واکنش صحابی پیامبر درباره جسارت به سر مطهر امام حسین(ع)
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۴۴۶۵۵
راوی می‌گوید سر حسین (ع) پیش روى ابن زیاد قرار گرفت و با چوبدستى به بین دندانهاى مىزند. وقتى زید بن ارقم (یکی از صحابه پیامبر) آن صحنه را دید، نتوانست از چوبدستى زدن ابن زیاد [به دندانهاى حسین] بگذرد. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، واقعه‌ی عاشورا و ماجرای شهادت امام حسین (ع) با اصحابشان به دیده‌ی ظاهر حاصل عداوت یزید و یزیدیان با خاندان عترت علیهم السلام بود، اما از منظری الهی، جریانی بود که صدها و بلکه هزاران سال قبل خبر آن در بین انبیاء و رسولان الهی وجود داشت، به گونه‌ای که خداوند گذر آن بزرگواران را به کربلا رساند تا با ماجرای حسینی و تربیت‌های حسینی آشنا شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنابراین اگر درد و رنجی در ماجرای عاشورا و وقایع پس از آن می‌بینیم، باید به سنت‌های خداوند برای برترین خوبان خود در تمام دوران‌ها پی ببریم؛ همان سنتی که برای ابراهیم، نوح و موسی و سایر خوبان عالم جاری بود و آنها را در کوران حوادث و آتش نمرودیان و فرعونیان رشد داد و این بار در ماجرای عاشورا فتنه‌ای عظیم‌تر از تمام دوران انبیاء و رسولان برای معلم انبیاء و پنجمین نور مقدس و پنجمینِ از برترین خوبان بشر یعنی امام حسین (ع) قرار داد و پس از شهادت ایشان این آزمون‌ها برای امام سجاد (ع) به گونه‌ای دیگر قرار داده شد.
یکی از راویان به نام حمید بن مسلم می‌گوید پس از آنکه سرهای مطهر به مجلس ابن زیاد ملعون وارد شد، به مردم نیز اذن ورود داده شد. من در میان واردین داخل [قصر] شدم، [ناگاه دیدم] سر حسین پیش روى ابن زیاد قرار گرفت و با چوبدستى به بین دندانهاى امام مىزند. وقتى زید بن ارقم (یکی از صحابه پیامبر) آن صحنه را دید، نتوانست از چوبدستى زدن ابن زیاد [به دندانهاى حسین] بگذرد. گفت: این چوبدستى را از آن دندانها بردار؛ قسم به کسى که الهى غیر او نیست، خودم دیدم دو لب رسول الله صلّى اللّه علیه و آله و سلّم بر این دو لب قرار گرفته و آن دو را مىبوسید. بعد آن پیر [زید بن ارقم] به شدت گریست. ابن زیاد گفت: خدا دو دیدهات را گریان بدارد. و الله اگر پیر خرفتى که عقلش زایل شده است نبودى، گردنت را مىزدم. [زید بن ارقم] برخاست و بیرون رفت در حالى که مىگفت: بردهاى، بردهاى را به شاهى گمارد، و او مردم را به بازیچه گرفت. شما اى جمعیت عرب بعد از امروز برده خواهید شد. چرا که پسر فاطمه را کشتید و پسر مرجانه [ابن زیاد] را حاکم کردید. او بزرگانتان را خواهد کشت و اشرارتان را به بردگى خواهد گرفت، به ذلت و خوارى رضا دادهاید. دور باد کسى که به خوارى و ذلت راضى شود! وقتى بیرون رفت. (وقعة الطف، ص260)در زیارت عاشورا خطاب به آن ملعون می‌خوانیم «وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَ ابْنَ مَرْجانَةَ».
حضرت زینب (س) کوفیان را با چه آیه‌ای معرفی کرد؟انتهای‌پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: عاشورا کربلا موکب تسنیم امام حسین ع عاشورا کربلا موکب تسنیم امام حسین ع امام حسین قرار گرفت ابن زیاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۴۴۶۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا مصیبت اباعبدالله بر آسمان‌ها سنگین است؟
شهادت امام حسین علیه‌السلام در کنار اینکه برای مسلمانان مصیبت بزرگی محسوب می‌شود، برای اهل آسمان نیز سنگین و گران است. اهل آسمان‌ها شامل ملائک و موجودات ذی‌شعور و بلکه تمام مخلوقاتی می‌شود که جنبۀ عوالمی دارند.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در فرازی از زیارت عاشورا خطاب به امام حسین علیه‌السلام می‌گوییم مصیبتی که بر ما و بر اهل آسمان‌ها وارد شد بسیار بزرگ و سنگین بود «یَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَجَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَ عَلَىٰ جَمِیعِ أَهْلِ الْإِسْلامِ، وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِیبَتُکَ فِی السَّمَاوَاتِ عَلَىٰ جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ؛ ای اباعبدالله، هرآینه عزایت بزرگ و سنگین شد و مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام بس دشوار و طاقت‌فرسا شد و مصیبتت در آسمان‌ها بر همه اهل آسمان سنگین و دشوار و طاقت‌فرسا شد.
در این فراز از زیارتنامه امام حسین علیه‌السلام را خطاب قرار می‌دهیم و این، معرفت کوچکی نیست بلکه نشان‌دهندۀ آن است که ما با امامی حیّ و زنده سخن می‌گوییم به گونه‌ای که گویی در پیش روی ما قرار دارند.
بعد در ادامه، از عظمت رزایا و عظمت مصیبت وارده بر امام سخن می‌گوییم و ابراز تأسف می‌کنیم. رزیه به معنای تعزیت، پیشامدناگوار و بزرگ و جمع آن رزایا است. اما سؤال اینجاست که چرا مصیبت امام حسین علیه‌السلام باید برای ما و اهل آسمان‌ها عظمت و جلالت دارد؟
شاید پاسخ این سؤال در عظمت جایگاه امام حسین علیه‌السلام نهفته باشد؛ چرا که ویژگى این حادثه آن است که در این ماجرا، نه فقط یک انسان مؤمن وحق طلب، بلکه امامى معصوم و پنجمین فرد از اصحاب کساء و فرزند امیرالمؤمنین علیه‌السلام و فاطمه زهرا علیها السلام و نوۀ رسول خدا صلى الله علیه و آله، به دست مردمى که خود را از امّت پیامبر مى دانستند، به گونه اى دردناک و بى سابقه به شهادت رسید. به یقین کشتن مردى که حجّت خدا بر روى زمین و امام عصر خویش است و براى مبارزه با ظلم و ستم به پا خاسته، آن هم به آن شیوه بسیار ناجوانمردانه، گناه سنگینى است که نمى توان از کنار آن به سادگى گذشت (عاشورا؛ ریشه‌ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها سعید داودی، مهدی رستم نژاد)
از این جهت است که وقتی آن عالم یهودی در مجلس یزید و پس از خطبۀ امام سجاد علیه‌السلام از ماجرا مطلع می‌شود، در مقام توبیخ رو به یزیدیان می‌گوید سبحان الله؛ این پسر دختر پیامبرتان است که او را کشته‌اید؛ رفتار شما پس از او با فرزندانش چه بد است! به خدا قسم اگر پیامبر ما موسی بن عمران فرزندی از خود در میان ما به یادگار می‌گذاشت، گمان دارم که پس از خداوند او را می‌پرستیدیم. پیامبر شما دیروز از میان شما رفت و شما امروز به فرزندش حمله بردید و او را کشتید؟! شما چه بد امتی هستید.
مصیبت شهادت امام حسین علیه‌السلام در کنار اینکه برای مسلمانان مصیبت بزرگی محسوب می‌شود، برای اهل آسمان نیز سنگین و گران است. اهل آسمان‌ها شامل ملائک و موجودات ذی‌شعور و بلکه تمام مخلوقاتی می‌شود که جنبۀ عوالمی دارند. در روایتی از امام صادق علیه‌السلام می‌خوانیم آسمان بر هیچ احدی تا قبل از قتل یحیی بن زکریا نگریسته بود تا زمانی که امام حسین به قتل رسید و آسمان بر او هم گریست. لَمْ تَبْکِ السَّمَاءِ عَلَى أَحَدٌ قَبْلَ قَتَلَ یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا حَتَّى قَتَلَ الْحُسَیْنُ ع فَبَکَتْ عَلَیْهِ. (کامل الزیارات، ص77) و یا شهاب حارثى نقل کرده که وى گفت: در رحبه محضر مبارک امیر المؤمنین علیه السلام نشسته بودیم. در این هنگام حسین آمد. پس امیر المؤمنین از خوشحالی چنان خندیدند که دندانهاىشان پیدا شد. سپس با حسرت فرمود: خداوند متعال در قرآن کریمش قومى را یاد کرده و فرموده: فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ. پس نه آسمان برآنان گریست و نه زمین و [ هنگام نزول عذاب هم ] مهلت نیافتند (دخان 9) قسم به کسى که حبّه را شکافته و بنده را آفریده البته این (حسین علیه‌السلام) را خواهند کشت و آسمان و زمین بر او مىگرید.
این مسئله حاکی از زنده بودن کائنات دارد و این رفتارشان نشان‌دهندۀ آن است که تمام اشیای عالم وابسته به حجت الهی هستند. به این دلیل است که در روایات می‌خوانیم اگر زمین لحظه‌ای از حجت خدا خالی باشد، اهلش را در خود فرو می‌برد؛ لَوْ بَقِیَتِ الْأَرْضُ یَوْماً بِلَا إِمَامٍ مِنَّا، لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا... (قال الباقر (ع) ــ الأصول الستة عشر (ط - دار الحدیث)، ص140)
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد