آخرین خبرها از سینما در روزی که گذشت
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۹۳۴۶۵
سینمای ایران طی ماه‌های گذشته با اخبار و حواشی فراوانی روبرو بوده است، چرخه اکران با توقف طولانی مدت روبرو شده و از سویی تولیدات سینمایی نیز اختلالات فراوانی را تجربه کرده اند. حال بعد از تعطیلات دهه ماه محرم بار دیگر سینماها بازگشایی خواهند شد، سینمایی که ماه‌های نگران کننده‌ای را پشت سر گذاشته و امیدی به ادامه سال جاری ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سینما، اما از تیر ماه ۹۹ با بازگشایی سالن‌ها روبرو شد، اتفاقی که توانست در بدو امر امید تازه‌ای به علاقمندان به این هنر ببخشد، اما در نهایت با موج دوم بیماری بار دیگر هنر هفتم با افت در عرصه تولید و نمایش روبرو شد.
بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنیدورود «خروج» حاتمی‌کیا به شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت
فیلم سینمایی «خروج» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا فرم حضور در بخش «مسابقه اصلی» شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت را پر کرد.
این فیلم محصول ۱۳۹۸ به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا است. فرامرز قریبیان، پانته آ پناهی‌ها، کامبیز دیرباز، سام قریبیان، محمدرضا شریفی نیا، گیتی قاسمی، جهانگیر الماسی به عنوان بازیگران اصلی در این فیلم به ایفای نقش پرداختند.
«خروج» بیستمین اثر حاتمی‌کیا در مقام کارگردانی است و قصه زندگی گروهی پنبه‌کار شهرستانی را روایت می‌کند که محصول‌شان بر اثر بارش شدید باران آب خورده و وعده‌هایی که به آنها داده شده، پوچ درآمده است. این گروه تصمیم می‌گیرند برای اعتراض به وضعیت‌شان نزد هیأت دولت در نهاد ریاست جمهوری بروند.
این اثر دارنده سیمرغ بلورین بهترین چهره‌پردازی (مهرداد میرکیانی) و سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌های ویژه بصری (محمد برادران) از سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر است و اولین فیلمی بود که با تصمیم عوامل و با توجه به همه‌گیری ویروس کرونا، به صورت آنلاین اکران شد.
«خروج» محصول مرکز فیلم و سریال سازمان اوج است و تهیه‌کنندگی آن را حبیب والی‌نژاد بر عهده دارد.
عبدالله شهباززاده (مجری طرح و مدیر تولید)، علیرضا صالحی (دستیار کارگردان و برنامه ریز)، آیین ایرانی (مدیر فیلمبرداری)، علیرضا علویان (صداگذار)، مهرداد میرکیانی (چهره پرداز)، عماد خدابخش (تدوین)، رضا ترکمان (جلوه‌های ویژه میدانی)، محمد برادران (جلوه‌های ویژه بصری)، مارال جیرانی (طراح لباس)، مجید علی اسلام (طراح صحنه) و آرزو قربانی (منشی صحنه) سایر عوامل فیلم سینمایی «خروج» هستند.
مرحله دوم شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت یکم تا هفتم آذرماه همزمان با هفته بسیج در بخش‌های «مسابقه اصلی»، «سیدالشهدای مقاومت»، «روایت قلم»، «نقد، پژوهش، تحلیل» «فیلم به معنای مطلق» و انتخاب برگزیدگان ملی «فیلمسازان بسیجی» به دبیری مهدی عظیمی‌میرآبادی برگزار می‌شود.
تصویربرداری «رستگاری» آغاز شد
فیلم کوتاه «رستگاری» به کارگردانی کیارش پویان و تهیه‌کنندگی یوسف سلیمی‌نمین در خانه‌ای قدیمی در جنوب شهر تهران کلید خورد و نخستین تصویر از پشت صحنه فیلم نیز منتشر شد.
این فیلم اقتباسی از کتاب «نامه به کودکی که هرگز زاده نشد» اثر اوریانا فالاچی است.
بهنوش صادقی، مهری آل‌آقا، نسترن پارسائیان، محمدرسول صفری، باران خوش‌بین، مدیسا جماعتی و امیرعلی عظیمی بازیگران «رستگاری» هستند و از عوامل این پروژه می‌توان به کارگردان: کیارش پویان، نویسندگان: یغما یارعلی، کیارش پویان، تهیه‌کننده: یوسف سلیمی‌نمین، مدیر فیلمبرداری: روزبه رایگا، طراح صحنه و لباس: بهزاد جعفری، طراح گریم: محسن دارسنج، جلوه‌های ویژه: هادی اسلامی، عکاس: مجید طالبی، مدیر صدابرداری: امید عاشوری، تدوین: نیکا عسگری، اصلاح رنگ و نور: سامان مجد وفایی، منشی صحنه: صفورا برسان، طراح کانسپت و استوری‌بورد: اوستا فروردین، موسیقی: مدیا هاشمی، صداگذاری: مجید آقایی، مدیر تولید: سهیل عبدالهی، انتخاب بازیگر و بازیگردان: محمد زیکساری، برنامه‌ریز و دستیار یک کارگردان: یاسمن چراغعلی، مجری طرح: آرش سرهنگی، دستیار تهیه: علی رضا بخشی، فیلمبردار پشت صحنه: وحید سلیمی و مشاور رسانه‌ای: مهدی سلیمانی برچلویی اشاره کرد.
در یادداشت کارگردان بر فیلم آمده است: «عشق همان احساسی است که در مادری، هنگام به آغوش گرفتن کودک بی‌دفاع و کوچکش بروز می‌کند.»
قدردانی جشنواره اسپانیایی از «بوق ممتد» ایرانی
جشنواره Cine Invisible اسپانیا که بیشتر فیلم‌هایی با موضوع‌های اجتماعی، حقوق بشر و برابری جنسیتی نمایش می‌دهد، از فیلم کوتاه «بوق ممتد» به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی قصیده گلمکانی قدردانی کرد.
در این دوره از جشنواره، ۲۵ فیلم در بخش «برابری جنسیتی» پذیرفته شدند که مجموعاً سه فیلم از ایران در این بخش از جشنواره حضور داشتند و درنهایت «بوق ممتد» تنها فیلم ایرانی است که از آن تقدیر شد.
فیلم «بوق ممتد» با بازی شیوا ابراهیمی درباره زنی امروزی و باهوش است که برای امری ساده، چون یافتن جای پارک ماشینش در تهران، به مشکلات مختلفی برمی‌خورد و در نهایت راه‌حلی نامتعارف پیدا کند.
عوامل اصلی فیلم «بوق ممتد» عبارتند از بازیگران: شیوا ابراهیمی، داریوش اشرفی، علیرضا ثانی‌فر، شاهین شجری‌کهن، محمود کاشانی، مهرداد همراهی، میلاد یاری، اکبر یزدی، تدوین: عماد خدابخش، مدیر فیلمبرداری: مرتضی سبحانی، موسیقی: مهدی ساکی (گروه کماکان)، صدابردار: محمد کیان‌ارثی، صداگذار: یونس اسکندری، طراح گریم: محمود دهقانی، عکاس: محمدرضا مسعودی، منشی‌صحنه: ندا قائدی، دستیار کارگردان: نگار جنیدی، طراح صحنه و لباس: قصیده گلمکانی، مشاور هنری: ملک‌جهان خزاعی.
دوازدهمین جشنواره جهانی فیلم Cine Invisible از ۱۵ تا ۲۲ اکتبر برابر با ۲۴ مهر تا ۱ آبان ماه در بیلبائوی اسپانیا برگزار شد.
تصویربرداری «اعلامیه» به پایان رسید
تصویربرداری فیلم کوتاه «اعلامیه» به کارگردانی معین ضرابی و تهیه کنندگی سهیلا گلستانی به پایان رسید.
این فیلم که به نویسندگی معین ضرابی و بر اساس طرحی از تایماز رضوانی نوشته شده، داستان امیرحسن روحانی جوانی را روایت می کند که ناخواسته مجبور به برگزاری مراسم ختم آشنایی می شود که مدت ها از او بی خبر مانده.
هادی احمدی، مژده دایی، مصطفی زند، ماریه تهرانچی، پویا آرام، احسان نواده، داریوش قاسمی، مهرسانا فرهانی در این فیلم مقابل دوربین رفتند.
سایر عوامل فیلم عبارتند از مدیر فیلمبرداری: داوود ملک حسینی، مدیر صدابرداری: وحید رضویان، تدوین: آرش زاهدی اصل، صداگذار: مهرداد براتی، طراح چهره پردازی: محمدرضا میرباقری، طراح صحنه و لباس: نفیسه ناصر نیا، مشاور تهیه و مدیر برنامه ریزی: درنا مدنی، دستیار اول کارگردان: نازنین مرادی، منشی صحنه: غزل رشیدی، عکاس: نوید سجادی حسینی، تصحیح رنگ و نور: مهدی باقری، مجری طرح: عرفان کریم خان زند، مدیر تولید: پویا آرام، مدیر تدارکات: محمد ملک نیا.
حضور «ستین» در ۲ جشنواره سینمایی خارجی و داخلی
فیلم کوتاه «سِتین» به کارگردانی اصغر عباسی در تازه ترین حضور بین الملی خود به صورت همزمان در جشنواره های فیلم آفریقا ۲۰۲۰ و جشنواره فیلم تهران ۱۳۹۹ حضور دارد.
جشنواره فیلم آفریقا جشنواره ای ترکیبی از فیلم های کوتاه داستانی و مستند است که در مدت ۵ روز در نیجریه به نمایش در می آید که دستاوردهای خارق العاده در ساخت فیلم و تحریک تغییرات اجتماعی از طریق فیلم ها را ارج می نهد.
همچنین در جشنواره فیلم کانادا که با موضوع مراقبت از انسان و محیط در شهر پیکرینگ کانادا برگزار می شود به فیلم هایی با موضوعات حقوق انسان ها در طول زندگی می پردازد. اصغر عباسی از سوی دبیر این دوره از جشنواره بدلیل دانش و خلاقیت در فیلمسازی بعنوان داور بخش ثانویه این دوره از جشنواره بصورت مجازی انتخاب شده است.
همچنین «ستین» در بخش داستانی سینمای ایران در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد که از فردا آغاز می شود و همزمان با این رویداد از پوستر جدید این فیلم با طراحی نامواره آن که توسط استاد غلامعلی خاموشی انجام شده رونمایی شده است.
در خلاصه داستان «ستین» آمده است: هیچ خانه ای بدون ستون باقی نمی ماند.
«ستین» به تهیه کنندگی اکبر عباسی هفتمین حضور جشنواره ای خود را توسط موسسه پخش مآفیلم در طول یکسال گذشته در شرایطی سپری می کند که بدلیل شیوع ویروس کرونا اکثر جشنواره های داخلی و بین الملی روی به برگزاری با شیوه های محتاطانه از جمله برگزاری آنلاین آورده اند.
سیامک اطلسی، سیما خضرآبادی، علیرضا ساوه درودی و رامین مراقی بازیگران این فیلم هستند.
عوامل فیلم «سِتین» عبارتند از فیلمنامه: راحله شادمهری و اصغر عباسی، مجری طرح: ایمان غیرتمند، مدیر تصویربرداری: رضا عرفانی، طراح صحنه و لباس: مریم ناصری، تدوین: یاسر فرزام نیا، طراحی و ترکیب صدا: مهدی جمشیدیان، طراح گریم: علی بهرامی فر، مدیر صدابرداری: علیرضا بخشائی، موسیقی: امیر شاهرخی، جلوه های ویژه بصری: وحید ربانی، برنامه ریز: بیتا تقی پور، دستیار اول کارگردان: غزال غلامی، مدیر تولید: نجمه نظری، عکس: نفیسه مدرسی، کارگردان: اصغر عباسی، تهیه کننده: اکبر عباسی، پخش بین المللی: مآفیلم.
جایزه آمریکایی‌ها به «ملکوت» / ۲۷ جایزه جهانی
فیلم انیمیشن «ملکوت» به کارگردانی فرنوش عابدی که در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تهیه شده است، موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم انیمیشن هجدهمین دوره جشنواره «HORROR FEST» یوتای آمریکا شد.
پیشتر اعلام شده بود که انیمیشن «ملکوت» موفق‌ترین فیلم سینمای ایران در عرصه جشنواره‌های بین‌المللی در سال جاری بوده که ضمن حضور در ۱۲۱ جشنواره بین‌المللی، موفق به دریافت ۲۷ جایزه جهانی شده است.
«ملکوت» درباره یک نوازنده پیانو است که پس از حادثه‌ای دستش را از دست می‌دهد و دیگر قادر به ساز زدن نیست. سپس دست‌های او پیوند زده می‌شود، اما این دست‌ها به سمت شرارت و پلیدی پیش می‌روند ...
عوامل ساخت این فیلم عبارتند از نویسنده، کارگردان، تدوینگر، تهیه‌کننده: فرنوش عابدی، فیلمبردار و نورپرداز: محمد غفاری، انیماتور: فرنوش عابدی و ملیحه غلامزاده، صدابردار، صداگذار و موسیقی: سروش عابدی، مدیر تولید و دستیار کارگردان: نگاه فردیار، پخش‌کننده: نگاتیو آرت استودیو، تهیه شده در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی.
انتهای پیام/
برچسب ها: سینما سینمای ایرانمنبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: اینجا سینما سینمای ایران جشنواره بین المللی فیلم طراح صحنه و لباس مدیر فیلمبرداری جلوه های ویژه تهیه کنندگی جشنواره فیلم سینمای ایران فیلم کوتاه اصغر عباسی مدیر تولید حاتمی کیا منشی صحنه بوق ممتد مجری طرح روبرو شد فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۹۳۴۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سینمای ایران نیازمند دگردیسی است/ چرا تنوع ژانر نداریم؟
به گزارش خبرنگار مهر، فرزاد موتمن کارگردان و مدرس سینما در طول دوران فعالیت حرفه‌ای‌اش فیلمسازی در ژانرهای مختلف را تجربه کرده است. درست است که از نظر خیلی از منتقدان و علاقه مندان به سینما شاید «شب های روشن» محبوب‌ترین فیلم موتمن باشد اما او تلاش کرده خودش را به یک ژانر محدود نکند و در فضاهای مختلفی فیلم بسازد از جنایی و فانتزی گرفته تا کمدی و عاشقانه از «صداها» که فیلم محبوب خودش هم است تا «پوپک و مش ماشاالله»، «سراسر شب» و «شبگرد» که هنوز اکران نشده است.
با این وجود موتمن معتقد است در سینمای ایران تنوع ژانر نداریم چون حمایتی از فیلمسازان برای تجربیات جدید انجام نمی‌گیرد. این فیلمساز با اشاره به اینکه سینمای ایران نیازمند یک دگردیسی کامل است، راه نجات سینما را جان گرفتن دوباره بخش خصوصی می داند به شیوه ای که خود تهیه کنندگان سرمایه‌شان را وارد فیلم کنند نه اینکه با سرمایه افراد عشق بازیگری فیلمشان را بسازند.
در گفت‌وگویی که با فرزاد موتمن درباره وضعیت سینمای ایران در سال‌های اخیر داشتیم وی درباره موضوعات مختلفی از جمله لزوم تولید فیلم در بخش خصوصی، نبود تنوع ژانر در سینما و کم رنگ شدن درام اجتماعی، توجه ارگان‌ها و نهادها به فیلمنامه های متنوع و حمایت از نسل جوان و همچنین فعالیت‌های اخیرش صحبت کرد.
در این گفت‌وگو می‌خوانیم:
* در روزهایی هستیم که سینما موافقان و مخالفان خاص خود را دارد. عده‌ای فروش فیلم‌های کمدی را عامل موفقیت سینمای ایران معرفی می‌کنند و عده دیگر با استناد به دهه‌ها و سال‌های پیش از این، معتقد هستند که سینمای ایران روند رو به افولی را طی می‌کند. باتوجه به تولیدات و شرایط اکران، وضعیت را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از میانه دهه ۸۰ اتفاقی در سینمای ایران رخ داد که مسؤولان سینمایی و فرهنگی آن را با عنوان ریل‌گذاری معرفی می‌کردند. متاسفانه آنها دقت نکرده بودند که سینما صنعت است و باید با شرایط خاص خود پیش برود.
با این وجود، ریل‌گذاری انجام شد و جنبه‌های متعددی را در برگرفت. به عنوان مثال، عملا تولید فیلم در بخش خصوصی متوقف و دفاترِ فیلمسازی که ما به آنها فیلمنامه می‌دادیم تا پذیرفته شود و آنها را بسازیم، همگی تعطیل و تبدیل به دفاتر پخش فیلم شدند. همچنین تهیه‌کننده‌ها به تعبیری، تبدیل به بنگاه‌های معاملات املاک شدند. یعنی در دفتر خود منتظر بودند تا کسی با فیلمنامه و پول داخل بیاید. در واقع دیگر پول و یا تلاشی برای جذب سرمایه از طرف تهیه‌کننده وجود نداشت.
در میانه دهه ۸۰ تحت عنوان جوان‌گرایی، سالانه ۶۰ - ۷۰ فیلمساز فیلم اولی به بدنه سینما اضافه شد در حالی که ما در سال، فقط میتوانستیم ۴۰ -۵۰ فیلم را اکران کنیم. به جز تعداد محدود و انگشت‌شماری از این فیلمسازها، بقیه تنها یک فیلم ساختند و رفتندعلاوه بر این، فارابی نیز، حمایت از کلیه فیلم‌های دارای پروانه ساخت را متوقف کرد و عملا خودش تهیه‌کننده شد. یعنی پولش را به پاره‌ای از فیلم‌ها داد که مورد پسندش بودند.
همچنین تحت عنوان جوان‌گرایی، سالانه ۶۰ - ۷۰ فیلمساز فیلم اولی به بدنه سینما اضافه شد در حالی که ما در سال، فقط میتوانستیم ۴۰ -۵۰ فیلم را اکران کنیم. به جز تعداد محدود و انگشت‌شماری از این فیلمسازها، بقیه تنها یک فیلم ساختند و رفتند. با این اتفاق، یک بحران تولید و توزیع عجیب به وجود آمد. به صورتی که اکنون ۲۰۰- ۳۰۰ فیلم پشت اکران داریم که بحرانی اساسی برای سینما است.
همه این اتفاقات سبب شد تا حتی آثاری که به عنوان درام اجتماعی شناخته می‌شود (و البته یک ژانر من درآوردی است که در ایران به وجود آمده است) نیز ضعیف و ضعیف‌تر شوند چون مرکز ثقلِ این آثار از طبقه متوسط شهری به طرف لمپن‌ها، معتادها، عربده‌کش‌ها، قمه‌کش‌ها و ... معطوف شد.
* با این همه، بر مبنای آمار ارایه شده، شاهد استقبال مخاطبان از فیلم‌های سینمای ایران هستیم. به صورتی که حتی بعد از مدت‌ها رکورد مخاطب و فروش جابه جا شده است.
در شرایط فعلی، سینمای ما دو قطبی شده است. یک قطب این سینما، کمدی نشان می‌دهد و قطب دیگر مختص به فیلم‌های ارگانی است. رنگ، تنوع و جذابیت از سینمای ما رفته و علاقه‌مندان واقعی سینما که جوان‌ها هستند و فیلم‌های کلاسیک و جدید را دنبال می‌کنند، دیگر به سینما نمی‌آیند زیرا فیلم‌ها برایشان جالب نیست. بنابراین اوضاع خوبی را شاهد نیستیم.
سینمای ما زمانی نجات پیدا می‌کند که تهیه‌کنندگان از جیب خود پول دهند و یا پولی را که خودشان فراهم کرده‌اند و قرار است پاسخگوی آن باشند در فیلم بگذارند. نه اینکه افراد پولداری که می‌خواهند بازیگر شوند، بیایند و نقش بخرند و به این صورت پول به دست بیایدفکر می‌کنم مسؤولان سینمایی کشور باید روی تصمیم‌های خود، تجدید نظری اساسی کنند. آنها باید اجازه دهند که بخش خصوصی دوباره پا بگیرد. این تنها اتفاقی است که می‌تواند سینمای ما را نجات دهد. در واقع سینمای ما زمانی نجات پیدا می‌کند که تهیه‌کنندگان از جیب خود پول دهند و یا پولی را که خودشان فراهم کرده‌اند و قرار است پاسخگوی آن باشند در فیلم بگذارند. نه اینکه افراد پولداری که می‌خواهند بازیگر شوند، بیایند و نقش بخرند و به این صورت پول به دست بیاید. چون در این صورت تهیه‌کننده سهم خود را در جیبش گذاشته و سرانجام اکران داخلی و خارجی فیلم و اتفاقات دیگر آن، هیچ اهمیتی برایش ندارد.
* با توجه به نقدهای همیشگی که از دهه‌های گذشته، نسبت به تولید فیلم در ژانرهای مختلف مطرح است، شاهد هستیم که نه تنها ژانر تازه‌ای به سینمای ایران اضافه نشده، بلکه برخی ژانرهای این سینما نیز از بین رفته است. به عنوان مثال انگار دیگر قرار نیست فیلم عاشقانه‌ای با مختصات «شب‌های روشن» را در سینماها شاهد باشیم. علت این اتفاق را در چه می بینید؟
عشق و علاقه اولم این بود که فیلم سینمایی بسازم اما تا اواخر دهه هفتاد مستندساز بودم. وقتی تصمیم گرفتم که اولین فیلم سینمایی خودم را بسازم و وارد سینمای اکران شوم، همراه نسلی چون ایرج کریمی، سامان مقدم، حمید نعمت‌اله، مونا زندی، مازیار میری، مهدی کرم‌پور، محسن امیریوسفی، همگی و شاید من بیشتر به تجربه ژانرهای مختلف علاقه‌مند بودیم.
علاقه‌مند به این مسیر بودم، زیرا وقتی به پشت سر نگاه می‌کردم، می‌دیدم که سینمای ما اساسا از فیلم‌های اکشن، جمشید آریا، مواد مخدر، نیروی انتظامی و ملودرام‌های سوزناک، تعداد اندکی کمدی و فیلم‌هایی که از آن با عنوان جشنواره‌ای یاد می‌شد، تشکیل شده است.
اتفاقا در نقدهایی که در مجلات سینمایی نوشته می‌شد نیز می‌دیدم که اغلب نویسندگان سینمایی نسبت به این موضوع شکایت کرده و می‌گفتند که چرا ما تنوع ژانر نداریم؟ در نتیجه این موضوع را برای خود، به عنوان یک هدف در نظر گرفتم تا در ژانرهای مختلف کار کنم و تا جای ممکن این کار را انجام دادم اما حمایت لازم صورت نگرفت.
در یک شرایط معمول، وقتی شما «شب‌های روشن» می‌سازید و این فیلم علاقه‌مندانی پیدا می‌کند، تهیه‌کنندگان و نهادهای مختلف باید بیایند و به شما بگویند «دیگر چه چیزی داری؟ می‌خواهیم کمکت کنیم تا آنها را بسازی.» اما نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه درست بعد از «شب‌های روشن»، ۱۶ فیلمنامه‌ام رد شد. علاوه بر این، حمایتی از سوی منتقدان هم نداشتم.
مطمئنا در نسل جوان، آدم‌های با استعدادی هستند. همان طور که در جوان‌های ۱۰ - ۱۵ سال گذشته چند فیلمساز با استعداد داشتیم که کارهای قابل توجهی را ارایه کرده‌اندبا این همه در تمام این سال‌ها، فیلم‌های عاشقانه، جنایی، ماورایی و نوآر ساختم ولی دیدم که هیچ کس برای آن اهمیتی قایل نیست. تا به امروز، افتان و خیزان به این مسیر ادامه دادم و حتی در سال‌های بعد از آن، تریلر روان‌کاوانه، درام عاشقانه، فیلم پلیسی و یک فیلم کاملا تجربی و فیلمی کمدی ساختم ولی عملا این مسیر مورد حمایت قرار نگرفت.
اغلب بچه‌های نسل من یا این کار را رها کرده‌اند، یا از ایران رفته‌اند یا خانه نشین شده و تغییر شغل داده‌اند. تنها چند پوست کلفت باقی ماندیم.
* باتوجه به فضای آموزشی که برای جوانان علاقه‌مند به سینما حاکم است و فیلمسازان فیلم کوتاهی که بعضا شاهد درخشش آنها هستیم، فکر می‌کنید کارگردان‌های نسل تازه می‌توانند شرایط سینمای ایران را تغییر دهند؟
احساس می‌کنم که بافت سینمای ما باید تغییر کند. ما باید به طرف، سینمایی صنعتی و حرفه‌ای برویم. با این شکلی که در حال جلو رفتن هستیم، خیلی امید چندانی ندارم. البته مطمئنا در نسل جوان، آدم‌های با استعدادی هستند. همان طور که در جوان‌های ۱۰ - ۱۵ سال گذشته چند فیلمساز با استعداد داشتیم که کارهای قابل توجهی را ارایه کرده‌اند. ولی اکنون فیلمسازی واقعا سخت و ادامه دادن آن به مراتب سخت‌تر است. در نتیجه افراد فیلمی می‌سازند و دیگر حمایت نمی‌شوند. به نظر می‌آید در بهترین حالت، هرکس بیش از دو، سه فیلم نمی‌تواند بسازد. حس می‌کنم خیلی چیزها باید تغییر کند. زیرا سینمای ایران نیاز به یک دگردیسی کامل دارد.
* از آخرین فیلم شما چند سالی می‌گذرد، آیا کم کار شدنتان به شرایط موجود مرتبط است؟
اتفاقا خیلی پرکار هستم. اما به دلیل بافت غلط اقتصادی که سینما دارد، کارها نتیجه نمی‌گیرد. ۵ سال پیش، «سراسر شب» را ساختم که شخصی‌ترین فیلم من است. فیلمی آوانگارد و کاملا تجربی. اما برای اکران این فیلم، مرتب بهانه آوردند و امروز و فردا کردند. تا اینکه بعد از ۲ سال به آن زمان اکران دادند. اما نمایش عمومی این فیلم مصادف با ماه‌هایی شد که کرونا شیوع پیدا کرد. به این ترتیب سینماها برای چند ماه تعطیل شد. بنابراین فیلم در سینما اکران نشد و آن را به پلتفرم بردند. خب پلتفرمی که مردم در آن با زدن دکمه‌ای، «بفرمایید شام» و «مافیا» می‌بینند، جای اکران چنین فیلمی نیست. زیرا وقتی همان تماشاگر دکمه «سراسر شب» را می‌زند، مخش سوت می‌کشد. در نتیجه فیلم قربانی تماشاگری شد که برای آن فیلم نیست و اصلا نباید آن را نگاه کند.
بعد از آن فیلمی کمدی ساختم که خیلی فروخت. برای اینکه بتوانم خودم را نجات دهم، این کار را کرده‌ام. ۲ سال پیش هم فیلم «شبگرد» را ساختم که هنوز اکران نشده است. چون اختلاف‌هایی بین گروه تولید وجود داشت که مانع از نمایش عمومی فیلم شد. این اختلاف‌ها ریشه در بافت اقتصادی غلط سینمای ما دارد. سرمایه‌گذارهایی به این کار می‌آیند که برای سینما نیستند. در نتیجه حضور آنها، هزار مساله درست می‌کند. سرمایه‌گذارهایی که متوجه این نیستند که بدانند اگر وارد سینما شدند باید در کنار آدم‌های با سابقه‌تر قرار گرفته و یاد بگیرند. البته اکنون مشکلات فیلم «شبگرد» حل شده و امیدوارم که به زودی اکران شود. زیرا فیلمی است که خودم خیلی به آن علاقه‌مندم.
* آیا قرار است فیلم تازه‌ای بسازید؟
پروانه ساخت برای فیلم جدیدم را گرفته‌ام و امیدوارم به زودی بتوانیم آن را شروع کنیم. عنوان فیلم «شیوا» است.
کد خبر 6053216
شلیک ضدهوایی از پادگان ابوذر مربوط به رزمایش پدافندی است