«سنگر علافها»؛ داستان افرادی که در جنگ به کار گرفته نمیشدند
تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۶۹۷۷۴
به گزارش خبرنگار مهر، مجموعهداستان «سنگرهای علاف» نوشته اکبر صحرایی، یکی از آثار طنز مربوط به ادبیات دفاع مقدس است که سال گذشته توسط انتشارات بهنشر منتشر و سپس تجدید چاپ شد.
اکبر صحرایی نویسنده اینکتاب، با نگارش رمان «حافظ هفت» در پنجمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد عنوان برگزیده را به دست آورد. همچنین او در پنجمین جشن فرهنگ فارس، با مجموعه داستان «خمپارههای خواب آلود» جایزه نخست داستان را کسب کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مجموعه «سنگر علافها» با نگاهی جدید به حوادث جنگ تحمیلی روایتگر افرادی است که معمولا در جنگ به کارگرفته نمیشدند و سعی میکردند که با شوخ طبعی خود را سرگرم کنند. اینکتاب شامل ۵۵ داستان کوتاه است که به هم اتصال دارند و خواننده حین خواندن هر داستان به لایههای زیرین آن میرسد.
سبیلها، علافها، خمپاره شادی، هذیان، گدا، سنگ صبور، اس اس، حباب، یک چشم، خربرفت، اولولک، ستون، عروس، شیشخونه و... عناوین برخی از داستانهای اینکتاب هستند که با زبان طنز، خاطرات و حقایقی را درباره دوران پر افتخار هشت دفاع مقدس برای نوجوانان و جوانان بیان میکنند.
در بخشی از این کتاب میخوانیم:
«عباس! ی علامت بینمون بذاریم وقتی میریم شناسایی سنگرای دشمن همدیگر رو گم نکنیم؟ صدای حیوان یا پرنده بهتره! صدای چه حیوونی باشه؟ از بین تاریکی صدای جیرجیرک بیرون میدهیم صدای جیرجیرک هم خوبه، شنیدی؟ عباس مکث میکند و میگوید: جیرجیرک نه نشنیدم! گوش کن، دوباره میزنه.»
اینکتاب سال گذشته با ۸۴ صفحه و شمارگان هزار نسخه به چاپ رسید و ۶ ماه بعد چاپ دومش به بازار نشر آمد.
کد خبر 5029245 صادق وفاییمنبع: مهر
کلیدواژه: ادبیات دفاع مقدس اکبر صحرایی انتشارات به نشر هفته دفاع مقدس چهل سالگی دفاع مقدس هفته دفاع مقدس ترجمه تازه های نشر معرفی کتاب انتشارات سروش تجدید چاپ گردشگری رایزنی فرهنگی ادبیات جهان انتشارات علمی و فرهنگی انقلاب اسلامی ایران دفاع مقدس سازمان اسناد و کتابخانه ملی دفاع مقدس جنگ تحمیلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۶۹۷۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داستان شغل ۵۰۰ ساله با ۳۳ چشمه مهارت
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:دلاکی را میتوان در فهرست شغلهایی قرار داد که پیشینه چند صد ساله دارد. برخی پژوهشگران بر این باورند که دلاکها از دوره صفویه که حمامهای عمومی یکی پس از دیگری در جغرافیای آن زمان تهران ساخته شد کارشان را شروع کردند و آرامآرام دایره فعالیتشان گستردهتر شد و به خارج از حمامهای عمومی رسید.
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
نصرالله حدادی، پژوهشگر و تهرانشناس، درباره پیشینه تاریخی دلاکی در تهران میگوید: «پیدایش حمام در ایران سابقه چندهزارساله دارد. ایرانیان باستان به این نتیجه رسیده بودند که پوست بدن انسان بعد از چند روز غشای مرده پیدا میکند و باید از بدن زدوده شود. ساخت حمام در تهران سابقه کمتری دارد و به عصر صفوی برمیگردد؛ کما اینکه حمام خانم یا حمام قبله در همان دوره تاریخی در تهران ساخته شده و شغل دلاکی پدید آمده است. بنابراین، میتوانیم بگوییم دلاکی در تهران حدود ۵۰۰ سال قدمت دارد.»
دلاکها از دوره صفویه تا چند دهه قبل که کسب و کارشان رونق نسبی داشت، افرادی همهفنحریف بودند که علاوه بر مشت و مال، گاهی کار شکستهبندی، کوتاه کردن مو، کشیدن دندان و حجامت را هم انجام میدادند و لابهلای کارشان مردم را از اخبار و وقایع روز هم آگاه میکردند. به عبارتی، دلاکها افرادی بودند که کارشان به تخصص نیاز نداشت و با روشهای کاملاً سنتی در این صنف فعالیت میکردند.
حدادی میگوید: «کتاب «فرهنگواره گرمابه»، نوشته علیرضا لطفی و حسین مسجدی مرجع مناسبی برای پی بردن به سابقه و فوت و فن کار دلاکها در تهران قدیم است. این کتاب از دریچه نگاه سیاحان مشهور اروپایی این شغل را بررسی کرده که خواندن آن خالی از لطف نیست. هانری رنه دالمانی، سیاح معروف فرانسوی، که در دوره حکومت قاجار به تهران آمده بود در بخشی از سفرنامهاش به این نکته اشاره کرده که اصلیترین کار دلاکها، کیسهکشی و مشت و مال بوده اما کارهایی مثل حجامت، زالو انداختن، رگزنی، سرتراشی و ریشتراشی، ختنه نوزادان پسر، مداوای شکستگیها و دررفتگیهای استخوان، دندان کشیدن و جا انداختن ناف را هم که برخی اطبا از انجام آن امتناع میکردند، برعهده میگرفتند.»
شغل دلاکی در انحصار مردان نبوده و زنان دلاک هم در حمامهای زنانه گوش دختران را سوراخ میکردند. حدادی معتقد است دلاکها بنا به دلایلی در فرهنگ عامه مردم افراد محترمی بودند: «آنطور که سیاحان اروپایی روایت کردهاند، دلاکهای تهرانی مسئولیتهای مهمی از جمله دلالت ازدواج هم داشتهاند که از نگاه عموم مهم جلوه میکرد. آنها بین خودشان زبانی رمزگذاریشده داشتند و دو فرد دلاک، گاهی که میخواستند کسی متوجه گفتوگوهایشان نشود، به زبان مخصوص خودشان صحبت میکردند. این اطلاعاتی است که سیاحان مختلف به ما میدهند و در کتاب فرهنگواره گرمابه به آن اشاره شده است. جیمز موریه، دیپلمات و نویسنده بریتانیایی، در بخش دیگری از همین کتاب به نقل از حاجیبابا، یکی از مشهورترین دلاکهای ایرانی، روایت کرده که در ۳۳ چشمه دلاکی استاد بود که منظور همان ۳۳ عملی است که دلاکها در شهرهای مختلف انجام میدادند و آرامآرام به تهران هم رسیده بود.»
کد خبر 843763 برچسبها تهران قدیم همشهری محله تهران