به نقل از «ایسنا»

آنچه کرونا با محرمانگی اطلاعات کرد

تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۶۵۹۷۸

ایسنا/قم عضو هیئت‌علمی گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی پردیس فارابی دانشگاه تهران به مبحث "تحلیل حقوقی کرونا و حریم خصوصی داده‌ها" پرداخت.

دکتر علی جعفری در ابتدای نشست "تحلیل حقوقی کرونا و حریم خصوصی داده‌ها" از سلسله نشست‌های چالش کرونا و زندگی مؤمنانه که به همت پردیس فارابی دانشگاه تهران و جهاد دانشگاهی واحد استان قم برگزار شد، اظهار کرد: در میان نظریه‌های حقوقی در مورد حریم خصوصی اطلاعات هیچ نظریه‌ای به‌اندازه مرگ و اضمحلال حریم خصوصی اطلاعات از این شرایط کرونایی منتفع نمی‌شود و این نظریه در آینده بیش از گذشته طرح می‌شود، این نظریه بیشتر در آمریکا طرح‌شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استاد دانشگاه تهران افزود: فضای کرونایی از دو جهت می‌تواند به اینکه نظریه مرگ حریم خصوصی اطلاعات بیش از بیش رشد کند و مطرح شود که یکی از دلایل آن بیشتر شدن دامنه افراد مراجعه بیشتر مردم و افراد و حتی فرزندان به فضای مجازی بود و دومین دلیل این بود که فضای کرونایی امکانی را به دولت‌ها داد که با اهداف مشروع موردنظر خودشان و در فضایی که توجه سمت دیگری بود حریم خصوصی اطلاعات را نقض کنند و تابوهایی شکسته شد که دولت‌ها چنین کاری نمی‌کردند.
جعفری با اشاره به اینکه احتمال دارد حتی با ریشه‌کن شدن کرونا از حیث حریم خصوصی به حالت قبل بازنگردیم، گفت: قائلان به نظریه مرگ حریم خصوصی اطلاعات می‌گویند که مقابله با نقض حریم خصوصی اطلاعات غیرممکن است چراکه در عصر اتاق شیشه‌ای هستیم و دوربین‌ها و میکروفون‌ها کوچک‌تر و ارزان‌تر شده است؛ بنده می‌گویم هر چه قدر احتمال نقض بیشتر شود و ابزار نقض ارزان‌تر شود حمایت حقوقی بیشتری را می‌طلبد و هرچه مسئولیت کیفری و مدنی کمتر شود محتمل باید قوی‌تر شود.
عضو هیئت‌علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه این نظریه می‌گوید حریمی وجود نداشت که نقض شود، بیان کرد: ادله دوم قائلان به نظریه مرگ حریم خصوصی اطلاعات این است که حفظ اطلاعات دغدغه افراد سالم نیست (آن را که حساب پاک است از نشستن در اتاق شیشه‌ای چه باک است).ش
وی با تأکید بر اینکه حریم خصوصی اطلاعات نیاز هر انسان است و هر انسانی از نقض حریم خصوصی اطلاعاتش متأثر می‌شود و آزار می‌بیند، تصریح کرد: قائلان این نظریه معتقدند در مرگ حریم خصوصی اطلاعات بازدارندگی برای تخلفات و جرائم ایجاد می‌شود و در جامعه سالم باید از شفافیت مطلق دفاع کرد و با هر چیزی که این شفافیت را تحت تأثیر قرار دهد مقابله کرد.
جعفری عنوان کرد: اگر در تقابل حریم خصوصی اطلاعات با شفافیت قائل به تزاحم شویم که ایجادشده و اهم و مهم کنیم، یعنی جایی به نفع شفافیت بخشی از حریم خصوصی را کنار بگذاریم اما قائل به نظریه مرگ حریم خصوصی اطلاعات هم نباشیم چون با اطلاق این مشکل‌داریم.
عضو هیئت‌علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران ابراز کرد: در مرگ حریم خصوصی اطلاعات کار به تزاحم نمی‌کشد چون حریم خصوصی اطلاعات وجود ندارد تا نقض شود پس به تزاحم نمی‌کشد.
وی گفت: در ایران اگر مرگ حریم خصوصی اطلاعات و شفافیت اتفاق بیفتد قطعاً برخی مسائل مانند دعوای همسران با همدیگر نمی‌آید و افراد می‌گویند این حریم خصوصی است اما مثلاً در مسائل مالی خوب است.
جعفری افزود: در فضای فعلی انتظار متعارف برای حفظ حریم خصوصی اطلاعات در عصر فناوری اطلاعات وجود ندارد، عصر کرونایی هم باعث شد همه به سمت فناوری اطلاعات بیایند و حفظ محرمانگی اطلاعات به صورت مطلق تقریباً غیرممکن است.
استاد دانشگاه تهران ادامه داد: در پسا کرونا حداقل با قبض دامنه حریم خصوصی داده‌ها مواجه شویم اگر نظریه مرگ حریم خصوصی اطلاعات زورش زیاد نباشد که نظر غالب شود.
وی گفت: بسا کرونا به نظریه مرگ حریم خصوصی اطلاعات کمک می‌کنند و کرونا بهانه‌ای برای گذار به نظم نوین و مدیریت جدید مبتنی بر فضای مجازی شد و رسید به این مهم اگر کرونا نبود ممکن بود چند دهه طول بکشد؛ بنده نه تائید و نه رد می‌کنم اما تردیدی ندارم فضای کرونایی دیدگاه مرگ حریم خصوصی اطلاعات را تقویت می‌کند.
استاد دانشگاه تهران ادامه داد: قائلان به این نظریه دیگر پاسخ گوی نقض حریم خصوصی افراد نیستند چون می‌گویند حریمی نبوده تا ما نقض کنیم.
انتهای پیام/

منبع: ایسنا

کلیدواژه: کروناویروس استانی علمی و آموزشی منطقه قم دانشگاه تهران پردیس فارابی دانشگاه تهران تر شود

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۶۵۹۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیزیکدانان ، تعداد جهان‌های موازی را مشخص کردند

تینا مزدکی: «آلبرت اینشتین» با تمام نبوغ و دانش خود، تفسیر آماری مکانیک کوانتومی را قبول نداشت و این مفهوم را در جمله معروف «خدا تاس نمی‌اندازد» عنوان کرد. «نیلز بوهر» هم که از پایه‌گذاران مکانیک کوانتومی بود، در پاسخ اینشتین گفت: «به خدا نگو چه‌کار کند!».

به گزارش خبرآنلاین، تحقیقات فیزیک‌دانان طی نیمه دوم قرن بیستم نشان داد که نه‌تنها تعبیر اینشتین در تاس‌بازی اشتباه بود که کازینوی عظیم فیزیک کوانتومی به‌احتمال زیاد دارای اتاق‌هایی بسیار بیشتر از هر آن چیزی است که تاکنون تصور می‌کردیم. حال «ارسلان عادل» و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا در دیویس (UCD)، آزمایشگاه ملی لس‌آلاموس در ایالات متحده و انستیتو فدرال فناوری سوئیس در لوزان می‌گویند که به نظر می‌رسد تعداد این اتاق‌های اضافی، نهایتی ندارد!

این پژوهشگران در مقاله‌ای در آرکایو، نقشه واقعیت بنیادین را دوباره ترسیم کرده‌اند تا نشان دهند که نحوه ارتباط ما با اشیاء در فیزیک، ممکن است مانع از مشاهده چشم‌انداز عظیم عالم شود.

تفسیر آماری عالم

نزدیک به یک قرن است که درک ما از واقعیت، تحت تأثیر نظریه‌ها و مشاهداتی که زیر پرچم مکانیک کوانتومی مطرح شده‌اند، پیچیده شده است. روزگاری که می‌شد اندازه‌گیری‌های دقیقی از اجسام انجام داد و سرنوشت محتوم آن‌ها را با معادلات مکانیک، ترمودینامیک، الکترومغناطیس و نسبیت تعیین کرد، گذشته است.

برای درک تاروپود بنیادینی که عالم را تشکیل داده است، به ریاضیاتی نیاز داریم که بازی احتمالات را به اندازه‌گیری‌های حدودی و غیرقطعی مرتبط کند؛ و این، به دور از دیدگاه شهودی عالم است.

بر اساس تعبیر کپنهاگی مکانیک کوانتومی، به نظر می‌رسد که امواج هر احتمالی همیشه وجود دارند، تا زمانی که آن اتفاق قطعی می‌شود و دیگر احتمالات به ناگاه ناپدید می‌شوند. حتی در حال حاضر هم کاملاً مشخص نیست که درنهایت، چه چیزی سرنوشت گربه شرودینگر را تعیین می‌کند.

نظریه جهان‌های موازی

اما این‌همه ابهام، مانع از آن نشده است که دانشمندان از دیدگاه‌ها و ایده‌های مختلف دست بکشند. «هیو اِوِرِت» (Hugh Everett)، فیزیک‌دان آمریکایی در دهه 1950 (۱۳۳۰) نظریه جهان‌های موازی را پیشنهاد کرد که بر اساس آن، همه اندازه‌گیری‌های محتمل، واقعیت خود را پایه‌گذاری می‌کنند. به بیان ساده‌تر می‌توان این نظریه را چنین توضیح داد که انبوهی از جهان‌های موازی داریم که هر اتفاق امکان‌پذیری در یکی از آن‌ها به شکل تصادفی رخ می‌دهد. آنچه جهان ما را در مقایسه با دیگر جهان‌ها پراهمیت می‌کند، صرفاً آن است که ما در حال مشاهده آن پدیده هستیم.

مدل «جهان‌های متعدد» اِوِرِت را از نظر علمی نمی‌توان «نظریه» دانست (مانند نسبیت یا مکانیک کوانتومی) و نمی‌توان آن را با مکانیک کوانتومی مقایسه کرد که شگفتی‌های مطلق را در پدیده‌ای محسوس به نمایش می‌گذارد؛ بااین‌حال محاسبات فیزیک‌دانان نظریه ریسمان، تعداد حدود ۱۰ به توان ۱۰۰ جهان موازی را محتمل می‌داند؛ یعنی چند ده میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد عالم!

در مدل چندجهانی (برخی آن را «بس‌گیتی» ترجمه کرده‌اند)، با برداشتی از بی‌نهایت عالم از احتمال‌ها شروع می‌کنیم که به زبان فیزیک‌دانان، همان مجموع همه انرژی‌ها و موقعیت‌های شناخته‌شده تحت عنوان «هملیتونین سراسری» است و سپس، روی هر چیزی که توجه‌مان را جلب کند، تمرکز می‌کنیم. بدین ترتیب احتمال‌های نامتناهی را درون زیرسیستم‌های همیلتونی مشخص‌تر و به‌مراتب مدیریت‌پذیرتر، محدود می‌کنیم.

ذره‌بین فریبنده

حال این سؤال مطرح می‌شود که این تمرکز یا بزرگ‌نمایی، درعین‌حالی که می‌تواند ادراکی از نامتناهی در اختیارمان قرار دهد، آیا می‌تواند مانع مشاهده چشم‌انداز کلی شود؟ آیا این کار، رویکرد کوته‌فکرانه‌ای نیست که از آشنایی ما با برخی از اشیاء ریزمقیاس (میکروسکوپی) برآمده باشد؟

به‌بیان‌دیگر، می‌توان این‌طور توضیح داد که در آزمایش گربه شرودینگر، ما به‌راحتی می‌پرسیم که آیا گربه در داخل جعبه، زنده است یا مرده؛ اما هرگز در نظر نمی‌گیریم که آیا بوی نامطبوعی از جعبه منتشر می‌شود یا اینکه میز زیر جعبه، گرم است یا سرد.

پژوهشگران در تلاش برای تعیین اینکه آیا تمایل ما به حفظ تمرکز بر آنچه در داخل جعبه است، اهمیتی دارد یا نه؛ الگوریتمی را توسعه دادند تا بررسی کنند که آیا ممکن است برخی از احتمالات کوانتومی موسوم به «حالت‌های اشاره‌گر»، کمی سرسختانه‌تر از دیگر احتمال‌ها تنظیم شوند و درنتیجه سبب شوند که برخی از ویژگی‌های حیاتی با احتمال پایین‌تری درهم تنیده شوند.

اگر چنین باشد، جعبه توصیف‌کننده گربه شرودینگر تا حدی ناقص است مگر آنکه ما فهرست طولانی عواملی را در نظر بگیریم که بالقوه در سراسر کیهان پراکنده‌اند.

ارسلان عادل، فیزیکدان UCD در توضیح این ایده می‌گوید: «برای مثال شما می‌توانید بخشی از زمین و کهکشان آندرومدا را در یک زیرسیستم داشته باشید و این زیرسیستم، کاملاً درست است». در تئوری، هیچ محدودیتی برای تعریف زیرسیستم‌ها وجود ندارد و فهرست طولانی از حالت‌های دور و نزدیک را می‌توان در نظر گرفت که هرکدام، واقعیت را با اندکی تغییر پدید می‌آورند.

پژوهشگران با اتخاذ رویکرد جدید در نظریه چندجهانی (جهان‌های متعدد) اِوِرِت، به پاسخی رسیده‌اند که آن را تفسیر «جهان‌های بسیار فراوان‌تر» نامیده‌اند. تفسیر جدید، مجموعه‌ای بی‌شمار از احتمال‌ها را در نظر می‌گیرد و آن را در بازه بی‌نهایتی از واقعیت‌ها ضرب می‌کند که در شرایط معمولی آن‌ها را در نظر نمی‌گیریم.

روش نوین هم با شباهت زیادی به تفسیر اصلی، بیش از آن‌که درباره رفتار عالم توضیحی ارائه دهد، به تلاش ما برای مطالعه گام‌به‌گام آن در هر لحظه اشاره دارد.

پژوهشگران امیدوارند که این الگوریتم بتواند در توسعه راه‌های بهتر برای کاوش سیستم‌های کوانتومی مانند الگوریتم‌های داخل کامپیوتر، کاربرد داشته باشد.

منبع: ScienceAlert

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898204