مشهورترین بناهای تاریخ را قبل و بعد از ساخت ببینید + تصاویر
تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۴۸۲۲۰۴
ام‌اس‌ان، چه در زمان پیش بینی شده تمام شوند و چه ساختشان بیش از یک قرن طول بکشد، امروز مشهورترین سازه‌های جهان چنان چشمگیر هستند که تصور می‌شود تلاش زیادی برای ساختشان کشیده شده است.
در این گزارش عکس‌های تاریخی را می‌بینید که برخی از شناخته شده‌ترین بناهای تاریخی را قبل از اینکه تبدیل به یک مکان مهم شوند، مستند کرده اند:
پل بروکلین
پل بروکلین نیویورک در سال ۱۸۸۳ تکمیل شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جان آگوستوس روبلینگ، طراح پل بروکلین در اوایل روند همه‌گیری بیماری کزاز درگذشت. واشنگتن پسر روبلینگ پروژه ساخت پل بروکلین را تحویل گرفت، اما او نیز سرانجام فلج شد. کارگران زیادی در طول ساخت و ساز پل بروکلین جان خود را از دست دادند.
ساخت باسیلیکا ساگرادا فامیلیا در بارسلونا از سال ۱۸۸۲ شروع شد و آنتونی گائودی که در آن زمان به عنوان «یک نابغه یا یک دیوانه» توصیف می‌شد، با طرحی بلندپروازانه کلیسای آینده، مسئولیت ساخت آن را پذیرفت.
گائودی تا زمان مرگ در سال ۱۹۲۶ روی بنای باسیلیکا ساگرادا فامیلیا کار می‌کرد، اما این پروژه تا یک قرن پس از مرگ او هنوز به طور کامل ساخته نشد و ساخت باسیلیکا ساگرادا فامیلیا همچنان ادامه دارد.
مجسمه آزادی
مجسمه آزادی حاصل تفکر دو فرانسوی بود. این مجسمه ادای احترامی به پایان بردگی در ایالات متحده آمریکا به حساب می‌آید و ساخت و سازش در سال ۱۸۷۶ در فرانسه آغاز شد. مجسمه آزادی پس از پایان ساخت به آمریکا و بندر نیویورک منتقل و توسط گروهی از مهاجران مونتاژ شد.
برج ایفل
برج ایفل یک پیروزی فنی است. این اثر تاریخی۳۰۰ متری در سال ۱۸۸۷ و پس از دو سال تکمیل شد. گروهی از فرانسوی‌ها در زمان ساخت این اثر، آن را به یک چراغ خیابان غم انگیز شباهت می‌دادند.
برج ایفل هم اکنون در طول سال بیش از ۲میلیون بازدیدکننده دارد.
ورزشگاه ومبلی
ورزشگاه ومبلی در محل برج واتکین رقیب قدیمی برج ایفل ساخته شد. برج واتکین ناقص ماند و سرانجام زیر پایه‌های ورزشگاه ومبلی به خاک سپرده شد.
استادیوم ومبلی در سال‌های ۱۹۲۴تا ۱۹۲۵ میلادی برای برگزاری نمایشگاه امپراتوری انگلیس ساخته شد و تا پایان آن قرن به خانه رسمی تیم فوتبال انگلیس تبدیل شد. بعد‌ها ورزشگاه جدید ومبلی روی خرابه‌های ورزشگاه قدیمی ساخته شد.
کانال پاناما
ساخت کانال پاناما سه دهه طول کشید. با بهره برداری از کانال پاناما در سال ۱۹۱۴این پروژه به گران‌ترین پروژه ساخت و ساز ایالات متحده آمریکا تبدیل شد. کانال پاناما یکی از عجایب هفتگانه جهان مدرن محسوب می‌شود.
دیوار برلین
هنگامی که دیوار تقسیم برلین شرقی و غربی یک شبه و بدون هیچ هشداری در سال ۱۹۶۱ ساخته شد؛ این دیوار یک نماد ترسناک از جنگ سرد بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا و متحدانش به حساب آمد.
دیوار برلین در حالی ساخته شد که به شدت با اسلحه، سگ محافظ و مین از آن حفاظت می‌شد تا کسی نتواند از شرق دیوار به غرب آن فرار کند. سرانجام دیوار برلین در سال ۱۹۸۹سقوط کرد.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: بناهای تاریخی عکس پارسی خبر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۸۲۲۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آخرین پیش‌بینی انیشتین هم ساخته شد: موتور هسته‌ای برای خودرو
بیش از ۶۰ سال است که بشر با فناوری «گداخت هسته‌ای» به شکل بمب‌های هیدروژنی آشنا شده است؛ اما تازه طی چند سال اخیر است که دست‌یابی به فناوری صلح‌آمیز و اقتصادی گداخت هسته‌ای، در افق دید پژوهشگران پدیدار شده. در فناوری گداخت هسته‌ای، هسته‌های سبک ماده (مانند هیدروژن) به هم جوش می‌خورند و ضمن تشکیل هسته‌های سنگین‌تر (مانند هلیوم)، انرژی عظیمی را آزاد می‌کنند. این همان فرآیندی است که در دل خورشید و دیگر ستارگان اتفاق می‌افتد.
به گزارش خبرآنلاین، گداخت هسته‌ای برخلاف فناوری شکافت هسته‌ای که امروزه در نیروگاه‌های هسته‌ای برای تولید برق استفاده می‌شود، منبع پاک و تقریباً پایان‌ناپذیر انرژی را در اختیار ما قرار می‌دهد. این در حالی است که فناوری شکافت هسته‌ای آلایندگی‌های خطرناک و قابل‌توجهی دارد و با الگوهای زیست‌محیطی و انرژی‌های تجدیدپذیر، سازگار نیست.
سال ۱۹۲۹ (۱۳۰۸ شمسی) بود که «آلبرت اینشتین»، فیزیکدان معروف آلمانی-آمریکایی در مورد امکان ساخت یک «موتور پروتونی» مبتنی بر همجوشی هسته‌ای نظریه‌پردازی کرد؛ موتوری که می‌توانست فضاپیما را با سرعتی نزدیک به سرعت نور به پیش براند. ایده اینشتین آن بود که از دمای بالای همجوشی هسته‌ای برای پرتاب کردن جریانی از پروتون‌ها و ایجاد نیروی پیشرانش استفاده کنیم.
تلاش‌های قبلی برای ساخت موتور همجوشی هسته‌ای به دلیل محدودیت‌های فناوری شکست خورده بود؛ بااین‌حال در دهه‌های اخیر، فناوری در بخش‌های مختلف شاهد چنان پیشرفتهای عظیمی بوده که امروزه تلاش برای ساخت این موتور انقلابی را امکان‌پذیر می‌سازد.
یکی از اصلی‌ترین پیشرفت‌ها، توسعه مواد جدیدی است که دمای فوق‌العاده بالای درون راکتور همجوشی هسته‌ای را تحمل می‌کنند. امروزه آلیاژهای ویژه و سرامیک‌های پیشرفتهای برای در بر گرفتن پلاسمای فوق‌داغ لازم برای همجوشی ساخته شده‌اند.
عامل کلیدی دیگر، پیشرفت فیزیک‌دانان در درک فیزیک پلاسما و همجوشی هسته‌ای است. اکنون دانشمندان از مدل‌های محاسباتی بسیار دقیق‌تری برای شبیه‌سازی و کنترل واکنش‌های همجوشی بهره می‌برند که ظرفیت بیشتری را برای تثبیت و حفظ واکنش‌های لازم در اختیارشان قرار می‌دهد.
علاوه بر این، تکنیک‌های جدیدی برای مهار پلاسمای داغ با میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی به دست آمده‌اند. یکی از بزرگ‌ترین موانع توسعه فناوری همجوشی (گداخت هسته‌ای)، تماس پلاسمای داغ با دیواره رآکتور است که باعث خنک شدن پلاسما و توقف واکنش می‌شود؛ اما آهنرباهای ابررسانای جدید می‌توانند با ترکیب میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی، مانع این پدیده شوند.
استارتاپ RocketStar که سال ۲۰۲۱ تأسیس شد، در حال توسعه موتور پیشرانشی بر پایه همجوشی هسته‌ای است. هدف آن، ساخت موشکی انقلابی است که از همجوشی هسته‌های هیدروژن برای تولید تکانه‌های ویژه بسیار بالا استفاده می‌کند.
طراحی راکت‌ستار بر اساس همجوشی پروتون‌ها (هسته هیدروژن) با استفاده از میدان مغناطیسی قیفی‌شکل است. پروتون‌ها به انتهای پهن قیف تزریق می‌شوند و حین نزدیک شدن به انتهای باریک قیف، فشرده می‌شوند تا به دما و چگالی بسیار بالایی برسند.
در این شرایط، همجوشی هسته‌ای اتفاق می‌افتد و مقادیر زیادی انرژی آزاد می‌شود که با سرعت بالا به جت پلاسما تبدیل می‌شود. با خروج جت پرانرژی پلاسما از انتهای موتور، موتور و دیگر سازه‌های متصل به آن در جهت مخالف به پیش رانده می‌شود.
مزیت این روش، آن است که سوخت همجوشی (هیدروژن) را می‌توان از آب سنگین تأمین کرد که ذخایر آن در آب‌های اقیانوس، عملاً پایان‌ناپذیر است و حتی در آینده نه‌چندان نزدیک می‌توان از آن در وسایل نقلیه نیز استفاده کرد.
موتور پروتونی نشان می‌دهد که با فناوری نوین می‌توان به حمل‌ونقل پایدار، سبز و فاقد آلودگی دست یافت؛ هرچند که فناوری‌های دیگری مانند پیل سوختی هم می‌توانند در این حوزه حرفی برای گفتن داشته باشند.
کانال عصر ایران در تلگرام
شلیک ضدهوایی از پادگان ابوذر مربوط به رزمایش پدافندی است