۵ آزمایش هولناک و غیرانسانی پزشکان آلمان نازی روی زندانیان + تصاویر
تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۴۷۲۰۷۲
پزشکان آلمان نازی آزمایشات بیرحمانهای را روی انسانها انجام میدادند که بخش زیادی از پیشرفتهای علمی آلمانیها در آن دوران را سبب شده بود.
به گزارش شریان نیوز،نازیها احتمالاً بدنامترین حزب سیاسی در تاریخ هستند که در دوران جنگ جهانی دوم و در کل بیش از یک دهه حزب حاکم در آلمان بودند. این حزب که از سال ۱۹۳۳ تا شکستشان در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ قدرت را در آلمان در دست داشت به خاطر دخالتش در برخی از آزمایشات غیرانسانی و بیرحمانهای که توسط یک دولت انجام میشود مشهور است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نژادپرستی و ناسیونالیزم افراطی بخشی جدایی ناپذیر از رژیم سیاسی نازیها بوده و طرفداران این حزب بر این باور بودند که نژاد نوردیک (Nordic) نژاد برتر است، نژادی که متعلق به کشورهای اسکاندیناوی یا آلمان است. علاوه بر جنایات دیگر، نازیها آزمایشات بی سابقه و در اکثر موارد بیرحمانهای را روی انسانها انجام میدادند که بخش زیادی از پیشرفتهای علمی آلمانیها در آن دوران را سبب شده بود.
آزمایش پیوند استخوان
آزمایشات پیوند استخوان توسط پزشکان نازی انجام میشد تا بفهمند که آیا امکان دارد فرآیند بازسازی در بدن را تسریع بخشید یا خیر. اما روش آنها برای پی بردن به این موضوع بسیار بیرحمانه و غیرانسانی بود و معمولاً با مرگ فرد اهدا کننده و دریافت کننده همراه میشد. بخشهایی از استخوان سالم فرد از قسمت شانه، بازو یا لگن برداشته شده و به شخصی که بخشی از بدنش را از دست داده بود پیوند زده میشد. در اغلب موارد بخش کامل اندام فرد مانند یک دست یا یک پا برداشته میشد و در ادامه با تزریق هگزوباربیتون کشته میشد. عضلات و اعصاب نیز مورد توجه پزشکان نازی بوده که با برشهای عمیق در بدن قربانی همراه بوده و وی را دچار نقض عضوی میکرد.
ولادیسلاوا کارولفسکا یکی از قربانیانی بود که از این آزمایشات هولناک جان سالم به در برد و در مورد تجربیات خود چنین نوشت: «پتویی روی چشم هایم انداخته میشد و نمیدانستم که با پایم چکار میکنند، اما احساس درد شدیدی میکردم و این احساس را داشتم که انگار چیزی را از پایم جدا میکردند. دو هفته بعد بار دیگر همگی به سالن جراحی برده شدیم و روی میز جراحی قرار داده شدیم. بانداژها برداشته شده و این اولین باری بود که پایم را میدیدم. برش آنقدر عمیق بود که میتوانستم استخوان پایم را ببینم».
آزمایشهای انجماد
آزمایشهای انجماد به این دلیل توسط دولت نازی انجام میشد که مقامات ارشد نازی میخواستند سربازان خود را برای دماهای سرد جبهه شرقی (در حمله به خاک شوروی و مناطق سیبری) آماده کنند. این آزمایشات به منظور شبیه سازی شرایط سربازان آلمانی در مواجهه با نیروهای روسی انجام میشد، که بعدها باعث مرگ هزاران سرباز آلمانی و در نتیجه یخ زدن یا صدمات ناشی از سرما شد. یکی از روشهای منجمد کردن انسان ها، انداختن روسها در داخل یک محفظه پر از آب سرد بود. پزشکان نازی دریافتند که در این صورت اکثر افراد هوشیاری خود را از دست داده و وقتی دمای بدنشان به ۲۵ درجه سانتیگراد یا کمتر از آن برسد جان خود را از دست میدهند. اما وحشت این آزمایشات با منجمد کردن به پایان نمیرسید.
پزشکان وابسته به حزب نازی از روشهایی غیرانسانی برای به هوش آوردن قربانیانی که در اثر غوطه ور شدن در محفظههای آب یخ نمیمردند استفاده میکردند؛ از جمله حمام آب گرم. بدترین آزمایش آبیاری درونی نام داشت. در این مورد آب تا درجه جوش داغ شده و سپس با فشار وارد مثانه، رودهها و معده قربانی میشد. هیچ یک از قربانیان نتوانستند از این آزمایش هولناک جان سالم به در ببرند.
آزمایشات مربوط به سلاحهای آتش زا
در اواخر جنگ جهانی دوم، نازیها بیش از پیش به تاثیر سلاحهای آتش زا علاقمند شدند که توانایی ویرانی در ابعاد گستردهای داشتند. بمبهای آتش زا حاوی ماده فسفر بودند، مادهای که میتواند سوختگیها و جراحات هولناکی را باعث شود. فسفر سفید در صورت تنفس کردن حالت دودی یا بلعیده شدن یا قرار گرفتن اندامهای بدن در معرض آن میتواند به انسان آسیب شدیدی وارد کند. انفجار اولیه بمب آتش زای حاوی فسفر میتواند به وقوع سوختگیهای شدید درجه سوم منجر شود، بدلیل اینکه فسفر آتش زا دارای ترکیباتی است که به پوست میچسبند.
سوختگی ناشی از فسفر همچنین بیش از هر سوختگی دیگری خطر مرگ را در پی دارد، زیرا جذب ترکیبات آن توسط بدن میتواند به از کار افتادن برخی از اندامهای داخلی منجر شود. در طی آزمایشات خود در مورد سلاحهای آتش زا، نازیها تصمیم گرفتند تاثیر این مواد را روی ساکنان کمپ کار اجباری بوشنوالد آزمایش کنند. قربانیان عمداً با ماده فسفر سوزانده شده که به زخمهای عمیق و دردهای طولانی در آنان منجر شد.
ابتلای جمعی به مالاریا
در جریان جنگ جهانی دوم، بیش از ۱۰۰۰ نفر قربانی آزمایشات نازیها در مورد بیماری مالاریا شدند. افراد سالم عمداً به مالاریا مبتلا میشدند، چه از طریق قرار گرفتن در معرض پشههای حامل انگل مالاریا یا تزریق خون حاوی این عامل مرگبار به طور مستقیم به رگهای قربانی. لئو میچالوفسکی، کشیشی که خود در معرض این آزمایشات قرار گرفته در این باره چنین میگوید: «ناگهان قلبم طوری شروع به تپیدن کرد که انگار میخواهد از سینه ام بیرون بپرد. دیوانه شده بودم. نمیتوانستم صحبت کنم». عوارض مالاریا شامل تب و سردرد طولانی است که میتواند قربانی را به کما برده و در نهایت به کام مرگ بفرستد. وقتی عوارض مالاریا در افراد ظاهر میشد، پزشکان به تزریق انگل مالاریا به بدن آنها ادامه میدادند تا مطمئن شوند که انگل در رگهای آنها باقی بماند. این آزمایشات به صورت مستقیم یا غیرمستقیم باعث مرگ بیش از نیمی از افراد مورد آزمایش میشد.
نمک زدایی آب دریا
یکی از موضوعات مورد علاقه حزب نازی توانایی شیرین و قابل شرب کردن آب دریا بود. به دلیل اینکه نبردهای دریایی باعث میشد ملوانان برای طولانی مدت در دریا باشند، توانایی نوشیدن آب دریا به آنها اجازه میداد ماموریتهای طولانی مدت تری را در دریا بگذرانند. به منظور انجام آزمایشات نمک زدایی و شیرین کردن آب دریا از ۴۴ زندانی استفاده میشد که عمدتاً از قومیت کولیهای اروپایی بودند.
این افراد در چهار گروه دسته بندی شده و اعضای هر گروه میتوانستند تنها یک گزینه داشتند که شامل آب دریا، آب دریای فرآوری شده با استفاده از روش «بورکا»، آب دریای بدون آب و بدون آب بود. نکته هولناکتر این بود که با اهداف مربوط به جمع آوری راحتتر داده ها، کبد و ستون فقرات هر قربانی سوراخ میشد و اجازه مصرف غذا یا هر چیز دیگری را در طول آزمایشات نداشتند. بسیاری از کسانی که مجبور به خوردن آب دریا شدند بعد از تشنج، اسهال، توهم و دیوانگی جانشان را از دست دادند.
منبع: شریان
کلیدواژه: جنگ جهانی دوم آتش زا نازی ها آب دریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۷۲۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کروس در بین 8 بازیکن برتر تاریخ آلمان
به گزارش ورزش سه، سایت نشریه کیکر نوشت:
100 مسابقه بین المللی مثل یک دیوار صوتی است که تنها تعداد کمی از بازیکنان در تاریخ طولانی فدراسیون فوتبال آلمان شکسته اند. از این جمع توماس مولر و مانوئل نویر هنوز فعال هستند و همچنین تونی کروس که بازگشته است در حال پیشرفت در رده بندی بازی به بازی هستند.
البته کروس بیش از سه سال از تیم ملی آلمان دور بود وگرنه حداقل بیست بازی ملی بیشتر داشت.
مروری بر 13 بازیکن با سابقه 100 یا بیشتر از این تعداد بازی ملی خود در آلمان این آمار را پیش رویتان قرار می دهد:
رتبه سیزدهم: توماس هسلر 101 بازی بین المللی، یازده گل
رتبه دوازدهم: فرانتس بکن باوئر 103 بازی بین المللی، 14 گل
رتبه یازدهم: پر مرتساکر 104 بازی بین المللی، چهار گل
رتبه دهم: یورگن کوهلر 105 بازی بین المللی، دو گل
رتبه هشتم: یورگن کلینزمن 108 بازی بین المللی، 47 گل
رتبه هشتم: تونی کروس 108 بازی بین المللی، 17 گل
رتبه هفتم: فیلیپ لام 113 بازی بین المللی، پنج گل
رتبه ششم: مانوئل نویر 117 بازی بین المللی – او اولین دروازه بانی است که سد 100 بازی بین المللی را شکست.
رتبه پنجم: باستین شواین اشتایگر 121 بازی بین المللی، 24 گل
رتبه چهارم: توماس مولر 128 بازی بین المللی، 44 گل
رتبه سوم: لوکاس پودولسکی 130 بازی بین المللی، 49 گل
رتبه دوم: میروسلاو کلوزه 137 بازی بین المللی، 71 گل
رتبه اول: لوتار ماتئوس 150 بازی بین المللی، 23 گل
بازیکنان آلمان شرقی هم بودند که صد بازی ملی انجام دادند البته نه برای DFB بلکه برای DFV (فدراسیون فوتبال جمهوری آلمان آن زمان). دو بازیکن حداقل 100 بازی در تیم ملی آلمان شرقی انجام دادند: یواخیم استریچ 102 بازی بین المللی برای آلمان انجام داد و 55 گل به ثمر رساند.
دیگر بازیکن هانس یورگن "دیکسی" دورنر، به نوبه خود، دقیقاً 100 بازی بین المللی برای آلمان انجام داد و 9 گل به ثمر رساند.
تنها صد تایی که برای هر دو فدراسیون بازی کرده، یک نفر است که تقریباً به همان تعداد بازی برای هر دو فدراسیون انجام داد؛ اولف کرستن. این مهاجم در مجموع 100 بازی بین المللی انجام داد و 34 گل به ثمر رساند. 49 مورد از آنها برای آلمان شرقی آن زمان (14 گل) – رکورد DFB او هم پس از آن 51 بازی و 20 گل زده بود.