به نقل از «خبرگزاری آریا»

«رسول ملاقلي‌پور» به لحاظ فني جزء کارگردانان خيلي خوب و خاص سينماي ما بود

تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۴۲۵۹۱۹

خبرگزاری آریا-مسعود کرامتی که سینما را با رسول ملاقلی‌پور آغاز کرده و سال‌ها با او دوستی و مراوده داشته، می‌گوید: یکی از حسرت‌های من این است که رسول چرا این‌قدر زود و ناگهانی رفت و اگر امروز بود حتما می‌توانستیم شاهد اتفاقات بهتری از او باشیم.
به گزارش آریا، کرامتی که در کارنامه کاری‌اش بیشترین همکاری را با رسول ملاقلی‌پور داشته و علاوه بر بازیگری، دستیار برنامه‌ریز و تهیه‌کننده برخی آثار او نیز بوده است، درباره  آشنایی خود با این فیلمساز گفت: از طریق محمدرضا علیقلی که کار موسیقی «پرواز در شب» رسول ملاقلی پور را انجام داده بود، به عنوان دستیار برنامه‌ریز به او معرفی شدم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در آن زمان رسول قصد داشت فیلم "افق" را بسازد. وقتی سناریو را به من داد تا بخوانم، اعلام همکاری کردم  و به این شکل همکاری‌ام با او آغاز شد. ما شش ماه پیش‌تولید داشتیم و شش ماه فیلمبرداری "افق" طول  کشید که البته در فواصلی کار تعطیل هم می‌شد، چون در لوکیشن‌های مختلفی از جمله بوشهر، شمال، تهران و کیش فیلمبرداری داشتیم و برای این جابه‌جایی‌ها اغلب چند روزی کار تعطیل می‌شد. "افق" یک نقطه عطف برایم بود به این دلیل که با رسول ملاقلی‌پور آشنا شدم و بعد هم روابط ما جدای از همکاری بسیار دوستانه شد. یک سال بعد رسول فیلم "مجنون" را کار کرد که در آن فیلم بازی کردم و به نوعی تهیه‌کننده کار هم بودم. بعد از آن "پناهنده" و "سفر به چزابه" را نیز با او کار کردم.
ملاقلی‌پور جزء کارگردان‌های خاص سینما بود
او درباره آن‌چه در طی این سال‌ها از رسول ملاقلی پور برایش به یادگار مانده است، گفت: اولین کار جدی من به عنوان دستیار برنامه‌ریز در سینما فیلم "افق" بود و من بسیار از او یاد گرفتم. به این معنا که به شکل عملی در سینما فعالیتم را آغاز کردم و این تجربه بزرگی را برای من رقم زد و وقتی کار تمام شد به طور کلی دستیاری را رها کردم. ما 250 حلقه فیلم داشتیم و به نوعی سر این کار مونتاژ را نیز یاد گرفتم. ویژگی‌ای که همیشه برای من به عنوان خاطره خیلی خوب و مثبت از او باقی مانده، این وجه از کار بود که کمتر کارگردانی را دیده بودم که تا این اندازه به مونتاژ مسلط باشد. او وقتی فیلمبرداری می‌کرد مثل این بود که فیلم را می‌دید. رسول وقتی پلان‌ها را می‌گرفت جای برش اول و آخر هر پلان را به خوبی می‌دانست و حتی در حد فریم در حین فیلمبرداری می‌دانست که کجا باید کات دهد. درکی که از مونتاژ داشت خیلی خوب  و غریزی بود و من در کمتر کارگردانی این را  دیده‌ام که تا این اندازه دقیق مونتاژ کند. وقتی پلان یک به دو آثارش کات می‌خورد جوری گرفته شده بود که می‌دانست فریم شروع و پایان کار کجاست. به لحاظ فنی جزء کارگردانان خیلی خوب و خاص سینمای ما بود. این ویژگی را من آن‌جا از او یاد گرفتم.
این بازیگر افزود: از سوی دیگر رابطه من و رسول صرفا همکاری نبود و خیلی بیش از این بود. تقریبا سناریو اکثر آثارش را خوانده بودم و ریز به ریز در جریان نگارش آن‌ها بودم. وقتی طرح می‌نوشت با هم گپ می‌زدیم و در نوشتنش با هم بودیم و تکه تکه جلو می‌رفتیم و تجربه خیلی خوبی با رسول در این چند کار داشتم. دوستانی که سر این کارها بودند می‌توانند به نوعی شاهد این مدعا باشند که ما ورای همکاری با هم رفیق بودیم چرا که احساس می‌کردم من او را خیلی خوب می‌فهمم و متقابلا او نیز همین‌گونه بود و تا انتها که "سفر به چزابه" بود این همکاری ادامه یافت.
کرامتی در ادامه بیان کرد: به جرات می‌توانم بگویم رسول رفیق‌باز خوبی بود. آدمی بود که خیلی به دیگران اعتماد نداشت، اما اگر با کسی وارد اندازه‌ای از رابطه می‌شد که طرف مقابل برای او قابل اعتماد می‌شد بسیار رفیق خوبی بود و گاهی حیرت می‌کردم  از این حد از همراه بودن، او گوش می‌کرد و حتی مشورت می‌داد. البته این بی‌اعتمادی گاهی به خودش هم لطمه می‌زد و گاهی با هم سر این موضوع کَل‌کَل می‌کردیم چرا که اگر نسبت به کسی بی‌اعتماد می‌شد به شدت احساساتی برخورد می‌کرد و حتی گاهی منطق هم نداشت. خوشحالم در این کارهایی که با هم انجام دادیم، رفاقت ما حرف اول را می‌زد. او بسیار رفیق‌باز، بامرام و بامعرفت بود. مگر آن‌که بی‌اعتمادی می‌دید و یا رفتاری که این ارتباط را خدشه‌دار کند که دیگر نمی‌شد جلویش را گرفت. رسول به سرعت عصبانی می‌شد و به سرعت هم عصبانیتش فروکش می‌کرد و هرگز چیزی را در دلش نگه نمی‌داشت.
او با اشاره به آموخته‌هایش از رسول ملاقلی‌پور در فیلم "افق" بیان کرد که زندگی حرفه‌ای‌اش به قبل و بعد از این فیلم تقسیم می‌شود و افزود: جدی‌ترین کار سینمایی من و عامل به سینما آمدنم "افق" بود و طبیعی است که من قبل از "افق» " هرآن‌چه از سینما می‌دانستم تئوریک بود و کار عملی من در سینما و درک و فهم آن با "افق" شکل گرفت. به نوعی فهمیدم که عملا سینما چیست.  
از دستیاری تا بازیگری در "مجنون"
او در پاسخ به این‌که آیا سخت‌گیری‌های رسول ملاقلی‌پور باعث شد که دستیاری را کنار بگذارد؟ گفت: خیر، انصافا رفتار او با من به نحوی بود که اتفاقا همه کسانی که با او کار کرده بودند متعجب بودند،  چرا که او بسیار به من اعتماد داشت. همان‌طور که گفتم من تئوریک سینما را بلد بودم و اولین بارم بود که به شکل جدی در سینما کار می‌کردم و  رسول اصلا به این دانش تئوریک قائل نبود. اما من عملا از او خواستم که دکوپاژ دست من باشد و با بازیگران کار کنم وصحنه را آماده کنم تا او بیاید و فیلمش را بگیرد. حتی به خاطر دارم که به او گفتم اگر آمدی و دیدی میزانسن را نفهمیده‌ام یا دکوپاژ اشتباه بود و یا جای دوربین اشتباه است، آن وقت فکر دیگری می‌کنیم. بنا بر همین اصل هم پیش رفتیم و او دیگر اعتماد کامل داشت و اگر من می‌گفتم مثلا از فلان پلان شروع کنیم بحث نمی‌کرد، چون می‌دانست که من دکوپاژ او را فهمیده‌ام و برای راحت پیش رفتن کار این تصمیم را گرفته‌ام. از سوی دیگر به دلیل این‌که با بازیگران تمرین  می‌کردم و اغلب او می‌دید که من چه پیشنهاداتی برای بهتر شدن بازی می‌دهم، به من گفت چرا خودت بازی نمی‌کنی، گفتم که خیلی علاقه‌ای به بازیگری ندارم و بیشتر کارگردانی را دوست دارم. او به من گفت تو خودت بهتر از همه بازی می‌کنی و باید در یک فیلم من بازی کنی. همین شد که وقتی خلاصه فیلمنامه "مجنون" را برایم تعریف کرد، آن‌قدر کاراکتر برای من جذاب بود که پذیرفتم تا در مقابل دوربین او بازی کنم. به این خاطر از دستیاری به سمت بازیگری رفتم.
او اضافه کرد:‌ در طول سال‌هایی که با رسول کار کردم واقعا یک بار هم با من تندی نکرد و آن‌قدر این رابطه دوستانه بود که شاید گاهی من عصبانی می‌شدم و داد و بیداد می‌کردم اما او هرگز این کار را نکرد. به خاطر دارم سر فیلم "افق" یک روز باید می‌رفتیم و پلان‌های خُرد باقی‌مانده را می‌گرفتیم. او به من گفت برو پلان‌ها را تو بگیر، من حالم  خوب نیست. من هم گفتم کار را تعطیل می‌کنم تا خودتان این کار را انجام دهید، که به من گفت حق چنین کاری را نداری. برو و پلان‌ها را بگیر، من این کار را انجام دادم و انصافا هم تمام پلان‌هایی که گرفتم در فیلم استفاده کرد و هیچ‌کدام را نگفت که اشتباه گرفتی یا بد گرفتی و بخواهد بیرون بگذارد. او می‌دانست که من خوب می‌فهمم و می‌دانم که چه می‌خواهد.  
این بازیگر در پاسخ به این‌که آیا در این سال‌ها فیلمسازی را نزدیک یا شبیه به رسول ملاقلی‌پور دیده است؟ گفت: واقعیت این است که خیر؛ رسول بسیار خاص بود. وقتی پلانی را می‌گرفت تماما درگیر ریتم درونی پلان بود و با حس و حال این کار را می‌کرد. این ریتم درونی شامل حرکت دوربین، سرعت این حرکت، ریتم میزانسن و... بود که همه این‌ها از درون او غلیان پیدا می‌کرد و من کمتر کسی را دیده‌ام که حس و حال خودش را به پلان منتقل کند. از نظر تکنیکی هم رسول بسیار کاربلد بود.
رسول ملاقلی‌پور به سمت سینمای اجتماعی تغییر مسیر داده بود
کرامتی درباره این‌که آیا فکر می‌کند اگر رسول ملاقلی‌پور زنده بود همچنان  مسیر سینمای دفاع مقدس را پیش می‌برد یا تغییر مسیر می‌داد؟ بیان کرد: رسول در  همان زمان هم  تغییر مسیر داده بود و به سمت سینمای اجتماعی رفته بود. آثارش نشان می‌دهد و اگر برگشت و «هیوا» یا «مزرعه پدری» را ساخت به این معنا نبود که این سینما را رها کرده است. به طور کلی اکثر آثارش اجتماعی بود و بیشتر به سمت سینمای روایی، قصه‌گو و کاراکترمحور پیش رفت و این جنس از سینما را  تجربه کرد. قطعا اگر امروز می‌بود، نگاهش خاص‌تر می‌شد و حتی اگر می‌خواست سینمای دفاع مقدس کار کند این نگاه متفاوت می‌بود. او گاهی در گفت‌وگوهایش شعار می‌داد که دیگر کار دفاع مقدسی نمی‌سازد، اما همان‌طور که گفتم در عین حال که سریع عصبانی می‌شد، به سرعت هم این عصبانیت فروکش می‌کرد. "مزرعه پدری" رسول شاهد این ادعاست که یک کار شسته و رفته و گردن‌کلفت در سینمای دفاع مقدس است.  
او در پایان گفت: همیشه یکی از حسرت‌های من این است که رسول چرا این‌قدر زود و ناگهانی رفت. چقدر جای او در سینمای ما خالی است و ای کاش می‌ماند، چون اگر بود حتما می‌توانستیم شاهد اتفاقات بهتری از او باشیم.
در اختتامیه شانزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «مقاومت» قرار است «نشان رسول» (یادمان رسول ملاقلی‌پور) به سینماگر خلاق در حوزه انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و مقاومت اهدا شود.

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: رسول ملاقلی پور کارگردانان سینما رسول ملاقلی پور دفاع مقدس من گفت خیلی خوب پلان ها سال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۲۵۹۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟

محمد حمزه ای کارگردان فیلم سینمایی «کاپیتان» در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره اکران آنلاین این فیلم و اینکه چرا فیلم اکران فیزیکی نشد، توضیح داد: در مورد فیلم سینمایی «کاپیتان» با توجه به صحبت‌هایی که با تهیه‌کننده داشتم و پیشتر نیز با مدیران بنیاد سینمایی فارابی در این مورد صحبت شده بود، بنا بود که در پاییز ۱۴۰۲ اکران شود و حتی با پخش‌کننده نیز در مورد اکران و زمان مناسب صحبت شده بود اما با توجه به شرایطی که پیش آمد و جابه‌جایی مدیران بنیاد فارابی، طبیعتاً خبری به ما ندادند جز اینکه از حضور در فستیوال‌های خارج از کشور مطلع بودیم، چون «کاپیتان» علیرغم محدودیت‌هایی که برای بخشی از سینمای ایران اعمال شده است، در پخش بین‌الملل بسیار خوب پیش می‌رفت.

اکران آنلاین در ایران مثل یک شوخی است

وی گفت: با توجه به فضای کلی سینما پیش بینی می‌کردیم که شرایط برای اکران «کاپیتان» در سینماها مناسب نیست و ممکن است فیلم‌هایی از این دست به زعم دوستان مورد اقبال مخاطب عام به مفهوم کلی قرار نگیرند، چراکه عمدتاً در شرایط فعلی ظاهراً کمدی‌ها خوب فروش می‌کنند. با این توصیف، تصور می‌کردیم اکران فیزیکی فیلم قدری به عقب افتاده که به ناگاه و در شب عید (۲۷ اسفند ماه) متوجه شدیم که قرار است فیلم اکران آنلاین شود!

حمزه‌ای تصریح کرد: اکران آنلاین مثل یک شوخی است و به نظرم می‌توان آن را یک قاچاق محترمانه دانست، چراکه فیلمی که ساخته می‌شود، اگر روی پرده نمایش داده نشود و در مقطعی به لحاظ فضای رسانه‌ای نتواند خودش را به مخاطبانش معرفی کند، موفقیتی کسب نمی‌کند. دوستان عملاً فیلم را در شرایطی قرار دادند که بیش از این در موردش صحبت نشود. از اینکه چرا این اتفاق برای «کاپیتان» افتاد، اطلاعی ندارم و به نظر می‌رسد باید توضیح فارابی را در مورد این موضوع شنید.

وی همچنین گفت: معتقدم فیلم باید برای مخاطبان در سالن سینما عرضه و نمایش داده شود چون در کشور ما بستر مناسبی برای اکران آنلاین وجود ندارد. فیلم «کاپیتان» هشتم فروردین ساعت هشت شب اکران آنلاین شد و ساعت ۸:۲۰ این فیلم در کانال‌های تلگرامی عرضه شد و فکر می‌کنم سه ساعت بعد هم از کانال‌های ماهواره‌ای پخش شد!

کارگردان «کاپیتان» اظهار کرد: وقتی ما تابع کپی‌رایت در ایران نیستیم، شرایط برای عرضه آثارمان به صورت برخط فراهم نیست و من فیلمساز کاری جز نظاره کردن نمی‌توانم بکنم!؟ وقتی با فیلمی که با خون دل و دقت و وسواس تولید کردیم تا اینکه یک اثر استاندارد در مدیوم سینما به مخاطبان عرضه شود، به این شکل برخورد می‌شود، چه کاری می‌توان انجام داد!

«کاپیتان» می‌توانست مخاطب خودش را پیدا کند

وی بیان کرد: خیلی خیلی دوست داشتم فیلمم در سالن‌های سینما نمایش داده شود. هیچ ادعایی بر فروش شگفت انگیز «کاپیتان» نداشتم اما برای اکران این نوع از فیلم‌ها، راهکارهای متعددی وجود دارد که می‌توانست به لحاظ زمانی و با سانس‌های کمتر اکران طولی داشته باشد. با این شیوه، می‌توانست مخاطب خودش را پیدا کند و ارتباط بگیرد اما الان هیچ اتفاقی جز این نیفتاده که محصول تولیدشده در چارچوب تولیدات سینمای ایران را در اختیار شبکه‌های ماهواره‌ای و کانال‌های تلگرامی که بخش عمده‌ای از محصولات سینمایی را قاچاق می‌کنند، قرار داده‌ایم!

حمزه‌ای تاکید کرد: به نظرم «کاپیتان» قربانی اختلاف سلیقه تعدادی از مدیران سینمایی شد که قصد داشتند با بستن پرونده این فیلم با هم تسویه حساب کنند که علت آن را متوجه نمی‌شوم چرا من و فیلمم در این کشمکش‌ها قرار گرفته‌ایم.

مخاطبان خاموش سینما «کاپیتان» را می‌بینند؟

وی در پاسخ به پرسشی درباره موثرتر بودن مخاطبان آنلاین با توجه به اینکه تعداد آنها به مراتب بیشتر از مخاطبان سینمارو نیز است، گفت: به هر صورت منِ فیلمساز باید از ارایه و نمایش فیلمم، بازخوردی بگیرم اما وقتی تبلیغی برای ارایه و معرفی فیلم صورت نمی‌گیرد و فیلم به شکل غیرقانونی عرضه می‌شود، آمار دقیقی از میزان مخاطبی که توانسته جذب کند، در دسترس نیست. قطعاً فیلم در اکران آنلاین می‌تواند با طیف گسترده‌ای از مخاطبان ارتباط برقرار کند اگر پیش شرایطی برای اکران یا معرفی فیلم فراهم می‌شد. مخاطبان نسخه وی او دی فیلم‌ها، مخاطبان خاموش سینما هستند، چون شرایط عرضه، شرایط استاندارد و متعادلی نیست و من خیلی موافق این نیستم که فیلمی برای پرده سینما تولید می‌شود، به شکل ناگهانی سر از پلتفرم‌های نمایش فیلم در بیاورد. به اعتقاد من، نمایش آنلاین می‌توانست گزینه مکمل برای فیلم باشد نه گزینه اصلی! در این صورت می‌شد خیلی دقیق‌تر در مورد افزایش مخاطب یک فیلم صحبت کرد.

«کاپیتان» حلقه مفقوده زندگی امروز در کشور است

حمزه‌ای با بیان اینکه تلاش‌هایی را برای به تعویق انداختن تاریخ نمایش آنلاین داشته است، گفت: در این ارتباط، حتی با آقای خزاعی رییس سازمان سینمایی صحبت کردم اما آقای زین العابدین مدیرعامل فارابی را نتوانستم ببینیم یا صحبت کنم و به هر کسی که در دسترسم بود، پیام دادم اما ظاهراً عزمی جزم شده بود که زودتر پرونده «کاپیتان» بسته شود! «کاپیتان» در حوزه بین‌المللی با توجه به محدودیت‌های سینمای ایران، خیلی خوب در حال دیده شدن بود و به گواه طیف محدودی از مخاطبان که پیشتر موفق به تماشای «کاپیتان» شده بودند اثری استاندارد، گرم و مناسب خانواده‌ها بود. مضامینی که در «کاپیتان» مطرح می‌شود، حلقه مفقوده زندگی امروز در کشور است؛ یعنی امید، عشق، رویا و تلاش برای زندگی در شرایط سخت. در شرایط فعلی امروز، که جامعه با آن‌ها دست به گریبان است، این موضوعات می‌تواند قابل توجه باشد.

چه فیلم‌هایی در سبد اکران جریان رسمی جا دارند؟

این کارگردان سینما بیان کرد: «کاپیتان» به هیچ وجه صرفاً یک فیلم کودک نیست و مخاطب آن، بزرگسالانی هستند که باید قصه امروز زندگی خود را از زبان کودکان بشنوند. به اعتقاد من، اینکه چه رویکرد و هدفی را در سینما دنبال می‌کنیم اهمیتی ندارد اما وقتی با فیلمی که از بیت المال با رویکردی خاص و برای ارتباط با خانواده‌ها به عنوان مخاطبان گمشده سینمای ایران تولیدشده، برخورد می‌کنیم به نظرم نه تنها سینماگر را سرخورده و پشیمان می‌کنیم، بلکه یک سوال بزرگ و جدی برای طیفی از سینماگران مطرح می‌شود؛ اینکه وقتی با فیلمی که در چارچوب جریان رسمی با مجوز و بودجه دولتی تولید می‌شود، اینگونه برخورد می‌شود و از اساس در سبد اکران جریان رسمی جایی ندارد! پس مجوز و پروانه ساخت و نظارت دیگر چه مفهومی می‌تواند داشته باشد!؟

به تعامل و دریافت پروانه کار از مدیران سینما خوش‌بین نیستم

حمزه‌ای در پایان گفت: منِ فیلمساز اگر بنا نیست با پروانه ساخت و پروانه نمایش هم فیلمم نمایش داده شود چرا باید نسبت به تعامل و دریافت پروانه ساخت فیلم از مدیران سینما خوش‌بین باشم. به نظرم رفتارهای بسته و یک طرفه با سینماگران جز اینکه به جریان سینمای زیرزمینی (به قول خود آقایان) رسمیت ببخشد و فیلمسازان را بیشتر از گذشته به این سمت هدایت کنند، هدف دیگری ندارد. امیدوارم دوستان و مدیران سینمایی پاسخ قابل توجه و منطقی را به ما بدهند، چراکه شرایط را غیرمنصفانه، ناعادلانه و شبهه برانگیز می‌دانم. با این برخورد دو گانه عملاً سینمای ایران را دچار رخوت و سکون و تبدیل به یک سینمای تک محصولی می‌کنند. تردیدی نیست وقتی من به عنوان فیلمسازی که شغل دیگری ندارم در این مخمصه قرار می‌گیرم، برای بقا چاره‌ای جز تن دادن به جریان حاکم بر اکران سینما نمی‌بینم.

کد خبر 6080150