به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

هدیه سردار سلیمانی به پزشک بدون مرز چه بود؟ + فیلم

تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۴۶۸۲۶۶

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در محرم و صفر امسال، باشگاه خبرنگاران جوان برنامه‌ای گفت‌وگو محور با نام «تن‌های تنها» را تدارک دیده است که در حدود ۳۰ دقیقه به زندگی افرادی می‌پردازد که کارشان به گونه‌ای متفاوت با محرم و امام حسین (ع) گره خورده است.

برنامه «تن‌های تنها» که در این ایام از سایت باشگاه خبرنگاران جوان تقدیم شما می‌شود، در پانزدهمین قسمت خود میزبان ناصر عمادی چاشمی متخصص پوست بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او زاده ۱۳۴۵ در قائمشهر است.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

آقای عمادی چاشمی؛ در کودکی دوران سختی داشتید؟

نسبتاً سخت بود.

چرا، چون زندگی روستایی سختی‌ها و متر و معیار‌های خاص خود را دارد؟

بله؛ البته وقتی انسان مدتی در سختی زندگی کند، سختی‌ها برایش به عادت و زندگی عادی تبدیل می‌شود؛ ولی حوادثی که در کودکی برای من اتفاق افتاد، بسیار دشوار بود. شغل اصلی ما دامداری بود. از دست دادن برادرم در دوران کودکی اتفاق مهم، سخت و تاثیرگذار زندگی من بود. پنج، شش ساله بودم که برادرم را از دست دادم.

آن زمان تازه می‌خواستم به مدرسه بروم؛ متاسفانه به سر برادرم ضربه وارد شد و به دلیل در دسترس نبودن خدمات پزشکی در روستا و اینکه نمی‌دانستیم دقیقاً چه اتفاقی برای برادرم افتاده است، او را از دست دادیم. ما گمان می‌کردیم او خوابیده؛ در حالی که به کما رفته بود و پس از دو، سه روز به رحمت خدا رفت.

آقای دکتر؛ چند سال چوپانی کردید؟

من از سن پنج سالگی تا دوران راهنمایی چوپانی کردم؛ حدوداً شش، هفت سال.

پس سختی‌های زندگی روستایی را به چشم خود دیده اید?

بله؛ زمانی بود که همراه پدرم به دل کوهستان می‌زدیم و سه، چهار روز طول می‌کشید تا به خانه برگردیم. 

جرقه فعالیت در شغل امروزتان از زمان بیماری برادر در ذهنتان زده شد؟

بله؛ در ذهنم مانده بود که برادرم به دلیل نبود پزشک از دنیا رفت. همیشه آرزو می‌کنم هیچ برادری نباشد که مریض شود و هیچ پزشکی بر بالینش نیاید.

جوانی شما در مقطع حساسی قرار گرفته بود؛ انقلاب شد، بعد از انقلاب جنگ شد و شما در دانشگاه قبول شدید. رتبه خیلی خوبی هم داشتید، اما انگار انتخاب دیگری در آن مقطع حساس داشتید.

من زمان حضورم در جبهه در دانشگاه قبول شدم؛ چون جنگ تمام نشده بود، از دانشگاه خواستم اجازه دهند، من در جبهه بمانم. نهایتاً بین قبولی و تحصیلم در دانشگاه یک سال فاصله افتاد.

پیش خودتان نگفتید، حضور در جبهه را رها کنید و به دانشگاه بروید؟

نه؛ اتفاق دیگری افتاد و من در ۱۸ شهریور ۶۶ مجروح شدم.

 از اتفاقات آن دوران برای ما بگویید؛ روزهایی که هم دانشجو بودید و هم رزمنده.

حملات شیمیایی دشمن، اتفاق مهمی بود که سرنوشت زندگی‌ام را تغییر داد. در آن دوران عده زیادی مصدوم شده بودند و از من خواسته شد مجروحان شیمیایی را به پشت خط منتقل کنم. من آن زمان یک دوطلب بسیجی بیشتر نبودم؛ منظورم این است که آن زمان هنوز پزشک نشده بودم و دانشجوی پزشکی هم نبودم. با این حال مجروحان شیمیایی را  سوار لندرور سبز رنگ کردم و به بیمارستان آوردم.

یعنی حتی الفبای پزشکی را هم نمی‌دانستید؟

بله؛ در طول مسیر تاول‌های دست و صورت مجروحان بزرگتر می‌شد. آه و ناله می‌کردند و حالت تهوع داشتند و سرفه می‌کردند. در بین آه و ناله شان حتی تاکید می‌کردند که من دیگر چشمانم نمی‌بیند. من هم خیلی استرس داشتم که زودتر آن‌ها را به بیمارستان نقده برسانم. وقتی بعد از حدود سه ساعت به بیمارستان امام خمینی نقده رسیدیم، یکی از آن چهار نفر به شهادت رسیده بود. آن روز این صحنه در ذهن من حک شد و در قلب من برای همیشه جاویدان باقی ماند.

به دلیل مرگ برادرم در دوران کودکی، پزشک عمومی شدم و به دلیل آن تاول‌های پوستی که در رزمندگان دیده بودم، متخصص پوست. اتفاقاً بعد از اینکه متخصص پوست شدم، مقالات علمی متعددی نوشتم و تمام فعالیت‌های پژوهشی و تحقیقاتی ام معطوف به آسیب و شیمیایی جنگ شد.

آیا در مقالات خود گفتید این یک حمله ناجوانمردانه بوده است؟

هدف ما از نگارش این مقالات این بود که مظلومیت جانبازان شیمیایی را ثابت کنیم. ما برای این کار راهی نداشتیم جز اینکه از جاده علم وارد شویم. دنیا باید بداند هشت سال بر مردم کشورمان چه گذشت. چرا که علاوه بر سربازان و افرادی که در سیستم نظامی بودند، مردم عادی هم در سردشت و روستا‌های اطراف سردشت (بانه، مریوان و کرمانشاه) به مشکلات روحی و جسمی ناشی از حملات شیمیایی دچار شدند. من در آن دوران، برای معاینات پوستی و درمان مردم آنجا، یک هفته تا ده روز در سردشت ماندم.

شما بعد از تحصیل در پزشکی هم، وارد یک مقطع حساس دیگر شدید؛ زلزله بم.

بله؛ دی ماه ۸۲ زلزله بم اتفاق افتاد و آن زمان من در بیمارستان رازی بودم. مجروحان بمی را آنجا می‌آوردند؛ مخصوصاً کسانی که به پیوند پوست نیاز داشتند. آن زمان آرزو کردم در صورت امکان پس از اتمام تحصیلاتم در بم حضور پیدا کنم. در سال ۱۳۸۴ هنگام تقسیم فارغ التحصیلان در تخصص‌های مختلف پزشکی، به من پیشنهاد دادند به دلیل جانبازی و متأهل بودنم به مازندارن بروم؛ اما من خواستم مرا به شهری بفرستند که به تخصصم نیاز دارند. از من پرسیدند هنوز هم می‌خواهم به بم بروم یا نه؟

به جای سه ماه اقامت در بم، یک سال و یک ماه آنجا ماندم. بیماری سالک که یک زخم پوستی بود، در آنجا خیلی شایع بود. برخلاف تصورم فقط ۵۰۰ تا هزار نفر به زخم سالک مبتلا نبودند بلکه تعداد بیماران به ۱۵ هزار نفر می‌رسید. سالک زخمی در صورت بود که نه سوزش داشت و نه درد، اما می‌دانستم اگر ادامه پیدا کند، بدشکلی در صورت کودکان بمی ایجاد می‌کند و در زندگی اجتماعی آنها تاثیر می‌گذارد. هر روز به کودکان در مدارس در زمینه بیماری سالک آموزش می‌دادم و همان بچه‌ها پزشک خانه شان می شدند.

سالک را در بم ریشه کن کردید؟

سالک یک بیماری بومی است که از بین نمی‌رود و بر اثر حوادث طبیعی چون زلزله و سیل بیشتر می‌شود. اما از وقتی مسئولان و مردم بم همراهی کردند، آمار ابتلا به سالک در آنجا بسیار کاهش یافت. یعنی از ۱۵ هزار نفر، به هزار و دو هزار نفر رسید و این یک موفقیت بود.

سفر‌های شما به ایران محدود نشد؛ به افغانستان هم رفتید.

بله؛ بیماری سالک در افغانستان بسیار شایع است. زمانی که به آنجا رفتم، وزارت صحت افغانستان درخواست کرده بود، یک پزشک ایرانی در کابل و هرات هم برای آموزش پزشکان افغانستانی و هم برای درمان بیماران مبتلا به سالک حضور داشته باشد. به دلیل تجربه حضورم در بم، به افغانستان اعزام شدم. بیماری سالک و سل بیماری‌های شایع افغانستان و عراق هستند و می‌توانند از طریق مهاجرت‌ به کشور ما هم وارد شوند.

مردم افغانستان را چطور دیدید ما قرابت‌های فرهنگی هم با آن‌ها داریم؟

افغانستانی‌ها مردمان بسیار خوبی هستند؛ مردمی دقیق، منظم، ایران دوست و قدرشناس. هرجا می‌شنیدند، من و گروهم ایرانی هستیم از ما تقدیر و تشکر می‌کردند.

چطور پای دکتر عمادی به آفریقا باز شد؟

پدرم همیشه به من توصیه می‌کرد «وقتی متخصص شدی رنگ زرد مریض را ببین و سکه زردش را نبین». بار‌ها این جمله را تکرار کرده بود. برای همین در ذهنم مانده بود که اگر روزی طبیب شدم، هر جایی نیاز داشتند در کنارشان باشم. این شد که سال ۱۳۸۶ به آفریقا رفتم. برای درمان بیماری ایدز به اکثر کشور‌های آفریقایی رفتم.

گویا دیداری هم با سپهبد شهید قاسم سلیمانی داشته اید؟

بله؛ بعد از احداث بیمارستان در مناطقی از آفریقا، ایشان را ملاقات کردم. هنوز گرمای دست ایشان را بر صورت خود احساس می‌کنم. این شهید بزرگوار انگشتری به من داد و گفت کاش خداوند عمری به من دهد، خاطرات شما از احداث بیمارستان در مناطق آفریقایی را بنویسم.

انتهای پیام/ 

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: تن های تنها دفاع مقدس جانبازان شیمیایی بیماری سالک هزار نفر آن زمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۶۸۲۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کدام داروها را می توان بدون نسخه خرید؟ | زمانی که باید مصرف داروهای OTC را قطع کنید

همشهری آنلاین - مریم سرخوش: مهم‌ترین مسئله درباره داروهای بدون نسخه یا OTC که بدون مجوز پزشک فروخته می‌شوند، راحتی و دسترسی سریع به آنهاست؛ اینکه بیماران برای دردهای ساده از جمله تسکین دردهای عضلانی و استخوانی، برطرف کردن علائم سرماخوردگی، آنفلوآنزا حتی تقویت، رفع اسهال و یبوست، حساسیت فصلی و... بدون مراجعه به پزشک و پرداخت هزینه ویزیت داروی موردنیازشان را از داروخانه خریداری می‌کنند. داروهایی که در دسته مسکن‌ها، داروهای ضدالتهابی، آنتی‌هیستامین‌ها، ضداحتقان‌ها و ضدسرفه‌ها تقریبا مشکل بیماران را با مصرف در بازه زمانی کوتاه‌مدت برطرف می‌کنند، اما مطالعات نشان داده که میزان آگاهی مصرف‌کنندگان درباره این داروها و نحوه صحیح مصرف‌شان بسیار کم است.

اگر قرار باشد درباره داروهای OTC لیستی داشته باشیم، در این فهرست استامینوفن، آنتی‌هیستامین، شربت آلومینیوم ام‌جی‌اس، شربت دیفن‌هیدرامین برای بالای 12سال، آسپرین، ایبوبروفن 200، شیاف‌های آنتی‌هموروئید، ژل موضعی پیروکسیکام، دایمتییکن، دایجستیو، بیزاکودیل، پماد زینک‌اکساید، دیمن هیدرینات، قرص‌های سرماخوردگی بزرگسالان و کودکان، پماد سوختگی، کرم کالامین، محلول ماینوکسیدین و حتی ویتامین‌ها و مکمل‌ها جای می‌گیرند اما آنتی‌بیوتیک‌ها در این فهرست نیستند. این در حالی است که چالش جدی نظام سلامت خرید آن دسته داروهایی است که در فهرست OTC‌ها قرار ندارند، اما بیماران بر اثر تجربه شخصی، تجویز قبلی پزشک و توصیه اطرافیان آنها را بدون نسخه تهیه می‌کنند، مثل همین آنتی‌بیوتیک‌ها. مصرف این داروها باید تنها با تجویز پزشک انجام شود، اما اکنون آمار فروش آنها حتی از داروهای اوتی‌سی بیشتر است و عوارض‌شان هم قابل توجه.

مهم‌ترین نکته درباره داروهای بدون نسخه این است که بیماران داروهای تجویزی را حتما با توصیه پزشک مصرف می‌کنند و درباره داروهای بدون نسخه یا اوتی‌سی‌ها هم این شرایط باید رعایت شود. این داروها تنها زمانی ایمن و مؤثر خواهند بود که مطابق دستورالعمل‌های روی برچسب آنها یا طبق دستور پزشک مصرف شوند.

دکتر راضیه کشاورز ملکی، رئیس گروه تجویز مصرف منطقی و اطلاع‌رسانی فراورده‌های سلامت سازمان غذا و دارو با تایید این نکته درباره بازار دارویی OTC‌ها به سؤالات همشهری پاسخ داده و تأکید می‌کند: همانطور که بیماران دستورات پزشک را برای استفاده از داروی تجویزی نادیده نمی‌گیرند، آگاهی کامل از مصرف داروی OTC هم نباید نادیده گرفته شود.

آیا مصرف داروی OTC در ایران آمار بالایی دارد؟

بله. دقیقا آمار مصرف این داروها در کشور ما بالاست و به‌ویژه داروهایی ازجمله شربت دیفن‌هیدرامین، قرص سرماخوردگی، قرص استامینوفن، قرص آسپیرین و داروهای کودکان مانند سوسپانسیون ایبوپروفن و... بیشترین آمار مصرف را دارند.

دلیل این آمار بالای مصرف چیست‌؟

مصرف خودسرانه دارو از سوی افراد، هزینه بالای ویزیت پزشکان، اطلاعات اشتباه فضاهای مجازی، عدم‌اعتماد به پزشک، ترجیح نظرات و سلایق بیمار بر پزشک معالج، ترجیح توصیه‌های غیراصولی افراد به یکدیگر به جای مسائل تجربی ازجمله عوامل موثر در مصرف بالای داروهای OTC در کشور هستند.

بیشتر بخوانید

فقط مصرف همین داروی لاغری بدون توصیه پزشک مورد تایید است عوارض خطرناک استفاده زیاد از استامینوفن از این داروخانه ها دارو نخرید!

گفته می‌شود که این داروها جزو کم‌خطرها هستند، آیا هر میزان مصرف آنها خالی از اشکال است؟

زمانی که صحبت از داروها می‌شود، مقدار بیشتر لزوماً به‌معنای تأثیر بهتر نیست. هرگز نباید داروهای OTC را با مصرف طولانی‌تر یا با دوزهای بالاتر از آنچه در برچسب توصیه می‌شود، ‌استفاده کنید. درصورتی که پس از مصرف داروهایOTC باز هم علائم ادامه داشته باشند، واضح است که زمان مراجعه به پزشک فرا رسیده است. چنانچه به این علائم توجه نکرده و مصرف خودسرانه، بیشتر و طولانی‌تر از حد متعارف داروهای OTC ادامه پیدا کند، نه‌تنها پیشرفت بیماری کنترل نمی‌شود بلکه عوارض دارویی هم رخ خواهد داد.

برای کنترل مصرف خودسرانه داروهای اوتی‌سی چه باید کرد؟

عواملی از جمله مصرف بیش از مقدار توصیه‌شده، طولانی‌تر از زمان توصیه‌شده و بدون توجه به هشدارها و موارد درج شده روی برچسب دارو، همچنین مصرف این داروها بدون تجویز پزشک و داروساز، مصرف خودسرانه است و باید در این‌باره آموزش‌های دقیق و فرهنگسازی داشته باشیم. مردم نباید تصور کنند که این داروها خطرات و عوارض کمی دارند و مهم نحوه مصرف آنهاست که بتواند نتیجه درست را برایشان به همراه داشته باشد.

یشنهاد شما برای افرادی که عادت به مصرف داروهای OTC دارند، چیست؟

مهم‌ترین توصیه، مصرف دارو براساس دستورالعمل‌های روی برچسب، طبق دستور پزشک یا مشاوره با داروسازی که در داروخانه حضور دارند، است. مردم این داروها را مصرف می‌کنند و این آگاهی ضرورت دارد که در صورت مصرف دارو و تداوم علائم یا رفع‌نشدن مشکلات‌شان، حتما دارو را قطع و فورا به پزشک مراجعه کنند.

آیا گزارش‌هایی از خطرات جدی یا بروز بیماری ناشی از مصرف این داروها برای مصرف‌کنندگان وجود داشته است؟

بله، ما گزارش‌هایی از بروز واکنش‌های آلرژیک شدید نظیر واکنش‌های آنافیلاکسی حتی با مصرف مکمل‌ها، ویتامین‌ها یا دیگر داروهای OTC هم داشتیم. نبود آگاهی از تداخلات دارویی و غذایی، شرایط جسمانی، سن، جنس، شرایط مصرف در دوران بارداری و شیردهی و... می‌تواند عوارض خطرناکی را به‌دنبال مصرف این داروها رقم بزند.

داروهایOTC می‌توانند منجر به تشدید بیماری یا مقاومت به درمان شوند؟

به‌خودی خود خیر، اما اگر داروی مناسب، با دوز و مقدار مناسب و در زمان مناسب انتخاب و مصرف نشود، تأثیری بر بهبود بیماری نخواهد داشت. علاوه بر آن ممکن است فرد دچار عوارض‌های دارویی شود.

چه راهکارهایی برای کاهش مصرف این داروها توصیه می‌شود؟

مصرف داروهای بدون نسخه (OTC) در سراسر جهان روند افزایشی دارد چون دسترسی آسان به این داروها باعث شده تا مردم با توجه به نسخه‌های قبلی، توصیه‌های عوامل خارج از نظام سلامت ازجمله خانواده، دوستان، شبکه‌های اجتماعی، موتورهای جست‌وجوی اینترنتی و... اقدام به‌خوددرمانی کنند. در این‌باره افزایش آگاهی، آموزش عمومی، فرهنگسازی، اصلاح باورهای غلط اجتماعی و فردی می‌تواند تأثیرات بسزایی در کاهش مصرف این داروها داشته باشد.

مهم‌ترین توصیه شما برای مصرف این داروها چیست؟

برچسب داروها را به‌صورت دقیق مطالعه و به مطالب درج‌شده توجه کنید. از تاریخ انقضا و شرایط نگهداری داروها هم آگاهی کسب کنید. از مصرف داروها به‌صورت خودسرانه و بدون تجویز پزشک حتی درباره داروهای OTC اجتناب شود. درصورتی که دریافت اطلاعات از پزشک میسر نبود، حتما از داروسازی که در داروخانه حضور دارد درخصوص نحوه مصرف و سایر اطلاعات مربوطه، مشاوره بگیرید.

کد خبر 845224 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها خبر مهم سازمان غذا و داروی ایران دارو پزشکی