گزارش بانک جهانی از رتبه ایران در شاخص توسعه انسانی
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۴۲۲۳۲
سنگاپور بهترین کشور از نظر توسعه انسانی معرفی شد.
به گزارش ایسنا، بانک جهانی در گزارش جدید خود از وضعیت شاخص توسعه انسانی اعلام کرد که ریسک های ایجادشده ناشی از کرونا می تواند دستاوردهای کشورها در توسعه انسانی را که برای آن ها زحمت زیادی کشیده شده است هدر دهد. این نهاد با اشاره به تجربه همه گیری های قبلی گفته است که کرونا نه تنها روی بیماران که روی اطرافیان و نظام درمانی و اقتصادی کشورها نیز تاثیر منفی گذاشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در بیشتر شاخص ها، کشورهای آفریقا و جنوب آسیا بدترین وضعیت و اروپا و آمریکای شمالی بهترین وضعیت را دارند. شاخص توسعه انسانی بر حسب عددی بین صفر تا یک بیان می شود که صفر بدترین وضعیت و یک بهترین وضعیت است. در ادامه با رتبه برخی کشورها آشنا می شوید:
کشورهای با توسعه انسانی بسیار بالا
۱-سنگاپور
شاخص توسعه انسانی: ۰.۸۸
۲- هنگ کنگ
شاخص توسعه انسانی: ۰.۸۱
۳- ژاپن
شاخص توسعه انسانی: ۰.۸
۴- کره جنوبی
شاخص توسعه انسانی: ۰.۸
۵- کانادا
شاخص توسعه انسانی: ۰.۸
۶- فنلاند
شاخص توسعه انسانی: ۰.۸
۷- سوئد
شاخص توسعه انسانی: ۰.۸
کشورهای با توسعه انسانی بالا
۱- هلند
شاخص توسعه انسانی: ۰.۷۹
۲- انگلیس
شاخص توسعه انسانی: ۰.۷۸
۳- نروژ
شاخص توسعه انسانی: ۰.۷۷
۴- استرالیا
شاخص توسعه انسانی: ۰.۷۷
۵- سوییس
شاخص توسعه انسانی: ۰.۷۶
۶- آلمان
شاخص توسعه انسانی: ۰.۷۵
۷- آمریکا
شاخص توسعه انسانی: ۰.۷
کشورهای با توسعه انسانی متوسط رو به بالا
۱- روسیه
شاخص توسعه انسانی: ۰.۶۸
۲- امارات
شاخص توسعه انسانی: ۰.۶۷
۳- ترکیه
شاخص توسعه انسانی: ۰.۶۵
۴- تایلند
شاخص توسعه انسانی: ۰.۶۱
۵- قرقیزستان
شاخص توسعه انسانی: ۰.۶
کشورهای با توسعه انسانی متوسط رو به پایین
۱- ایران
شاخص توسعه انسانی: ۰.۵۹
۲- ارمنستان
شاخص توسعه انسانی: ۰.۵۸
۳- گرجستان
شاخص توسعه انسانی: ۰.۵۸
۴- آذربایجان
شاخص توسعه انسانی: ۰.۵۸
۵- عربستان
شاخص توسعه انسانی: ۰.۵۸
۶- اندونزی
شاخص توسعه انسانی: ۰.۵۴
کشورهای با توسعه انسانی پایین
۱- مصر
شاخص توسعه انسانی: ۰.۴۹
۲- هند
شاخص توسعه انسانی: ۰.۴۹
۳- آفریقای جنوبی
شاخص توسعه انسانی: ۰.۴۳
۴- عراق
شاخص توسعه انسانی: ۰.۴۱
۵- پاکستان
شاخص توسعه انسانی: ۰.۴۱
کشورهای با توسعه انسانی بسیار پایین
۱- اتیوپی
شاخص توسعه انسانی: ۰.۳۸
۲- ساحل عاج
شاخص توسعه انسانی: ۰.۳۸
۳- سودان
شاخص توسعه انسانی: ۰.۳۸
۴- چاد
شاخص توسعه انسانی: ۰.۳
۵- آفریقای مرکزی
شاخص توسعه انسانی: ۰.۲۹
لازم به ذکر است که شاخص توسعه انسانی میزان سرمایه ای که یک کودک تا ۱۸ سالگی به دست خواهد آورد را اندازه می گیرد که از اجزای مهم ین شاخص می توان به ریسک آموزشی، ریسک سلامتی، بازدهی اقتصادی نظام آموزش و درمان اشاره کرد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: شاخص توسعه انسانی بانک جهانی کشورهای با توسعه انسانی شاخص توسعه انسانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۴۲۲۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«مهاجرت» توازن توانمندیهای توسعهای را دگرگون میسازد
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، بافتار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی هر جامعهای، بستر ویژهای برای فعالیتهای علمی جامعهشناختی فراهم میسازد و این بافتار در سبک و رویکرد حاکم بر کار جامعهشناس و ماهیت فعالیتهای جامعهشناختی بازتاب مییابد.
اصغر میرفردی (دانشیار جامعهشناسی دانشگاه شیراز) در مقالهای با عنوان «مروری بر مطالعات جامعهشناختی در زمینه آموزش، مهاجرت و
تحولات توسعهای در ایران» به این موضوع اشاره میکند که کارل مانهایم (Karl Mannheim) معتقد است نظریهها و فعالیتهای جامعهشناختی از نظر شناختشناسی، بازتاب زمانه و زمینە کنشگران این حوزه تخصصی است.
* سیر شکلگیری و فعالیتهای رشته جامعهشناسی در ایران
این پژوهشگر مینویسد: رشته «جامعهشناسی» در ایران، همزمان با تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ خورشیدی مورد توجه قرار گرفت و با پیشگامی زندهیاد، غلامحسین صدیقی، مانند یک رشتە تخصصی بنیان نهاده شد.
او در ادامه میدهد که سیر شکلگیری و فعالیتهای رشته جامعهشناسی در ایران را میتوان در چند دوره گوناگون دستهبندی کرد:
دوره پایهگذاری رشتۀ جامعهشناسی: از زمان تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ تا تأسیس مؤسسۀ تحقیقات و مطالعات اجتماعی دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۷ خورشیدی را میتوان جزء این دوره دانست. دوره تثبیت و گسترش: این دوره از تأسیس مؤسسه تحقیقات و مطالعات اجتماعی دانشگاه تهران تا زمان انقلاب سال 57 را دربرمیگیرد. دوره آموزشمحور و تغییرات ساختاری: این دوره که از57 تا میانه دهه ۱۳۷۰ را در برمیگیرد، به پیروی از تغییرات انقلابی و برنامه انقلاب فرهنگی پس از انقلاب، با تغییر در نیروی انسانی، محتوای آموزشی و فعالیتهای آموزشی و پژوهشی همراه بود. فعالیتهای این دوره بیشتر آموزشی بود و از میزان فعالیتهای پژوهشی سالهای پیش از انقلاب، تا اندازهای کاسته شد. دوره تشکلیابی دوباره و آموزش-پژوهشمحوری: این دوره از میانه دهه ۱۳۷۰ تاکنون را در برمیگیرد و تفاوتهایی را در دولتهای چهارگانه به خود دیده است، گاه فعالیتهای جامعه-شناختی مورد اقبال واقع شده و گاه نیز با محدودیتها و موانعی روبهرو بودهاند. رشتهها و گرایشهای علوم اجتماعی و تحصیلات تکمیلی در این دوره گسترش یافتند. جابجایی محل زندگی فرد از یک منطقه به منطقه و یا سرزمین دیگر را مهاجرت میگویندمیرفردی توضیح میدهد که با گسترش واحدهای دانشگاهی همچون دانشگاه آزاد، دانشگاه پیامنور و دانشگاه علمیکاربردی، رشتههای علوم اجتماعی نیز گسترش یافتند؛ اما چنین گسترشی در همۀ دانشگاهها و مناطق کشور، کیفیت مطلوب و مورد انتظار را به همراه نداشته است.
* تعریف مهاجرت از منظر جامعه شناسی
او در ادامه به این موضوع اشاره میکند که جابجایی محل زندگی فرد از یک منطقه به منطقه و یا سرزمین دیگر را مهاجرت میگویند. در تعریفی دیگر، بر پایە دانشنامە جمعیتشناسی مهاجرت، تغییر مکان افراد، یا گروههایی از افراد، که با تغییر دائمی یا نیمه دائمی محل سکونت خود همراه است.
این نویسنده معتقد است که عامل مهمی که نقش مهاجرت را در پیوند با وضعیت توسعه تحلیل میکند، آموزش است. مهاجرت سرمایە انسانی یا جمعیت در سن فعال و ماهر و متخصص از یک منطقه به منطقه دیگر، میتواند توازن توانمندیهای توسعهای را دگرگون سازد.
* رابطه مهاجرت و توسعه جامعه
در این مقاله آمده است که مهاجرت سرمایه انسانی به خارج از کشور، نقش تعیینکنندهای در وضعیت توسعهای کشورهای جهان سومی دارد. رسالت جامعهشناسی و جامعهشناسان در این فراگرد، مهم است و میزان توجه آنها به مهاجرت و زمینهها و پیامدهای آن، نقش مهمی در پویایی و توسعه جامعه دارد.
در ادامه مینویسد با توجه به فعالیت ۹۰ سالۀ جامعهشناسی در ایران، این نوشتار در پی مرور مطالعات مهاجرت در ایران است و به این پرسش پاسخ دهد که جامعهشناسی ایران چه فعالیتهایی در زمینه مهاجرت، آموزش و توسعه داشته است؟
* مطالعات مهاجرت و جامعهشناسی در ایران
به زعم میرفردی جامعهشناسی در ایران متناسب با تحولات اقتصادی و اجتماعی، تحولات چندگانهای را به خود دیده است. در پی تغییرات در سبک و میزان مهاجرت در ایران، مطالعات علوم اجتماعی به ویژه جامعهشناختی در زمینه مهاجرت نیز دچار تحولات مرتبط با تغییر سبک مهاجرتی شدند.
مطالعات مهاجرت در ایران نشان داد که مهاجرت فزاینده موجب خالی شدن مناطق مهاجرفرست از سرمایه و نیروی انسانی فعال میشود و منجر به بازتولید عقبماندگی در این مناطق شده است.
* تاثیرات مهاجرت سرمایههای انسانی به خارج از کشور
به گفته این پژوهشگر افراد جوان، تحصیلات و مهارت بیشترین سهم از مهاجران به شهرهای بزرگ را دارند. مهاجرت این دسته از افراد موجب توسعۀ نابرابر مناطق کشور و بازتولید توسعه نیافتگی مناطق کمبرخوردار میشود.
بدینترتیب نتایج این پژوهش نشان میدهد که مهاجرت سرمایههای انسانی به خارج از کشور، گردانە بازتولید عقب ماندگی کشور را ایجاد میکند و با وجود گسترش آموزش تخصصی دانشگاهی و غیردانشگاهی در کشور، وضعیت نابسامان اشتغال در کشور، زمینۀ مهاجرت سرمایههای انسانی را فراهم میسازد.
او در انتها مینویسد مطالعات یک دهه اخیر نشانگر افزایش میل به مهاجرت به خارج از کشور است و میزان مهاجرت سرمایههای انسانی توانمند به خارج از کشور گسترش یافته است.
انتهای پیام/