روی آوردن تئاتری‌ها به مسافر کشی!
تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۳۴۲۹۸
تئاتر هنری نیست که بتوان در کنار سایر مشاغل برایش تصمیم گرفت، از نظر من تصمیم گیری کلی برای همه مشاغل و کنار هم قرار دادن آن‌ها در یک طرح اشتباه است، زیرا مخاطبان واقعی تئاتر تا قبل از ساعت ۱۸ مشغول کار و زندگی خود هستند و بعد از ظهر خود را برای این هنر اختصاص می‌دهند، با این وضع هنر تئاتر را می‌توان همچنان تعطیل اعلام کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش شریان نیوز،به نقل از میزان، داوود نامور مدیر تماشاخانه نوفل لوشاتو پیرامون محدودیت‌های جدید در قبال تئاتر و فعالیت این هنر تا ساعت ۱۸ گفت: این طرح هیچ فرقی با تعطیلی تئاتر ندارد و من معتقدم این طرح به نوعی از سر باز کردن هنر نمایش از دوش مسئولین فرهنگی است، اگر نه همه می‌دانند که مخاطب تئاتر هیچگاه قبل از ساعت ۱۸ به تماشای این هنر نمی‌نشیند.
وی در همین رابطه ادامه داد: تئاتر هنری نیست که بتوان در کنار سایر مشاغل برایش تصمیم گرفت، از نظر من تصمیم گیری کلی برای همه مشاغل و کنار هم قرار دادن آن‌ها در یک طرح اشتباه است، زیرا مخاطبان واقعی تئاتر تا قبل از ساعت ۱۸ مشغول کار و زندگی خود هستند و بعد از ظهر خود را برای این هنر اختصاص می‌دهند، با این وضع هنر تئاتر را می‌توان همچنان تعطیل اعلام کرد.
مدیر تماشاخانه نوفل لوشاتو با نقد طرح جدید محدودیت‌ها در قبال تئاتر ادامه داد: طرح جدید و عدم فعالیت بعد از ساعت ۱۸ عجیب است، مگر کرونا و ویروس آن زمانبندی دارد که بگوییم تا قبل از ساعت ۱۸ نیست و بعد از آن می‌آید. اگر بنا به تعطیلی است باید یک تعطیلی مشخص و کلی انجام شود، با این طرح‌ها همه چیز به مرز نابودی و ورشکستگی می‌رود. اعلام کردند که تا ساعت ۱۲ شب همه جا تعطیل است، من به مدیران فرهنگی می‌گویم که به ما اجازه دهند که ساعت ۱۲ شب به بعد اجرا داشته باشیم، زیرا مخاطبش بیشتر از قبل از ساعت ۱۸ است.
وی در همین رابطه تصریح کرد: تصمیمات عجیب اخیر پیرامون فعالیت تئاتر و سینما نشان می‌دهد که در ستاد ملی مبارزه با کرونا و نهاد‌های مربوطه هیچ فردی به تئاتر و سینما نرفته است، و اگر نه به خوبی مشخص است که تئاتر قبل از ساعت ۱۸ اتفاقی محال است. زیرا نه گروه اجرایی و نه مخاطب می‌توانند در چنین ساعتی به اجرا و تماشای نمایش بپردازند. مشخص است که تصمیم گیرندگان در قبال تعطیلی تئاتر هیچ ربطی به این هنر ندارند.
این تهیه کننده و کارگردان تئاتر با اشاره به نیاز تئاتر به مخاطب اظهار کرد: به فرض محال گروه نمایشی تصمیم به اجرای اثر در ساعت قبل از ۱۸ بگیرد، وقتی یک تئاتر مخاطب نداشته باشد و هیچ فروشی عائد گروه نشود روی صحنه نبردن آن بهتر است.
در کل تصمیمات اخیر در قبال تئاتر کاملا بدون فکر و برنامه بوده است.
وی درباره برنامه‌های آتی تماشاخانه نوفل لوشاتو ادامه داد: این تماشاخانه تا به ثبات رسیدن وضعیت هیچ اجرایی را روی صحنه نخواهد داشت، زیرا علنا در این شرایط اجرا کردن شکست محض و قطعی است. گروه‌ها ماه‌ها تمرین و هزینه می‌کنند و نمی‌شود دقیقا در شب اجرا تئاتر را دوباره یک هفته تعطیل کرد، تا وقتی که یک برنامه ریزی اصولی پیش پای تئاتر نگذارند ترجیح بنده اجرا نرفتن در تماشاخانه نوفل لوشاتو است.
نامور در همین راستا افزود: ما طی سه ماه بازگشایی تئاتر در سال جاری هیچ آماری از ابتلا به کرونا نداشتیم، پروتکل‌ها کامل رعایت شد و این اتفاق از هر دو سمت تماشاگر و گروه اجرایی صورت گرفت، پس این هنر در زمان فعالیت خود هیچ خطری محسوب نمی‌شد، اما متاسفانه زور برخی فقط به تئاتر و سینما می‌رسد و راس پیکان تعطیلی‌ها این دو رشته را هدف می‌گیرد.
وی اظهار کرد: ما نمی‌توانیم ناامید باشیم، امیدواریم به زودی وضعیت بهبود پیدا کند. امیدواریم که با محدودیت‌های جدید و رعایت واقعی آن توسط مشاغل تا پایان آذر شاهد بازگشایی واقعی تماشاخانه‌های تئاتر باشیم.
عضو انجمن تماشاخانه داران خصوصی با اشاره به وضعیت ناامیدکننده معیشت اهالی تئاتر افزود: باور کنید که اوضاع خیلی خراب است، بچه‌های تئاتر مشغول مسافرکشی و دست فروشی شده اند، بسیاری از بازیگران جوان ما را می‌بینم که پرستاری از سالمندان را انجام می‌دهند و بسیاری هم در کافه‌ها مشغول به کار شده اند. طبیعتا شغل عار نیست، اما اینکه یک بازیگر و یا کارگردان تئاتر بنایی کند، به کارگری برود و یا در فروشگاه‌ها فروشنده باشد نشان دهنده اقتصاد فلج هنر تئاتر است.
وی در همین رابطه ادامه داد: متاسفانه مشکلات معیشتی در تئاتر پیر و جوان نمی‌شناسد، این اتفاقات هم از روی ناچاری است، به دلیل نبود پول و دستمزد تئاتری مجبور به حضور در سایر مشاغل شده اند و هیچ حمایتی هم از آن‌ها نشده و نخواهد شد. باورتان نمی‌شود که بسیاری از بزرگان تئاتر که بردن نامشان درست نیست هم این روز‌ها به مشاغل دیگری روی آورده اند، برخی فست فوود کار می‌کنند و برخی کلا این هنر را کنار گذاشته اند.
مدیر تماشاخانه نوفل لوشاتو با گلایه از وضعیت فعلی تماشاخانه‌های خصوصی افزود: متاسفانه طی ماه‌های گذشته شاهد تعطیلی بسیاری از تماشاخانه‌های خصوصی بوده ایم، این اتفاق فاجعه است، تماشاخانه‌های خصوصی طی سال‌ها فعالیت به جایگاه کنونی رسیده اند، در صورت تعطیلی آن‌ها به سختی و حتی غیر ممکن است که بتوان بار دیگر این بخش را زنده کرد.
نامور در همین رابطه خاطرنشان کرد: موضوع اصلی اینجاست که مسئولین فرهنگی تماشاخانه‌های خصوصی را نمی‌خواهند، در صورتی که بار بزرگی از دوش تئاتر دولتی برداشته بود، در صورت ادامه این روند تا پایان سال تئاتر خصوصی به طور کامل نابود می‌شود و ما دوباره گذشته باز می‌گردیم، به زمانی که کلا چند تماشاخانه دولتی وجود داشت که برای اجرا در آن‌ها باید ماه‌ها و سال‌ها در انتظار نشست. روندی که با وضعیت فعلی مدیریت فرهنگی بعید نیست به آن برسیم.
منبع: شریان
کلیدواژه: تماشاخانه نوفل لوشاتو تماشاخانه های خصوصی قبل از ساعت ۱۸ همین رابطه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۳۴۲۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
با تعطیلی پنجشنبه دستمزد کارگران کم می‌شود؟
در تصویب کلیات لایحه اصلاح ماده۸۷ قانون مدیریت خدمات کشوری در مجلس، ساعات کار کارکنان دستگاه‌های اجرایی به ۴۰ساعت در هفته کاهش یافته است. اما مشکل در تبصره۴ ماده‌واحده است که در آن آمده است: «در همه قوانین و مقرراتی که از مبنای ۴۴ساعت کار در هفته و ۱۷۶ساعت کار در ۴هفته متوالی استفاده شده است، از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون به ترتیب به ۴۰ساعت کار در هفته و ۱۶۰ساعت کار در ۴هفته متوالی اصلاح می‌شود.»
به گزارش دنیای اقتصاد، این تبصره کلی و مبهم در نسبت با قانون کار دو پرسش مهم را پیش می‌آورد:
اول؛ آیا این تبصره شامل مشمولان قانون کار نیز می‌شود؟
دوم؛ اگر پاسخ پرسش اول مثبت باشد، آیا کاهش ساعت کار اثری در مزد و مزایای کارگری دارد؟
درباره پرسش اول پاسخ ما مثبت است. طبق تبصره۴ ماده واحده حداکثر ساعت کاری مشمولان قانون کار نیز به ۴۰ساعت در هفته و ۱۶۰ساعت در چهار هفته متوالی کاهش می‌یابد. ممکن است در تحلیل حقوقی گفته شود اولا قانون کار قانون خاص است و قانون مدیریت خدمات کشوری و اصلاحات آن قانون عام است که موخر بر قانون کار بوده و سال‌ها پس از آن به تصویب رسیده است. در منطق حقوق، اصطلاحا «خاص مقدم، عام موخر را تخصیص می‌زند.»
به بیان ساده یعنی قانون خاصی که جلوتر تصویب شده، از قانون عامی که بعدا به تصویب رسیده است، مستثنی است. ثانیا مشمولان قانون کار اصلا موضوع قانون مدیریت خدمات کشوری نیستند؛ بنابراین اصلاحیه اخیر شامل حال آنان نمی‌شود. اگر تبصره۴ ماده واحده نبود، هر دو استدلال درست بودند؛ اما تبصره۴ به صراحت ماجرا را کلا تغییر داده است. طبق تبصره۴ مشمولان «همه قوانین و مقررات» که یکی از آن‌ها قانون کار است، مشمول کاهش ساعت کار به ۴۰ساعت در هفته هستند.
در تبصره۱ از ماده۵۱ و تبصره۲ ماده۶۲ قانون کار، ساعت کار قانونی و سقف ساعت کاری کارگران در هفته ۴۴ساعت تعیین شده است. عرف مسلم روابط کار نیز مبتنی بر همین تبصره شکل گرفته است؛ بنابراین مطابق با تبصره۴ ماده واحده لایحه اصلاحی عدد ۴۴ساعت در تبصره۱ ماده۵۱ قانون کار به ۴۰ساعت در هفته تغییر می‌کند. این تغییر، تغییر بسیار مهمی است که در روابط کار آثار مهم اقتصادی و سازمان‌دهی ایجاد می‌کند. به نظر نمی‌رسد که دولت و نمایندگان مجلس به این بخش مهم توجهی داشته‌اند. اما آیا کاهش ساعت کاری کارگران موجب کاهش مزد و مزایای آنان نیز می‌شود؟ دو پاسخ می‌توان به این پرسش داد که هر دو قابل دفاع حقوقی است.
یک پاسخ این است که مزد کارگر در قرارداد‌های ثابت با کاهش و افزایش قانونی ساعت کار تغییر نمی‌کند و دریافت‌های ماهانه او طبق قرارداد کار وابسته به میزان ساعت قانونی نیست. مگر آنکه کارگر خود شخصا به دلایلی مانند غیبت یا مرخصی بدون حقوق، مزد کمتری دریافت کند. در این صورت کاهش ساعت کار هفتگی تغییری در مزد کارگران (غیر از کارگران ساعتی) ندارد. به نظر اینجانب، این تفسیر درست‌تر است؛ اما نتیجه‌اش این است که کارفرما به ازای کار کمتر باید همان مزد را بدهد و طبعا در برابر ارزش افزوده کمتر مزد بیشتر بدهد. پاسخ دیگر این است که مزد کارگران براساس ۴۴ساعت کار تعیین می‌شود؛ بنابراین با کاهش قانونی ساعت کار، مزد کارگران نیز به نسبت ۴ساعت از ۴۴ساعت کاهش می‌یابد. نتیجه این تفسیر نیز این است که مشمولان قانون کار با کاهش ساعت قانونی کار دریافتی کمتری خواهند داشت.
در هر دو تفسیر بحران‌های عظیم نهفته است که یکی علیه کارفرمایان و دیگری علیه کارگران است. قانون کار در زمره چند قانون بنیادین کشور است که براساس آن روابط کار در همه بخش‌های صنعت و تجارت تنظیم می‌شود و نقش بسیار بزرگی در اقتصاد کشور دارد. معمولا در قانون‌گذاری ایرانی، چه در دولت و چه در مجلس، به روابط منظومه‌ای قوانین و رابطه پیچیده و عمیق آن‌ها با جامعه و نظم اجتماعی توجهی نمی‌شود. این بی‌توجهی باعث می‌شود قوانین به‌جای برقراری نظم، بی‌نظمی بیافرینند و همه‌چیز را بر هم بزنند. نمونه‌ها فراوانند. لایحه مورد بحث ما و خصوصا تبصره۴ آن یکی از آخرین نمونه‌هاست که با بی‌دقتی نوشته شده است. بی‌شک اگر این متن به همین شکل به تصویب برسد، شاهد تلاطم‌های گسترده‌ای در روابط کار خواهیم بود که به زیبایی اقتصاد کشور آبله هم خواهد افزود. اگر قانون‌نویسی و قانون‌گذاری ساده و سطحی باشد، جز برهم‌ریختگی و بی‌نظمی حاصلی نیست.
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام