به نقل از «تسنیم»

نیویورک تایمز: بخش غم انگیز رویکرد ترامپ در قبال ایران جدا کردن متحدان اروپایی از آمریکاست

تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۷۹۹۶۱

بخش غم انگیزتر رویکرد دولت ترامپ، جداکردن متحدان اروپایی آمریکاست که درباره ایران، نگرانی‌های مشترکی با ایالات متحده داشته‌اند و اکنون کار به جایی رسید که این خود آمریکاست که منزوی شده است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، نیویورک تایمز در مطلبی با بیان اینکه دولت آمربکا هنوز هم بحث می کند که شریک توافقی است که در سال 2018، سرخوشانه از آن بیرون رفت نوشت: ترامپ ادعا می کند که هنوز هم بخشی از توافق برجام است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استدلال وزارت امور خاجه آمریکا از این قرار است که در سند طبقه بندی شده مربوط به قطعنامه شورای امنیت که در پی توافق تصویب شده، نام کشورهای عضو درج شده که ایالات متحده را هم شامل می شود.

لری جانسون دستیار اسبق دبیرکل ملل متحد در امور حقوقی، می گوید که اگر شما عضو برجام هستید باید واقعا مانند یک عضو رفتار کنید. حتی جان بولتون هم استدلال دولت ترامپ را پیش پا افتاده توصیف می کند و می گوید اینکه هر وقت منافعمان اقتضا کند عضو برجام باشیم و در غیر اینصورت عضو نباشیم، کوته فکرانه به نظر می رسد.

ساز و کار ماشه تیر خلاص به توافقی است که شروط آن حداقل تا سال 2030  دوام می آورد. به علاوه، ایالات متحده توافق را در سال 2018 ترک کرده و هیچ توجیهی نمی تواند این واقعیت را تغییر دهد. بنابراین، ایالات متحده هیچ جایگاهی در به راه انداختن ساز و کار ماشه ندارد و نمی تواند با در پیش گرفتن دستورالعمل خود دیگر اعضای برجام را مسخره کند.

رفتار دولت ترامپ یکپارچگی اعضا در هر توافق بین المللی پیش رو را خدشه دار کرده است. به همین دلیل اندک حمایتی از سوی اعضای شورای امنیت از موضع ایالات متحده دیده می شود. مقامات سازمان ملل خود را گرفتار در یک منطقه گرگ و میش دیپلماتیک می بینند که در یک طرف دیدگاه دولت ترامپ از واقعیت فروش سلاح به ایران قرار دارد و در طرف دیگر دیدگاه بقیه دنیا که تقریبا همه در آنجا ایستاده اند.

اینکه در آینده چه اتفاقی برای برجام می افتد مشخص نیست. تحریم های بین المللی معمولا نیازمند شکل گیری کمیته ای برای نظارت بر آنهاست. این کمیته فقط با توافق اعضای شورای امنیت تشکیل می شود. احتمالا ایالات متحده راه خودش را در تحریم ایران و شرکت های روسی و چینی را در پیش خواهد گرفت. نگرانی بزرگتر از توقف کشتی های ورودی به و خروجی از ایران بر می خیزد که می تواند یک رویارویی بالقوه را در آستانه انتخابات ماه نوامبر در دل خود داشته باشد.

بخش غم انگیزتر رویکرد دولت ترامپ، جداکردن متحدان اروپایی آمریکاست که درباره ایران، نگرانی های مشترکی با ایالات متحده داشته اند و اکنون کار به جایی رسید که این خود آمریکاست که منزوی شده است.

سوال مهم تر اینکه آیا تلاش آمریکا برای بازگرداندن تحریم های ساز و کار ماشه در نهایت توافق را نابود خواهد کرد یا نه.

اگر ترامپ دوباره انتخاب شود، شانس احیای توافق تقریبا صفر است. ایران که همین حالا هم از توافق فاصله گرفته بیش از گذشته به غنی سازی می پردازد و باید منتظر سطح رویارویی قبل از برجام بین ایران، اسرائیل و ایالات متحده باشیم.

با این حال می توان بازهم به احیای برجام امید داشت و مقدار سوختی که ایران تا به حال تولید کرده را به خارج از کشور انتقال داد. حتی می توان با تلاش های پشت پرده از فروش سلاح های خطرناک به ایران جلوگیری کرد. تحریم تسلیحاتی عملا ماه اکتبر منقضی می شود و هنوز زمان برای دیپلماسی باقی است.

با وجود رنجی که مردم ایران از تحریم ها می برند نظام این کشور حاضر به مذاکره نشده است. سیاست های دولت ترامپ میانه روهای ایرانی که می گفتند ایالات متحده قابل اعتماد است را سنگ روی یخ کرد.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: اتحادیه اروپا برجام دونالد ترامپ اتحادیه اروپا برجام دونالد ترامپ ایالات متحده دولت ترامپ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۷۹۹۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزئیات جدید از مذاکرات ایران و آمریکا به روایت ظریف: ترامپ برای مذاکره از من دعوت کرد

محمدجواد ظریف، وزیر پیشین وزارت امور خارجه برای بررسی شرایط سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ به گفتگو پرداخته است.

به گزارش اقتصاد آنلاین، بخش‌های مهم این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

دنیا دیگر دنیای دوقطبی نیست، حتی موضوع قطبی بودن در جهان با چالش جدی رو به رو است؛ لذا باید این واقعیات را درک کرد. مهمترین عامل در نظام قطبی عامل وفاداریست و ما هنوز بر اساس این تصور به نظرم توهمی از روابط جهانی داریم و عمل می‌کنیم. بعد خیلی زود دلسرد می‌شویم که چرا روس‌ها یا چینی‌ها با ما اینگونه رفتار کردند؟ در صورتی که اگر درست تشخیص دهیم که امروز مبانی رفتار در روابط جهانی چگونه است حتماً نه چنین توقعاتی را خواهیم داشت، نه اقداماتی می‌کنیم که ایجاد چنین توقعاتی برای ما بکند. نه خودمان را فدا برای کسی می‌کنیم و نه توقع داریم که آن‌ها برای ما این کار را بکنند.

باید روابط سازنده با همه کشور‌ها داشته باشیم. معتقدم که بدون روابط سازنده نه با شرق می‌توانیم رابطه خوبی داشته باشیم نه با غرب. یعنی بدون اینکه با غرب رابطه داشته باشیم نمی‌توانیم با شرق رابطه داشته باشیم و برعکس هم همینطور است.

تا زمانی که ما با روسیه و چین رابطه نداریم، حتما غرب هم با ما رابطه فراگیر و همه جانبه نخواهد داشت. تا زمانی که در‌ها به روی غرب از سوی ایران بسته باشد، حتما روسیه و چین هم احساس می‌کنند که کنشگر این حوزه هستند و منافعشان را بر ما تحمیل می‌کنند بدون اینکه منافع ما را در نظر داشته باشند.

اگر قرار است جهان جنگ اقتصادی داشته باشد این جنگ باید بین چین و آمریکا باشد.

فرصت مذاکره با آقای ترامپ را ما از دست ندادیم. با همه احترامی که برای دوست و همکار عزیزم آقای احمدی قائل هستم، اعتقاد دارم که نیمی از قضیه را دیده‌اند. چرا که آقای ترامپ یک بخشی از معادله است و کل معادله نیست.

آقای ترامپ حداکثر می‌تواند یک توافق دو صفحه‌ای مثل آن که با کره شمالی امضا کرد را امضا کند. آقای ترامپ نه توانش را داشت و نه ساختار آمریکا اجازه می‌دهد، همانطور که در کره شمالی اجازه ندادند که ایشان وارد یک توافق محتوایی جدید شود.

با توافق دو صفحه‌ای هم هیچ مشکلی از کسی حل نمی‌شود، فقط یک فرصت عکس انداختن فراهم می‌شود که ممکن است برای کره شمالی فرصت خوبی بود؛ چون همیشه رهبران کره شمالی دوست داشتند که با روسای جمهور آمریکا دیده شوند. چون این فرصت را پیدا نمی‌کردند بعد از اینکه روسای جمهور از کاخ سفید خارج می‌شدند معمولاً آن‌ها را دعوت می‌کردند و با آن‌ها عکس یادگاری می‌انداختند؛ لذا این پیروزی برای آن‌ها بود و یک پیروزی هم برای آقای ترامپ بود که خاصیت نارسیستی‌اش را آبیاری کند؛ لذا این قسمت از فرمایش آقای احمدی کاملاً درست است که ترامپ علاقه داشت که این کار را انجام دهد؛ اما قسمت بعدی‌اش که همانطور که در اجلاس ویتنام آمریکا و کره شمالی دیدیم این افراد دیگر هستند که تصمیم می‌گیریم.

آقای ترامپ از بنده چند بار دعوت به مذاکره کرد، ولی ما که اجازه برای مذاکره نداشتیم. اما آقای بولتون در کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد» کاملاً تشریح می‌کند که هربار ایشان تا مرز استعفا پیش رفت برای اینکه مانع از مذاکره شود. خیلی هم با آب و تاب توضیح می‌دهد که در هر دو مورد استعفا نامه‌اش را نوشت و وقتی مذاکره صورت نگرفت خیالش راحت شد. اما همین نشان می‌دهد، اگر بنده با آقای ترامپ مذاکره کرده بودم یا آقای دکتر روحانی مذاکره بودند، نهایتاً همین بولتون بودند که باید این مذاکرات را به نتیجه می‌رساندند.

بعضی‌ها ایراد می‌گیرند که آقای بولتون و پومپئو از ابتدای سال ۹۷ وارد کاخ سفید شدند، یعنی از آوریل سال ۲۰۱۸، لذا می‌گویند چرا از دوران آقای تیلرسون استفاده نکردید. من با آقای تیلرسون در جلسه ۵+۱ دیدار داشتم، به هیچ وجه آقای تیلرسون در ظرفیت مذاکره نبود و اعتماد لازم را از سوی آقای ترامپ برای این که مذاکره کند، نداشت. کاملاً مشخص بود و دیدیم که ظرف تقریبا یک سال از دولت آقای ترامپ خارج شد.

من معتقدم که ما اگر تشخیص دهیم که تهدیدی که برای جمهوری اسلامی وجود دارد تهدید امنیتی‌سازی است، در زمین این تهدید بازی نمی‌کنیم؛ لذا می‌توانیم سیاست فعال‌تری را داشته باشیم. البته این به معنا نیست که دست از مخالفت با آمریکا بکشیم، مخالفت با سلطه و مخالفت با استکبار می‌تواند برای کشور یک زمینه قدرتی فراهم کند، با توجه به اینکه الان قدرت دیگر صرفاً قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی نیست. البته قدرت‌های دیگری هم هستند مثل قدرت الهام بخشی.

آن‌هایی که میگویند برجام ایراد داشت خب چرا آمریکا به برجام استناد نکرد، اگر برجام یک طرفه بود آمریکا به یک جمله برجام استناد می‌کرد و از آن خارج می‌شد. آن وقتی که استناد کردند ۱۳ کشور در شورای امنیت علیه‌شان بودند، لذا دوستان ما مقداری به واقعیت‌ها توجه کنند بهتر است.