به نقل از «مهر»

فاصله زبانی میان مردم جامعه ما بسیار زیاد شده است

تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۷۷۶۶۶

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام رسول جعفریان استاد دانشگاه تهران در یادداشتی با عنوان حرف زدن شیرها و نفهمیدن ما به فاصله زبانی مردم در جامعه ما پرداخته است:

یک وقتی آقای دینانی می‌فرمود: اخیراً فیلسوفی در اروپا آمده است که می‌گوید، هیچکس، حرف هیچکس را نمی فهمد! ویتگنشتاین هم گفته بود: «اگر شیر سخن بگوید، ما نخواهیم فهمید».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در باره انواع زبان‌ها، به لحاظ فلسفی بارها و بارها نظریاتی مطرح شده است، اما اینکه آدم آن فلسفه‌ها را کف خیابان ببیند، جالب است.

به طور کلی باید گفت همیشه قاعده این بوده است که ادبیات کلامی و بیانی گروه‌های مختلفی که مرجع مردم هستند، متفاوت بوده است. روشن است که توده‌های مردم، با طیف نخبگان و تحصیل کردگان، زبانی متفاوت را طلب می کرده اند. حتی در حدیث است که نحن معاشر الانبیا نکلم الناس علی قدر عقولهم.

در این باره بحث است که قرآن در سطح کدام یک از مردم سخن گفته است و از این زاویه محل بحث است. ولی راستش، در سالهای اخیر، این تفاوت کلامی و بیانی، در جامعه ما، خیلی زیاد و عمیق شده است، به حدی که افرادی که در یک چارچوب فکری هستند، اصلاً و ابداً متوجه فرمایشات گروه‌های دیگر نمی‌شوند. به عبارت دیگر فاصله زبانی میان مردم بسیار زیاد شده است.

یک بار دیگر هم نوشتم، اینکه گروهی در تلگرام هستند و گروهی در «و غیره»، خودش به مقدار زیادی این فاصله‌های زبانی را بیشتر کرده است. آنها هر روز چیزهایی می‌خوانند که این گروه عکس آن را می‌خوانند. اینکه گروهی پای منبر می‌نشینند و گروهی اصلاً و ابداً به این سمت نمی آیند، نمادی برای زیاد شدن این فاصله است. بخش قابل توجهی از آن، به دوگانگی نظام تعلیم و تربیت ما هم بر می‌گردد، همان وحدت حوزه و دانشگاه که خیلی هم تلاش شد و هزینه شد، اما ظاهراً اثر چندانی نداشته است.

حالا طوری شده است که بسیاری از افراد، به کلیپ‌هایی از روحانیون که مطالب خاصی در آنها عنوان می‌شود، به تمسخر گوش می‌دهند، باقی مردم هم حرف‌های روشنفکرانه را نمی‌فهمند. کسی هم نیست که از نظر زبانی میان اینها صلح و صفایی بیاورد. در این میانه دو گروه اصلی هستند که مطلقاً دوست ندارند حرف‌های یکدیگر را گوش بدهند، و اگر هم بدهند، نمی‌فهمند و اگر بفهمند عصبانی می‌شوند. معلوم است که بحث سر زبان و الفاظ نیست، بحث سر فلسفه و علم و اخلاق و ارزش‌ها و آداب و رسوم و بسیاری از مسائل در ذیل اینهاست.

اینها گاه جرأت گفتگوی با یکدیگر را هم ندارند و وحشت زده به همدیگر نگاه می‌کنند. مسلماً و به تدریج اگر راهی برای مصالحه نباشد، این فاصله بیشتر شده و هر کدام از دو طرف که جمعیت بیشتری را هوادار خود سازند، غلبه خواهند کرد. مثلاً اگر امروز پشتوانه حرف‌هایی که یک گروه می‌زند، به سمت چیزی باشد که طرف دیگر سکولاریسم می نامد، لاجرم، اگر هوادارانش بیشتر شود، به تدریج غالب خواهد آمد. معلوم نیست این غلبه، اتفاق بیفتد یا اگر افتاد، دوباره بر نگردد، بحث این است که این بازی‌ها قواعدی دارد که در صحنه جامعه خود رانشان خواهد داد. زبان غالب، مثل سیل عمل می‌کند.

کد خبر 5029726

منبع: مهر

کلیدواژه: رسول جعفریان فلسفه ویتگنشتاین غلامحسین ابراهیمی دینانی مجمع جهانی صلح اسلامی محرم 99 طوبی کرمانی معرفی کتاب پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی هفته دفاع مقدس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی کنگره امام سجاد پیام تسلیت سند 2030 برنامه تلویزیونی بدون توقف فلسفه امام سجاد ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۷۷۶۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ارزش‌های ناب انسانی و اسلامی در جامعه ایرانی

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - عباس کشاورزیان*: ورزش و جوانان تلفیق ارزشمندی است که می‌توان بر پایه آن ارزش‌های ناب انسانی و اسلامی را در جامعه ایرانی نهادینه ساخت و آینده این مرز و بوم را از امنیت، انسانیت زیبایی و رشد لبریز ساخت. جامعه پذیری به بیان ساده فرایندی است که در آن ارزش‌ها و هنجاری‌های یک جامعه از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود.

در هر جامعه‌ای که این فرآیند به هر دلیلی به طور کامل عملی نشود و یا به کندی و با اختلال صورت گیرد، شاهد شکاف ارزشی و فکری در آن جامعه خواهیم بود. عوامل متعددی می‌توانند در فرآیند جامعه پذیری اختلال ایجاد کنند که یکی از آنها کاستی در عملکرد ساختارها و نهادهای مستقر است.

ایران کنونی از جمله جوامعی است که در حال گذار از سنت به مدرنیته است و این فرآیند چند وجهی و تاریخی آثار عمیق و گسترده‌ای بر اجتماع می‌گذارد که یکی از آنها ایجاد اختلال در انتقال الگوهای فکری، ارزشی و رفتاری است.

بر همین اساس امروز شاهد تفکر احساسات و رفتار متفاوت و حتی متضاد بین نسل‌ها و دهه‌های سنی هستیم که به شدت در حوزه‌های مختلف از جمله آسیب‌های خانواده روابط مختل عاطفی و اجتماعی و بسیار پرواضح در مسئله حجاب نمایان است.

در چنین جامعه‌ای نهادهای مستقر وظیفه خطیر مبتنی بر حراست از ارزش‌ها و هنجارها و انتقال متناسب آن به نسل‌های آتی را عهده دارند. لذا جامعه پذیری یا همان انتقال ارزش‌ها و هنجارها به نسل‌های بعدی رسالت مهمی است که بر عهده ساختارها و نهادهای اجتماع به خصوص دستگاه‌هایی است که با جوانان نوجوانان و کودکان در ارتباط هستند و وظیفه دارند با توجه به جامعه مخاطب و ویژگی‌های آن با استفاده از ابزارهای مختلف از جمله هنر، رسانه، ورزش و.... به این مهم بپردازند.

از جمله این نهادها وزارت ورزش و جوانان و نهادهای مرتبط با آن سازمان تربیت بدنی است. دستگاهی که غالب جامعه مخاطب آن را جوانان و نوجوانان تشکیل می‌دهند و از میدان‌هایی است که می‌تواند در زمینه درونی سازی ارزش‌ها و هنجارها بسیار مؤثر باشد.

هر چند در ورزش حرفه‌ای با همه چالش‌ها قهرمانان ما، مرزبان ارزش‌های بانوی مسلمان ایرانی بوده‌اند. ولی در همین عرصه نیز نتوانسته‌ایم الگوهای درخشانی را برای دختران کودک و نوجوان جامعه ارائه کنیم.

در ورزش همگانی نیز امروز شاهد شکل‌گیری گروه‌های کوه نوردی، دوچرخه سواری و …هستیم که بستر بسیار مناسبی برای فعالیت‌های اصیل فرهنگی و تربیتی است، ولی آنچه در این گروه‌ها غالب است، ترویج روابط عاطفی خارج از چارچوب و مخاطره‌آمیز برای اعضا است.

اکثر تحقیقات صورت گرفته در جامعه نشان می‌دهد که بیشتر افراد شرکت کننده در ورزش نه تنها حجاب را مانع از ورزش کردن نمی‌دانند، بلکه آن را فرصتی برای شکوفایی خود می‌دانند.

فلذا در توسعه و ترویج فرهنگ عفاف و حجاب نباید تنها زنان مخاطب قرار گیرند و نقش و مسئولیت مردان فراموش شود بلکه باید عفاف و حجاب به عنوان امری که به هر دو جنس زن و مرد مربوط می‌شود، تلقی شود و فضای فرهنگی و ورزشی جامعه می‌بایست به نحوی ساخته شود که افراد به صورت طبیعی در آن فضا به رعایت حجاب و عفاف رغبت نمایند و بدان عادت کنند.

*کارشناس ارشد جامعه شناسی

کد خبر 6085004