روایت جدال حقوقدان کم‌بینای شاهرودی برای عبور از حصار گمنامی
تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۱۰۹۹۸
حقوقدان کم‌بینای شاهرودی برای عبور از حصار گمنامی موانع زیادی را پشت سر گذاشت تا ضمن استیفای حقوق پایمال شده افراد جامعه، معلولان را هم نسبت به حق‌شان آگاه کند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، برای ما انسان‌ها تصور ندیدن دنیا حتی در کالبد تکرار و با همه‌ی فیلترهای فریبنده‌‌اش آنقدر رقت‌بار و غم‌انگیز است که حتی نمی‌خواهیم به رسم همذات‌پنداری با روشن ضمیران، دقایقی سوار بر بال فرضیات شویم و دنیا را از پشت پلک بسته تجربه کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
موسم رویش فصل‌ها، جاذبه‌های تشعشع خورشید، ملودی چشم‌نواز رنگ‌ها، و شب‌های مهتابی با گوی‌های همگون نور، گوشه‌ای از جاذبه‌های حیاتند که به حکم تقدیر دیدگانی از آن محروم‌اند.
اما اگر از آن سوی حکمت خداوند غافل نشویم درمیابیم در پسِ همین پلک‌های به ظاهر بسته‌‌ای که ما از آن بی‌خبریم دنیای سپیدی در جریان است که خالق لم‌یزل نهادِ مخلوقاتش را آنقدر عارفانه به نور معرفت جلا داده که نه‌تنها در کلام‌‌شان نشانی از شِکوه به این فلسفه‌ی خلقت نیست ؛ بلکه عاشقانه شاکر خالق یگانه‌ای هستند که جلال و جبروتش را در گردش حکیمانه چرخ روزگار متفاوت و متمایز از دیگران به رُخشان می‌کشد.
از مقدمه کوتاه می کنیم و در گفتگوی زیر پای صحبت‌های بانوی کم‌بینایی می‌نشینیم که معتقد است خداوند در پسِ همین دیدگان کم‌فروغ، دنیایی مملو از زیبایی و معرفت را برایش رقم زده که اگر بی‌نیاز از چشم سر بود شاید این دنیای سراسر شعور نصیبش نمی‌شد .گفتگو با این حقوقدان شاهرودی را می‌خوانیم .
خودتان را برای مخاطبان‌مان معرفی کنید و درباره فعالیت‌هایتان توضیح دهید.
اعظم رحیمی ۳۶ ساله کارشناس ارشد حقوق خصوصی،
عضو هیأت مدیره جامعه نابینایان شاهرود و هفت سال مشغول به کار وکالت هستم . درعرصه های مختلفی فعالیت دارم از جمله ورزش. رشته ورزشی مورد علاقه‌ام شطرنج است چون به تمرکز و تقویت حافظه کمک می‌کند.
آیا شطرنج را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنید و یا صرفاً برای پر کردن اوقات فراغت؟ اگر در مسابقاتی شرکت کردید و عناوینی کسب شده بفرمایید.
در سال‌های اخیر به علت مشغله، کمتر موفق به حضور در مسابقات شدم اما بهترین تفریحم شطرنج است. در مسابقات نابینایان در سال ۷۶ مقام سوم کشوری را کسب کردم و در سال بعد به صورت تیمی در مسابقات شرکت کردیم و موفق به کسب مقام سوم شدیم.
شما نابینای مطلق یا در اصطلاح عام روشندل نیستید و اشاره داشتید که کم‌بینا هستید این مشکلتان مادرزادی بوده است؟
با واژه روشندل موافق نیستم . روشندل جنبه تعارف دارد . من نیمه بینا هستم و قادر به دیدن اجسام با فاصله بیشتر از سه متر نیستم . بینایی ام حدود ۴۰ درصد است و از ناحیه هر دو چشم دوار این ضعف شدید هستم . مشکلم مادرزادی است.
درباره شغل‌تان توضیح دهید چرا این رشته تحصیلی را انتخاب کردید؟
همیشه به رشته حقوق علاقمند بودم و دوست داشتم از مردمی که نسبت به حقوق خود آگاه نیستند دفاع کنم. مثلاً بانویی که در دعاوی خانوادگی مورد ظلم قرار گرفته و راه گریزی برایش نیست.دفاع از این افراد برای استیفای حقوق‌شان در محکمه دغدغه ام بود؛ از طرفی چون ما قشری هستیم که ممکن است به علت پاره‌ای از ضعف‌های فرهنگی مورد بی‌مهری قرار بگیریم بنابراین به دنبال این بودم تا حقوق‌مان را لااقل به افرادی با موقعیت خودم بشناسانم.
با توجه به وضعیتی که داشتید این کم بینایی شما مانع تحصیل و اشتغال‌تان نبود؟
شما در نظر بگیرید برای یک فرد بینا در کار و تحصیل محدودیت و موانعی وجود دارد . طبیعتاً موانع ما اگر بیشتر نباشد کمتر هم نیست.اما انسان اگر توکل کند و بخواهد به اهدافش می‌رسد. هر چند شاید کمبودها و ناملایماتی در مسیر مانع شوند و خواسته‌هایی به طور مطلوب و آرمانی محقق نشوند اما خودِ انسان با درجه ایمانی که دارد در ترسیم مسیری که به صعود ختم شود یا سقوط بسیار دخیل است.
شما در مدرسه عادی گذران تحصیل داشتید یا استثنایی؟
دوران ابتدایی را در مدرسه‌ی استثنایی سپری کردم اما راهنمایی‌ام تلفیقی بود. دبیرستان را هم در مدرسه‌ی عادی پشت سر گذاشتم.
ورود از یک محیط آموزشی مختص خودتان به یک محیط گسترده‌ی عادی برایتان دشوار نبود چگونه با فضای جدید خو گرفتید ؟
اوایل سخت بود. اطرافیان در ارتباط گیری مشکل داشتند. در سال اول دچار افت شدید تحصیلی شدم. الفت گرفتن با محیط جدید دشوار بود. در سال دوم اما دوران افت و رکود را پشت سر گذاشتم .
محیط دانشگاه چطور بود، برخورد و پذیرش همسالان؟ و خاطره‌ی تلخ یا شیرین فراموش نشدنی آن ایام؟
پذیرشم توسط همسالانم در این محیط راحت تر از دیگر دوره‌های تحصیلی بود چون همه وارد عرصه جوانی شده و به یک بلوغ فکری رسیدند. کمک اساتید و همکلاسی‌هایم در دانشگاه زیاد شامل حالم شد؛ اما خاطره فراموش نشدنی آن ایام به ویژه در روزهای اول که از مشکلم آگاه نبودند؛ «چالش سلام نکردنم بود». به خاطر وضعیتم متوجه دوستانی که با فاصله از کنارم رد می‌شدند نمی‌شدم و سلام‌شان نمی‌کردم ابتدا همکلاسی‌های زیادی شاکی می‌شدند اما به مرور زمان متوجه شدند من درست نمی‌بینم. حتی بارها اساتیدی به این موضوع معترض شدند؛ البته ناگفته نماند چند تن از دوستان هم اتاقی اعتراف کردند در نخستین روزهای آشنایی تصورمان این بود در انجام کارهای شخصی و آشپزی حتما متکی به دیگرانم اما با گذشت زمان عکس این قضیه یعنی مستقل بودنم بیشتر از بقیه‌ی دوستان به اثبات رسید؛ الان و در جایگاهی که در حال حاضر در آن قرار گرفتم به ۲۰ سال پیش و مشکلات آن روزها فقط می خندم.
درباره ترحم کردن نظرتان چیست؟
کمک کردن با ترحم فرق دارد ایرانیان ذاتاً انسان‌هایی نوعدوست هستند و شاید در هیچ جای دنیا حس نوع‌دوستانه و مردم گرایی همچون احساس ایرانیان مرسوم نباشد اگر جایی نیاز باشد حتما کمک می‌خواهم و این امداد را می‌پذیرم.
آیا پیش آمده که موکلی به خاطر آگاه شدن ازوضعیت‌تان از سپردن پرونده به شما منصرف شود؟
واقعیت این است که طی این سال‌ها طوری وانمود نکردم که موکلم احساس کند ضعفی دارم و اطمینانش سلب شود.همانطور که هیچ‌‌گاه برای نتیجه‌گیری اطمینان کاذب نمی‌دهم. مراجعه کننده‌هایی داشتم که بعد از اتمام کارشان به این موضوع اعتراف کردند که با تبلیغ موکل‌هایی که پرونده‌شان در محکمه با دفاع من رأی آورده به من مراجعه کردند اما وقتی دریافتند مشکل بینایی دارم در پی انصراف بودند که سیر مُجدانه‌ی مراحل و پشتکارم مانع از تصمیم شان شد.
به نظر شما نیمه بینا بودن سخت تر است یا نابینایی مطلق؟
شرایط ما سخت‌تر است. چون یک نابینا با عصای سفید وارد محیط های مختلف می‌شود و افرادِ آگاه حقوقش را رعایت می‌کنند اما کم بینا که باشی تکلیفت نامعلوم است؛«به قول یکی از اساتید در برزخ بلاتکلیفی هستیم نه کاملا می‌بینیم و نه می‌بینیم و این کار ما را سخت می‌کند.»
مرآت: حس لامسه چقدر به کمک شما می آید و دیگر حس‌هایتان؟
لامسه ام قوی است چون در برهه‌ای بریل را از معلمم آموختم. این حس خیلی به کمکم می‌آید. زمانی هم که آشپزی میکنم حس شنوایی. مثلاً وقتی وارد منزل می‌شوم متوجه می‌شوم آب روی شعله در حال جوشیدن است!
آرزوی دست نیافتنی‌تان؟
بستگی به این دارد چه تعریفی از آرزو داشته باشیم! چیز خاصی نبوده که به عنوان مقصود و هدفم در نظر گرفته و به آن نرسیده باشم. اولویتم و آرزویم در زمینه تحصیل و اشتغال بود که به این خواسته رسیدم .
البته تمایلم به رانندگی را نمی‌توان اسمش را آرزو گذاشت شاید این یک خواسته است که برای انجام امور شخصی و در روزمرگی‌هایم سربار کسی نباشم در این مورد هم خودم را قانع میکنم که افراد بینای زیادی هستند که از نشستن پشت فرمان واهمه دارند.
آرزوی شخصی و بحث تأهل چطور؟
جدای از خودم و شرایطم مجموعه‌ای از مشکلات تحقق این خواسته را برای همسالانم دشوار کرده. اکنون توقعات بالا رفته و این باعث وقفه در ازدواج جوانان بسیاری شده است؛ در بحث ازدواج خودم هم هم‌کفو بودن طرف مقابلم با خودم مطرح است.
از ساختار شهری رضایت دارید و پاسخگوی نیاز یک فرد معلول، نابینا و یک فردی با تعریف و شرایط شما هست ؟
خیر.مسئولان باید به خودشان بیایند. پیشنهادم این است برای درک شرایط ما، مسئولان چشم‌شان را ببند تا به شرایطِ سختِ تردد فرد نابینا و کم‌بینا پی ببرند. یا یک روز یا حتی یک ساعت در ویلچر بنشیند و از محیط‌هایی عبور کنند که معلولان مجبور به رفت و آمد از آن محل هستند. شاید با این روش شرایط سخت معلولان را درک کنند و تکانی به خودشان بدهند؛ بسیاری از اوقات پیش آمده که بدون علامت، اقدام به حفر گودال و چاه‌هایی شده که به مشکل برخوردم . شهروندانی هم اصلاً حقوق مان را رعایت نمی کنند و در پیاده‌روها اقدام به پارک خودرو می‌کنند؛ پل عابر پیاده هم کم است. جالب این جاست که حتی محیط اطراف بهزیستی هم مناسب سازی نشده که لااقل دلمان خوش باشد که تردد برای معلولان به محیطی که به آنجا رفت و آمد دارند استانداردِ یک فرد معلول است!
چرا از عصا که نماد شناخت نابینایان استفاده نمی‌کنید، درست است نابینای مطلق نیستید اما در مواردی مثل حفر گودال، و پیاده روها و ...این ابزار کارتان را راحت می‌کند؟
نمیدانم شاید دلیلش این باشد که در یک محیط کوچک زندگی میکنم. البته حاشیه‌ها کمتر برایم اهمیت داشت اما مهمترین علتش شاید همان ضعف فرهنگی محیط باشد.
به عنوان یک حقوقدان و به نمایندگی از طرف جامعه کم بینایان که به حقوق این قشر آگاهید چه درخواستی از مسئولان دارید؟
خواسته و حقوق معلولان زیاد نیست هر چند نوشته شده اما در عمل شاهد اجرای آن نبودیم. من متأسف می‌شوم که برای ایجاد اشتغال این قشر قوانینی تصویب شده که ضمانت اجرا ندارد و قانون جامع حمایت از حقوق معلولان هنوز بلاتکلیف است .
بسیاری از معلولان تحصیلات خود را تا مقطع دکتری ادامه دادند و در آزمون ها شرکت کردند اما در مرحله گزینش رد شدند تا قانون سه درصد جذب هم شامل این قشر نشود و از استخدام معلولان خودداری می‌کنند!
موضوع دیگر فقدان یک ویژه برنامه با محوریت معلولان است. رسانه های جمعی رادیو و تلویزیون باید ساعاتی را برای تولید برنامه برای این قشر اختصاص دهند اما همه‌ی توجه به معلولان اکتفا می شود به یک روز و در قالب یک تبریک به جامعه معلولان در طول سال!
چه اشکالی دارد که تلویزیون از پخش فیلم های تکراری کم کند و برای این قشر برنامه تولید کند؟ به شبکه های استانی پیشنهاد میکنم با مدیریت همین قشر برنامه مستندگونه برای معلولان تولید کنند.
مسئولانِ ما معلولان را نمی‌بینند ؛ باید برای ازدواج قشر معلول فرهنگ سازی شود و باید ذهن خانواده‌هایی برای قبول این افراد به جمع هایشان آماده شود اما...
به عنوان کلام آخر مشوق شما در تحصیل و شغل چه کسانی بودند که دوست دارید اینجا نامشان ذکر شود؟
ابتدا خانواده‌ام و پدرم مشوق و تکیه گاه همیشگی ام بودند و حالا که فرصت پیش آمده از معلم مدرسه استثنایی خانم زهرا رضایی که خط بریل را به من آموزش دادند همچنین از خانم داوری دبیر تلفیقی دوران راهنمایی‌ام تشکر میکنم.
متشکریم که وقت خود را در اختیار ما گذاشتید.
من هم از شما و همکاران تان تشکر میکنم .
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۱۰۹۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پلاک‌قرمز‌ها برای معتادان ناامن شدند
روزنامه شرق نوشت: روز گذشته محمد قادری، رئیس سازمان بهزیستی کشور، برای دومین بار در این دوره از مدیریت شهری به صحن شورای شهر تهران آمد و از درخواست‌های سازمان بهزیستی از مدیریت شهری گفت. او این پرسش را مطرح کرد که شهرداری چه میزان اعتبار برای مناسب‌سازی در نظر گرفته است و ایجاد پارکی موضوعی را برای افراد دارای معلولیت درخواست کرد.
ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران هم از رئیس سازمان بهزیستی درخواست کرد که بگوید در یک سال گذشته چه اقدامات مشترکی بین شهرداری و سازمان بهزیستی انجام شده است؟ به گفته او شهرداری و بهزیستی در حوزه‌های مختلف مانند افراد کارتن‌خواب، زنان سرپرست خانواده و... همکار هستند؛ اما نشانه‌ای از کار مشترک در این زمینه نمی‌بینیم و نباید این حضور‌ها در صحن نمایشی باشد.
علی‌محمد قادری، رئیس سازمان بهزیستی کشور، یادآور شد: خدمات به معلولان، دسترس‌پذیری و مناسب‌سازی برای این قشر از جامعه باید با جدیت بیشتری دنبال شود.
او ادامه داد: با توجه به وجود تاکسی‌های اینترنتی و پلتفرم‌ها و سکو‌های مجازی، تلاش ما این است که قشر بیشتری از معلولان از این خدمات بهره بگیرند. درخواست ما این است که جلسات مختلفی در سازمان بهزیستی با حضور نمایندگان مدیریت شهری تشکیل و جزئیات اقدامات بررسی شود تا نتایج آن را در سال جاری ببینیم.
قادری با اعلام اینکه ما به پردیس توانمندسازی نیاز داریم، گفت: این نیاز وجود دارد که پارک یا پردیسی شکل بگیرد که شهروندان عادی نیز بتوانند از آن استفاده کنند؛ اما خانواده‌های دارای فرزندان معلول در آن از بازی‌های مهارتی بهره بگیرند. این طرح حتما اقتصادی خواهد بود و منافعی را به دنبال خواهد داشت. این یکی از تقاضا‌های ما از مدیریت شهری است.
قادری در ادامه خطاب به مدیران شهری گفت: پرسش ما این است که چند درصد از بودجه برای زیرساخت‌های مناسب‌سازی و موارد فرهنگی و اجتماعی اختصاص داده می‌شود؟
قادری با اعلام اینکه برای ساماندهی کودکان کار بیش از ۲۰ دستگاه باید همکاری کنند، توضیح داد: در شهرداری تهران اقداماتی در حال انجام است و باید این سؤال را پرسید که چه تعداد مصوبه عملیاتی در این زمینه وجود دارد. همین که شهردار تهران تعدادی دستگاه را گرد هم آورده است، اقدامی رو به جلو به شمار می‌رود. بنده بسیار خوش‌بینم که اتفاقات خوبی برای کودکان کار و خیابان خواهد افتاد؛ اما باید این موضوع را نیز در نظر گرفت که بخش درخورتوجهی از کودکان کار، اتباع هستند و اینکه آیا باید رد مرز شوند یا خیر، باید بررسی شود. در مواردی کودکانی که در خیابان‌ها هستند، خانواده دارند و وقتی جمع‌آوری شوند، اغلب خانواده‌ها اقدام به بازگرداندن فرزندان خود می‌کنند. ساماندهی کودکان کار و خیابان پیچیدگی‌هایی دارد که باید مورد توجه قرار بگیرد.
رئیس سازمان بهزیستی کشور با تأکید بر اینکه دستگاه مکانیزه مناسب‌سازی‌شده‌ای در پارک‌ها و عرصه‌ها وجود ندارد، گفت: سه هکتار تا ۳۰ هکتار می‌توان برای پردیس توانمندسازی در نظر گرفت تا شهروندان و خانواده‌های دارای افراد معلول از آن استفاده کنند و د‌راین‌صورت، نگاه ترحمی به این قشر نیز وجود نخواهد داشت. باید این باور قلبی وجود داشته باشد که در دوره ششم مدیریت شهری اَبَرکاری برای این معلولان انجام شود.
در این جلسه احمد احمدی‌صدر، مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری هم که رئیس سازمان بهزیستی را همراهی می‌کرد، درباره اقدامات شهرداری برای کاهش معتادان در سطح شهر سخن گفت.
به گفته او هشت هزار ظرفیت پذیرش معتادان متجاهر داشتیم؛ اما حالا بیش از ۲۱ هزار نفر در مراکز ماده ۱۶ حضور دارند و حتی چهار هزار ظرفیت خالی داریم و باید بگویم که اگر این ۱۲ هزار ظرفیت ایجاد‌شده اتفاق نمی‌افتاد، این معتادان متجاهر در کف خیابان‌ها بودند.
او با اشاره به ایجاد ۱۶ هزار ظرفیت پذیرش برای معتادان متجاهر گفت: یک بهانه برای افراد دارای منع پذیرش که شامل افراد دارای بیماری‌های عفونی، زخم باز، صغر و کبر سن هستند، وجود داشت که شهرداری پذیرش تمام این افراد را انجام داد که جمعیت این افراد بین پنج تا هفت هزار نفر است.
احمدی‌صدر با تأکید بر اینکه اگر ۴۵۲ خانه پلاک قرمز در محدوده هرندی، دروازه غار، بازار و... جمع‌آوری نمی‌شد، این ۱۲ هزار نفری که جذب شده بودند، مجددا به این پلاک قرمز‌ها برمی‌گشتند، گفت: بیش از ۳۸۰ خانه را برای این افراد ناامن کرده و بلوک‌کشی کردیم. ۸۲ کلونی که محل تجمع ۵۰ تا ۳۰۰نفره معتادان بودند و ۱۸۲ کلونی با جمعیت تا ۵۰ نفر، دیگر امروز وجود ندارند و جمع‌آوری شدند و باید بگویم که در محدوده‌هایی مانند میدان محمدیه، راه‌آهن، خلازیر و... مکان‌هایی وجود داشت که مردم نمی‌توانستند از آنجا عبور کنند و حالا با اقداماتی که درباره جمع‌آوری معتادان انجام شده، این معضلات حل شده است.
سوده نجفی، عضو هیئت‌رئیسه شورای شهر تهران هم در این جلسه به موضوع کودکان کار پرداخت و گفت: یکی از مشکلات شهر تهران موضوع کودکان کار است که فعالیت این کودکان و حضور آنها در خیابان‌ها مشکلاتی برای شهر و شهروندان پدید می‌آورد. قطعا یکی از سازمان‌های متولی در این زمینه سازمان بهزیستی است و براساس ماده ۲ فصل دوم آیین‌نامه ساماندهی کودکان خیابانی مصوبه ۱۳۸۴ هیئت وزیران ذکر شده که سازمان بهزیستی کشور موظف است با همکاری و مشارکت شهرداری، انجمن‌های خیریه، تشکل‌های غیردولتی و نیروی انتظامی و با استفاده از مددکار اجتماعی برای شناسایی، جذب، پذیرش و توانمندسازی کودکان خیابانی در همه مراکز استان‌ها و در صورت صلاحدید کارگروه اجتماعی استان در شهر‌های بالای ۲۰۰ هزار نفر اقدام کند. سؤال بنده این است که چه تعداد از این کودکان در شهر تهران وجود دارند و چه میزان از آنها از طرف بهزیستی پذیرش و توانمند شده‌اند؟ آیا آماری از تعداد کودکان کار در شهر تهران موجود است؟ آمار‌های متناقضی از وجود ۱۷ هزار و ۷۰ هزار کودک کار در این زمینه ارائه شده است. چه تعداد از این کودکان از اتباع خارجی هستند؟ متولی اصلی ساماندهی کودکان کار در شهر تهران کدام نهاد است؟
سید‌جعفر تشکری‌هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورا هم با اشاره به مشکلات معلولان گفت: به دلیل مناسب‌سازی‌نکردن کامل، تردد در شهر چه سواره و چه پیاده با مصیبت‌های زیادی مواجه است.
او ضمن اشاره به تأمین ناوگان برای معلولان گفت: درست است که اقداماتی برای حمل‌ونقل ویژه معلولان فراهم شده؛ اما این اقدامات کافی نیستند. مطابق با قانون حمایت از معلولان تکالیفی برای دستگاه‌های مختلف تعیین و تعریف شده است و در ماده ۲ این قانون مناسب‌سازی و امکان تردد و تحرک راحت به‌عنوان یک وظیفه ذکر شده است.
تشکری‌هاشمی ادامه داد: همچنین در ماده ۳ قانون از ایجاد ستادی برای پیگیری مناسب صحبت شده است و باید گفته شود تاکنون چه اقداماتی از طرف سازمان بهزیستی و شهرداری برای دسترس‌پذیری معلولان عزیز ایجاد شده است.
رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران با بیان اینکه طبق ماده ۷ قانون حمایت از معلولان نیز گفته شده باید برای افراد دارای معلولیت شدید حق پرستاری پرداخت شود، اظهار کرد: مطابق با قوانین باید حق پرستاری به معلولان پرداخت شود؛ اما تا جایی که معلولان گفته‌اند، این پول به آنها پرداخت نشده و شاید پیشنهادی نیز به دولت نشده است. باید اعلام شود برای حق پرستاری چه کار شده است؟
زهرا شمس‌احسان، رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران هم در واکنش به گزارش رئیس سازمان بهزیستی کشور در صحن شورا، با بیان اینکه امسال فعالیت‌های وسیعی در سازمان بهزیستی و مدیریت شهری انجام شده و مصداق آن توسعه مددسراها، یاورشهر‌ها و پویاشهر‌ها است، گفت: افراد دارای معلولیت ذهنی به حاشیه رانده شده‌اند و مورد کم‌لطفی قرار گرفته‌اند و خانواده‌های آنها انبوهی از مطالبات دارند. در راستای پیش‌بینی فضای عمومی برای افراد دارای معلولیت و ساماندهی وضعیت شهر برای معلولان جسمی و حرکتی هنوز اقدام چندانی انجام نشده. ما هنوز راهنما و ضوابط لازم برای اینکه بدانیم معابر و پارک‌ها را چگونه باید ساماندهی کنیم، نداریم. این موضوع باید یکی از دغدغه‌های معاونت شهرسازی، خدمات شهری و فرهنگی و اجتماعی باشد و این مناسب‌سازی باید مورد بحث و همفکری بین سازمان بهزیستی و شهرداری قرار بگیرد.
شمس‌احسان با تأکید بر گفتمان‌سازی در سازمان بهزیستی در این زمینه، گفت: در راستای تحقق شعار سال می‌توان سازوکار‌های کارآفرینی را برای اقشاری مانند زنان سرپرست خانوار با اقدامی مشترک ایجاد کرد و فرایندی تعریف کرد تا زنان به زنجیره اقتصادی متصل شوند.
احمد علوی هم با بیان اینکه به دلیل گستردگی و حجم فعالیت‌ها انتظار است که نهاد‌های مختلف به سازمان بهزیستی یاری دهند، گفت: مدیریت شهری در ادوار مختلف و به‌ویژه در دوره جدید تلاش کرده که به وظایف خود در موضوع معلولان عمل کند و اعتبار مدیریت شهری جدید در موضوع سرویس‌های مدارس استثنائی در روزهای نخست فعالیت خود حدود هفت میلیارد تومان بود؛ اما امروز در بودجه ۱۴۰۳، به ۲۰۰ میلیارد تومان افزایش یافته است.
او با بیان اینکه در بودجه ۱۴۰۳ شهر تهران، ۱۰ میلیارد تومان برای اتوبوس مدارس استثنائی در نظر گرفته شده است، افزود: درباره سرویس‌های جانبازان و معلولان سال گذشته ۲۰ دستگاه به ناوگان حمل‌ونقل آنان اضافه شده و امسال نیز ۱۸۰ میلیارد تومان برای خرید ون‌های جدید در نظر گرفته شده است.
عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران با تأکید بر اینکه در طراحی‌های شهری باید حتما فضا‌های فراغتی را برای همه شهروندان اعم از معلولان و افراد نیازمند و سالم فراهم آوریم، از نشستی با موضوع مناسبت‌سازی در ستاد سمن‌های شهر تهران خبر داد و گفت: درباره بسیاری از این مناسب‌سازی‌ها در شهر تهران انتقاد وجود دارد که شاید سازمان بهزیستی به‌عنوان متولی این امر بهتر می‌توانست ایرادات و اشکالات را برطرف کند.
tags # اخبار اجتماعی سایر اخبار
حریق گسترده انبار کالا در میدان مهارت + فیلم