۲۰۰ هزار رای و سخن از اکثریت قاطع؟ رهبری دستور اعدام می‌دهند؟!
تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۳۷۹۰۹
آفتاب‌‌نیوز :
در بحبوحه مشکلات کمرشکن اقتصادی و آن زمان که مردم از یک سو نگران معیشت و از سوی دیگر دلواپس کرونا و سلامتی خود هستند، گروهی هر از گاهی دولت و شخص رییس جمهوری را با تندترین لحن و بیان ممکن مورد هجمه قرار داده و تهدید به استیضاح یا حتی اعدام می‌کنند. این گروه اما نه از مردم و نه خارج از مرزها بلکه رقبای انتخاباتی و سیاسی رییس جمهوری هستند که هرچه به ایام انتخابات ۱۴۰۰ نزدیک‌تر می‌شویم؛ شدت توهین‌ها و تهدیدات آنها هم افزایش می‌یابد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تهدیدات ذوالنوری و کیمیای منطق
روز ۲۴ مهرماه و در حالی که توهین‌ها به رییس جمهوری به دلیل سخن گفتن از سیره یکی از معصومین از سوی رسانه های منتقد ادامه داشت و یکی از نمایندگان مجلس هم اهانت را در حق حجت الاسلام روحانی به اوج خود رسانده بود؛ رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس در توییتی عجیب به رییس جمهوری حمله ور شد و نوشت: «جناب روحانی! اگر برای توجیه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن با معاویه را خواست اکثر مردم از امام ذکر می کنید، امروز اکثریت قاطع ملت ایران با کم تر از عزل و مجازات شما راضی نمی شوند. با منطق شما، رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.» گرچه از همان ابتدای انتشار این توییت تحلیل‌ها و نظرات بسیاری درباره آن منتشر شد اما شاید لازم باشد بار دیگر به محتوی و کلیدواژه های منتشر شده از سوی رییس کمیسیون امنیت ملی که علیه رییس شورای عالی امنیت ملی است پرداخته شود تا عیان گردد که در پس این هیاهو و جنجال منطق عنصری کمیاب و کیمیاست.
الف) توجیه مذاکره با دشمن: استنباط مذاکره با دشمن از روایت‌های تاریخی رییس جمهوری، مصادره به مطلوبی است که به عنوان ابزار اتهام زنی چندساله علیه دولت مورد استفاده قرار می گیرد و این در حالی است که حجت‌الاسلام روحانی بارها در سخنان مختلف تاکید کرده است که هرگونه مذاکره با آمریکا تنها به شرط بازگشت به تعهدات این کشور در برجام و رفع تحریم ها امکان پذیر خواهد بود. این موضع رییس جمهوری در پاسخ به درخواست های مکرر «دونالد ترامپ» برای آغاز مذاکره، بارها تکرار شده است و اگر روحانی در پی مذاکره و توجیه آن بود، می‌توانست به اصرارهای روسای جمهور و نخست وزیران واسطه‌ای که مهرماه سال گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل خواستار از سرگیری مذاکرات بودند، پاسخ دهد. از دیگر سو نگرانی این نماینده مجلس درباره مذاکره با کشورهای خارجی در حالی است که راهبردهای ایران در سیاست خارجی از سوی مقام معظم رهبری مشخص می‌شود و دایه مهربان تر از مادر شدن به این مورد جواب نخواهد داد.
ب) اکثریت قاطع: بسیاری از نمایندگان مخالف دولت در هر اظهارنظر یا توییت توهین آمیز خود ترکیب خواست اکثریت مردم را به عنوان ترجیع بند و شایداقناع کننده نظرات و توهین‌های خود به کار می برند و این در حالی است که به گواه آمار مجلس یازدهم با پایین‌ترین میزان مشارکت چهل سال گذسته تشکیل شده است و مجتبی ذوالنوری هم از حوزه انتخابیه قم با ۲۰۴ هزار و ۷۵۸ به عنوان نفر دوم منتخب این شهر و در رقابتی بی‌رقیب به بهارستان راه یافته؛ میزان مشارکت در کل کشور ۴۲ درصد و در کلانشهر تهران ۲۶ درصد بوده است. این میزان مشارکت در حالی است که روحانی در انتخابات خرداد ۹۲ با هجده میلیون رای و در اردیبهشت ۹۶ با ۲۴ میلیون رای از سوی مردم و در حالی که با چند رقیب سرشناس رقابت می‌کرد، برنده انتخابات شد و به پاستور راه یافت. با چنین توصیفاتی سخن گفتن از خواست اکثریت ملت، در سال پایانی دولتی به این میزان گرفتار در انواع چالش ها، مضحکه ای تلخ است که پرده گردانان آن دانسته یا ندانسته بر تلخی هایش می افزایند.
ج) عزل یا مجازات رییس جمهوری: استیضاح روحانی چوب جادویی گروهی از مخالفانش است که در هر بزنگاهی که دستاوردی از دولت مورد توجه مردم قرار می گیرد از جعبه بیرون آمده و بر سر دولت قرار می گیرد و البته اسباب مزاح بسیاری را فراهم می کند. به نظر می رسد برخی نمایندگان مجلس، فرصت قانونی استیضاح را ابزار فشار سیاسی بر رقیب انتخاباتی می دانند تا راهی برای بهبود شرایط. تهدید به عزل و استیضاح دسته گلی بود که در چهارماه گذشته مجلس بارها عطر آن مشام جامعه را آزار داده بود! که اکنون با این توییت ذوالنوری به نظر می رسد به سبزه مجازات هم آراسته شده است! پرسش مبهمی که این روزها شاید بهتر باشد برخی نمایندگان مجلس از خود بپرسند این است که چرا پیش از این و در دوره دولت های مطبوع خود که شرایط مردم دشوار بود اما درآمدهای دولت سرشار، چوب جادویی خود را از نهان بیرون نیاورده و سخن از عزل و مجازات دولت وقت نگفتند و نه تنها نگفتند که اطاعت از وی را تا حد اطاعت از خدا بالا بردند!
ج) رهبری دستور اعدام نمی‌دهند: مدتی است که برخی از چهره‌های سیاسی هرآنجایی که پای استدلال عقلایی خود را سست دیده اند گریزی به نام رهبری زده اند تا سندی بر درستی ادعای خود ارائه دهند. ذوالنوری هم رییس جمهوری را تهدید کرده است که ممکن است حکم اعدامش از سوی رهبری صادر شود! قطع به یقین در کشوری که نظام جمهوری و اصل تفکیک قوا برآن حاکم است؛ چنین گفتاری وهن مسلم مقام رهبری است. اساسا مشی رهبر معظم انقلاب هم فرسنگ‌ها با این دیدگاه فاصله دارد. ایشان بارها و بارها در مقام حمایت از دولت سخن گفته اند و در عین انتقاد از کاستی‌ها همواره قدردان تلاش های قوه مجریه بوده اند. در تازه ترین توصیه های خود به ذوالنوری و همکاران وی در بهارستان هم تاکید کردند که در تعامل مجلس و دولت دو اصل قانون و شرع باید اولویت باشد. رهبری برخلاف برخی از نمایندگان مجلس، احاطه کامل بر قانون اساسی، اشراف کامل بر شرایط کشور و اطمینان کافی به دولتمردان دارد و به همین دلیل است که در دیدار مجازی تیرماه بار دیگر تاکید کردند که دولت تا روز آخر باید به کار خود ادامه دهد.
د) مردم عزیزند: پایان توییت جنجالی رییس کمیسیون امنیت ملی با ترکیب «مردم عزیز» تمام می‌شود و بار دیگر می توان از ایشان به عنوان کسی که داعیه وکالت همین مردم عزیز را دارد، پرسید که در فرصت پنج ماهه‌ای که برای خدمت به این مردم و عمل به شماری از شعارهای خود در اختیار داشتید، دقیقا چه اقداماتی برای بهبود شرایط این مردم عزیز انجام دادید؟ و پرسش دیگر اینکه اینگونه تاختن به مسوولی که ماههاست در صف مقدم جنگی نابرابر و پیچیده قرار دارد چه گرهی از کار مردم عزیز ایران باز خواهد کرد؟
واکنش‌ها به توییت‌های هنجارشکن
پیشنهاد استیضاح یا حتی تندتر از آن اعدام رییس جمهوری از سوی رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس، یکی از پربحث‌ترین موضوعات طی روزهای گذشته در فضای رسانه ای و شبکه های مجازی بود. این تندروی‌ها در نشریات خارجی و شبکه‌های فارسی زبان خارج از کشور تا رسانه‌های داخلی و صفحات اجتماعی به خبر و تیتر نخست تبدیل شد و واکنش های بسیاری برافروخت.
«صادق زیباکلام» استاد دانشگاه تهران در توییتی نوشت: «میشه در پاسخ به تقاضای اعدام از ناحیه جناب ذوالنوری برای آقای روحانی بک نظرسنجی ساده از مردم نمود و پرسید چه کسی در انداختن کشور در وضعیت موجود بیشتر مقصر است؟ تندروهای انقلابی امثال جناب ذوالنوری که تنها هنرشان در مملکت داری آتش زدن پرچم آمریکا در مجلس است یا روحانی؟»
«جمشید انصاری» رییس سازمان اداری و استخدامی کشور هم به بخشی از واقعیت نهفته در توییت نماینده مجلس اینگونه اشاره کرد و نوشت: «اینکه آقای ذوالنوری تصور کرده‌اند با استیضاح آقای رییس‌جمهور اوضاع نابسامان فعلی سامان پیدا می‌کند، نشان‌دهنده این واقعیت است که ایشان و همفکرانشان نه تحلیل واقع بینانه و مبتنی بر آسیب‌شناسی درست از اوضاع و شرایط کشور دارند و نه فهم روشن و دقیقی از سامان دادن مشکلات موجود!!»
«حسام الدین آشنا» مشاور رییس جمهوری هم در توییت خود برخی موضوعات را به ذوالنوری اینگونه یادآور شد: «استیضاح حق اکثریت قاطع مجلس است اما ایجاد تزلزل در حاکمیت، تضعیف دولت در زمان جنگ اقتصادی، نخ دادن به هر دو نامزد انتخاباتی آمریکا برای کوتاه نیامدن در برابر دولت فعلی ایران و تعویق هرگونه رفع یا کاهش تحریم‌ها تا استقرار دولت بعدی در ایران از وظایف نماینده‌ای با ۲۰۴ هزار رای نیست.»
«محمدمهاجری» فعال رسانه ای اصولگرا هم در توییتی جدی نبودن ادعاهای ذوالنوری را خاطرنشان کرده و نوشته است: «شیخ ذوالنوری از دعوت برای استیضاح روحانی گفته. ۱-همان بزرگی که بدنبال طرح سه فوریتی این شیخ ساده لوح برای خروج از برجام، توی دهن او زد، درباره استیضاح هم می داند چه کند. ۲-پارسال هم که شیخ طرح دوفوریتی برای بنزین داد تا آتش نا آرامی‌ها را شعله ور تر کند، تودهنی خورد.»
«مهدی نصیری» سردبیر اسبق روزنامه کیهان هم درباره توییت جنجالی ذوالنوری نوشت: «گام اول انقلاب را با شعار آزادی همه گروه ها و جناح ها و احزاب آغاز کرده بودیم به اینجا رسیدیم. اکنون در طلیعه گام دوم با تهدید به اعدام به کجا خواهیم رسید؟»
پس از فرونشستن این غوغاها شاید بهتر باشد از نظرات منتشر شده در توییتر یا ارائه شده در فضای جامعه یا تحلیل های انعکاس یافته در رسانه‌های خارجی گزارشی نوشته و به هیات نظارت بر رفتار نمایندگان ارسال شود تا در جریان تبعات اظهارنظرهای ساختارشکن برخی و سکوت این هیات در برابر آن قرار گیرند.
منبع: خبرگزاری ایرنامنبع: آفتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۳۷۹۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پرویز داوودی؛ ۱۸ نکته درباره معاون اولی که از رییس خود برید
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- امروز دوشنبه سوم اردیبهشت 1403 است و از اعلام خبر درگذشت ناگهانی دکتر پرویز داوودی معاون اول رییس جمهوری در دورۀ نخست محمود احمدی‌نژاد (84 تا 88) چهار روز می‌گذرد.
با این حال غیبت رییس جمهوری سابق هم در مراسم تشییع جنازه و هم ترحیم و هم حتی پرهیز از پیام تسلیت ( تا لحظه نگارش این متن) برای مرد شمارۀ دو دولت اول خود و جایگاه معاون اول رییس جمهوری که بعد از حذف سمت نخست‌وزیر در قانون اساسی 1368 در نظر گرفته شده اقتضا می‌کند با درگذشت مرحوم پرویز داوودی با تأمل بیشتر مواجه و به این بهانه برخی نکات را یادآور شویم که البته نخستین آنها بی‌اعتنایی نصب‌کننده و مافوق اوست به خاطر اتفاقاتی که بعدتر رخ داد و کافی است یادآور شویم همان روز یک رییس جمهوری سابق دیگر (سید محمد خاتمی) به مراسم ترحیم همسر معاون -و تازه نه معاون اول خود- رفت تا بدانیم کاری که احمدی‌نژاد در حق پرویز داوودی انجام داده نشان می‌دهد «معجزۀ هزارۀ سوم» واجد چه صفات برجستۀ اخلاقی‌یی و کشف اصول‌گرایی ایرانی تا چه حد ناب بوده است!
احمدی نژاد در سال ۹۳ در مراسم ترحیم پدر او شرکت کرد اما ۱۰ سال بعد به ختم خودش نرفت!
عنوان «معاون اول رییس جمهوری» هر چند تازه است ولی بعد از حذف نخست‌وزیر -که در تاریخ ایران با عنوان رییس الوزرا و صدراعظم قدمت بسیار دارد - تدبیری بود تا اعضای شورای بازنگری قانون اساسی به کار بستند زیرا بدون نخست‌وزیر هم اداره جلسات دولت در غیاب رییس جمهوری دچار مشکل می‌شد هم استقبال رسمی از نخست‌وزیران خارجی چون رییس جمهوری ایران همتای آنان به لحاظ پروتکلی نیست و از این رو معاون اول رییس جمهوری در نظر گرفته شد که هر چند منزلت و احترام و جایگاه نخست‌وزیر را دارد اما قدرت او را ندارد و به تعبیر اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهوری در دوران حسن روحانی در طول رییس جمهوری تعریف می‌شود و اختیار عزل و نصب بدون نظر رییس‌جمهوری را ندارد بر خلاف نخست‌وزیر خاصه در دهه ۶۰ که مرد اول اجرایی بود کما اینکه در دوران ریاست‌جمهوری بنی‌صدر و آیت‌الله خامنه‌ای دولت‌ها به نخست‌وزیران (محمد علی رجایی و میر حسین موسوی) منتسب می‌شوند. مراد از دولت شهید رجایی هم دولت او در زمان نخست‌وزیری است نه ریاست جمهوری چون اولا دوران ریاست جمهوری او بسیار کوتاه بود (کمتر از ۴۰ روز: مرداد تا ۸ شهریور ۱۳۶۰) و تازه نخست‌وزیر دوره او هم دکتر باهنر بود.
به اشتباه اما تصور می‌شود مراد از دولت رجایی دولت دوران ریاست جمهوری اوست. در حالی که یک سال نخست‌وزیری زمان ریاست جمهوری بنی‌صدر مد‌نظر است و می‌دانیم سران حزب جمهوری اسلامی او را به اولین رییس جمهوری تحمیل کردند (به خاطر در اختیار داشتن اکثزیت کرسی های مجلس اول).
پرویز داوودی، سومین معاون اول رییس جمهوری به حساب می آمد: بعد از حسن ابراهیم حبیبی ( دو رییس جمهور: هاشمی رفسنجانی و خاتمی) و محمدرضا عارف ( دوره دوم خاتمی). بعد از او هم شاهد سه معاون اول دیگر بوده‌ایم: اسفندیار رحیم مشایی، محمد رضا رحیمی، اسحاق جهانگیری ( دو هر دو دوره حسن روحانی)و محمد رضا مخبر ( معاون اول فعلی در دولت ابراهیم رییسی).
عمر معاون اولی رحیم مشایی البته بسیار کوتاه بود و با توصیه یا نهی رهبری احمدی‌نژاد ناچار شد او را از معاونت اولی کنار بگذارد و محمد رضا رحیمی را جانشین او کرد.
با محاکمه و زندان رحیمی جایگاه معاون اول آسیب دید و اسحاق جهانگیری کوشید آن را ترمیم کند و دفاع جانانه از رییس جمهوری در مناظره ها و انصراف به سود حسن روحانی در خاطره ها مانده است.
پرویز داوودی البته از جنس مردان احمدی نژاد نبود و به سفارش سید محمود هاشمی شاهرودی معاون اول شد و احمدی نژاد می‌خواست با قبول پیشنهاد رییس قوه قضاییه از نفوذ او به نفع دولت خود استفاده کند. استاد اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی دانش آموخته دانشگاهی در آمریکا بود و در دوران هاشمی شاهرودی معاونت اقتصادی قوه قضاییه را بر عهده داشت و در واقع اولین و آخرین معاون اقتصادی قوه قضاییه چون بعد از او و هاشمی شاهرودی برچیده شد. مرحوم هاشمی شاهرودی علاقه خاصی به امور اقتصادی داشت و این انتصاب را می توان در آن راستا هم دانست.
احمدی نژاد بعد از انتصاب اسفندیار رحیم مشایی به معاون اولی هم آقای داوودی را کنار نگذاشت و به عنوان مشاور عالی و رییس مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری نصب کرد.
۱۸نکته درباره معاون اول و مشخصا پرویز داوودی این بحث را کامل می کند:
۱. این که از ۶۸ به این سو تنها ۷ نفر بر این کرسی نشسته اند و مرد شماره دو دولت به حساب می آید توجه بیشتر به کارنامه پرویز داوودی را توضیح می دهد: حسن حبیبی (۱۲ سال)، محمد رضا عارف (۴ سال)، پرویز داوودی ( ۴ سال)، اسنفدیار رحیم مشایی ( ۵ روز)، محمد رضا رحیمی ( ۴ سال) و محمد رضا مخبر ( از ۱۴۰۰ به این طرف).
۲. پرویز خان بیش از این که یار این محمود (احمدی نژاد) باشد یار آن محمود (هاشمی شاهرودی) بود. چندان که معاون اقتصادی او در دوران قوه قضاییه و بعد از خروج از دولت هم رییس دفتر هاشمی شاهرودی در مجمع تشخیص هر چند شان معاون اول سابق رییس دفتری نیست.
۳. مرحوم داوودی در دولت احمدی نژاد جانشین محمدرضا عارف شد و جالب این که در انتخابات اسفند ۱۳۹۴ که با شور و شوق فراوان انجام و عارف با رای بالا نفر اول تهران شد داوودی هم کاندیدا بود و ناکام ماند. همین نامزدی نشان داد که به رغم چهار سال معاون اولی عنصر عمیق سیاسی نیست و همچنان روی حمایت خاص هاشمی شاهرودی حساب می‌کرد.
۴. انتصاب او به عنوان مشاور عالی نشان می دهد رابطه او با دولت احمدی نژاد محدود به ۸۴ تا ۸۸ نبوده و تا پایان با او بوده در حالی که وانمود کرد رابطه خود با او را بعد از سال ۹۰ گسسته است.
۵. امضای بیانیه سال ۹۷ مهم ترین دلیل خشم احمدی نژاد از اوست. همان بیانیه که شماری از مردان احمدی نژاد حساب خود را از او جدا کردند و اتفاقا همان باعث شد ابراهیم رییسی برخی از آنها را به کار گیرد. مرحوم داوودی اما ترجیح داد بی عضویت رسمی برای جبهه پایداری برنامه اقتصادی بنویسد.
۶. چندان اهل اظهار نظر سیاسی نبود و به خاطر نوع رفتار و سلوک دکتر حسن حبیبی در ۸ سال ریاست جمهوری هاشمی و ۴ سال خاتمی این سنت جا افتاد که معاون اول نباید زیاد دیده شود. عارف هم این سنت را ادامه داد و داوودی هم در همین مسیر بود. هر چند در سال ۸۸ و در اواخر دوران معاون اولی گفت: ما آقای احمدی نژاد را آسان گیر نیاورده‌ایم تا به راحتی از دست بدهیم!
۷. در سال ۹۶ و در رقابت روحانی با رییسی از رییسی حمایت کرد و پشت سر رییس سابق خود - احمدی نژاد- که رد صلاحیت شده بود نایستاد.
۸. مردم در سال ۹۲ به روحانی رای دادند. در ۹۴ هم به همفکران او در مجلس. در ۹۶ هم روحانی را ابقا کردند اما لایحه پیوستن ایران به گروه ویژه اقدام مالی یا اف ای تی اف را باید مخالفان روحانی در مجمع تشخیص تصویب می کردند و این مدل دموکراسی در دنیا همتایی ندارد که رییس جمهوری و مجلس تصویب کنند و رقبای شکست خورده در انتخابات وتو کنند. ربط قضیه به مرحوم این است که اف‌ای‌تی‌اف را مثل کاپیتولاسیون می دانست و موضع محسن رضایی را تقویت می کرد.
۹. همان طور که احمدی نژاد استاندار دولت هاشمی رفسنجانی بود و بر رییسِ رییس خود شورید داوودی هم معاون وزیر اقتصاد در دولت هاشمی رفسنجانی بود اما در مجمع تشخیص مصلحت در جبهه مخالفان رییس مجمع قرار داشت.
۱۰. از جملات ماندگار مرحوم این است که دولت مهرورزی نه تنها مبتلا به فساد نیست بلکه کمترین فساد را تحمل نمی کند. او صندلی خود را اما به محمد رضا رحیمی سپرد ( اگر ۵ روز معاون اولی رحیم مشایی از ۲۷ تیر تا ۲ مردا ۸۸ را نادیده بگیریم) که به اتهام فساد بازداشت و زندانی شد.
۱۱. در دورانی که رییس بنیاد ملی نخبگان بود به خاطر اشتغالات دیگر اداره بنیاد را به زلفی گل سپرد و همین سابقه موجب شد در دولت رییسی وزیر علوم شود و از این حیث وزیر فعلی علوم وام دار مرحوم است.
۱۲. با این که چهره ای تکنوکرات بود اما دوست داشت حرف های خاص مذهبی بر زبان آورد. از جمله در ۱۴ تیر ۱۳۸۶ گفت: الگوی ما سیاست های اهل بیت است و فاطمه زهرا. در حالی که در طول ۲۵۰ سال امامت ۱۲ امام شیعه تا قبل از غیبت تنها در سه دوره کوتاه قدرت را در اختیار داشتند. امام علی کمتر از ۵ سال، امام حسن کمتر از یک سال و امام رضا هم دو سال ولیعهدی تشریفاتی. با این نگاه مشخص نبود منظور او چیست. درامور اخلاقی و دینی طبیعی است و ربطی به این دولت و آن دولت ندارد ولی در مقام دولت بیشتر حرفی برای جلب خوشایندها به نظر می رسید زیرا دولت زیر مجموعه نظام است و کلیت نظام از باور به امامت و ولایت شیعه مشروعیت می گیرد و دولت خاص تافته جدا بافته نبود و حتی رییسان جمهوری روحانی چنین مدعای نداشتند.
۱۳. در اول خرداد ۱۳۸۶ به گونه‌ای به استقبال تحریم‌ها رفت که از یک استاد اقتصاد بعید بود.
۱۴. در اردیبهشت ۸۸ و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در سفر به تانزانیا ۶۰ نفر را با خود برد. یک هیات ۶۰ نفری برای سفر به کشوری چون تانزانیا این گونه توجیه شد که چون رییس جمهوری درگیر انتخابات شده و خود نمی تواند به سفر برود معاون اول به جای او رفته در حالی که معمولا رییس جمهور می‌رود و معاون اول می ماند. در دولت روحانی و دولت فعلی هم این گونه است.
۱۵. در ۱۴ تیر ۱۳۸۶ لوح تقدیری به مادر سید حسن نصرالله تقدیم کرد. از تاسف های مرحوم داوودی این بود که احمدی‌نژاد از تکریم و تجلیل مادر سید حسن نصرالله شیعه و روحانی به تسلیت به مادر هوگو چاوز در اسفند ۹۱ رسیده که به اعتقاد احمدی‌نژاد با عیسی مسیح بازمی گردد!
۱۶. احمدی نژاد از او در احکام انتصاب با این صفات یاد کرده بود: اندیشمند، متعهد، دل سوز، فداکار.... همه این توصیفات را به خاطر امضای بیانیه در سال ۹۷ نادیده انگاشت و به مرگ او هم توجه نکرد.
۱۷. برخی معتقدند بی‌توجهی احمدی‌نژاد به نظر معاون اول برای معرفی حسین صمصامی به عنوان وزیر اقتصاد هم به اختلافات او با پرویز داوودی دامن زد. احمدی‌نژاد تحت تاثیر ایده سید شمس‌الدین حسینی برای یارانه نقدی که تلفیقی از طرح ۵۰ هزار تومانی مهدی کروبی در سال ۸۴ و جمشید پژویان اقتصاددان برای حذف یارانه غیر مستقیم بود به جای «صمامی مزرعه آخوند» سید شمس الدین حسینی را برای وزارت اقتصاد در نظر گرفت و یارانه نقدی را به اجرا گذاشت.
۱۸. در حالی که از مرحوم به عنوان تئوریسین جبهه پایداری یاد می‌شود اما به احتمال زیاد رابطه تشکیلاتی نداشتند و بیشتر از تخصص خود استفاده کرده و برای آنها برنامه اقتصادی نوشته هر چند کاش در حیات از او می‌پرسیدند آنچه در دولت رییسی و مجلس انقلابی شاهدیم با آن برنامه انطباق دارد و اصلا وضعیت فعلی حاصل برنامه است یا بی‌برنامگی؟ به بیان روشن‌تر کو برنامه؟کدام برنامه؟
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه