به نقل از «جام جم آنلاین»

امین زندگانی: در سرگرمی سازی سینما به ابتذال رسیده ایم / در سوء مدیریت موجود احساس تعمدی بودن می شود!

تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۶۵۷۹۶

 
درباره نقش تان در فیلم «مثل یک عاشق» کمی توضیح می دهید؟
این فیلم به نوعی حدیث نفس خود کارگردان (بهرام گوهری) و برگرفته از ایشان است. داستان هنرمند شوریده حالی که در نقاشی هایش با یک مورد عاطفی روبرو می شود و در ادامه بیشتر شاهد پیوندی روحی هستیم تا یک نگاه مادی و زمینی.
چه نکته ای در فیلمنامه وجود داشت که شما را به عنوان بازیگر ترغیب کرد که در آن بازی کنید؟
این کار دو ویژگی مهم برایم داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اول حضور خود بهرام گوهری، به عنوان نویسنده و کارگردان و تقریبا همه کاره فیلم. خب، ما با هم سالهاست دوست هستیم و سعادت این را دارم که سالهاست دوستی متداومی با هم داریم. اینکه او بعد از سالها خاک عکاسی خوردن، تصمیم گرفته بود به تنهایی فیلمی را بسازد برایم جذاب بود.
از چه جهت می گویید به تنهایی این فیلم را ساختند؟
از این جهت که هیچ فیلمبردار، تدوینگر، صدابردار و کلا نیروی کاری در پشت صحنه وجود نداشت. خود بهرام گوهری همه کاره فیلم بود. او سالها عکاسی حرفه ای کرده و تجربه کار در این حوزه، شهامت و جسارت لازم را در او بوجود آورد که به تنهایی بار این فیلم را به دوش بکشند. ضمن اینکه حضور دو بازیگر حرفه ای رویا نونهالی و لیلا زارع نوید این را می داد که حضور در این فیلم تجربه خیلی خوبی را به همراه خواهد داشت.    
حضور بازیگران شاخصی مثل رویا نونهالی و لیلا زارع چقدر به ارائه بازی بهتر به شما کمک کرد؟
در تولید یک اثر بصری خواست کارگردان حرف اول را می زند، اما در طول کار همگی ما توانستیم به یک زبان مشترک برسیم. با خانم زارع که قبلا همکاری کرده بودم و خانم نونهالی هم که همه می دانند در این حرفه کم نظیر هستند. البته چون نیروی انسانی در تولید این فیلم در حداقل بود، بار مسوولیت های آقای گوهری هم بالاتر می رفت و از آنجا که به اقتضای فیلم، فیلمبرداری باید در فصول مختلف سال انجام میشد، متعاقبا مشکلاتی هم پیش می آمد! حتی یکی دو بار من و بهرام با هم دعوا کردیم، اما چون علاقه به پیشبرد کار داشتیم سریع آشتی می کردیم. ما از ابتدا تصمیم گرفته بودیم که این کار را دوستانه جلو بریم و دعواهایمان هم دعواهایی دوستانه بود.
فکر می کنید فیلم «مثل یک عاشق» در این روزهای کرونایی که خیلی از فیلم ها هم به صورت آنلاین اکران می شود، آنطور که باید و شاید روی پرده سینما دیده می شود؟
من البته سر رشته چندانی در اقتصاد سینما ندارم، اما در چنین وضعیتی بیش از هر چیزی نگران سینمادارها هستم. یک سینمادار حتی برای بسته نگه داشتن سینمایش باید هزینه های هنگفتی را متقبل شود که سینمایش را تغییر کاربری به یک پاساژ یا فروشگاه زنجیره ای یا... ندهند. به نظرم متولیان سینمایی باید بیشتر از اینها به فکر سالن های سینما باشند. البته شاید توقع من نابجا باشد! در شرایطی که به آثار باستانی توجهی نمی شود، نمی توان انتظار داشت که به سالن های سینما به عنوان میراثی فرهنگی نگاه کنند. از این جهت می گویم بعضی از سالن های سینما ما میراث فرهنگی هستند که در روزگاری که کشورهای همسایه اصلا تعریفی از سینما نداشتند، ما در این زمینه رتبه یک را داشتیم. سینمایی که مثلا از سال ۱۳۳۵ فعال بوده یک میراث فرهنگی معاصر است و کلی آدم از آنجا خاطره دارند. حتما که نباید یک سده از روی یک مکان بگذرد تا لقب میراث فرهنگی را به آن اطلاق کرد!
و در این روزها اکران اینترنتی فیلم ها را شیوه مناسبی برای گردش اقتصادی سینما تلقی می کنید؟
بله، اصلا اکران آنلاین را کمکی به بهتر دیده شدن فیلم های سینمایی می دانم. خیلی از شهرستان های کوچک ما اصلا سینما ندارند و اکران آنلاین این فرصت را برای همه مردم بوجود آورده که تنها در صورت داشتن اینترنت می توانند فیلم های سینمایی روز را ببینند. ضمن اینکه اکران آنلاین از قاچاق فیلم هم جلوگیری می کند. وقتی مخاطب می بیند با رقمی که فقط کمی بیشتر از نسخه کپی شده فیلم است، می تواند آن را ببیند دیگر چرا دست به قاچاق فیلم بزند؟ اکران اینترنتی فیلم ها اتفاق خوبی است. درست است که با ظهور کرونا خیلی از مراکز فرهنگی موقتا تعطیل شدند یا رونق قبلی شان را از دست دادند، اما کالای فرهنگی جایی در سبد فرهنگی مردم پیدا کرد. به خصوص در موج اول کرونا که مردم از طریق اینترنت فیلم دیدند، کتاب صوتی گوش کردند و...، اما از آنجا که کشور ما کشور مدیریت بعد از بحران است و ما نمی توانیم از بحران به عنوان تخته پرش استفاده کنیم و در چرخه تکرار خراب کردن ها گرفتار می شویم، من نگران این هستم که همین سیستم آنلاین فیلم ها را هم به تدریج از دست بدهیم! سو مدیریت در این زمینه واقعا نگران کننده است. سو مدیریتی که گاهی آدم در آن نوعی احساس تعمدی بودن می کند، نه واقعا نابلدی! همه جای دنیا قبل از بحران کرونا اکران اینترنتی فیلم های سینمایی وجود داشت و با مدیریت درست توانست جای خود را بین مردم باز کند. در کشور ما هم که این امکان با ظهور کرونا بوجود آمده، می تواند فرصت تماشای آنلاین فیلم های سینمایی را که اتفاقا به لحاظ اقتصادی خیلی هم مقرون به صرفه است برای همه مردم ایران فراهم کند.
جایگاه سینمای اجتماعی ایران را بعد از کرونا چطور پیش بینی می کنید؟
ببینید، وظیفه عمومی سینما ایجاد سرگرمی است و ما این نکته را از جهتی فراموش کردیم و اکنون درصد بالایی از آثار ما به سمت مضامین اجتماعی رفته. فارغ از اینکه بررسی کنیم که آیا طرح فلان معضل اجتماعی در جامعه درست است یا غلط! فراموش کردیم که سینما یک بخش فانتزی و سرگرمی هم دارد. فانتزی از این جهت که تماشاگر اتفاقا بتواند ساعتی از معضلات اجتماعی دور شود. ما فراموش کردیم که مخاطب نیاز به قهرمان های خاص دارد. چنین قهرمان هایی برای ارضای نیازهای ملی یک جامعه و امیدواری آنها لازم است. کاری که ما در سینما انجام دادیم سرگرمی سازی در ساخت فیلم هایی بود که فیلم فارسی نسبت به آنها صدها برابر ارزشمندتر است. متاسفانه در مبحث سرگرمی سازی فیلم های سینمایی به ابتذال رسیده ایم! هر چند هرازگاهی در این زمینه آثار قابل قبولی مثل «خوب بد جلف» ساخته می شود، اما اغلب فیلم ها در این حوزه فیلم هایی هستند که به قول خیلی ها نمی توان آنها را با خانواده دید. متاسفانه هیچ جریان هدایتگری که تمام شاخه های سینما را تغذیه کند نداریم و سینمای اجتماعی درست است که برای مردم لازم است، اما تمام نیاز مردمی که به سینما می روند نیست. مردمی که در شبکه های اجتماعی، تاکسی، مترو، محل کار، روزنامه ها و... از انواع و اقسام مشکلات اجتماعی با خبر هستند چه دلیلی دارد تمام فیلم های سینمای روزشان هم بشود دیدن همین معضلات! ما شاید در سینمای ایران نتوانیم جیمز باند و آیرون من بسازیم، اما می توانیم یک قهرمان اسطوره ای بسازیم. امیدوارم بعد از کرونا به این آگاهی برسیم که مردم ما به تمام ژانرهای سینمایی نیاز دارند. به اعتقاد من بازوی سینمای اجتماعی در ایران سالم است و ما باید برویم سراغ اهرم های دیگری که موضوعات دیگری را هم تحت پوشش قرار می دهد تا بتوانیم تمام نیاز مخاطب ایرانی را با هر سلیقه ای اقناع کنیم.
 
 
 
 

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: امین زندگانی مثل یک عاشق رویا نونهالی لیلا زارع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۶۵۷۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟

محمد حمزه ای کارگردان فیلم سینمایی «کاپیتان» در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره اکران آنلاین این فیلم و اینکه چرا فیلم اکران فیزیکی نشد، توضیح داد: در مورد فیلم سینمایی «کاپیتان» با توجه به صحبت‌هایی که با تهیه‌کننده داشتم و پیشتر نیز با مدیران بنیاد سینمایی فارابی در این مورد صحبت شده بود، بنا بود که در پاییز ۱۴۰۲ اکران شود و حتی با پخش‌کننده نیز در مورد اکران و زمان مناسب صحبت شده بود اما با توجه به شرایطی که پیش آمد و جابه‌جایی مدیران بنیاد فارابی، طبیعتاً خبری به ما ندادند جز اینکه از حضور در فستیوال‌های خارج از کشور مطلع بودیم، چون «کاپیتان» علیرغم محدودیت‌هایی که برای بخشی از سینمای ایران اعمال شده است، در پخش بین‌الملل بسیار خوب پیش می‌رفت.

اکران آنلاین در ایران مثل یک شوخی است

وی گفت: با توجه به فضای کلی سینما پیش بینی می‌کردیم که شرایط برای اکران «کاپیتان» در سینماها مناسب نیست و ممکن است فیلم‌هایی از این دست به زعم دوستان مورد اقبال مخاطب عام به مفهوم کلی قرار نگیرند، چراکه عمدتاً در شرایط فعلی ظاهراً کمدی‌ها خوب فروش می‌کنند. با این توصیف، تصور می‌کردیم اکران فیزیکی فیلم قدری به عقب افتاده که به ناگاه و در شب عید (۲۷ اسفند ماه) متوجه شدیم که قرار است فیلم اکران آنلاین شود!

حمزه‌ای تصریح کرد: اکران آنلاین مثل یک شوخی است و به نظرم می‌توان آن را یک قاچاق محترمانه دانست، چراکه فیلمی که ساخته می‌شود، اگر روی پرده نمایش داده نشود و در مقطعی به لحاظ فضای رسانه‌ای نتواند خودش را به مخاطبانش معرفی کند، موفقیتی کسب نمی‌کند. دوستان عملاً فیلم را در شرایطی قرار دادند که بیش از این در موردش صحبت نشود. از اینکه چرا این اتفاق برای «کاپیتان» افتاد، اطلاعی ندارم و به نظر می‌رسد باید توضیح فارابی را در مورد این موضوع شنید.

وی همچنین گفت: معتقدم فیلم باید برای مخاطبان در سالن سینما عرضه و نمایش داده شود چون در کشور ما بستر مناسبی برای اکران آنلاین وجود ندارد. فیلم «کاپیتان» هشتم فروردین ساعت هشت شب اکران آنلاین شد و ساعت ۸:۲۰ این فیلم در کانال‌های تلگرامی عرضه شد و فکر می‌کنم سه ساعت بعد هم از کانال‌های ماهواره‌ای پخش شد!

کارگردان «کاپیتان» اظهار کرد: وقتی ما تابع کپی‌رایت در ایران نیستیم، شرایط برای عرضه آثارمان به صورت برخط فراهم نیست و من فیلمساز کاری جز نظاره کردن نمی‌توانم بکنم!؟ وقتی با فیلمی که با خون دل و دقت و وسواس تولید کردیم تا اینکه یک اثر استاندارد در مدیوم سینما به مخاطبان عرضه شود، به این شکل برخورد می‌شود، چه کاری می‌توان انجام داد!

«کاپیتان» می‌توانست مخاطب خودش را پیدا کند

وی بیان کرد: خیلی خیلی دوست داشتم فیلمم در سالن‌های سینما نمایش داده شود. هیچ ادعایی بر فروش شگفت انگیز «کاپیتان» نداشتم اما برای اکران این نوع از فیلم‌ها، راهکارهای متعددی وجود دارد که می‌توانست به لحاظ زمانی و با سانس‌های کمتر اکران طولی داشته باشد. با این شیوه، می‌توانست مخاطب خودش را پیدا کند و ارتباط بگیرد اما الان هیچ اتفاقی جز این نیفتاده که محصول تولیدشده در چارچوب تولیدات سینمای ایران را در اختیار شبکه‌های ماهواره‌ای و کانال‌های تلگرامی که بخش عمده‌ای از محصولات سینمایی را قاچاق می‌کنند، قرار داده‌ایم!

حمزه‌ای تاکید کرد: به نظرم «کاپیتان» قربانی اختلاف سلیقه تعدادی از مدیران سینمایی شد که قصد داشتند با بستن پرونده این فیلم با هم تسویه حساب کنند که علت آن را متوجه نمی‌شوم چرا من و فیلمم در این کشمکش‌ها قرار گرفته‌ایم.

مخاطبان خاموش سینما «کاپیتان» را می‌بینند؟

وی در پاسخ به پرسشی درباره موثرتر بودن مخاطبان آنلاین با توجه به اینکه تعداد آنها به مراتب بیشتر از مخاطبان سینمارو نیز است، گفت: به هر صورت منِ فیلمساز باید از ارایه و نمایش فیلمم، بازخوردی بگیرم اما وقتی تبلیغی برای ارایه و معرفی فیلم صورت نمی‌گیرد و فیلم به شکل غیرقانونی عرضه می‌شود، آمار دقیقی از میزان مخاطبی که توانسته جذب کند، در دسترس نیست. قطعاً فیلم در اکران آنلاین می‌تواند با طیف گسترده‌ای از مخاطبان ارتباط برقرار کند اگر پیش شرایطی برای اکران یا معرفی فیلم فراهم می‌شد. مخاطبان نسخه وی او دی فیلم‌ها، مخاطبان خاموش سینما هستند، چون شرایط عرضه، شرایط استاندارد و متعادلی نیست و من خیلی موافق این نیستم که فیلمی برای پرده سینما تولید می‌شود، به شکل ناگهانی سر از پلتفرم‌های نمایش فیلم در بیاورد. به اعتقاد من، نمایش آنلاین می‌توانست گزینه مکمل برای فیلم باشد نه گزینه اصلی! در این صورت می‌شد خیلی دقیق‌تر در مورد افزایش مخاطب یک فیلم صحبت کرد.

«کاپیتان» حلقه مفقوده زندگی امروز در کشور است

حمزه‌ای با بیان اینکه تلاش‌هایی را برای به تعویق انداختن تاریخ نمایش آنلاین داشته است، گفت: در این ارتباط، حتی با آقای خزاعی رییس سازمان سینمایی صحبت کردم اما آقای زین العابدین مدیرعامل فارابی را نتوانستم ببینیم یا صحبت کنم و به هر کسی که در دسترسم بود، پیام دادم اما ظاهراً عزمی جزم شده بود که زودتر پرونده «کاپیتان» بسته شود! «کاپیتان» در حوزه بین‌المللی با توجه به محدودیت‌های سینمای ایران، خیلی خوب در حال دیده شدن بود و به گواه طیف محدودی از مخاطبان که پیشتر موفق به تماشای «کاپیتان» شده بودند اثری استاندارد، گرم و مناسب خانواده‌ها بود. مضامینی که در «کاپیتان» مطرح می‌شود، حلقه مفقوده زندگی امروز در کشور است؛ یعنی امید، عشق، رویا و تلاش برای زندگی در شرایط سخت. در شرایط فعلی امروز، که جامعه با آن‌ها دست به گریبان است، این موضوعات می‌تواند قابل توجه باشد.

چه فیلم‌هایی در سبد اکران جریان رسمی جا دارند؟

این کارگردان سینما بیان کرد: «کاپیتان» به هیچ وجه صرفاً یک فیلم کودک نیست و مخاطب آن، بزرگسالانی هستند که باید قصه امروز زندگی خود را از زبان کودکان بشنوند. به اعتقاد من، اینکه چه رویکرد و هدفی را در سینما دنبال می‌کنیم اهمیتی ندارد اما وقتی با فیلمی که از بیت المال با رویکردی خاص و برای ارتباط با خانواده‌ها به عنوان مخاطبان گمشده سینمای ایران تولیدشده، برخورد می‌کنیم به نظرم نه تنها سینماگر را سرخورده و پشیمان می‌کنیم، بلکه یک سوال بزرگ و جدی برای طیفی از سینماگران مطرح می‌شود؛ اینکه وقتی با فیلمی که در چارچوب جریان رسمی با مجوز و بودجه دولتی تولید می‌شود، اینگونه برخورد می‌شود و از اساس در سبد اکران جریان رسمی جایی ندارد! پس مجوز و پروانه ساخت و نظارت دیگر چه مفهومی می‌تواند داشته باشد!؟

به تعامل و دریافت پروانه کار از مدیران سینما خوش‌بین نیستم

حمزه‌ای در پایان گفت: منِ فیلمساز اگر بنا نیست با پروانه ساخت و پروانه نمایش هم فیلمم نمایش داده شود چرا باید نسبت به تعامل و دریافت پروانه ساخت فیلم از مدیران سینما خوش‌بین باشم. به نظرم رفتارهای بسته و یک طرفه با سینماگران جز اینکه به جریان سینمای زیرزمینی (به قول خود آقایان) رسمیت ببخشد و فیلمسازان را بیشتر از گذشته به این سمت هدایت کنند، هدف دیگری ندارد. امیدوارم دوستان و مدیران سینمایی پاسخ قابل توجه و منطقی را به ما بدهند، چراکه شرایط را غیرمنصفانه، ناعادلانه و شبهه برانگیز می‌دانم. با این برخورد دو گانه عملاً سینمای ایران را دچار رخوت و سکون و تبدیل به یک سینمای تک محصولی می‌کنند. تردیدی نیست وقتی من به عنوان فیلمسازی که شغل دیگری ندارم در این مخمصه قرار می‌گیرم، برای بقا چاره‌ای جز تن دادن به جریان حاکم بر اکران سینما نمی‌بینم.

کد خبر 6080150