است.

در جهان امروز که روزانه از هر طرف جهان چندین فیلم و سریال در معرض دید تماشاگران به ساده‌ترین شکل ممکن قرار می‌گیرد اهمیت این نکته بسیار بیش از پیش است. فرقی هم ندارد برای بازیگران، سازندگان، پلتفرم‌های نمایش خانگی و ... همگی شامل این قانون اعتماد و یا سلب اعتماد مخاطب می‌شوند که باید از آن جلوگیری کنند و تنها راه هم ارتقا کیفیت محصول است.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: روایت پردیس پورعابدینی از یک سکانس جنجالی با شهاب حسینی (فیلم) توضیح مشاور حقوقی گناه فرشته درباره سکانس جنجالی سریال گناه بزرگ سازنده سریال گناه فرشته