Web Analytics Made Easy - Statcounter

به گزارش ایرنا از مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش‌وپرورش، عصر روز چهارشنبه محسن حاجی میرزایی در نشست مشترک مدیران کل آموزش‌وپرورش و روسای انجمن‌های اولیا و مربیان استان‌هاکه به‌صورت ویدئو کنفرانس برگزار شد، با اشاره به اینکه انجمن اولیا و مربیان همه آموزش‌وپرورش است، اظهار کرد: انجمن اولیا و مربیان رسالت و مأموریت بسیار بزرگ و خطیری دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شأن و جایگاه انجمن بسیار بیشتر از آن چیزی است که در ساختار آموزش‌وپرورش دیده ‌شده است و برای بازگشت انجمن به شأن و جایگاه مناسب در ساختار آموزش‌وپرورش کمک خواهم کرد.

وزیر آموزش‌وپرورش با اشاره به اینکه یکی از پیچیده‌ترین کارها، فعالیت‌هایی است که اجزای آن بین بخش‌های مختلف است، اظهار کرد: در چنین شرایطی اگر بخش‌هایی مأموریت خود را کنار بگذارند یا متعارض بخش دیگری شوند فعالیت آن بخش کند شده یا در جهت منفی و معکوس خواهد شد.

ارتباط بین خانه و مدرسه یک موضوع استراتژیک و ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است

عضو کابینه دولت تدبیر و امید ادامه داد: موضوع تعلیم و تربیت در بین خانواده و آموزش‌وپرورش تقسیم ‌شده است و این دو نهاد باید با یکدیگر هم‌راستا باشند و اگر این اتفاق نیفتد، دانش‌آموزان دچار سردرگمی خواهند شد. به همین دلیل موضوع ارتباط بین خانه و مدرسه یک موضوع استراتژیک و یک ضرورت غیرقابل‌اغماض است.

نیازمند نگاه متفاوت و تعیین اهداف مناسب در موضوع همکاری اولیا و مربیان هستیم

وی با اشاره به اینکه در شرایط کرونا بستر همکاری بین خانواده و مدرسه آماده‌تر شده است، اظهار کرد: کرونا فرصت خوبی فراهم کرده است تا به همکاری‌ بین خانه و مدرسه بیشتر فکر کنیم، بنابراین نیازمند نگاه متفاوت به این موضوع و تعیین اهداف مناسب هستیم.

لزوم استفاده از دانش و تجارب جهانی

عضو کابینه دولت تدبیر و امید بابیاناینکه مجموعه‌ای موفق است که طرح‌های مستمر و با لایه‌های متعدد اجرایی همراه باشد، اظهار کرد: باید دانش و تجربه داخلی و بین المللی را بررسی کرد تا با بهره گیری از آن بتوانیم مشارکت خانواده‌ها را در مدیریت و فعالیت‌های اجرایی مدرسه بیشتر کنیم.

مدرسه کانون تحولات محله باشد

وزیر آموزش‌وپرورش بابیان اینکه یکی از شاخص‌های ارزیابی مدارس می‌تواند به این موضوع اختصاص یابد که چقدر خانواده‌ها وقتشان را به مدرسه اختصاص می‌دهند، اظهار کرد: مدرسه باید کانون تحولات محله باشد و پیوندهای عمیق با آن برقرار کند تا به کانون تحولات و تصمیم‌گیری‌ها و به قطب فعالیت‌های فرهنگی، هنری و تربیتی محله تبدیل شود.

حاجی میرزایی تصریح کرد: انجمن اولیا و مربیان مجال بسیار زیادی برای یادگیری، خلاقیت، پیشرفت و ارتقا دارد و ظرفیت‌های فراوانی برای استفاده از فرصت‌هایی که در اختیار می‌گذارد، دارد.

با استفاده از ظرفیت‌های شبکه شاد؛ مفاهیم تربیتی به خانواده‌ها آموزش داده شود

 عضو کابینه دولت تدبیر و امید بابیان اینکه انجمن اولیا و مربیان می‌تواند خانواده‌ها را با مفاهیم تربیتی به‌طور عمیق آشنا کند، اظهار کرد: در موضوع آموزش خانواده‌ها می‌توان از ظرفیت‌های شبکه شاد برای آموزش خانواده‌ها استفاده کرد تا مفاهیم تربیتی موردنیاز خانواده‌ها در مورد آموزش و تربیت فرزندانشان به‌طور عمیق به آن‌ها آموزش داده شود.

