به نقل از «خبرگزاری برنا»

تیغ سانسور و خطر توقیف باعث شده تا بخش خصوصی به سراغ ساخت فیلم سیاسی نرود

تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۴۱۸۷۳۱

سعید خانی با اشاره به علاقه مخاطبان ایرانی به دیدن فیلم‌های سیاسی تأکید کرد که اگر مسئولان و دولتمردان ایران آستانه تحمل و نقدپذیری‌شان را بالا ببرند شاهد ساخت فیلم‌های سیاسی بسیاری در بخش خصوصی خواهیم بود که قطعاً با استقبال خوبی روبرو خواهند شد اما تیغ سانسور و خطر توقیف باعث شده تا تهیه‌کننده‌ها ریسک ساخت اینگونه آثار را کمتر به جان بخرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سعید خانی تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: ذائقه مخاطبان سینمای ایران به فیلم‌های کمدی عادت کرده و به همین دلیل ساخت فیلم کمدی ریسک کمتری برای تهیه‌کنندگان در بحث سرمایه‌گذاری دارد و آنها نیز همین مسیر راحت و بدون ریسک را برای فیلمسازی به دیگر راه‌های پرخطر ترجیح می‌دهند و می‌بینیم که فیلم‌های کمدی بسیار بیشتر از دیگر آثار سینمایی است.

خانی تصریح کرد: علاوه بر ژانر کمدی در طول سال شاهد ساخت چند فیلم اجتماعی نیز هستیم. در سینما ژانری به عنوان  اجتماعی نداریم ولی اگر بخواهیم آن را یک ژانر در نظر بگیریم، این گونه سینمایی نیز در سینمای ایران پس از کمدی بیشترین محصول دارد اما در بسیاری مواقع خطر سانسور فیلم‌های منتقد را تهدید می‌کند؛ پس تهیه‌کنندگان و به طور کل بسیاری از سینماگران ترجیح می‌دهند از این خطر فاصله گرفته و در نتیجه شاهد فیلم‌های خنثی در حوزه سینمای اجتماعی هستیم.

او افزود: اگر قرار است ما ژانرهای مختلفی در سینمای ایران داشته باشیم که سلایق مختلف را در بر بگیرد، قطعاً باید دولت به تهیه‌کننده‌ها کمک کند تا بتوانند ریسک این تغییر و تفاوت را به جان بخرند. ما امروز زیر ساخت‌های سینمای ترسناک یا بسیاری از ژانرهای دیگر را در سینمایمان نداریم، به همین دلیل عقیده اکثریت بر این است که نباید سراغ آن آثار رفت. به عنوان مثال در طول سال‌های گذشته شاهد ساخت چند فیلم ترسناک بوده‌ایم که تنها شباهتی به آثار ترسناک دارند وگرنه مخاطبی که به امید ترسناک بودن و حس هیجان به سینما رفته در بسیاری مواقع به جای ترس و هیجان، خندیده و فیلم توانسته حس رضایت را برای او به وجود آورد.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «من» تصریح کرد: برای اینکه زیرساخت‌های تولید آثار متفاوت در ژانرهای مختلف در سینمای ایران فراهم شود، دولت باید به کمک تهیه‌کننده‌هاو سینماگران بیاید. نسل جوانی که وارد سینما شده‌اند استعداد بسیاری دارند و باید به توانایی آنها اعتماد کرد. ما در بسیاری از حوزه‌ها مثل سینمای ترسناک و انیمیشن توانایی رقابت با دیگر کشورها را نداریم اما می‌توانیم قدم به قدم خود را به سینمای دنیا نزدیک کنیم. ما هنوز در ساخت صحنه‌های اکشن، تاریخی، ترسناک و... باید به خیابان رفته و به سختی صحنه‌های مختلف را خلق کنیم در حالیکه در کشورهای پیشرفته این کار را به راحتی در استودیوها انجام می‌دهند اما ما هنوز یک استودیو مجهز نداریم.

این تهیه‌کننده در ادامه اظهاراتش، گفت: اگر قرار است تعداد مخاطبان سینمای ما افزایش پیدا کند باید برای همه سلایق و همه سنین فیلم داشته باشیم اما همانطور که تأکید کردم ما نیاز به فراهم شدن زیرساخت‌های لازم هستیم. متأسفانه مشکلات بسیاری در سینمای ایران وجود دارد که نمی‌گذارند سینمای ایران به وضعیت مطلوبی برسد.

او در پایان اظهار داشت: برای ساخت فیلم‌های سیاسی و اجتماعی خوب مسئولان باید سعه‌صدر داشته و اجازه دهند مسائل به راحتی در سینما مطرح شوند. خوشبخانه امروز مردم ما به واسطه پر رنگ شدن فضای مجازی در زندگی‌شان به بلوغی در مسائل سیاسی رسیده‌اند که دیگر نمی‌توان به آنها دروغ گفت و اگر فیلمی خنثی و بی‌خاصیت در مباحث سیاسی و اجتماعی باشد قطعاً مردم رغبت به دیدن آن ندارند. معمولاً فیلم‌های سیاسی ما در دفاع از یک جبهه و گروه خاص هستند که ممکن است بخش اعظمی از مخاطبان سینما را به همین دلیل از دست بدهند. دولتمردان ما باید اجازه دهند که سینما آنها را مورد انتقاد قرار دهد و بهتر است آستانه تحمل خود را بالا ببرند. بخش خصوصی برای ساخت فیلم‌های سیاسی تمایل بسیاری دارد و نیاز به هیچ حمایت مالی ندارد اما خطر توقیف و سانسور باعث می‌شود کمتر به سراغ این ژانر برود. من فکر می‌کنم اگر یک فیلم سینمایی باکیفیت ساخته شود مردم استقبال چشمگیری از آن خواهند داشت.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: سعید خانی فیلم سیاسی ژانر در سینمای ایران سینمای ایران فیلم های سیاسی تهیه کننده ساخت فیلم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۱۸۷۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

باز هم سال سینمای کمدی؟

شاید با نگاهی به سینمای ایران در سال‌های اخیر بتوان سینماگران و فعالان این حوزه را به چهار دسته کلی تقسیم کرد؛ فضای حاکم بر کشور و قوانین سفت و سخت سازمان سینمایی برای اکران فیلم‌هایی که گاه توان عبور از سد ممیزی را ندارند نیز بخشی از فیلمسازان کشور را خانه‌نشین کرده و ازطرفی فرصت خوبی را برای کوچ برخی از سینماگران به سمت پلفترم‌ها ایجاد کرده است.

به گزارش هم‌میهن، به‌طور مثال مازیار میری، کارگردان فیلم‌هایی مانند «حوض نقاشی» و «سعادت‌آباد» در سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲ با دو سریال «خسوف» و «شریک جرم» در شبکه نمایش خانگی حضور داشته است. نمی‌توان این مسئله را انکار کرد که برخی از فیلمسازان نیز مشغول ساخت فیلم‌های زیرزمینی هستند که در جشنواره‌های بین‌المللی حضور پیدا کنند.

عده‌ای از فیلمسازان این روز‌ها سخت مشغول ساخت کمدی‌های گیشه‌پسندی هستند که از این راه فروش خوبی نیز به دست آورده‌اند. در این میان نکته قابل‌توجه این است که گیشه سینمای ایران چند سالی است که با فیلم‌های کمدی و طنز اشغال شده است. برای اثبات این مدعی کافی ا‌ست نگاهی به لیست پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران بیاندازیم که تا رتبه پانزدهم آن، که متعلق به فیلم «ملاقات خصوصی» است، خبری از گونه‌های دیگری از سینما نیست.

فیلم سینمایی «فسیل» به کارگردانی کریم امینی، نویسندگی حمزه صالحی و تهیه‌کنندگی سیدابراهیم عامریان با ۳۲۴ میلیارد تومان عنوان پرفروش‌ترین فیلم سینمای ایران در سال‌های اخیر را به خود اختصاص داده است. فیلم «هتل» با ۲۷۵ میلیارد تومان در رتبه بعدی قرار دارد. «تمساح خونی» جواد عزتی که همچنان در حال اکران است، با ۱۱۰ میلیارد تومان فروش رتبه سوم این فهرست را به خود اختصاص داده است که باید منتظر ماند و دید که می‌تواند رکورد «فسیل» را بشکند یا خیر. فیلم سینمایی «هاوایی» با ۸۳ میلیارد تومان، «انفرادی» با ۷۷ میلیارد تومان، «شهر هرت» با ۷۷ میلیارد تومان و «ویلای ساحلی» با ۶۳ میلیارد تومان فروش به ترتیب در رتبه‌های بعد قرار می‌گیرند.

کمدی سینمای ایران را بلعیده!

یکی از عوامل اقبال فیلمسازان نسبت به سینمای کمدی گیشه تضمین‌شده است. محمدرضا لطفی، منتقد سینما در رابطه با این موضوع گفت: فیلم‌های کمدی سالیان‌سال است که گیشه مطمئن‌تری نسبت به ژانر‌ها و سبک‌های دیگر سینما دارند. البته این یک معضل بزرگ برای سینمای ایران است که هرکسی می‌خواهد فیلمی بسازد که گیشه تضمین‌شده دارد، سراغ این نوع سینما می‌رود.

این مسئله مهم وجود دارد که تا چندسال گذشته حتی به صورت جسته و گریخته سینمای اجتماعی، سینمای اعتراضی، سینمای تجربی، سینما هنری و... در کشورمان فعال بوده است و چنین فیلم‌هایی ساخته و اکران می‌شدند. یعنی چرخه این نوع فیلم‌ها هم حرکت می‌کرد و متوقف نشده بود. حتی گاهی فیلم‌های اجتماعی نیز پرفروش و بااستقبال مخاطبان مواجه می‌شدند.

اکنون در سینمای ایران، کمدی عملاً تمام گونه‌های دیگر سینما را در خود بلعیده است و ما چیزی به نام سینمای هنری، سینمای فرهنگی، سینمای پیشرو، سینمای تجربی، سینمای اعتراضی و... نداریم یعنی اینگونه فیلم‌ها دیگر نه قابل تولید هستند و نه قابل اکران است. به طور مثال بیایید نگاهی به فروش فیلم‌های سال ۱۴۰۲ داشته باشیم که مسئولان در بوق و کرنا کردند که سال گذشته سال انفجار فروش فیلم‌ها و استقبال مخاطبان سینما بود.

در سال ۱۴۰۲ با فیلم‌های هنروتجربه حدود ۱۰۰ فیلم در سینمای ایران اکران شد. از این تعداد ۲ فیلم «فسیل» و «هتل» نزدیک به ۶۰ درصد گیشه سینمای کشور را در دست دارند. ۳۰ درصد فروش فیلم‌های دیگر متعلق به ۳ فیلم «هاوایی»، «شهر هرت» و «ویلای ساحلی» است. ۱۰ درصد بقیه فروش نیز به حدود ۸۰ فیلم اختصاص دارد. او که معتقد است ما با یک سینمای ورشکسته مواجه هستیم، بیان کرد: در اینجا لازم است توضیح دهیم که فروش‌های چند ده یا چند صد میلیاردی فیلم‌ها و این اعداد و ارقامی که مطرح می‌شوند، نباید ما را گول بزنند و مخاطبان باید این واقعیت را درنظر بگیرند که در شرایط فعلی طبق آمار سال گذشته هزینه تولید یک فیلم سینمایی بسیار معمولی ۲۰ میلیارد تومان است.

هنگامی که فیلم در گیشه اکران می‌شود، سهم صاحبان آثار یک‌سوم فروش فیلم است. یعنی برای اینکه یک فیلمی که ۲۰ میلیارد برای ساخت آن هزینه شده است به میزان هزینه ساخت خودش دست پیدا کند، باید ۶۰ میلیارد تومان در گیشه فروش داشته باشد. با این پیش‌زمینه ذهنی باکس طلایی نوروز را بررسی می‌کنیم؛ در باکس نوروز فیلم «تمساح خونی» جواد عزتی، فروش خوبی دارد و درحال‌حاضر از ۱۱۰ میلیارد تومان گذشته است.

در رتبه دوم فیلم «بی‌بدن» ۲۶ میلیارد تومان فروش می‌کند و باقی فیلم‌ها حدود یک تا دو میلیارد در گیشه به فروش می‌رسند. اختلاف زیادی میان فیلم‌ها وجود دارد و این نشان می‌دهد که سینمای ما در ورشکسته‌ترین حالت خودش به‌سر می‌برد! در این حالت عملاً می‌توانیم بگوییم، ۹۵ درصد باکس اکران نوروز با شکست مواجه شده است. این مسئله باعث می‌شود که امکان ساخت گونه‌های دیگر سینما وجود نداشته باشد. اکنون فیلمساز محکوم است که یا فیلم کمدی بسازد یا فیلم ارگانی و حالت سومی وجود ندارد. این موضوع زنگ خطر بسیار جدی و هولناکی برای سینمای ایران است.

فیلم‌هایی عقب‌تر از جامعه

لطفی با بیان این موضوع که سختگیری‌ها باعث شده است تا فیلم‌های اجتماعی ما نسبت به جامعه عقب‌تر باشند، گفت: ما هرچه در مرحله پروانه ساخت گلوگاه را تنگ‌تر کنیم، ازطرفی از جامعه عقب‌تر هستیم. طبیعی است که فیلم اجتماعی که از جامعه عقب‌تر باشد، مورد استقبال مخاطبان قرار نمی‌گیرد. در این حالت فیلمساز امکان ساخت فیلم اجتماعی جسور را ندارد.

مورد بعد این است که متولیان صنعت سینما باید جذب مخاطب کنند. در این سال‌ها استقبال از فیلم‌های کمدی بسیار موردتوجه واقع شده‌اند، اما حقیقتاً این اصلاً موضوع عجیبی نیست و از ابتدا فیلم‌های کمدی ما مخاطب داشته‌اند. جنس مخاطبان فیلم‌های کمدی هم تقریباً یکسان است. ما سالیان سال است که این جنس مخاطب را داریم که اصلاً بد نیست و اتفاقاً خیلی هم به چرخه صنعت سینما کمک می‌کنند. ما باید مخاطبانی که جنس دیگری از سینما را دوست دارند و به‌اصطلاح مخاطبان فیلم‌بین و سینمارو هستند، تربیت و جذب کنیم. حتی باید از دل همین مخاطبان فیلم‌های کمدی، مخاطب حرفه‌ای سینما تربیت کنیم.

مشکل ما اکنون این است که مخاطب حرفه‌ای نداریم. عده‌ای صرفاً می‌آیند در سالن سینما یک فیلمی می‌بینند و می‌روند. نه دغدغه سینما دارند، نه فیلم و کارگردان. اتفاقاً هستند مردمی که سینمای اجتماعی را دوست دارند، اما باید اجازه ساخت فیلم اجتماعی به آن‌ها داده شود، سختگیری‌ها کمتر و حمایت‌ها بشتر شود تا شرایط تولید چنین فیلم‌هایی فراهم شود.

گروه هنروتجربه وقتی سال ۹۳ برای اولین‌بار افتتاح شد، غوغا به پا کرد، زیرا یکسری مخاطب خاموش بودند که به فیلم‌های تجربی علاقه داشتند و عملکرد سینمای هنروتجربه نیز باعث شد چنین مخاطبانی بیایند و از اکران‌ها استقبال کنند. این مورد نشان می‌دهد که ما می‌توانیم مخاطبان‌مان را شناسایی، تربیت و هدایت کنیم، اما در سال‌های اخیر گویا قانون نانوشته‌ای در سینمای ما وجود دارد بدین‌صورت که باید برای جشنواره فجر فیلم‌های ارگانی تولید کنیم که مخاطب برایشان اهمیتی ندارد، زیرا بودجه آن‌ها از جایی دیگر تامین می‌شود و عده‌ای دیگر نیز بدون دردسر فیلم کمدی می‌سازند.

مشکل این است که آن دست مخاطبان فیلم‌بین دیگر به سینما نمی‌روند، زیرا به این نوع از سینمای کمدی علاقه ندارند. ازطرفی فیلم‌های اجتماعی و هنری برای این گروه ساخته نمی‌شود و فیلم‌های ارگانی نیز نیاز این مخاطبان را ارضا نمی‌کند.

حال به نظر می‌رسد که باتوجه به استقبال خوب مخاطبان از فیلم‌های کمدی اکران‌شده در چندسال اخیر، امسال نیز فیلمسازان زیادی سراغ ساخت این جنس از سینما بروند.