به نقل از «ایسکانیوز»

گوزن زرد ایرانی؛ پستانداری در معرض خطر انقراض

تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۳۹۲۴۵

به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)، بر اساس اعلام سازمان حفاظت محیط زیست گوزن زرد ایرانی طبق قوانین این سازمان از جمله گونه‌های در معرض خطر انقراض است. اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) نیز این گونه را در زمره گونه‌های در معرض خطر (EN) قرار داده است.

این گونه غالبا در مناطق جنگلی و جنگل‌های جلگه‌ای استان خوزستان زندگی می‌کند و در حال حاضر نیز به دلیل از بین رفتن زیستگاه‌های طبیعی آن و شکار بی رویه، جمعیت آن ها بسیار کاهش یافته و تنها پراکندگی طبیعی گوزن زرد به مناطق حفاظت شده دز و کرخه محدود شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امروزه جمعیت هایی از این گونه در دشت ناز ساری، جزیره اشک، منطقه حفاظت شده دنا، جزیره کبودان و چند منطقه دیگر به‌وسیله کارشناسان منتقل شده‌اند.   

سایت گوزن زرد ارسنجان یکی از محل های پرورش گوزن زرد ایرانی است و محدوده‌ای به وسعت ۳۰۰هکتار را در بر می‌گیرد و موقعیت آن جنگل خلیل بیگ شرق شهر ارسنجان در شمال محور جاده آباده طشک استان فارس است. این سایت از سال ۱۳۹۰ و با انتقال ۷ راس گوزن زرد، رسما فعالیت خود را آغاز کرد و اکنون ۳۴ راس از این گونه نادر حیوانی در آن حیات دارد و به گفته حسن ابراهیمی- رئیس حفاظت محیط زیست شهرستان ارسنجان در استان فارس- براساس آخرین آمارهای اعلام شده از سوی ماموران گشت و کنترل، پنج راس گوساله به تازگی در سایت احیاء، تکثیر و پرورش گوزن زرد ایرانی ارسنجان متولد شده‌اند.

براساس آخرین گزارش‌ها تعداد تقریبی این گوزن‌های زرد موجود در پارک ملی دز پس از انتقال ۱۷ راس از ایلام به این پارک ملی حدود ۹۰ راس اعلام شده است.

گوزن های زرد ایرانی عمدتا شبگرد هستند و با غروب خورشید فعالیت خود را آغاز می کنند. گیاهخوار و نشخوار کننده‌اند، حس بویایی و بینایی نسبتا قوی دارند، به صورت اجتماعی زندگی می‌کنند. نرهای مسن تر گروه های جداگانه ای برای خود تشکیل می دهند و تنها در فصل زاد آوری با ماده‌ها همراه می‌شوند و در برخی موارد مسن ترین فرد به صورت انفرادی زندگی می کند.

طول بدن گوزن زرد ایرانی ۱۳۰ تا ۲۰۰ سانتیمتر و ارتفاع بدن آن ۸۵ تا ۱۰۰ سانتیمتر است. نرها دارای شاخ های توپر و منشعب هستند که از ۱ تا ۲ سالگی شروع به رشد می‌کنند. تعداد انشعابات شاخ سن حیوان را مشخص می کند.

شاخ ها هر سال در فصل زمستان می افتد و بالافاصله شروع به رویش مجدد می‌کند. طول شاخ ها بین ۵۰ تا ۷۰ سانتیمتر و طول انشعابات آن بین ۷ تا ۲۰ سانتی متر است. شاخ در نرهای مسن بسیار نازک و گاهی بدون انشعاب می‌شود.

 بدن گوزن زرد ایرانی پوشیده از موهای کوتاه است که در ناحیه پشت و پهلوها به رنگ نارنجی متمایل به قرمز است. در ناحیه پهلو و پشت خال های سفید رنگی وجود دارد که در دو طرف پهلوها به خطوط سفیدی تبدیل شده اند. این خال ها در فصل زمستان نامشخص هستند. موهای بدن در فصل زمستان بلندتر و به رنگ خاکستری دیده می شود.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/

کد خبر: 1078240 برچسب‌ها گوزن زرد ایرانی تخریب زیستگاه

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: گوزن زرد ایرانی تخریب زیستگاه گوزن زرد ایرانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۳۹۲۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معرفی میش مرغ ایرانی از ویژگی ظاهری تا محل زیست این پرنده (+عکس)

میش مرغ که با نام های دیگری چون چیرگ، چال یا خرچال شناخته می شود یکی از پرندگان زیبا در خانواده هوبره به حساب می آید. این پرندگان به طور کلی دارای جثه بزرگ هستند و در لیست سنگین وزن ترین پرندگان جهان قرار گرفته اند!

ویژگی های ظاهری میش مرغ

به گزارش هپی پت، این پرنده زیبا اغلب با رنگ های حنایی و قهوه ای در طبیعت یافت می شود. این پرنده ها در نواحی کمر و پشت شان پر هایی حنایی دارند که در ادامه و در نزدیکی سینه رنگ این پر ها تغییر می کند و تبدیل به پرهای سفید با خط های قهوه ای می شود. برخورداری از گردن و پاهای به نسبت بلند از دیگر ویژگی های این پرنده به حساب می آیند.

میش مرغ ها بدنی قوی دارند که این موضوع به واسطه فرم بدنی ان ها در هنگام راه رفتن و بالا گرفتن گردن هایشان بسیار واضح می باشد. میش مرغ ها با این حرکت کنترل بالایی به محیط دارند و می توانند همه جا را زیر نظر بگیرند تا خطری او را تهدید نکند البته بالا گرفتن گردن در این مرغان می تواند نشان دهنده وقار، آرامش و غرور ان ها هم باشد.

این پرنده ها دارای بال و منقاری پهن هستند که به واسطه آن می توانند به راحتی تغذیه کنند. قد این مرغان حدود یک متر است و بیش از 15 کیلو گرم وزن دارند البته باید توجه داشته باشید همانند دیگر حیوانات که ماده ها وزن کمتری دارند در chicken eweهای ماده از وزن کمتری به نسبت نر ها برخوردارند.

این پرندگان بر روی زمین لانه می سازند و اغلب در فصل بهار مشغول جفت گیری و تولید مثل می شوند. هر تخم بعد از 25 الی 27 روز باز می شود و جوجه ها از ان بیرون می ایند.

chicken ewe ها بسیار زودرنج و محتاط هستند و این ویژگی از ان ها سبب شده است تا بتوانند به خوبی پرواز کننده البته توجه داشته باشید این پرندگان به علت وزن زیادی که دارند در مواقع خطر ترجیح می دهند از پنهان شدن در لای بوته ها و یا دویدن استفاده کنند.

همان طور که در متون بالا متوجه شدید جثه نر کمی بزرگ تر از ماده این جاندار بوده اما این تنها تفاوت بین chicken ewe های نر و ماده نیست چرا که نر ها در این پرندگان نوار بلوطی رنگی در ناحیه سینه دارند و پر های سبیل مانندی مرکب از موپر های سفید در دو طرف صورت ان ها دیده می شود.

زیستگاه طبیعی میش مرغ ها

ایبری، شبه جزیره ای در اسپانیا است که به عنوان اصلی ترین زیستگاه chicken eweها شناخته می شود البته این مرغان تا شرق چین نیز پراکندگی دارند. جمعیت کنونی این مرغان حدود 40000 قطعه تخمین شده است که این رقم تنها مربوط به میش مرغ های اسپانیایی نیست بلکه تعداد کل میش مرغ ها در کشور های اسپانیا، روسیه، اکراین، ترکیه و ایران است.

بله درست متوجه شدید میش مرغ ها در ایران نیز وجود دارند که بیشتر در نواحی مکریان زندگی می کنند. به طور کلی میش مرغ ها در ایران چندین زیستگاه دارند که در استان های همدان، کرمانشاه، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان و خراسان رضوی و شمالی است البته متاسفانه به دلایل مختلف محیط زیستی حال این پرندگان تنها در آذربایجان غربی و منطقه مکریان قرار دارند که تعداد ان ها نیز به 100 الی 150قطعه خاتمه می یابد!

تغذیه این مرغان درشت جثه

در رابطه با تغذیه میش مرغ ها باید گفت این مرغان همه چیز خوار به حساب می ایند به طوری که در فصول سرد سال از دانه و بذر گیاهان تغذیه می کنند و در ماه های گرم علاوه بر گیاهان، علاقه دارند از انواع حشرات چون ملخ و جیرجیک تغذیه می کنند.

میش مرغ ها همچنین به خوردن مهره داران کوچک علاقه دارند به طوری که قورباغه، مارمولک و جوجه های دیگر پرندگان از غذا های مورد علاقه این مرغ به حساب می ایند! میش مرغ ها نیاز دارند حداقل دو بار در طول روز تغذیه کنند که یک شکار در صبح و وعده بعدی درغروب اتفاق می افتد.

چگونگی تولید مثل و جفت گیری در میش مرغ ها

همان طورکه گفته شد میش مرغ ها با شروع فصل بهار فرایند جفت گیری و تولید مثل را اغاز می کنند. هنگامی که هوا گرم می شود میش مرغ های نر با به نمایش در اوردن بال هایشان و همچنین نمایش های خاص و زیبا اقدام به جذب میش مرغ های ماده می کنند. ان ها پر های خوش رنگ خود را باز کرده و در غبغب خود باد می اندازند تا بسیار قدرتمند و زیبا جلوه داده شوند!

تمامی مرغ میش های نر این حرکات را انجام می دهند و هر نری که بتواند تعداد بیشتری میش مرغ ماده را خود جذب کند صاحب قلمرو بزرگ تر و قدرت بیشتر در بین دیگر نر ها می شود. این فرایند درchicken ewe های بالغ صوررت می گرد و بهتر است بدانید میش مرغ ماده بعد دو سال و میش مرغ های نر بعد از سن 4 الی 5 سالگی بالغ می شوند.

این پرندگان لانه هایشان را در سطح زمین و با چوب های خشک شده می سازند که در این لانه ها تخم های حاصل از جفت گیری مرغ میش ها قرار می گیرد. هر مرغ میش ماده 2 الی 3 روز بعد از جفت گیری شروع به تخم گذاری می کند که این تخم ها حدود 150 گرم وزن دارند و رنگ شان اغلب خاکستری یا زیتونی است. بعد از گذشت 4 هفته یا به عبارتی 25 روز تخم ها باز می شوند و پرنده مادر بدون هیچ حمایتی از طرف میش مرغ نر از جوجه هایش نگه داری می کند.

آیا این مرغ در خطر انقراض قرار دارد؟

سوالات بسیاری در رابطه با احتمال انقراض این مرغ پرسیده می شود که قرار است به تمامی ان ها در این بخش پاسخ دهیم در ابتدا لازم است بدانید پاسخ این سوال مثبت است یعنی chicken ewe ها جز حیوانات در حال انقراض قرار دارند.

میش مرغ ها پرندگانی نادر و بسیار زیبا هستند که امروزه متاسفانه تعداد کمی از ان ها در ایران زندگی می کنند. این پرنده طی سال‌های گذشته به دلیل محدود شدن زیستگاه‌های طبیعی، شکار بی‌ رویه و اختلال در مناطق زیستی و تخم‌ گذاری آن، در معرض انقراض قرار گرفته است و باید گفت متاسفانه یک پرنده نادر در جهان به شمار می‌رود که در زمان حاضر در فهرست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت نیز اسم ان به چشم می خورد!

چگونه می توان از انقراض میش مرغ ها جلوگیری کرد؟

در این بخش قرار است متوجه شویم با انجام دادن چه کار هایی می توانیم جلو انقراضchicken ewe ها را بگیریم در ادامه همراه ما باشید.

ساخت پارک های محافظت شده: نگه داری در پارک های محافظت شده یکی از مهم ترین موضوعات تاثیر گذار بر جمعیت این مرغان است البته این پارک ها بایستی توسط نگهبانان مسلح به صورت دائمی محافظ می شوند تا حیوانات در خطر انقراض داخل پارک از دست شکارچیان غیر مجاز سود جو در امان بمانند. اقدام به جفت گیری: یکی از کار هایی که سازمان محیط زیست و افراد دوست دار حیوانات می توانند انجام دهند بعد از مهیا کردن شرایط بهینه، فراهم کردن روند جفت گیری و تولید مثل است. سوالات متداول اصلی ترین زیستگاه میش مرغ ها در جهان کجا است؟

ایبری، شبه جزیره ای در اسپانیا است که به عنوان اصلی ترین زیستگاه chicken ewe ها شناخته می شود البته این مرغان تا شرق چین نیز پراکندگی دارند.

آیا این مرغ در خطر انقراض قرار دارد؟

بله، chicken ewe ها جز حیوانات در حال انقراض قرار دارند. ان ها پرندگانی نادر و بسیار زیبا هستند که امروزه متاسفانه تعداد کمی از ان ها در ایران زندگی می کنند. این پرنده طی سال‌های گذشته به دلیل محدود شدن زیستگاه‌های طبیعی، شکار بی‌رویه و اختلال در مناطق زیست و تخم‌گذاری آن، در معرض انقراض قرار گرفته است.

چگونه می توان از انقراض chicken ewe ها جلوگیری کرد؟

ساخت پارک های محافظت شده، اقدام به جفت گیری میش مرغ ها دو عملی هستند که می توانند سدی در برابر انقراض میش مرغ ها باشند.

کانال عصر ایران در تلگرام