وی افزود: چنانچه این آموزش‌ها دربسته بندی خوب با زمان‌بندی مناسب و محتوای موردنیاز خانواده‌ها ارائه شود با استقبال زیادی از طرف خانواده‌ها مواجه خواهد شد و کمک زیادی به آموزش‌وپرورش، خانواده‌ها و جامعه خواهد کرد.

مراکز مشاوره گزارش‌های تحلیلی ارائه دهند

حاجی میرزایی با اشاره به اهمیت وجود مراکز مشاوره در انجمن اولیا و مربیان گفت: از مراکز مشاوره انتظار ارائه گزارش‌های تحلیلی داریم چراکه این مراکز می‌توانند با توجه به آمارهای مراجعان خود بگویند چه موضوعاتی در سطح جامعه و بین خانواده‌ها در حال اتفاق است و چه موضوعاتی و در چه شرایط و زمانی خانواده‌ها و یا دانش‌آموزان را دچار بحران‌های روحی و روانی می‌کند و نیازمندی‌های آنان را به مراکز مشاوره به وجود می‌آورد.

وی در پایان گفت: همه فرصت‌هایی که در اختیار ما قرار می‌گیرد گذرا است، بنابراین باید از فرصت به وجود آمده برای توسعه و پیشرفت جامعه به‌خوبی استفاده کنیم.

برچسب‌ها ویروس کرونا مدارس محسن حاجی‌ میرزایی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ویروس کرونا مدارس محسن حاجی میرزایی ویروس کرونا مدارس محسن حاجی میرزایی اخبار کنکور انجمن اولیا و مربیان بین خانه و مدرسه آموزش وپرورش حاجی میرزایی مراکز مشاوره خانواده ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۸۳۱۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه با کودکان درباره بیماری صعب‌العلاج والدین صحبت کنیم؟

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، دکتر کلودیا گلد، متخصص اطفال در بیمارستان ماساچوست، در این باره می‌گوید: «هرچند خانواده‌ها ممکن است بخواهند به طور غریزی از کودک خود در برابر احساسات ترسناک ناشی از اطلاع یافتن از چنین مسائلی محافظت کنند، اما ارتباط واضح برای بچه‌ها مفید است.»

این صحبت ولی چگونه باید باشد؟ هدلی مایا، مددکار اجتماعی بالینی در مرکز سرطان‌ مموریال اسلون کترینگ، در این باره می‌گوید: «نحوه دقیق گفتگو در مورد سرطان بسته به هر کودک و خانواده متفاوت است، اما دستورالعمل‌هایی وجود دارد که می‌تواند به بزرگسالان کمک کند.»

خانم مایا که همچنین یکی از هماهنگ‌کنندگان گفتگو با کودکان در مورد سرطان است، اضافه می‌کند: «در خانواده‌هایی که با تشخیص سرطان مواجه هستند، این یکی از سخت‌ترین مکالماتی است که والدین و بزرگسالان در زندگی خود باید با کودکان داشته باشند.»

کارشناسان می‌گویند هنگام صحبت با یک کودک یا نوجوان در مورد تشخیص سرطان والدین، نخست باید سن او را در نظر گرفت.

پیش‌دبستانی و کوچکتر

به گفته انجمن سرطان آمریکا، کودکان سه‌ساله و کمتر بیشتر نگران جدایی، رها شدن و تغییر در زندگی روزمره خود خواهند بود.

این انجمن در وب‌سایت خود آورده است: «اگر تغییری در روال معمول زندگی آنها ایجاد شود، نوزادان و کودکان نوپا ممکن است به راحتی گیج شوند، بیشتر به والدین خود بچسبند و ممکن است تغییراتی نیز در خواب، غذا خوردن یا سایر عادات روزانه خود پیدا کنند.»

کارشناسان می‌گویند نوازش و آغوش مکرر و همینطور نزدیک بودن فردی که کودک با او احساس راحتی می‌کند مهم است. رعایت این نکات اجازه می‌دهد تا ریتم زندگی کودک تا حد امکان عادی باشد. اجازه دادن به او برای دیدن والدین در بیمارستان از طریق ویدئو، تلفن یا سایر ابزارهای فناوری همچنین از روش‌هایی است که می‌تواند کودکان این سنی را آرام کند.

رده سنی مهدکودک و اوایل دبستان

برای کودکان بین ۴ تا ۶ سال، بیمار بودن اغلب معادل سرماخوردگی یا سایر بیماری‌های مسری است. به گفته انجمن سرطان آمریکا، کودک ممکن است نگران شود که «سرطان بگیرد.» کودکان در این سن همچنین ممکن است حس کنند که غم و اندوه خانواده به نوعی تقصیر آن‌ها است.

برای کودکانی در این رده سنی روال عادی زندگی همچنان بسیار مهم است و داشتن یک مراقب آشنا و قابل اعتماد نقشی مثبت ایفا می‌کند.

هنگام برقراری ارتباط با کودکان در این محدوده سنی، همیشه از زبانی واضح و ساده استفاده کنید. استفاده از زمان بازی و نقاشی را برای کمک به انتقال مفهوم سرطان به آنها در نظر داشته باشید. برای پرداختن به تصورات نادرست و برطرف کردن سوءتفاهم‌ها، به هنگام بازی و از زبان اسباب‌بازی‌ها حرف بزنید.

کودکان در سنین ابتدایی

کودکان بین ۷ تا ۱۲ سال احتمال بیشتری دارد که مفهوم سرطان را درک کنند و بتوانند آینده را پیش‌بینی کنند. با این حال، آنها ممکن است احساسات خود را پنهان کنند تا باعث ناراحتی بیشتر عزیزانشان نشوند.

برای کودکان بزرگتر در صورت لزوم می‌توان جزئیات بیشتری در مورد سرطان ارائه کرد. سعی کنید آنها را با اطلاعات زیاد بمباران نکنید، اما در پاسخ به هر سؤالی که ممکن است داشته باشند صادق و باز باشید.

انجمن سرطان آمریکا در این باره می‌گوید: «به سلامت و رفاه خود کودک توجه کنید. اگر کودک فهم آن را پیدا کرده که خود را برای بیماری والدین‌اش سرزنش نمی‌کند، مسئله‌ای نیست اگر گریه یا عصبانیت آنها را ببیند. سعی کنید به کودکان کمک کنید درک کنند که داشتن احساسات قوی طبیعی است و ابراز آنها خوب است.»

این انجمن همچنین توصیه می‌کند که در صورت امکان بگذارید کودک به مدرسه رفتن و انجام فعالیت‌های فوق‌ برنامه ادامه دهد و به معلمان، مربیان و کادر آموزشی مدرسه در مورد بیماری اطلاع دهید. این خبر را به خانواده دوستان خود بگویید و به کودک اطمینان دهید که خوش‌گذرانی هیچ مشکلی ندارد.

نوجوانان به اندازه کافی بزرگ هستند که اهمیت تشخیص سرطان و احتمالات آینده را درک کنند، ممکن است نوجوانان بیشتر نگران باشند و از این رو باید به آنها فهماند که کاری نکرده‌اند یا حرفی نزده‌اند که باعث این بیماری شده باشد.

مانند کودکان کوچک‌تر آنها نیز ممکن است سعی کنند غم، عصبانیت یا ترس خود را پنهان کنند تا باعث درد بیشتر دیگران نشوند. حفظ روال عادی همچنان مفید است، همانطور که به‌روزرسانی‌های صادقانه و آشکار درباره بیماری والدین نیز مفید است.

انجمن سرطان ایالات متحده می‌گوید: «اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت والدین، علائم، عوارض جانبی احتمالی درمان و آنچه که ممکن است انتظار داشته باشند به آنها ارائه دهید و اگر علاقه‌مند بودند اطلاعات بیشتری در اختیارشان بگذارید. خطوط ارتباطی را باز نگه دارید و به آنها بگویید که می‌توانند در هر زمان با شما صحبت کنند و هر سوالی می‌‌خواهند بپرسند.»

در این سن دوستان و تأثیرات اجتماعی عواملی کلیدی هستند، بنابراین یک نوجوان ممکن است به اینترنت روی بیاورد یا از دوستانش کمک بخواهد. از یکی از دوستان یا خویشاوندان خود بخواهید که به نوجوان خانواده توجه ویژه‌ای داشته باشند و به کودک اطمینان دهند که خوشگذرانی اشکالی ندارد و در مورد آن احساس گناه نکند.»

به گفته آژانس سلامت سرطان آمریکا، «نوجوانانی که احساس پریشانی می‌کنند ممکن است بدرفتاری نشان دهند، از دوستان و خانواده کناره‌گیری کنند و احساس غمگین بودن کنند. به آنها اطمینان دهید که داشتن این احساسات اشکالی ندارد و آنها را تشویق کنید تا یاد بگیرند که چگونه با روش‌های سالم واکنش نشان دهند و با موضوع کنار بیایند.»

یکی از سخت‌ترین و شاید فوری‌ترین سؤالات یک کودک، وقتی متوجه می‌شود که عزیزش سرطان دارد، این جمله است که «حالت خوب میشه؟»

حتی در بزرگسالی نیز ممکن است پاسخ این سوال را ندانید، اما به گفته دکتر مایا «همیشه می‌توانید بگویید: می‌دانی، من حالا آماده پاسخگویی به این سؤال نیستم، یا فعلاً نمی‌دانم، اما قول می‌دهم به محض دانستن در اولین فرصت تو را در جریان بگذارم.»

خانم مایا اضافه می‌کند: «مهمترین چیزهایی که باید در پاسخ به فرزندتان به او بگویید این است که مستقل از هر اتفاقی که خواهد افتاد، مورد محبت و محافظت قرار می‌گیرد. و اینکه اشکالی ندارد که او درگیر احساسات دشواری باشد. در واقع این مهمترین چیز است: اذعان به اینکه مواجهه با وضعیت نامعلوم واقعا سخت است و اینکه داشتن چنین احساسی ترسناک است.»

در این میان اما والدین اغلب دنبال یک سناریو برای انجام کار درست هستند. حقیقت ولی این است که فقط یک راه درست و کامل برای صحبت درباره چنین موضوعی وجود ندارد.

خانم مایا می‌گوید: «اغلب بهتر همین است که شما دقیقاً ندانید چه می‌خواهید بگویید و در عوض به دغدغه‌های فرزندتان گوش دهید و به آن پاسخ دهید. نگران این نباشید که در اولین گفتگو با کودک همه پاسخ‌ها را داشته باشید یا به هر احساسی بپردازید، زیرا این اولین مورد از شمار زیادی از مکالمه‌ها است.»

او اضافه کرد: «نکته مهم این است که دغدغه اصلی فرزندتان را متوجه شوید و یک روی باز داشته باشید تا بدانند که همچنان می‌توانند برای دریافت حمایت و محبت نزد شما بیایند.»

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • اجرای طرح اعتکاف علمی در ۱۵ مدرسۀ لرستان
  • پذیرش ۳۶ هزار مسافر نوروزی در مراکز اقامتی آموزش‌وپرورش لرستان
  • چگونه با کودکان درباره بیماری صعب‌العلاج والدین صحبت کنیم؟
  • پذیرش ۱۴۸۰ خانوار در ستاد‌های اسکان آموزش و پرورش
  • اسکان ۳۲ هزار مسافر نوروزی در مدارس لرستان
  • معرفی برگزیدگان مرحله کشوری رویداد ملی مدرسه، منزل، تعالی محصل
  • سال گذشته ۲۴۰ کلاس درس تحویل آموزش‌وپرورش قم داده شد
  • جشنواره تئاتر دانشگاهی حذف شد؟/ خانه‌ای که روی آب ماند!
  • اعتبار ۲۴۰ همتی وزارت آموزش و پرورش در بودجه سال ۱۴۰۳
  • بیش از ۶۵٠ ملک آموزش وپرورش استان کرمان مستندسازی شد