صفر تا صد ایرادات ماده آموزشی آیین‌نامه ارتقاء اساتید / وزارت علوم از خواب خوش بی‌نقصی بیدار شود
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۸۵۳۹۸
اعتراض بسیاری از کارشناسان به آیین‌نامه ارتقاء اساتید ما را بر آن داشت، تا به بررسی ایرادات آن و چالش‌هایی که برای اساتید دانشگاهی ایجاد کرده است، بپردازیم.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فرزانه کرمی_ بیش از صد صفحه دارد و ده‌ها تبصره و ۴ ماده ناقابل که دمار از روزگار اساتید دانشگاهی درآورده است.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شانزده سال از تدوین اولین آیین‌نامه ارتقاء اعضای هیئت علمی می‌گذرد، از همان سال تا کنون چندین بار زیر تیغ اصلاح قرار گرفت به طوری که یک بار در سال ۸۵ و یک بار در سال ۸۹ و بار دیگر در سال ۹۵ بازنگری شد، سوت پایانی اصلاحش در سال ۹۷ و به دست وزارت علوم و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی زده شد.
مهمترین تغییری که در آیین‌نامه ارتقاء اساتید رخ داد، یکی شدن آیین‌نامه ارتقاء اعضاء هیات علمی وزارت علوم با همتای خود وزارت بهداشت بود. هر چند نحوه امتیازدهی به فعالیت اعضاء هیئت‌های علمی جامعه پزشکان با دیگر اصحاب علوم در این آیین‌نامه تفکیک داد شده است، اما یکسان‌انگاری در فاکتور‌های ارتقاء مرتبه اعضاء هیات علمی وزارتین نشان از عدم درک تفاوت‌های اساسی بین شاخه‌های علوم دارد. بیشتر بخوانید ۱۰ ابهام آیین‌نامه ارتقای اساتید / وزارت علوم پای کار بیاید آیین‌نامه ارتقای اساتید همچنان در گیر و دار ابهامات / هیچ ساختاری برای تنزل علمی اساتید وجود ندارد عامل ارتقای اساتید، مقاله محوری یا پژوهش‌های کاربردی؟ / مقالات با ترازوی حل مشکلات جامعه سنجیده نمی‌شوند
آموزشی، فرهنگی، پژوهشی، اجرایی، چهار ماده آیین‌نامه ارتقاء اساتید هستند که بر اساس امتیازات هرچهار بخش، اعضای هیئت علمی از مرتبه مربی به استادیاری و دانشیاری و استاد تمامی دست خواهند یافت. آیین‌نامه ارتقاء اعضای هیئت علمی با تمام اصلاحاتی که داشت نتوانست مشکلات اعضای هیئت علمی را به ویژه در بخش آموزشی برطرف کند و از جهتی آن‌ها را بیش از پیش به سمت کمیت گرایی سوق داد. به همین دلیل به گفتگو با اعضای هئیت علمی دانشگاه‌ها پرداختیم تا نظر آن‌ها را در این باره جویا شویم، مشروح مصاحبه‌ها را می‌توانید از اینجا دریافت کنید.
یکسان انگاری رشته‌هایی که الزاما یکسان نیستند، نه‌تنها موجب شده است تا اساتید برای ارتقاء به زحمت انداخته شوند بلکه عدالت در ارتقاء را نیز به سخره گرفته است. مهدی زارع یکی از پر استنادترین دانشمندان ایرانی در این باره گفت: متاسفانه از افرادی که صد درصد کارشان آموزشی است نیز انتظار دارند تا به ارائه مقاله بپردازد یا پروژه مهم و یک کتاب تالیفی اثرگذار در پرونده خود داشته باشد، اگر نباشد هرگز ارتقاء پیدا نمی‌کنند. درصورتی که ارائه مقاله در برخی از رشته‌ها نسبت به برخی دیگر سال‌ها به طول می‌انجامد!
بهزاد هوشمند، استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نیز در این باره گفت: اعضای هیئت علمی جوان ما که می‌خواهند جذب دانشگاه شوند به جای اینکه تمرکز بر آموزش داشته باشند، به دنبال ارائه مقاله هستند تا تعداد آن‌ها را افزایش دهند و به سرعت ارتقاء یابد. این امر موجب شده است تا آموزش مغفول بماند.
طالعی، معاون پژوهشی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی در این خصوص معتقد است: آیین‌نامه ارتقاء اساتید براساس تنوع فعالیت‌هایی که اعضای هیئت علمی در حوزه‌های مختلف دارند، تدوین شود.
مخبر عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز در این باره گفت: آیین‌نامه ارتقاء اساتید هنوز به میزانی منعطف نشده است که اگر یک استاد پایه اصلیش معلم خوب بودن است نیز بر اساس همین موضوع ارتقاء یابد.
عدم تمایل اساتید به فعالیت آموزشی نیز از دیگر پیامد‌های آیین‌نامه مورد علاقه وزارت علوم است که قصد اصلاح و بازنگری آن را ندارد! کورش عاکف خلخالی استادیار دانشکده زبان‌های خارجی دانشگاه آزاد اسلامی در این باره گفت: نحوه ارزیابی اساتید همچنین سبب می‌شود تا تمایل اساتید به سمت تدریس دانشجویان کارشناسی ارشد افزایش یابد، زیرا در میزان امتیاز دادن به مدرسان کارشناسی و کارشناسی ارشد نابرابری وجود دارد به عنوان مثال استاد مقطع کارشناسی ارشد با ۱۶ ساعت تدریس موظفی ۳۲ ساعت را دریافت خواهد کرد، اما استاد دانشجویان کارشناسی لازم است ۳۲ ساعت تدریس کند تا موظفی ۳۲ ساعت خود را دریافت کند.
سیما صدرای دانشیار دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز در این باره افزود: با توجه به امتیاز اندک بخش آموزشی، اساتید به فعالیت‌های دیگر می‌پردازند و کمتر اشتیاق برای تدریس دانشجو دارند.
رمضان رضایی، استادیار دانشگاه تهران در این خصوص معتقد است: اساتید با تجربه، دانشجوی دکتری می‌گیرند، زیرا آن‌ها مقاله به بار می‌آورند و سبب ارتقاء استاد می‌شوند، در این میان تدریس دانشجویان کارشناسی را به اساتید تازه کار می‌سپارند، زیرا آموزش دانشجویان امتیاز زیادی برای استاد ندارد.
کمیت مولفه اصلی ارتقاء اساتید! شما نیز شاید تا کنون با اساتیدی برخورد داشته‌اید که رتبه استاد تمامی یا استادیاری را داشته‌اند و سال‌های سال از یک جزوء به دانشجو درس داده‌اند، بدون اینکه حتی به آن‌ها گفته شود، چرا؟ متاسفانه یکی دیگر از ضعف‌های آیین‌نامه ارتقاء اساتید به این موضوع مربوط می‌شود و نیازمند بازنگری است. صالح رشید حاجی خواجه لو رئیس پژوهشکده سیاست‌پژوهی حکمت در این باره گفت: در آیین‌نامه ارتقاء اساتید ارزیابی و ارتقاء در ماده آموزشی بر مبنای کمیت تدریس اعضای هئیت علمی است، در صورتی که مقصود، نقش اساتید در بهبود امر آموزش است و این باید از مالک‌های ضروری برای جذب یا ارتقای اساتید باشد.
ارزشیابی که در اکثر دانشگاه‌ها بیشتر به یک شوخی شبیه است تا یک نمره‌دهی برای ارتقاء اساتید؛ بر اساس نظرسنجی‌های انجام شده بسیاری از دانشجویان جواب‌های درستی به این پرسشنامه ارئه نمی‌دهند و از طرفی برخی از مولفه‌های اساسی در آن دیده نشده است. سید مهدی طباطبایی آل یاسین استادیار رشته ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی در این باره گفت: ارزیابی اساتید که در پایان هر ترم انجام می‌شود و نمره آن در ارتقاء اعضای هیئت علمی تاثیر می‌گذارد باید بیش از این دقیق باشد، زیرا این موضوع که دانشجو به چه میزان می‌تواند صلاحیت استاد را تشخیص دهد، معضلی همچون تعامل استاد با دانشجو در اخد نمره درس و نمره ارزشیابی ایجاد می‌کند.
عباس موسوی، استادیار دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف در این باره گفت: بخش دیگری از آیین‌نامه ارتقاء اساتید مربوط به حوزه آموزشی و کیفیت تدریس آن‌ها می‌شود، برای دریافت این امتیاز نیز سازوکار ارزشیابی دانشجویان در پایان هر ترم دیده شده است. اما در حقیقت این ارزیابی بسیار خطا دارد و نمی‌تواند سنجش را عادلانه و به صورت دقیق انجام دهد.
نگاهی گذار به آیین‌نامه ارتقاء اساتید هر شخصی را به فکر فروخواهد برد که چگونه این آیین‌نامه می‌تواند مهمترین بخش آموزش کشور را که اساتید دانشگاهی و به تبع آن دانشجویان را هدایت کند! متاسفانه با وجود اعتراضات بسیار جامعه فرهیختگان از سال تدوین این آیین‌نامه تا کنون وزارت علوم هنوز تصمیمی بر تغییر این آیین‌نامه نگرفته و جامعه دانشگاهی را به حال خود رها کرده است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: اینجا آیین نامه ارتقاء اساتید وزارت علوم وزارت بهداشت آمایش اموزش عالی آیین نامه ارتقاء اساتید اعضای هیئت علمی باره گفت ارتقای اساتید آیین نامه وزارت علوم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۸۵۳۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چطور دست و پای خواب رفته را بیدار کنیم؟
همه ما گاهی خواب‌رفتن دست یا پا را تجربه می‌کنیم که نتیجهٔ طبیعی فشردگی عصب است. احساس گزگز اغلب با تغییر وضعیت بدن به‌راحتی برطرف می‌شود، چون فشار وارد بر عصب حذف می‌شود. خواب‌رفتن دست‌ها و پاها پارستزی نیز نامیده می‌شود.
ایسکانیوز در گزارشی نوشت: خیلی از افراد تصور می‌کنند خواب رفتن دست و پاها به این دلیل است که خون به این اندام‌ها نمی‌رسد؛ اما همان‌طور که گفتیم این اتفاق بیشتر به عصب‌ها مربوط می‌شود. عصب‌ها مانند سیم‌های بسیار باریکی هستند که در تمام بدن کشیده شده‌اند و پیام‌های عصبی را بین مغز و بدن ردوبدل می‌کنند.
وقتی روی پاهایتان می‌نشیند، عصب‌ها در این قسمت فشرده می‌شوند. این عصب‌ها نمی‌توانند به طور نرمال پیام‌ها را ردوبدل کنند و به همین علت در این لحظات، ارتباطات عصبی قطع شده و شما چیزی احساس نمی‌کنید.
یکی از عصب‌های پا که ممکن است فشرده شود، عصب فیبولار است که از کنار زانو عبور می‌کند و اغلب وقتی برای مدت طولانی پاها را ضربدری نگه می‌دارید، فشرده می‌شود یا پیچ می‌خورد.
وقتی از جایتان بلند می‌شوید یا پاهایتان را حرکت می‌دهید، عصب‌ها دیگر تحت‌فشار نیستند و احساس طبیعی پاهایتان بعد از چند ثانیه سوزن‌سوزن‌شدن زود برمی‌گردد.
مشکلات جدی‌تر دیگر، مثل انقباض رگ و محدودشدن جریان خون نیز می‌تواند باعث خواب‌رفتن دست‌وپا شود. اگر تمام مدت با این مشکل روبرو هستید، پس لازم است برای بررسی و تشخیص درست علت، به پزشک مراجعه کنید.
عوارضی که می‌توانند باعث خواب‌رفتن دست‌وپا یا احساس گزگز و سوزن‌سوزن شوند:
- فشردگی یا درگیری عصب‌ها: خیلی وقت‌ها یک عصب می‌تواند از همان ابتدا در نخاع دچار درگیری یا پیچ‌خوردگی شود و با همین وضعیت به پاها و انگشتان برود. اغلب فیزیوتراپی می‌تواند این عارضه را مداوا کند؛ اما در موارد شدیدتر نیاز به عمل جراحی است.
شاید خواب‌رفتن دست‌وپا یا بی‌حسی و گزگزی که دارید حس خوبی نباشد؛ اما خیلی زود از بین خواهد رفت. اما اگر اغلب خیلی طول می‌کشد تا به حالت نرمال برگردید یا این اتفاق مکرراً برایتان رخ می‌دهد، پس ممکن است عصب‌هایتان آسیب دیده باشند
- کمبود ویتامین‌ها و مواد مغذی: داشتن رژیم غذایی نادرست باعث می‌شود ویتامین های B و مواد مغذی دیگر که برای عملکرد عصب‌ها لازم‌اند به اندازه کافی به بدن نرسند.
- بیماری سیستمیک: مشکلات تیروئید، بیماری‌های کبد و کلیه، التهاب مزمن، دیابت و عدم تعادل هورمونی از علت‌های ممکن مشکلات عصب هستند که می‌توانند منجر به خواب‌رفتن و بی‌حسی دست‌ها و پاها شوند.
- نوروپاتی: علائم نوروپاتی می‌تواند از بی‌حسی کامل تا سوزش شدید را شامل بشود. نوروپاتی از عوارض شایع دیابت شیرین است.
چگونه دست‌وپای خواب‌رفته را بیدار کنیم؟
یک راه‌حل ساده این است که از جایتان بلند شوید و راه بروید. با حرکت‌دادن قسمت‌هایی از بدن که خواب‌رفته، گردش خون به حالت عادی برمی‌گردد و فشار کمتر می‌شود. اگر خیلی طول می‌کشد دست یا پایتان از خواب بیدار شود یک راه‌حل دیگر این است که عضلات گردن خود را شُل کنید. ماساژ این قسمت می‌تواند تنش عضلات را کاهش داده و راه‌های عصبی را باز کرده و جریان خود را نیز بهتر کند.
دهیدراته یا کم‌آب شدن بدن هم خیلی وقت‌ها می‌تواند خواب‌رفتن دست‌وپا را تشدید کند؛ بنابراین ایده خوبی است که هر وقت دست یا پایتان خواب رفت آب بنوشید و به دفع سموم و اسیدلاکتیک جمع شده در عضلاتتان کمک کنید.
در نهایت بهترین توصیه‌ای که می‌توان برای پیشگیری از خواب‌رفتن دست‌وپا ارائه داد این است که وضعیت بدن خود را هر چند دقیقه تغییر دهید و عضلات را بکشید.
چه زمانی گزگز یا بی‌حسی دست‌وپا نرمال نیست؟
وقتی پاهایتان خواب می‌روند، فقط چند ثانیه طول می‌کشد تا به وضعیت عادی برگردند. شاید خواب‌رفتن دست‌وپا یا بی‌حسی و گزگزی که دارید حس خوبی نباشد؛ اما خیلی زود از بین خواهد رفت. اما اگر اغلب خیلی طول می‌کشد تا به حالت نرمال برگردید یا این اتفاق مکرراً برایتان رخ می‌دهد، پس ممکن است عصب‌هایتان آسیب دیده باشند. ضمناً لازم است بدانید بی‌حسی پاها می‌تواند علامتی از یک عارضه پزشکی باشد. اگر به‌صورت غیرطبیعی و طولانی‌مدت پاهایتان بی‌حس می‌شوند، حتماً به پزشک متخصص پا مراجعه کنید و علائم خود را شرح دهید.
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه