به نقل از «فارس»

وابستگی به اینترنت بین المللی، مشکلات را دوچندان می کند

تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۰۳۳۵۴

خبرگزاری فارس- گروه رسانه: "شبکه ملی اطلاعات، موضوعی نیست که مردم احساس کنند؛ چراکه این شبکه اصطلاحا پشت صحنه ماجراست و مردم تفاوتی میان اینترنت و شبکه ملی اطلاعات احساس نخواهند کرد و نمی کنند و حتی برای شان اهمیتی ندارند و بیشتر مردم از اینترنت، ارزان بودن، سرعت و تسهیل را متوجه می شوند، اما اینکه این پشت صحنه اطلاعات کجا می رود، از کجا می آید، چگونه آنالیز و با چه فرآیندی طی می شود، هیچ اهمیتی برای کاربر نهایی و مردم نخواهد داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"

 

این بخشی از صحبت های حمید ضیایی پرور کارشناس رسانه و مدیر سابق مرکز مطالعات و رسانه ها است. او بر این باور بوده که اگر ساختار شبکه ملی اطلاعات به طور کامل اجرا شود، طبیعی است که آن خروجی برای مردم یعنی راحتی، ارزان بودن و سهل الوصول بودن حاصل خواهد شد.

در خصوص ضرورت های وجود شبکه ملی اطلاعات و تأثیر آن بر مصرف رسانه ای، ساعتی با این کارشناس حوزه رسانه به بحث و گفت و گو نشستیم. آنچه از نظر می گذرانید، حاصل گفت و گوی ما با وی است.

** هر روز که می گذرد، بر تعداد کاربران فضای مجازی افزوده می شود و شاهد مشکلات بسیاری هستیم که گریبانگیر کاربران می شود. بخشی از این مشکل ناشی از نبود شبکه ملی اطلاعات است. تا چه اندازه وجود شبکه ملی اطلاعات را در عصر کنونی ضروری می دانید؟

-  شبکه ملی اطلاعات، ساختاری شبیه به شبکه اینترنت دارد، منتها در مدل ملی و کشوری؛ طبیعی است که وقتی کاربران یک کشور نیازهای خودشان را اعم از نیازهای خدماتی، بانکی، رسانه ای، سرگرمی و.. می خواهند دریافت کنند، اگر سازوکار گردش داده ها و اطلاعات و آن فیبر و زیرساختی که وجود دارد، در داخل کشور باشد، این فرآیند هم ساده تر، هم سریعتر و هم ارزان تر خواهد بود؛ بنابراین اصل این موضوع به لحاظ منطقی، عقلایی، اقتصادی وبیزینسی پذیرفته شده است و بسیاری از کشورها همچون کره جنوبی و ژاپن دارای شبکه ملی اطلاعات هستند. البته آمریکا هم خودش مهد اینترنت بوده و گردش اطلاعات کل دنیا در آنجا رد و بدل می شود، اما بسیاری از کشورهای دنیا که نیازهای داخلی دارند، در کشور خودشان این چرخش اطلاعات انجام می شود.

شبکه ملی هم اکنون وجود دارد و کار می کند، اما این پرسش مطرح می شود که چرا به اینترنت جهانی وابسته هستیم؟ پاسخ این پرسش مربوط به لایه دوم شبکه ملی اطلاعات می شود، یعنی زیرساخت بسیاری از پلت فرم ها در ایران نیست و مورد حمایت قرار داده نشد و حتی مردم به آنها اعتماد نداشتند.

 

تا حدود ده سال پیش یعنی سال 89، این مفهوم وارد قوانین ما نشده بود و اساسا بی اطلاع و بی نیاز از چنین ساختاری بودیم، البته این طرح پیشتر ها و در سال 84 و در دولت آقای احمدی نژاد، کلید خورد، اما عملا از سال 89 در برنامه پنجم آمد و دولت موظف شد تا کارهایی در این رابطه انجام دهد و طبیعی است که مردم نیازهای شان را از طریق شبکه داخلی دریافت کنند.

