به نقل از «اقتصاد آنلاین»

اروپا به تعهداتش در برجام عمل نکرد

تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۸۷۶۰۸

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از مهر، سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت امور خارجه ایران تصریح کرد: پاسخ جامعه جهانی به تلاش‌های ایالات متحده برای اجرای مجدد تحریم‌های یکجانبه علیه ایران تحت عنوان سازمان ملل یه "نه بزرگ" بود.

خطیب زاده با اشاره به اظهارات دبیرکل سازمان ملل متحد در مورد ادعاهای واشنگتن مبنی بر اینکه مکانیسم موسوم به "ماشه" را فعال کرده است، گفت که این یک "نه بزرگ" دیگر به ایالات متحده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متن مصاحبه به شرح زیر است:

۱. واکنش آنتونیو گوتریش دبیر کل سازمان ملل در پاسخ به ابهامات حقوقی موجود در خصوص ادعای آمریکا در بازگرداندن یکجانبه تحریم‌های شورای امنیت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

کاملاً روشن است که پاسخ جامعه جهانی به ایالات متحده یک "نه بزرگ" بود. دبیر کل سازمان ملل متحده هم دقیقاً همین برداشتی را که بقیه پیش از آن اعلام کرده بودند به زبان حقوقی گفت و همانطور که در تمامی برداشت‌های بعد از صحبت ایشان گفته شده این یک "نه بزرگ" دیگر به آمریکا بود. به همین دلیل است که دبیر کل و دبیرخانه اقدام دیگری را انجام نخواهد داد.

۲. تأثیر عملی اقدام یکجانبه آمریکا برای فعال سازی آنچه "مکانیسم ماشه" می نامد چیست؟

باید به دو موضوع توجه کرد: یکی اینکه آیا اساساً چیزی به نام «بازگشت فوری یا مکانیسم ماشه» وجود دارد یا نه؛ ما نه در قطعنامه ۲۲۳۱ و نه در برجام چنین عبارتی نداریم. و اساساً این یک کلمه جعل شده است که امریکایی‌ها برای پیشبرد اهداف خودشان بارها از آن استفاده کرده‌اند. آنچه که در قطعنامه و در برجام آمده dispute resolution mechanism (ساز و کار حل اختلاف) است.

نکته دوم این است که ایالات متحده از زمانی که از توافق اتمی خارج شد و به مشارکت در این توافق پایان داد، یک کارزار فشار حداکثری علیه ایران به راه انداخت که در این کارزار هر آنچه که می‌توانستند را برای تضعیف توانمندی‌های ایران و اعمال تمام تحریم‌های یکجانبه ممکن علیه ایران، انجام دادند. لذا این هیاهویی که امروز شما می‌شنوید یک هیاهو برای هیچ است. خودشان هم بهتر می‌دانند که این هیاهوی داخلی به دنبال کمک به ترامپ در داخل کشور بوده به انتخابات پیش رو در آمریکا مربوط می‌شود.

از سوی دیگر می‌خواهند جنگ روانی‌ای را که در طول این کارزار علیه ملت بزرگ ایران به راه انداخته‌اند، تشدید کنند.

با این وجود خودشان می‌دانند که این نه از نظر حقوقی و نه از نظر روندهای داخلی سازمان ملل هیچ اثری ندارد. اتفاقاً این دست و پا زدن‌های پمپئو و ترامپ و تهدید به تنبیه همه جهان حاکی از این است که خودشان می‌دانند درخواست و اقدامشان چقدر به لحاظ حقوقی بی‌اثر و هم اینکه چقدر بیهوده و پوچ است.

۳. موضع کشورهای اروپایی را در این خصوص چطور ارزیابی می‌کنید؟ علیرغم بیانیه‌هایی که سه کشور اروپایی آلمان، انگلستان و فرانسه تا کنون صادر کرده‌اند شاهد هیچ گام عملی از سوی این کشورها در برابر آمریکا نبوده‌ایم.

باید دو موضوع را از هم جدا کرد: اولاً در شورای امنیت سازمان ملل متحد، اروپا و تمام اعضای دائم و غیر دائم به صراحت و قاطعیت اعلام کرده‌اند که در این موضوع ایالات متحده هیچ جایگاه قانونی‌ای ندارد، که این یک "نه بزرگ" به ایالات متحده است و نتیجه آن انزوای واشنگتن بوده است.

بنابراین، آنها تاکنون متعهد بوده‌اند. این مربوط به قطعنامه ۲۲۳۱ و اقدام یکجانبه آمریکا برای بازگرداندن قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت علیه ایران است که همه آنها رفع شده‌اند. همه کشورهای اروپایی و غیراروپایی در شورای امنیت اعلام کرده‌اند که ایالات متحده در این زمینه هیچ جایگاه قانونی‌ای برای انجام این کار ندارد.

اما در موضوع برجام، بارها گفته‌ایم که منفعتی که ایران انتظار داشت از برجام کسب کند، رفع تحریم‌ها بوده که این امر به دلیل عدم پایبندی دولت‌های اروپایی به گفته‌هایشان و عدم عمل آن‌ها به تعهداتشان، خصوصاً در دو سال گذشته بعد از توقف مشارکت دولت ایالات متحده در برجام، محقق نشده است.

آن‌ها حتی نتوانستند کوچک‌ترین تعهداتشان را هم اجرایی کنند. به عنوان نمونه اینستکس را ببینید. موضوع جزئی و ساده‌ای مانند اینستکس هم در سطحی نازل اجرا شد، آن هم بعد از دو سال کار کردن روی آن.

لذا در موضوع رفع تحریم‌ها اروپا و دیگر کشورهای مشارکت‌کننده در برجام به تعهداتشان عمل نکردند. اتفاقاً دلیل اینکه ایران در چارچوب برجام و بر اساس بندهای مصرح در آن تصمیم گرفت تعهدات خودش را کاهش دهد همین بود. البته جمهوری اسلامی ایران بارها گفته که اگر طرف‌های باقیمانده در برجام تعهدات برجامی خود را به طور کامل انجام دهند، اقدامات کاهشی که ایران در خصوص برجام انجام داده (پنج گام کاهش تعهدات) کاملاً برگشت پذیر است.

۴. آیا ادعای آمریکا مبنی بر بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، این کشور را عملاً در برابر شورای امنیت قرار نخواهد داد؟ ادامه این روند به کجا خواهد انجامید؟

ایالات متحده از بسیاری از معاهدات بین‌المللی که در آن بوده خارج شده و که این نشانگر آن است که کاخ سفید دیگر تحمل چندجانبه گرایی را ندارد. دولت آمریکا با شعار "اول آمریکا" که خیلی زود به "فقط آمریکا" تبدیل شد، دارد خود را با شیب بسیار تند و با سرعت بسیار بالا منزوی می‌کند. این شعار به انزوای گسترده ایالات متحده منجر شده است. فکر می‌کنم اگر امکانش بود، ایالات متحده حتی از شورای امنیت هم خارج می‌شد. اقدامی که ایالات متحده در روز شنبه ۲۰ سپتامبر برای تضعیف شورای امنیت و سازمان ملل انجام داد، نشان داد که دولت این کشور درک درستی از روابط بین الملل ندارد.

آمریکا به یک کشور عصبی و روان‌پریش تبدیل شده است. این عوامل باعث شده است که ایالات متحده مانند یک دولت بی‌فکر رفتار کند، که تصمیمات غیرمنطقی می‌گیرد. قطعاً این تصمیمات ایالات متحده شورای امنیت و سازمان ملل را در برزخ قرار داده است که البته این به نفع جامعه جهانی نیست.

پربیننده ترین پامپئو چین و روسیه را به تحریم‌ تهدید کرد چهار هزار تن طلا در اختیار معابد هند!/ فروش طلاهای اهدایی برای پرداخت مخارج ۶.۸میلیون دلاری واشنگتن: توافق اروپایی‌ها با آمریکا درباره خطر ایران برای منطقه جزییات تحریم‌های جدید آمریکا علیه ایران بیش از ۱۴درصد از نیروی کار کشورها تا پیش از سال۲۰۳۰ ناچار به ارتقاء یا تغییر شغل خواهند بود

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: امنیت سازمان ملل متحد ایالات متحده دولت آمریکا سازمان ملل متحد واشنگتن وزارت خارجه وزارت امور خارجه ایران سعید خطیب زاده قیمت طلا قیمت لوازم خانگی سهام عدالت ایالات متحده شورای امنیت علیه ایران سازمان ملل تحریم ها نه بزرگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۸۷۶۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دامی که آمریکا برای عراق پهن کرد

مینا العریبی، سردبیر روزنامه انگلیسی زبان در مقاله The National «عراق را ترک نکنید؛ در چرایی تداوم حضور آمریکا در عراق» که در وب سایت فارن افرز منتشر شده است، سعی در توجیه تداوم حضور آمریکا در عراق داشته است.

به گزارش فرهیختگان به نقل از العریبی در این مقاله سعی کرده آمریکا را ضامن حاکمیت عراق توصیف کند؛ گزاره‌ای که بی‌پایه بودن آن در نگاهی سطحی به وضعیت عراق در طول سالیان اشغال روشن می‌شود. نکته مهم‌تری که خوانش این مقاله آن را روشن می‌سازد، بیم آمریکا و حامیان آن از پیوند محکم جمهوری اسلامی ایران و عراق و ارتباطات قوی دو کشور است.

اکثر نخست‌وزیران عراق در دو دهه گذشته در مقطعی از ارتش آمریکا خواسته‌اند کشورشان را ترک کنند.

مذاکرات دوجانبه طی ۱۵ سال گذشته یا بیشتر سبب شده است حضور نظامی ایالات‌متحده در عراق از زمان اوج آن در سال ۲۰۰۷، یعنی زمانی که ۱۷۰ هزار نیروی آمریکایی به‌عنوان بخشی از «بسیج» مبارزه با القاعده و پشتیبانی از نیرو‌های مسلح این کشور که پس از متلاشی شدن از سوی واشنگتن در سال ۲۰۰۳ هنوز در مرحله بازسازی خود بودند، به‌شدت کاهش یابد.

تعداد فعلی سربازان آمریکایی در عراق اکنون ۲۵۰۰ نفر است. تهدید ایجاد شده از سوی القاعده و داعش در این کشور هم به میزان قابل‌توجهی کاهش یافته و اعمال خشونت‌آمیز چشمگیر هم نادر شده، شرایطی که توجیه‌کننده حضور کمرنگ نیرو‌های آمریکایی در عراق است.

اکنون سودانی به دنبال پایان دادن به ماموریت نظامی آمریکا در عراق است. اگرچه سودانی به‌عنوان فرمانده کل قوا عملا باید بر تمام نهاد‌های مسلح عراقی تفوق داشته باشد، اما در عمل، گروه‌های شبه‌نظامی یا به‌صورت خودمختار یا از طریق نیرو‌های بسیج مردمی -سازمانی فراگیر که از نظر قانونی بخشی از دستگاه امنیتی عراق بوده، اما مستقیما با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران- هماهنگی دارد.

هنگامی که سودانی در ۱۵ آوریل با جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در واشنگتن دیدار کند، از ایالات‌متحده درخواست خواهد کرد تمام نیرو‌های آمریکایی را از عراق خارج کند، اما بعید است که طرحی برای مقابله با شبه‌نظامیان پس از خروج این نیرو‌ها ارائه کند.

اگر حضور نظامی ایالات‌متحده در عراق به پایان برسد، احتمالا متعاقبا شاهد ایجاد اختلافات سیاسی خواهیم بود. پیشرفت‌های حاصل شده برای نیرو‌های مسلح عراق از سال ۲۰۱۴ یعنی زمانی که آن‌ها نتوانستند مانع پیشروی داعش در یک‌سوم خاک خود شوند، در صورت برداشته شدن دست حمایت ایالات‌متحده ممکن است از بین برود. واشنگتن اکنون باید از اهرم نفوذ خود در بغداد برای حفظ حضور نظامی غیرجنگی، مشابه نیرو‌هایی که در آلمان، ژاپن، فیلیپین و کشور‌های دیگر دارد، استفاده کند.

فضای مذاکره

حضور ایالات‌متحده در عراق در برهه‌ای ناپایدار برای خاورمیانه در کانون توجه قرارگرفته است. جنگ در نوار غزه فرصت‌هایی را برای آن دسته از بازیگران خارجی ایجاد کرده است که به دنبال سود بردن از ویرانی‌ها هستند، ازجمله ایران. نیرو‌های نیابتی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگری فعال هستند و تهران خواستار چیزی جز کاهش حضور ایالات متحده در منطقه و ترک کامل عراق نیست.

ایالات‌متحده امروز دوستان زیادی در رهبری عراق ندارد؛ وضعیتی که نتیجه عدم تعامل دیپلماتیک این کشور در طول سال‌ها به شمار می‌رود. با این حال، این امر بدان معنا نیست که سیاستمداران عراقی همگی خواهان خروج نیرو‌های آمریکایی از این کشور هستند.

در این میان سیاست‌های دولت عراق نیز تا حدودی متناقض است. تلاش‌های کنونی برای پایان دادن به حضور نظامی ایالات‌متحده بخشی از تلاش گسترده‌تر بغداد برای محدود کردن نفوذ بین‌المللی در این کشور است؛ دولت عراق همچنین استفاده از دینار عراق را برای معاملات مالی به‌جای دلار آمریکا دنبال می‌کند و نهاد ماموریت کمک‌رسانی سازمان ملل به عراق را نیز که به نظارت بر انتخابات و تشویق گفتگو میان احزاب سیاسی رقیب کمک کرده، محدود کرده است.

با این حال، دولت عراق همچنان به دنبال برقراری پیوند نظامی با غرب است. گروه مامور ناتو در عراق که به آموزش و مشاوره نیرو‌های عراقی کمک می‌کند، برخلاف آمریکا، زیر بار انتقاد‌ها قرار ندارد.

دلایل بقا

دولت‌های پیشین ایالات‌متحده تلاش‌های مختلفی را برای پاسخگویی به خواسته‌های عراق برای مذاکره مجدد درباره حضور نظامی ایالات متحده در عراق انجام داده‌اند. خاطرات وعده رئیس جمهور اوباما برای خروج نیرو‌های آمریکایی از عراق و بازگشت سه‌سال بعد آن‌ها به این کشور هنوز هم در خاطرات اهالی عراق زنده است.

برای بیش از دو دهه، عراق سنگ بنای سیاست خاورمیانه‌ای ایالات‌متحده بوده و فعالیت‌های نظامی ایالات‌متحده بیشتر بر تهدید تروریستی القاعده و بعدا داعش متمرکز بوده است. البته اگرچه این گروه‌ها هنوز هم تهدید به‌شمار می‌روند، دامنه دست درازی آنان به‌شدت کاهش یافته است، اما در این میان خطرات دیگری در قالب گروه‌های شبه‌نظامی سرکش پدیدار شده است که بیشتر آن‌ها از سوی تهران تغذیه می‌شوند.

البته ایالات‌متحده در این میان بدون اهرم فشار هم نیست. عراق همچنان به‌شدت به حمایت سیاسی و نظامی واشنگتن برای تقویت نیرو‌های مسلح خود و همکاری با شرکای منطقه‌ای متکی است.

آزمون اراده‌ها

یک تناقض کلیدی در بطن سیاست عراق وجود دارد؛ درخواست‌های ارائه‌شده برای حاکمیت بیشتر عراق که در عمل به خروج نیرو‌های آمریکایی ترجمه می‌شود، توسط گروه‌هایی تحریک می‌شود که خود با گرفتن دستورات از تهران، اقتدار دولت عراق را تضعیف می‌کنند. ایالات‌متحده ضربه اولیه را [به حاکمیت عراق]با جنگ و اشغال سال ۲۰۰۳ وارد کرد و آسیب به حاکمیت عراق به شبه‌نظامیان و دیگر بازیگران غیردولتی اجازه داد تا در سال‌های پس از آن تکثیر شوند.

موضوع حضور نیرو‌های آمریکایی در عراق به آزمون اراده بین بازیگران سیاسی خواستار هماهنگی بغداد با تهران و کسانی تبدیل شده که می‌خواهند استقلال عراق را از طریق ایجاد توازن در روابط با تهران و واشنگتن تضمین کنند. آنچه در این بحث مطرح است بسیار بزرگ‌تر از چند هزار سرباز غیرجنگی است. به‌نفع عراق و ایالات‌متحده است بر سر یک توافق بلندمدت مذاکره کنند که مساله سربازان را حل و در مرحله بعدی روابط ایالات‌متحده و عراق را تنظیم کنند.