سورپرایز اکتبر، آخرین ترفند ترامپ برای ماندن در کاخ سفید
تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۰۹۱۹۸
به گزارش‌گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، در فاصله ۱۴ روز تا انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند «جو بایدن » نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ توانسته است اعتماد ۵۷ درصد از رای دهندگان آمریکایی را به خود جلب کند. این در حالیست که بر اساس بیشتر نظرسنجی‌ها دونالد ترامپ تا به اینجا تنها توانسته ۴۰ درصد از آرای مردمی را به خود اختصاص دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنابر گزارش مراکز نظرسنجی در آمریکا، بایدن از ابتدای رقابت انتخابات ریاست‌جمهوری تاکنون بطور پیوسته از رقیب جمهوری‌خواه خود جلوتر بوده است. تقریبا در همه ایالت‌هایی که در انتخابات سال ۲۰۱۶ به ترامپ رای دادند، حالا بایدن با اختلاف بسیار پیشتاز است و یا رقابت بسیار تنگاتنگی با ترامپ دارد.
بنابر اعلام کارشناسان آمریکایی بسیاری از طرفداران حزب دمکرات که در دوره گذشته رغبتی به رای‌دادن نداشتند، امسال مشتاق هستند تا نامزد دمکرات‌ها را یاری‌کنند. نتایج یک نظرسنجی نشان می‌دهد که اشتیاق برای مشارکت در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در میان دمکرات‌ها نسبت به دوره گذشته ۲۶ درصد افزایش یافته است. میزان کمک‌های نقدی به ستاد انتخاباتی بایدن نیز به رکوردی تاریخی دست یافته است و در جذب منابع مالی نیز از رقیب خود موفق‌تر بوده است.
بررسی نتایج مراکز نظرسنجی نشان می‌دهد که دونالد ترامپ در حال باختن قافیه به حریفش یعنی جو بایدن دموکرات است. در مدت کوتاه باقی‌مانده تا انخاابات ۲۰۲۰، شرایط برای دونالد ترامپ به گونه‌ای سخت شده است که حتی برخی از جمهوریخواهان هم ظاهرا امید چندانی به پیروزی رئیس‌جمهور فعلی ندارند. کمتر از ۱۵ روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برخی از هم‌حزبی‌های ترامپ در اقدامی کم‌سابقه در تاریخ انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا صف خود را از او جدا کرده‌اند.
«لیندسی گراهام»، سناتور برجسته جمهوری‌خواه که ارتباط نزدیکی هم با دونالد ترامپ دارد در مصاحبه‌ای که بعد از مناظره دوم انتخابات ریاست جمهوری آمریکا با رسانه‌ها داشت گفت: «جو بایدن نامزد دموکرات شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا دارد.درست است که هنوز حدود بیست روز تا انتخابات مانده، اما این نکته روشن است که ترامپ برای پیروزی نیاز به تغییری بزرگ و شگرف دارد، تغییری که آرای او را بسیار افزایش دهد و یا از میزان محبوبیت رقیبش بکاهد».
اما این صحبت‌های گراهام جمهوری‌خواه درباره تغییری بزرگ و شگفت که در این فاصله کوتاه باقی‌مانده تا انتخابات سوم نوامبر می‌تواند ترامپ را برای ۴ سال دیگر در کاخ سفید نگه دارد ذهن‌ها را به سمت و سویی می‌برد که رسانه‌ها و تحلیلگران سیاسی در جهان خصوصا در آمریکا مدت‌هاست مشغول گمانه‌زنی در مورد آن هستند. اما در زبان سیاسی آمریکا رویدادی که حتی در روز انتخابت می‌تواند سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را به کلی تغییر دهد «سورپرایز اکتبر» است. رویدادی که سابقه‌ای طولانی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دارد.
سورپرایز اکتبر یک کنش غیرمنتظره و عمدی است که با تمرکز رسانه‌ای بر آن توجه رای‌دهندگان را جلب یا منحرف می‌کند و بر نتیجه انتخابات تاثیر می‌گذارد. تاریخ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده اوایل ماه نوامبر است و تلاش‌های لحظه آخری برای تاثیرگذاری بر انتخاب شدت گرفته است.
«غافلگیری اکتبر، شگفتانه اکتبر یا سورپرایز اکتبر» (October surprise) در زبان سیاسی آمریکا یک رخداد خبری با قابلیت تأثیرگذاری بر نتیجه یک انتخابات به خصوص انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست. اشاره به ماه اکتبر به این دلیل است که سه‌شنبه بعد از اولین دوشنبه نوامبر تاریخ انتخابات ملی و بسیاری از انتخابات ایالتی و محلی است و رخداد‌های آخر اکتبر قابلیت بیشتری برای تأثیرگذاری بر رای دهندگان احتمالی دارد.
نمونه‌هایی از سورپرایز اکتبر در تاریخ ریاست‌جمهوری آمریکا
انتخابات سال ۱۹۷۲
سال ۱۹۷۲ «ریچارد نیکسون» جمهوری خواه و «جورج مک گاورن» از حزب دموکرات، دو نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بودند. ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور وقت آمریکا چهار سال بود که برای پایان‌دادن به جنگ بسیار طولانی ویتنام در حال مذاکره با این کشور بود. در ۲۶ اکتبر سال ۱۹۷۲، و ۱۲ روز قبل از انتخابات ۷ نوامبر، «هنری کیسینجر» که از طرف دولت‌آمریکا ماموریت داشت مذاکرات با ویتنام را به سر انجام برساند اعلام کرد: «ما معتقدیم که صلح در دست ماست». دولت نیکسون خبرموفقیت در مذاکرات با ویتنام را نگه‌داشت تا از آن به عنوان برگ‌برنده و سورپرایز اکتبر استفاده کند. در آن زمان نیکسون از پیروزی مجدد در انتخابات مقابل مک گاورن اطمینان داشت، اما اعلام خبر موفقیت او در مذاکرات موقعیت نیکسون را به عنوان نامزده پیروز در انتخابات تثبیت کرد. در توافقی که ا ویتنام شده بود بسیاری از نیرو‌های نظامی آمریکا از ویتنام خارج شدند، اما بعد از پیروزی دولت نیکسون در انتخابات، اما جنگ آمریکا در ویتنام تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت.
انتخابات سال ۱۹۸۰
در سال ۱۹۸۰، «جیمی کارتر »رئیس‌جمهور وقت آمریکا رقابت نزدیکی با «رونالد ریگان» رقیب جمهوری‌خواه، خود داشت. در آن زمان سفارت آمریکا در ایران بسته شده بود و جاسوسان‌سفارتخانه آمریکا در بازداشت ایران بودند. کارتر تلاش داشت تا در آستانه انتخابات در توافقی با ایران جاسوسان خود را آزاد کند تا از آن به عنوان برگ برنده در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۸۰ آمریکا استفاده کند. اما دولت ایران اعلام کرد که جاسوسان آمریکا تا پس از انتخابات آزاد نمی‌شوند. در این انتخابات جیمی کارتر نتوانست برای بار دوم راهی کاخ سفید شود و رقیب جمهوری‌خواه او یعنی رونالد ریگان پیروز انتخابات شد.
انتخابات سال ۲۰۰۳
در ۲۷ اکتبر، نیویورک تایمز از ناپدید شدن انبوه مواد انفجاری از یک انبار در مجتمع نظامی «القعقاع» در عراق خبر داد. کارزار مبارزات انتخاباتی جان کری دولت بوش را به دلیل این سوء مدیریت مقصر دانست. مقامات دولت نیویورک تایمز را متهم کردند که اخبار دروغ منتشر کرده و قبل از غارت، مواد منفجره از انبار پاکسازی شده بودند.
در ۲۹ اکتبر بن لادن با انتشار فیلمی مسئولیت اقدامات ۱۱ سپتامبر را بر عهده گرفت. بنابر نظر کارشناسان این فیلم به مبارزات انتخاباتی بوش کمک کرد، زیرا جنگ با تروریسم را دوباره در دید عموم مردم قرار داد. همچنین «بندر بن سلطان» شاهزاده سعودی، قیمت نفت را کاهش داد تا به پیروزی بوش کمک کند.
انتخابات سال ۲۰۱۶
یکی از مهم‌ترین نمونه‌های سورپرایز اکتبر نامه‌ای بود که «جیمز کومی»، مدیر دفتر تحقیقات فدرال در سال ۲۰۱۶ به کنگره آمریکا فرستاد. نامه‌ای در مورد یافتن ایمیل‌های جدید از «هیلاری کلینتون» که از ایمیل شخصی خود برای کار در وزارت خارجه استفاده کرده بود. این سوپرایز کارزار انتخاباتی را به لرزه درآورد. «دونالد ترامپ» از «هیلاری کلینتون» چهره یک سیاستمدار فاسد، بی‌مسوولیت و خائن ارائه کرد و توجه رای دهندگان را جلب کرد. پیش از این سورپرایز، کلینتون با اختلاف ۴ درصد از حریف خود جلوتر بود، اما بر خلاف نظرسنجی‌ها ترامپ در انتخابات پیروز شد.