البته شبکه ملی اطلاعات، موضوعی نیست که مردم احساس کنند؛ چراکه این شبکه اصطلاحا پشت صحنه ماجراست و مردم تفاوتی میان اینترنت و شبکه ملی اطلاعات احساس نخواهند کرد و نمی کنند و حتی برای شان اهمیتی ندارند و بیشتر مردم از اینترنت، ارزان بودن، سرعت و تسهیل را متوجه می شوند، اما اینکه این پشت صحنه اطلاعات کجا می رود، از کجا می آید، چگونه آنالیز و با چه فرآیندی طی می شود، هیچ اهمیتی برای کاربر نهایی و مردم نخواهد داشت.

 

اگر ساختار شبکه ملی اطلاعات به طور کامل اجرا شود، طبیعی است که آن خروجی برای مردم یعنی راحتی، ارزان بودن و سهل الوصول بودن حاصل خواهد شد.

** وجود شبکه ملی اطلاعات چه تأثیری می تواند در مصرف رسانه ای کاربران داشته باشد؟

- مصرف رسانه ای کاربران تا حد زیادی تغییر کرده است، یعنی در یک دهه گذشته کاربران به سمت پلتفرم های کاربر محور پیش رفته اند، یعنی محتواهایی که خودشان تولید می کنند نه رسانه های جریان اصلی یا رسانه های بزرگ؛ بنابراین مردم بیشتر تمایل دارند از محتواهایی استفاده کنند که کاربران تولید کرده اند، حالا این کاربر می تواند پزشک، مقام مسئول، یک خبرنگار، شهروند عادی و حتی خانم خانه دار باشد. بیشتر محتوا اهمیت دارد و اگر زیرساخت شبکه ملی اطلاعات در کشور درست اجرا شده باشد، طبیعی است آن میزان مصرف مردم و شهروندان از محتواهای این پلت فرم های رسانه های جدید بسیار ساده تر، بهتر و سریع تر انجام خواهد شد.

** از سال 84 موضوع شبکه ملی اطلاعات مطرح است و با وجود اختصاص بودجه ها هنوز این شبکه راه اندازی نشده است. ما در این سال ها تا چه اندازه از نبود شبکه ملی اطلاعات ضرر کرده ایم؟

- این موضوع مبنی بر اینکه شبکه ملی اطلاعات هم اکنون وجود ندارد، تصور اشتباهی است. سال 98 زمانی که 10 روز در آبان ماه اینترنت کل کشور قطع شد، شبکه ملی اطلاعات جریان داشت، یعنی در این مدت می توانستیم سایت هایی همچون عصرایران، خبرگزاری و بسیاری از سایت هایی که روی مراکز تبادل داده ملی سرورهای شان قرار داشتند را مشاهده کرده و اطلاعاتی را دریافت کنیم. البته در آن مدت می توانستیم به دریافت سرویس بانک ها، اطلاعات وب سایت های دستگاه دولتی، دستگاه خدماتی، وب سایت های خبری و خبرگزاری بپردازیم، اما آنهایی که در سرورهای خارج ایران قرار داشتند، قطع بودند؛ چراکه ارتباط ایران با اینترنت بین الملل قطع بود. در آن مقطع پیام رسانه های خارجی قطع بود و نمی توانستیم از آن استفاده کنیم.

دولت باید به تولیدکنندگان داخلی اعتماد کند و آنها را باور داشته باشد. امثال محمدجواد شکوری مقدم، علیرضا شیرازی، حسام آرمندی، پاول دورف و مارک زاکربرگ هستند، آنهایی که در همین مرز و بوم تحصیل کردند. باید به آنها اعتماد کنیم که اگر این اعتماد وجود داشته باشد، آنها حتما می توانند پلت فرم موفقی تولید کنند.

 

بنابراین شبکه ملی هم اکنون وجود دارد و کار می کند، اما این پرسش مطرح می شود که چرا به اینترنت جهانی وابسته هستیم؟ پاسخ این پرسش مربوط به لایه دوم شبکه ملی اطلاعات می شود، یعنی زیرساخت بسیاری از پلت فرم ها در ایران نیست و مورد حمایت قرار داده نشد و حتی مردم به آنها اعتماد نداشتند. به همین دلایل مردم به سمت پلت  فرم های خارجی رفتند ودر آن پلت فرم ها همچون اینستاگرام، واتس آپ و تلگرام فعالیت می کنند. طبیعی است که اینترنت چه توسط ایران و چه توسط آمریکا قطع شود، دسترسی به آن پلت فرم ها وجود نخواهد داشت.

** با وجود اختصاص چنین بودجه هایی، دلیل کوتاهی مسئولان در این موضوع چیست؟

- بخشی از این موضوع به عملکرد قبلی ما برمی گردد، یعنی دولت، حاکمیت و مجموعه ای از دستگاه ها با این پدیده بطور سلبی برخورد کردیم و مردم اعتمادشان از پلت فرم ها و فضاهای داخلی سلب شد.

مردم به پلت فرم های داخلی اعتماد ندارند

برای مثال چندین پیام رسان بومی داریم که می توان به سروش و ایتا اشاره کرد و حتی این پلت فرم سروش می تواند 40 میلیون کاربر را پشتیبانی کند، اما این پرسش مطرح می شود که چرا با وجود زیرساخت هایی که در کشور وجود دارد، مردم به سمت تلگرام سوق یافته اند؟ دلیل عدم اعتماد کاربران به پلت فرم های داخلی است.

 

همچنین سرویس های داخلی همچون میهن میل وجود دارد اما باز هم مردم به سمت جیمیل و یاهو می روند که دلیل این امر کاربرپسندی و میزان دسترسی اطلاعات و سرعت است.

بنابراین این سهل انگاری و کم کاری از سوی یک نهاد خاص و دولت یا هر دستگاه دیگری نیست بلکه اعتمادی است که مردم نتوانسته اند به فضاهای داخلی داشته باشند و اگر این اعتماد وجود داشت، مردم نیازی به پلت فرم های خارجی پیدا نمی کردند.

در حوزه وبلاگ منحصر به فرد بودیم

 در حوزه وبلاگ، ما تنها حوزه ای بودیم که به پلت فرم خارجی نیازی پیدا نکردیم و بلاگفا، پرشین بلاگ و نزدیک به 18 بلاگ سرویس دیگر در این زمینه فعال بودند و در این زمینه کسب و کارهای ایرانی صورت گرفت و شهروندان نیازی به فضای خارجی نداشتند چون همه نیازهای شان در آن برآورده می شد، اما در پلت فرم دیگر این اتفاق نیفتاد و مردم کماکان از شبکه خارجی استفاده می کنند.

البته شبکه ملی اطلاعات، موضوعی نیست که مردم احساس کنند؛ چراکه این شبکه اصطلاحا پشت صحنه ماجراست و مردم تفاوتی میان اینترنت و شبکه ملی اطلاعات احساس نخواهند کرد و نمی کنند و حتی برای شان اهمیتی ندارند و بیشتر مردم از اینترنت، ارزان بودن، سرعت و تسهیل را متوجه می شوند، اما اینکه این پشت صحنه اطلاعات کجا می رود، از کجا می آید، چگونه آنالیز و با چه فرآیندی طی می شود، هیچ اهمیتی برای کاربر نهایی و مردم نخواهد داشت.

 

هر اندازه زیرساخت شبکه ملی اطلاعات گسترش یابد، اما مردم نخواهند از آن استفاده کنند، آن زیرساخت موفق نخواهد بود وآن پلت فرم خالی خواهد بود؛ اما اگر مردم اعتماد کنند و به آن سمت سوق یابند و از آن استفاده کنند، قطعا آن زیرساخت موفق خواهد شد.

** البته علاوه بر اعتماد، بحث سهولت و سرعت پلت فرم هاست که مردم پلت فرم های خارجی را ترجیح می دهند.

- راه انداختن پلت فرم در دنیا، کد نویسی است و به لحاظ نظری هر مهندسی که زبان برنامه نویسی بلد باشد می تواند یک پیام رسان بنویسد، اما نکته مهم در حوزه پلت فرم ها، فشار و حجم بالای اطلاعات و رد و بدل کردن داده است؛ یعنی گاهی اوقات نرم افزاری با 200 هزار کاربر خوب کار می کند، اما زمانی که 40 میلیون بخواهند با آن نرم افزار شروع به تبادل اطلاعات کنند، آن نرم افزار متوقف می شود، یعنی آن در مقیاس جهانی جواب نمی دهد.

برای مثال  واتس آپ از نظر برنامه نویسان ساده ترین سیستم برنامه نویسی است و یا فیس بوک با دو و نیم میلیون کاربر از بسیاری شبکه های اجتماعی ضعیف تر است، اما این دو کاربران بسیاری را در خود جای داده اند و خدمات بیشتری به آنها ارائه می دهد و مشکلی در ارائه سرویس ندارد؛ درحالی که بسیاری از نرم افزارهایی که روی کاغذ تئوریک قوی هستند، اما زمانی که تعداد کاربران شان از حدی بالاتر می رود، در ارائه خدمات دچار مشکل می شود.

کاربرپسندی، تکنولوژی و خلاقیت از جمله مواردی است که کاربر به آن احتیاج دارد.

گرایش مردم به سمت پلت فرم های خارجی است

همچنین گرایش مردم به شبکه های اجتماعی و فضای مجازی، گرایشی بوده که شبیه انبوه اجتماعات و جمعیت ها چه در حیوانات و چه در انسان هاست.زمانی که به یکباره گروهی به سمتی حرکت می کنند، ناخوادآگاه همه به آن سمت گرایش پیدا می کنند و مصداق بارز این موضوع مهاجرت 40 میلیونی کاربران به سمت تلگرام است.

البته یکی دیگر از دلایل گرایش کاربران به سمت پلت فرم های خارجی همچون تلگرام این است که وقتی دانشجو قصد دارد مطلبی برای استادش ارسال کند، استاد از او می خواهد تا مطلبش را برایش تلگرام کند. یا اگر دوستی قصد دارد پیامی برای دوستش ارسال کند، از او می پرسد که پیام را در کجا ارسال کنم و او پاسخ می دهد تلگرام؛ حال اگر او بخواهد از پیام رسان سروش یا ایتا استفاده کند، زمانی که استاد یا دوستش در آن پیام رسان نباشد، چگونه پیامش را ارسال کند و حضورش در آن پیام رسان داخلی چه فایده ای خواهد داشت.

بنابراین همه این موضوعات به کاربر پسندی و تجربه کاربری مربوط می شود. تجربه کاربری در بسیاری از سایت ها و پلتفرم های خارجی است و در پلت فرم های ایرانی وجود ندارد. یعنی کاربر آنقدر در پلتفرم داخلی اذیت می شود که دیگر سعی می کند از آن استفاده نکند. این مشکلات تجربه کاربری است و ربطی به پیام رسان ندارد.

همچنین این موضوع در مورد سایت هایی همچون دیجی کالا وجود دارد و اگر هر کدام از اینها تجربه کاربری خوبی پیاده نشده باشد، کاربر از آن فرار می کند؛ بنابراین در کنار آن اعتماد و زیرساخت، تجربه کاربر و کاربرپسند بودن یک عامل دیگر است که کاربر را به سمت استفاده از پلتفرم ها سوق می دهد.

** بنظر شما راهکار اساسی در این موضوع چیست؟

- دو راه کار و مدل در نظر دارم که دنیا آن را در پیش گرفته است؛ اولین راهکارها این است که از آن پلتفرم ها و اینترنت جهانی تبعیت کنند؛ مدلی که در دنیا اجرا می شود و حتی در اروپا شاهد هستیم که در این زمینه مقررات گذاری می کنند، یعنی یکسری مقرررات را تنظیم می کنند که با آن تنظیمات، روابط و مناسبات پلت فرم ها، بتوانند رفتار کاربران را تغییر دهند و یک سری قوانین محدود کننده و تنظیم کننده بگذارند.

 

راهکار دوم تولید محتواست؛ یعنی بیاییم از همه ظرفیت ها چه ملی و چه بین المللی استفاده کنیم و به تولید محتوا بپردازیم؛ 90 درصد از پلتفرم های غالب اینترنتی، آمریکایی هستند و شما هر کدام را در هر حوزه ای نام ببرید، زیرساخت و تأسیس کننده اش، آمریکاست و آن 10 درصد هم برای کشورهای دنیاست.

 

 

در داخل کشور هم اگر بخواهیم چنین پیام رسانی را ایجاد کنیم، نیازمند حمایت است، البته حمایت نه به عنوان اختصاص بودجه و ارائه پهنای باند و سرور بلکه حمایت به آن معنا که اگر بخواهد پلت فرمی ایجاد کند یا کسب و کاری راه بیندازد، 18 دستگاه رویش نریزد و مانع کارش نشود. برای مثال آپارات هفته ای یکبار شکایت برایش می آید.

تولیدکنندگان محتوا نیازمند حمایت هستند

منظور از حمایت، حمایت های مقررارت گذاری و قانون گذاری است و ما به جای چنین حمایت هایی به نهادهای مقررات گذاری مان اضافه می کنیم، یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، شورای عالی فضای مجازی، پلیس فتا، کمیته فیلترینگ از جمله این نهادها بوده که اخیرا بخش ساترای صداوسیما به آن اضافه شده است.

هر اندازه زیرساخت شبکه ملی اطلاعات گسترش یابد، اما مردم نخواهند از آن استفاده کنند، آن زیرساخت موفق نخواهد بود وآن پلت فرم خالی خواهد بود؛ اما اگر مردم اعتماد کنند و به آن سمت سوق یابند و از آن استفاده کنند، قطعا آن زیرساخت موفق خواهد شد.

همه این موضوعات می تواند موانع تولید محتوا باشد، مقررات دست و پاگیری که متوجه تولیدکنندگان است. مدتی پیش مطلبی نوشتم مبنی بر اینکه دولت پایش را از روی کابل اینترنت بردارد و امروز می گویم که دولت به معنای کل حاکمیت پایش را از روی استارت آپ ها و پلت فرم ها بردارد و آنها را آزاد بگذارند تا کار کنند.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: اینترنت اطلاعات شبکه محتوا حمید ضیایی پرور کارشناس رسانه شبکه ملی اطلاعات ضرورت شبکه ملی اطلاعات خدمات الکترونیکی اینترنت بین الملل داده تولید محتوا دیتا آن استفاده کنند پلت فرم های خارجی شبکه ملی اطلاعات تجربه کاربری تجربه کاربر مردم به سمت ارزان بودن پلت فرم ها آن پلت فرم پلت فرم پلتفرم ها پیام رسان پشت صحنه خواهد شد رسانه ها رسانه ای سایت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۰۳۳۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ هزار روستا به شبکه ملی ارتباطات و اینترنت متصل شدند

به گزارش خبرنگار مهر، عیسی زارع پور ظهر پنجشنبه در مراسم افتتاح پروژه‌های برق منطقه‌ای استان سمنان در میامی ضمن بیان اینکه توسعه شبکه ملی ارتباطات و بهره‌مندی روستاها از اینترنت پر سرعت راهی برای خارج شدن روستاها از بن بست‌های اقتصادی است، ابراز داشت: با اتصال به شبکه اینترنت کسب و کارهای جدید در بستر روستاها شکل خواهد گرفت و اقتصاد آن‌ها شکوفا خواهد شد.

وی ضمن بیان اینکه به دلایل فوق اتصال روستاها به شبکه اینترنت مورد پیگیری جدی این وزارت خانه است، افزود: در برخی روستاها با نبود زیر ساخت‌های نظیر برق مواجه هستیم که این قدری کار را دچار چالش می‌کند.

وزیر ارتباطات و فناوری ضمن بیان اینکه در دولت سیزدهم تلاش‌های بسیاری صورت گرفت تا با ایجاد زیر ساخت‌های لازم روستاها نیز از اینترنت پر سرعت بهره مند باشند، ابراز داشت: در این بین همکاری و همراهی سایر وزارت خانه‌ها و تخصیص اعتبارات لازم کار را شتاب خواهد بخشید.

زارع پور ضمن بیان اینکه طی دولت سیزدهم هفت هزار و ۱۰۰ روستای بالای ۲۰ خانوار کشور به شبکه ملی ارتباطات و اینترنت متصل شدند، تصریح کرد: امیدواریم با توسعه زیرساخت‌های انرژی و ارتباطی بتوانیم تعداد بیشتری روستا را به این شبکه متصل کنیم.

وی افزود: با توجه به نامگذاری شعار سال می‌بایست زیر ساخت‌های لازم نیز فراهم شود تا مردم بدون محدودیت بتوانند در جهش تولید مشارکت کنند.

کد خبر 6081819