در طی چند ماه گذشته رسانه‌های مختلف پیش‌بینی‌های متفاوتی از سورپرایز اکتبر تیم دونالد ترامپ داشتند. پیش‌بینی‌هایی از حوزه موضوعات سیاست خارجی تا سیاست داخلی آمریکا متغیر است. در حوزه سیاست‌خارجی دونالد ترامپ در چند ماه گذشته سعی کرد تا چند کشور عربی را وادار به آشکارسازی روابط با رژیم اشغالگر قدس کنند و در این امر موفق هم بود . اما این حمایت‌های شدید ترامپ از رژیم صهیونیستی، نتیجه قابل توجهی برای او نداشت .نتایج نظرسنجی «پیو» نشان می‌دهد که تنها ۳۰ درصد از یهودیان آمریکا از دونالد ترامپ حمایت می‌کنند.
توافق با کره شمالی و ایران نیز از برنامه‌های ترامپ برای جلب آرای رای دهندگان آمریکایی است. تیم ترامپ با رویکرد افزایش فشار‌ها بر ایران و هچنین فعال‌کردن «مکانیزم‌ماشه» سعی کرد ایران را وادار کند تا بر سر میزمذاکره بیاید و تیم ترامپ بتواند از آن به عنوان برگ برنده در انتخابات ماه نوامبر استفاده تبلیغاتی کند. اما از فشار حداکثری که آبی برای ترامپ گرم نشد هیچ، این روز‌ها در محافل آمریکا صحبت‌هایی از سورپرایز اکتبر ایرانی می‌شود.برخی از کارشناسان می‌گویند ممکن است ضربه آخر را ایران به ترامپ وارد کند، آنها باور دارند ترامپ دلواپس است که ایران یا متحدانش در منطقه دست به کاری بزنند که تیر خلاص بر پیکر تیم ترامپ باشد.
در عرصه داخلی نیز ترامپ با فشار آوردن بر شرکت‌های داروسازی در آمریکا سعی داشت واکسن کرونا را پیش از انجام آزمایش‌های تکمیلی بالینی آن هم درست در روز قبل ازانتخابات توزیع کند. اقدامی که مورد انتقاد مقامات پزشکی و همچنین دموکرات‌ها در آمریکا قرار گرفت و به نتیجه نرسید.
همین چند روز پیش بود که دکتر فائوچی رئیس موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا آب پاکی را روی دست ترامپ ریخت و اعلام کرد واکسن کرونا باید تمام مراحل آزمایش‌های‌بالینی را طی‌کند و قبل از انتخابات آماده نخواهد شد.ترامپ همچنان در نظرسنجی‌ها از بایدن عقب‌تر است و به نظر می‌رسد او برنامه جدی تری برای تحت تاثیر قرار دادن ناگهانی رای دهندگان به منظور کسب آرای بیشتر دارد. اما اینکه او چقدر موفق خواهد بود سوالی است که جواب آن در فاصله کمتر از سه هفته دیگر مشخص خواهد شد.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: انتخابات 2020 سورپرایز اکتبر دونالد ترامپ جوبایدن انتخابات ریاست جمهوری آمریکا انتخابات ریاست جمهوری سورپرایز اکتبر دونالد ترامپ انتخابات سال رای دهندگان جمهوری خواه نظرسنجی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۰۹۱۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مهاجری خطاب به ذوالنور: از رئیسی و دولت حساب‌کشی کنید
به گزراش «تابناک»، محمد مهاجری در روزنامه اعتماد نوشت: آقای ذوالنور به افول جایگاه مجلس اشاره کرده و به عنوان نمونه، دخالت‌های بیرونی در قانونگذاری را برشمرده است. با اینکه طبق قانون اساسی، قانونگذاری منحصرا در اختیار مجلس قرار دارد، اما سال‌های زیادی است که نهاد‌هایی همچون شورای انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی و... دستورالعمل‌هایی را ابلاغ می‌کنند که در حکم قوانین لازم‌الاجراست. آقای ذوالنور نخستین چهره سیاسی نیست که چنین انتقادی را بیان می‌کند. پیش از او نمایندگان دوره‌های قبل مجلس - به خصوص آقای علی مطهری - بار‌ها این موضوع را گفته‌اند، اما دوستان اصولگرا همچون جناب ذوالنور حاضر به پشتیبانی از این ایده نشدند.
جای این پرسش جدی وجود دارد که چرا چنین جراتی وجود دارد که جایگاه مجلس نادیده گرفته شود و شعار در راس امور بودن آن عملیاتی نشود؟ بگذارید از همین انتخابات اخیر مجلس در اسفند ۱۴۰۲ شروع کنیم. متاسفانه فرآیندی که از ماه‌ها قبل آغاز شد و مجلس یازدهم هم با اصلاح قانون انتخابات به آن کمک کرد، شرایطی را به وجود آورد که مجلس دوازدهم از هم‌اکنون با شائبه ناکارآمدی مواجه شود.
بخش بزرگی از نمایندگان مجلس یازدهم که شاید آقای ذوالنور هم جزو آنها باشد مدتی قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم از آقای رییسی دعوت کردند وارد میدان رقابت ریاست‌جمهوری شود. این اقدام اگر در قالب یک فعالیت تعریف شده حزبی صورت می‌گرفت کاملا قابل دفاع بود، زیرا وقتی یک حزب سیاسی از کاندیدایی حمایت می‌کند مسوولیت اقدام خود را هم می‌پذیرد. اما اقدام فردی نمایندگان مجلس یازدهم معنای اقدام حزبی نداشت، بلکه نمایندگان استقلال خود را به حراج گذاشتند و عملا چک سفید امضا به رییس دولت دادند و به همین دلیل همه نمایندگانی که آن نامه را امضا کردند، باید در برابر ناکارآمدی دولت سیزدهم پاسخگو باشند. انتخابات مجلس دوازدهم متاسفانه با مشارکت کم صورت گرفت و آرای نمایندگان نیز بسیار پایین بود و از جمله در تهران، نفر اول کمی بیش از ۵۰۰ هزار رای (معادل ۵ درصد رای واجدان شرایط شرکت در انتخابات) کسب کرد. در اکثر حوزه‌های انتخابیه نیز افراد منتخب کمی بیش از ۲۰ درصد آرا را به خود اختصاص داده‌اند.
حتما آقای ذوالنور توجه دارند که هر چه پایگاه مردمی مجلس (و البته ریاست‌جمهوری) ضعیف‌تر باشد، نهاد‌های دیگر حاکمیت تلاش می‌کنند نقش آن را در مقدرات کشور کمرنگ کنند. مجلس دوازدهم علاوه بر ضعف پیش گفته، به مدد شورای محترم نگهبان از چهره‌های خاصی برخوردار شده که برخی از آنها به تنهایی قادر به نابودی حیثیت کل مجلس هستند.
جای شکرش باقی است که یکی از این افراد با تذکر رهبر معظم انقلاب، دست‌کم تا اطلاع ثانوی از تنش‌زایی و پرخاشجویی فاصله گرفت، اما باید منتظر ماند و با آغاز مجلس جدید، فصل تازه‌ای از هنرنمایی این گروه را به تماشا نشست. دقیقا آنچه را آقای ذوالنور از بابت پایین آمدن شأن مجلس نگرانش است، همان چیزی است که خود او حتی اگر در ایجادش موثر نبوده، در برابر آن سکوت تاییدآمیز داشته است.
با این همه اگر بخواهیم خوشبینانه به آسیب‌شناسی نماینده محترم قم بنگریم و فرض کنیم که او با این نگاه به دنبال اصلاح مجلس است، گریزی نیست جز اینکه امیدوار باشیم همین مجلس ضعیف کم رای، نقایص خود را با عملکرد مثبت جبران کند. حساب‌کشی جدی و دقیق از دولت، نظارت بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی و برخورد بدون رودربایستی با وزرای ضعیف و شخص رییس‌جمهور و نیز آتش نزدن قرارداد‌های بین‌المللی (که حتما جناب ذوالنور آن را به یاد دارد!) می‌تواند کفاره‌ای برای جبران اشتباهات گذشته باشد. امید که آقای ذوالنور - که از الان در قامت کاندیدای ریاست مجلس- سخن می‌گوید، حتی اگر به چنین منصبی هم نرسید، در رفع آسیبی که آن را فهم کرده است، برآید.
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت