این ۶ چهره نظامی آماده کاندیداتوری در انتخابات ۱۴۰۰ /واکنش سیاسیون به ورود نظامیان به انتخابات ریاست جمهوری
تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۰۸۴۱۴۰
اسماعیل کوثری که از حضور نظامیان در قامت رئیس‌جمهور دفاع می‌کند، در دوران جنگ و بعد از آن فرماندهی لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله را بر عهده داشت و در مجلس هشتم و نهم نماینده تهران در مجلس بود. از سال ۹۶ به جمع نظامیان بازگشت و جانشین فرمانده قرارگاه ثارالله شد و چندی پیش جای خود را به سردار حسین نجات داد. او درباره بحث حضور نظامیان در انتخابات ۱۴۰۰ این‌گونه گفته: «من نمی‌دانم چرا بعضی‌ها می‌خواهند جنگ روانی راه بیندازند و بگویند نظامی! منظور آنها بچه‌های سپاه است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
>>>> بیشتر بخوانید؛
>>>> کوثری: رئیس‌جمهور نظامی یک جنگ روانی علیه بچه‌های سپاه است
>>>> علی مطهری: رئیس جمهور نظامی یعنی در مملکت قحط الرجال است
فکر نمی‌کنم کاندیدای نظامی رأی بیاوردعلی مطهری در واکنش به این سخنان گفته که فکر نمی‌کند ریاست‌جمهوری نظامیان مورد اقبال مردم باشد و مردم هم از این موضوع استقبال نمی‌کنند. او درباره عدم اقبال مردم به نظامیان، گفته: «دلیلش روشن است؛ یک نظامی کارش نظامی‌گری است، کارش ورود در عالم سیاست نیست. هرکسی باید کار خود را انجام دهد. تداخل مسئولیت‌ها در یکدیگر به صلاح کشور نیست. علاوه بر این تمرکز قدرت نظامی، سیاسی، اقتصادی و رسانه‌ای در یک فرد به وجود می‌آید و تمرکز قدرت معمولا موجب استبداد و فساد خواهد شد».
سردار کوثری نظامیان را با سیاست‌مداران مقایسه کرده و گفته بود: «الان آن سیاسیونی که ۴۰ سال مسئولیت بر عهده گرفتند، چه کار کردند؟ ما باید اینها را با هم مقایسه کنیم، نه اینکه فقط مردم را بترسانیم و از واژه نظامی استفاده کنیم. این مسائل، مسائل انحرافی است که می‌گویند مثلا نظامی‌ها فلان‌طور هستند؛ چون آنها ترس از این دارند که نظامی‌ها با فداکاری‌های‌شان بین مردم محبوب‌تر شوند. اینها از این می‌ترسند که نظامی‌ها مسئولیت بگیرند و کار را دنبال کنند و مقابل دشمن محکم‌تر بایستند».
اما علی مطهری گفته: «این مطلب یک جنگ روانی نیست؛ بلکه مخالفان رئیس‌جمهورشدن نظامیان مصلحت کشور را در نظر می‌گیرند. اینکه ما یک رئیس‌جمهور نظامی داشته باشیم، به معنی قحط‌الرجال است و اینکه ما نیروی غیرنظامی در حد ریاست‌جمهوری نداریم و مجبور شده‌ایم از میان نظامی‌ها رئیس‌جمهور انتخاب کنیم. این به صلاح کشور نیست. نظامی‌ها باید کار خود را انجام دهند و همان‌طور که امام (ره) فرمودند آنها نباید وارد سیاست شوند؛ چون این کار باعث اختلاف در میان نیروهای مسلح می‌شود؛ همان‌طورکه از ورود به اقتصاد منع شده‌اند. به طور کلی نظامی‌ها باید از ورود به سیاست و اقتصاد به معنی بنگاه‌داری پرهیز کنند».
رئیس‌جمهور نظامی، تداعی‌کننده پاکستان و ترکیه استسردار کوثری درباره منع قانونی حضور نظامیان در سیاست این‌گونه گفته بود: «قانون این را می‌گوید که نظامی‌ها (چه سپاه و چه ارتش) در گروه یا حزب یا جریان سیاسی‌ای که برای تعداد محدودی است، وارد نشوند و منافع آنها را دنبال نکنند؛ ولی در عالم سیاست و کلان نظام اصلا مشکلی نیست که ورود کنند».
علی مطهری نیز پاسخ او را این‌گونه داد: «من معتقدم اگر یک فرد نظامی بخواهد کاندیدای ریاست‌جمهوری بشود، باید پیش از آن از سپاه یا ارتش خارج شود و عضو رسمی نیروهای مسلح نباشد. دراین‌صورت می‌تواند اعلام کاندیداتوری کند؛ اما اگر درحالی‌که عضو رسمی نیروهای مسلح است، کاندیدای ریاست‌جمهوری شود و رأی بیاورد، اینکه ما رئیس‌جمهور نظامی داشته باشیم، صورت خوشی برای کشور ندارد. حکومت‌های گذشته ترکیه و پاکستان را تداعی می‌کند که آنها با زحمت زیاد توانستند از سلطه نظامی‌ها خارج شوند. با توجه به این مطلب باید گفت حضور نظامیان در عرصه سیاست به‌ویژه در منصب ریاست‌جمهوری به صلاح کشور نیست».
نامزدهای نظامی باید از سپاه و ارتش خارج شوندعلی مطهری همچنین درباره اینکه در قانون آمده که نامزدهای ریاست‌جمهوری باید از قبل استعفا بدهند، گفت: «این موضوع فرق دارد. در قانون آمده است که افراد باید چند ماه قبل، از شغل خود استعفا دهند؛ درحالی‌که این افراد همچنان عضو رسمی آن نهاد هستند. من می‌گویم یک نظامی که می‌خواهد کاندیدای ریاست‌جمهوری شود، باید از سپاه یا ارتش خارج شود و مانند یک فرد عادی خود را در معرض انتخاب قرار دهد، نه اینکه از سمت خود استعفا دهد؛ درحالی‌که هنوز نظامی است. این مانند مناصب دیگر می‌شود که افراد از سمت خود استعفا می‌دهند و اگر رأی نیاوردند، به شغل خود بازمی‌گردند. نظامی‌ها اگر تصمیم دارند وارد انتخابات شوند، باید به طور کلی از ارتش یا سپاه خارج شوند».
او محسن رضایی، علی شمخانی و محمدباقر قالیباف را که به‌عنوان چهره‌های نظامی شناخته می‌شوند، مشمول این شرط قانون دانسته و گفته اگر می‌خواهند کاندیدا شوند، باید از سپاه یا ارتش خارج شوند.
هرچند پیروزی جو بایدن در انتخابات آمریکا و رفتن دونالد ترامپ، احتمال نبرد نظامی در منطقه را کاهش داده است؛ اما اصولگرایان از حضور یک نظامی در پاستور بدشان نمی‌آید و همیشه از آن استقبال کرده‌اند. سه سال پیش محمدعلی پورمختار، نماینده مجلس‌های نهم و دهم نخستین فردی بود که گفت اگر یک نظامی رئیس‌جمهور شود، حتما می‌تواند کشور را از مشکلات نجات بدهد.
مالک شریعتی، نماینده این روزهای تهران نیز پیش از انتخابات آمریکا و به مناسبت هفته دفاع مقدس در توییتی نوشته بود: «امروز جنگ اقتصادی به‌مراتب پیچیده‌تر از جنگ نظامی ۴۰ سال قبل است. خون و آتش و گلوله ندارد؛ اما خون جگر، آتش‌فشان و ترکش بسیار. خانه‌ای ویران نمی‌کند؛ اما خانواده بسیار. پدرها را نمی‌کشد؛ اما غرور پدرها را بسیار. تحریم‌ها سال‌ها می‌مانند. دولت ۱۴۰۰ کابینه جنگ می‌خواهد». حسین الله‌کرم، دبیر کل سابق انصار حزب‌الله نیز چندی پیش گفته بود: «این جایگاه برجسته باید به دست فرد استراتژیک اداره شود و کسی با تخصص نظامی و امنیتی بیشتر از دیگران می‌تواند به‌عنوان محور مدیریت استراتژیک نقش‌آفرین باشد».
ابراهیم فیاض، جامعه‌شناس و تحلیلگر اصولگرا هم از آمادگی جامعه برای پذیرش یک رئیس‌جمهور نظامی گفته بود؛ اما محمدصادق جوادی‌حصار، تحلیلگر اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد اعلام کرد احتمال روی‌کارآمدن گزینه نظامی به‌عنوان رئیس‌جمهوری در شرایط بحرانی سیاسی و اجتماعی است که قوت پیدا می‌کند.
سردار حسین علایی، فرمانده پیشین ستاد مشترک سپاه پاسداران اما به انتخاب نظامیان از زاویه‌ای دیگر نگاه کرده و در گفت‌وگو با خبرآنلاین گفته بود: «معتقد هستم باید شرایطی را فراهم کرد تا مردم بتوانند آزادانه افراد مدنظر خود را انتخاب کنند. باید فضایی در کشور به وجود آورد تا همه کسانی که می‌خواهند رأی بدهند، با علاقه پای صندوق‌ها بیایند و به هرکس که دوست دارند و او را برای پیشرفت ایران مفید می‌دانند، رأی بدهند. از طرف دیگر همه کسانی که صلاحیت ریاست‌جمهوری را در خودشان احساس می‌کنند و منعی از نظر قانون اساسی ندارند، بتوانند کاندیدا شوند. دیگر فرقی ندارد که این فرد روحانی یا دانشگاهی یا پاسدار یا ارتشی یا کاسب یا دارای شغل آزاد باشد. مهم‌ترین مسئله این است که مردم زمانی که رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کنند، بگویند ما خودمان او را بی‌واسطه انتخاب کرده‌ایم و بتوانند از عملکرد آن فرد در حین ریاست‌جمهوری سؤال کنند و او را پاسخ‌گو بدانند. آن فرد هم نتواند بگوید که دست من در سیاست داخلی و خارجی و قضائی بسته است. این مشکل را باید تصمیم‌گیرندگان و مسئولان عالی کشور حل کنند؛ و الا اینکه رئیس‌جمهور چه کسی یا چه نوع آدمی باشد، مسئله‌ای را حل نمی‌کند. مسئله اصلی، برگزاری انتخابات آزاد، رقابتی و سالم است».
شاید بیاینداز میان افرادی که زمزمه حضورشان برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال بعد شنیده می‌شود، نام چند نظامی دیروز و امروز نیز به چشم می‌خورد؛ «محسن رضایی»، فرمانده سابق سپاه که اکنون دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام است، «رستم قاسمی»، فرمانده سابق قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا و وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد، «علی شمخانی» که زمانی فرمانده نیروی دریایی سپاه و ارتش و وزیر دفاع بود و اکنون دبیر شورای عالی امنیت ملی است، «حسین دهقان»، فرمانده سابق نیروی هوایی سپاه و وزیر دفاع دولت اول حسن روحانی و مشاور فعلی فرمانده کل قوا در صنایع دفاعی، سردار سعید محمد، فرمانده فعلی قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا و «محمدباقر قالیباف» فرمانده سابق نیروی هوایی سپاه و فرمانده سابق نیروی انتظامی.
آمدند و رأی نیاوردنددر میان نظامیانی که شایعه حضورشان برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال بعد مطرح است، اتفاقا سه نفر آنان در دوره‌های پیشین نامزد شده‌اند؛ ولی مردم به آنان اقبال نشان نداده‌اند:
دریابان علی شمخانی: او نخستین نظامی‌ای بود که تلاش کرد جامه ریاست‌جمهوری بر تن کند. او در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۰ درحالی‌که وزیر دفاع بود، کاندیدای ریاست‌جمهوری شد و با سیدمحمد خاتمی، رئیس دولت وقت، به مبارزه انتخاباتی پرداخت و در نهایت با ۷۳۸ هزار رأی بعد از خاتمی و احمد توکلی سوم شد. خاتمی در کابینه دوم خود نیز او را به‌عنوان وزیر دفاع نگه داشت. شمخانی از شهریور ۱۳۹۲ و آغاز به کار دولت حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور است.
سردار محسن رضایی: او از سال ۶۰ به مدت ۱۶ سال فرماندهی سپاه را بر عهده داشت. در سال ۱۳۸۴ نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد؛ اما پیش از برگزاری انتخابات انصراف داد. رضایی چهار سال بعد نیز به صورت مستقل وارد کارزار انتخاباتی شد، تعداد آرای او ۶۸۱ هزار رأی اعلام شد و او نیز مانند میرحسین موسوی و مهدی کروبی به نتایج اعلام‌شده اعتراض کرد؛ اما چند روز بعد اعتراض خود را پس گرفت. او در سال ۹۲ باز شانس خود را امتحان کرد و شعار «سلام بر زندگی» را برای خود انتخاب کرد، این بار تا آخر در انتخابات ماند؛ اما با ۳۸۸ هزار رأی از ورود به پاستور بازماند. محسن رضایی در انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۹۶ شرکت نکرد.
سردار محمدباقر قالیباف: او در سال ۸۴ کاندیدای ریاست‌جمهوری شد؛ اما تنها چهار میلیون رأی آورد و پس از آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، محمود احمدی‌نژاد و مهدی کروبی، چهارم شد. بعد از آن به مدت ۱۲ سال شهردار تهران شد. سال ۹۲، با شعار «ایران سربلند» در یازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کرد. او که در این دوره از انتخابات نامزد اصلی اصولگرایان بود، شش میلیون رأی به دست آورد و بعد از حسن روحانی، دوم شد. قالیباف در سال ۱۳۹۶ نیز با شعار «دولت مردم» در انتخابات شرکت کرد؛ اما در نهایت به نفع حجت‌الاسلام رئیسی انصراف داد. او البته یک بار دیگر شانس خود را در انتخابات مجلس امتحان کرد و در روزی که حدود ۲۵ درصد مردم پای صندوق رأی رفته بودند، با حدود یک‌میلیون‌و ۲۵۰ هزار رأی به بهارستان رفت و در نهایت ریاست مجلس را نیز به دست آورد.
۲۷۲۱۵
کد خبر 1459017منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: انتخابات ۱۴۰۰ علی مطهری محمد باقر قالیباف ریاست جمهوری ارتش جمهوری اسلامی ایران سپاه پاسداران حسین دهقان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۸۴۱۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این چهره نظامی، فقط ۲۵ روز فرمانده کل سپاه بود /محسن رضایی رکورد زد /اساسنامه سپاه پاسداران به امضای کدام چهره شاخص سیاسی رسید؟
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، امروز دوم اردیبهشت چهل و پنجمین سالگرد تاسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ است.
آنگونه که ایسنا روایت کرده، شرایط حساس کشور بعد از فرار محمدرضا شاه از ایران در دی ۱۳۵۷ و دستگیری، محاکمه و اعدام تدریجی فرماندهان و دولتمردان رژیم پهلوی در نهایت منجر به سقوط نظام ۲۵۰۰ شاهنشاهی و تغییر رژیم سیاسی از پادشاهی به جمهوری در ایران شد.
تغییر نظام سیاسی تا ماه ها بعد از پیروزی انقلاب اسلامی موجب ایجاد بلوا و هرج و مرج شدیدی کشور شد. در چنین وضعیتی چهار گروه شبه نظامی به سرپرستی دولت موقت، حجت‌الاسلام محمد منتظری، عباس زمانی معروف به ابوشریف و محمد بروجردی به موازات ژاندارمری، شهربانی و کمیته‌های انقلاب اسلامی برای فائق آمدن بر نابسامانی‌ها و چالش‌های همه روزه آن دوره به صورت خودجوش اوضاع را در دست گرفتند.
یک از این چهار گروه نیروهای‌شان را در مناطق و بخش‌هایی از شهر تهران مستقر کردند تا به برقراری امنیت که آن روزها به شدت توسط گروهک‌های تروریستی ضد انقلاب به خصوص تروریستی فرقان، رهروان فرقان و سازمان مجاهدین خلق ناایمن شده بود، کمک کنند. شکل‌گیری نیروهای مذکور در ابتدای امری ضروری و لازم و بلکه خوب به نظر می‌رسید، اما به مرور زمان و با شکل‌گیری تدریجی ارکان حاکمیتی نظام و تشکیل دولت موقت و عزم این دولت برای تشکیل نیروی رزمی واحد و یکپارچه برآمده از انقلاب اسلامی، موازی‌کاری‌ها و چنددستگی‌ها و چالش‌های فراوانی به وجود آورد.
در آن روزها برخی مسوولان دولت موقت از بیم کودتای احتمالی ارتش از امام خمینی خواستند تا با تشکیل گارد ملی موافقت کنند و ایشان نیز طی حکمی آیت‌الله حسن لاهوتی را مسؤول تشکیل این گارد کردند. گارد ملی زیر نظر دولت موقت تاسیس و آغاز به کار کرد. به دنبال تاسیس این تشکل نظامی همه گروه‌ها و نیروهای شبه نظامی در یکدیگر ادغام شدند و عباس امیرانتظام سخنگوی دولت موقت هم خبر تاسیس گارد ملی را در دوم اسفند ۱۳۵۷ در مطبوعات اعلام کرد.
اما تشابه اسمی «گارد ملی» با «گارد جاویدان شاه» باعث شد محمد توسلی سومین دبیرکل نهضت آزادی ایران پیشنهاد دهد نام گارد ملی به سپاه پاسداران تغییر کند.
سومین دبیرکل نهضت آزادی ایران در خاطره‌ای از چگونگی تاسیس گارد ملی به تشریح چرایی تغییر نام این نهاد نظامی پرداخت.
او نوشت: «نبود نیروهای حافظ امنیت با واکنش رهبر فقید انقلاب مواجه شد که اعلام کردند برای جلوگیری از تشنج‌ها و ایجاد نظم، گارد ملی تشکیل شود. تشکیل گارد ملی به دولت موقت و از سوی آن به دکتر ابراهیم یزدی معاون نخست‌وزیر در امور انقلاب سپرده شد و او با توجه به همکاریی که با یکدیگر داشتیم و به ویژه اینکه مدرک کارشناسی ارشد بنده در آمریکا در زمینه سازماندهی بود، تصدی امور مربوط به تدوین اساسنامه آن را به من سپرد.
همزمان امام حکمی به مرحوم آیت‌الله لاهوتی دادند و ایشان نماینده رهبر انقلاب در پروژه تشکیل گارد ملی شد. من و لاهوتی در پادگان باغشاه مستقر شدیم و از ۲۳ بهمن تا هفت اسفند ۱۳۵۷ که من به شهرداری تهران رفتم پیش‌نویسی برای اساسنامه گارد ملی تدوین کردیم که این پیش‌نویس به معاونت امور انقلاب (دکتر یزدی) سپرده شد. در این پیش‌نویس شورای فرماندهی و واحدهایی در زیرمجموعه آن پیش‌بینی شده بود.
ترکیب شورای فرماندهی گارد ملی شامل پنج عضو نماینده وزارت کشور که مسوولیت حفظ امنیت کشور را داشت (سرگردی از ژاندارمری)، نماینده دادستان کل کشور (آقای شهشهانی، دادستان کل، آقای فاتحی را معرفی کردند)، نماینده ستاد مشترک (سرهنگ دیزجی)، نماینده مقام رهبری (آیت‌الله لاهوتی) و نماینده دولت (دکتر ابراهیم یزدی) بود که این ستاد دارای واحدهای زیرمجموعه شامل واحدهای آموزش، اطلاعات و تحقیقات بود.
در همین اثنا به دلیل شباهت اسم گارد ملی به گارد شاهنشاهی پیشنهاد تغییر نام آن را دادم که با موافقت امام خمینی نام این تشکل نظامی تغییر کرد. پیش‌نویس اساسنامه گارد ملی که حالا به سپاه پاسداران تغییر نام یافته بود در شورای فرماندهی تصویب شد و واحدهای زیرمجموعه شروع به کار کردند. فرماندهان سپاه در چند مرکز استان و پس از برگزاری اولین گردهمایی فرماندهان و فعالان سپاه پاسداران در پادگان عباس‌آباد که من و لاهوتی نیز در آن شرکت داشتیم، انتخاب شدند.
جمعی که با تشکیل چنین نهادی در دولت موقت موافق نبودند در پادگان جمشیدیه نهادی موازی تشکیل دادند و در همان فروردین ۱۳۵۸ پس از انتقال آقای یزدی به وزارت امور خارجه، نهاد سپاه از دولت موقت جدا شد و زیرمجموعه شورای انقلاب قرار گرفت.»
چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی چند گروه شبه نظامی‌تحت عنوان پاسدار کنترل عبور و مرور خیابان‌ها و کوچه‌ها را بر عهده گرفتند. این نیروها تحت فرماندهی آیت‌الله حسن لاهوتی در پادگان باغشاه مستقر بودند. جمعی دیگر به سرپرستی حجت‌الاسلام محمد منتظری و محمدکاظم موسوی بجنوردی در مرکز گارد شهربانی و دانشگاه تهران مستقر بودند. دستهای دیگر به فرماندهی عباس زمانی معروف به ابوشریف پادگان جمشیدیه را در اختیار داشتند و گروهی دیگر به همراه اعضای نهضت آزادی پادگان سلطنت‌آباد (پاسداران) را در کنترل داشتند.
با تشدید موازی‌کاری‌ها، اختلاف بین چهار گروه بیشتر و بیشتر شد. نمود موازی‌کاری‌ها، آشفتگی‌هایی بود که در معابر و خیابان‌های شهرها به خصوص در تهران موجب بر هم خوردن نظم و امنیت شد.
برای حل چالش جمعی سه نفره مرکب از محسن رفیق‌دوست، محسن رضایی و عباس دوزدوزانی به قم نزد امام خمینی رفتند و با شرح ماوقع خواستار جدا شدن سپاه پاسداران تازه تاسیس از حوزه مسوولیتی دولت موقت و قرار گرفتن این نهاد انقلابی در زیر نظر شورای انقلاب شدند که این پیشنهاد توسط امام پذیرفته شد.
نمایندگان چهار گروه شبه نظامی مدتی بعد ۱۲ نماینده برای تشکیل شورای مرکزی فرماندهی سپاه پاسداران و تعیین وظایف و حوزه عمل آن معرفی کردند. عباس زمانی، جواد منصوری، عباس دوزدوزانی، محمد منتظری، یوسف کلاهدوز، محمدکاظم موسوی بجنوردی، مرتضی الویری، محمد بروجردی، محسن رضایی، محسن رفیق‌دوست و علی دانش‌منفرد به همراه آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی به نمایندگی از شورای انقلاب شورای مرکزی را تشکیل دادند.
بر اساس تصمیم شورای مرکزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جواد منصوری به عنوان فرمانده سپاه، یوسف کلاهدوز مسؤول آموزش و عضو شورای فرماندهی، عباس زمانی مسؤول واحد عملیات و عضو شورای فرماندهی، علی‌محمد بشارتی مسؤول واحد اطلاعات و تحقیقات ستاد و عضو شورای فرماندهی، سید اسماعیل داودی شمسی مسؤول واحد اداری و مالی، محسن رفیق‌دوست مسؤول واحد تدارکات، مرتضی الویری مسؤول واحد روابط عمومی و یوسف فروتن به عنوان معاون روابط عمومی انتخاب شدند.
در پی این تصمیم، جواد منصوری اولین فرمانده سپاه در نیمه اول اردیبهشت ۱۳۵۸ با صدور اطلاعیه‌ای ۸ بندی دستورالعمل اجرایی این نهاد نظامی انقلاب را صادر کرد.
در این اطلاعیه وظایف کلی سپاه پاسداران به این شرح تعیین شد: «کمک به اجرای امور انتظامی و امنیتی، مبارزه مسلحانه علیه جریان‌های ضدانقلاب، دفاع در برابر حملات داخلی و خارجی، همکاری و هماهنگی با نیروهای مسلح نظام اسلامی، تربیت و آموزش اخلاقی و ایدئولوژیکی - سیاسی و نظامی‌کادر سپاه.
اگرچه سپاه هویتی نظامی دارد اما نظامی‌گری در واقع یک بُعد از ابعاد این نهاد مکتبی است. سپاه نهادی نظامی در جهت اهداف و آرمان‌های والای انقلاب اسلامی است که حفاظت و نگهبانی از نظام و حکومت اسلامی مهم‌ترین رکن آن را تشکیل می‌دهد. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در افقی فرازمند، دارای آرمان های مکتبی، انسانی و جهان شمول است که باید همیشه حرکت خود را به آن سو جهت دهد.»
رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۵۸، ۱۰ روز قبل از صدور فرمان تاسیس سپاه پاسداران در جمع اعضای سپاه پاسداران شرق تهران، گفتند: «شما پاسداران انقلاب اسلامی به اسلام حق پیدا کردید. شما مثل سربازان صدر اسلام که با جان و دل و با عشق و علاقه به اسلام خدمت کردند، به اسلام خدمت کردید و می‌کنید.
من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی همان اجری را که به پاسداران در صدر اسلام عنایت فرموده است به شما برادران عزیز عنایت فرماید. شما در این انقلاب اسلامی و در این نهضت اسلامی سهم بسزایی دارید. شما حفظ امنیت منطقه را کردید و این خدمت بزرگی است که به برادران و خواهران خودتان کردید و من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی به شماها سعادت و عزت عنایت فرماید.
من از همه شما متشکر هستم و ما منتظریم که ان شاءالله احکام اسلام جریان پیدا کند و همه ما خدمتگزار اسلام و احکام اسلام باشیم و ملت ما مستقل و آزاد باشد و دست خیانتکاران تا ابد از این مملکت قطع بشود. من از خدای تبارک و تعالی عظمت اسلام و مسلمین را خواستارم.»
امام امت در تاریخ ۲۷ فروردین ۱۳۵۸ در دیدار با گروهی از پاسداران یافت‌آباد و دیگر مناطق تهران بیان کردند: «شما پاسداران اسلام، شما جوانان که سربازان امام زمان ـ سلام الله علیه ـ هستید، باید با هوشیاری، با ارادۀ قوی، با مشت محکم، جلوی این توطئه‌ها را بگیرید.
گمان نکنید که ما به آخر رسیدیم و ما پیروز شدیم؛ ما بین راه هستیم و باید قدم‌های دیگر برداریم. امروز نمی‌گذارند ما جلو برویم و قدم‌های دیگری را که برای سازندگی است برداریم. با اسم‌های مختلف، با بهانه‌های مختلف، با نیت‌های فاسد، با اغراض بسیار و شیطانی، قیام می‌کنند، راهپیمایی می‌کنند و نمی‌خواهند ملت ما وحدت کلمه داشته باشد. می‌خواهند ایجاد اختناق کنند.
شما جوانان برومند، شما پاسداران اسلام باید محکم، قوی در مقابل این توطئه‌ها بایستید و نگذارید اینها شیطنت خودشان را به آخر برسانند. من از شما تشکر می‌کنم که در این برهه از زمان که احتیاج به وجود غیرتمندانی مثل شماها بود، شما قیام کردید و هم نهضت را پیش بردید و هم پاسداری کردید. لکن خدمت شما به آخر نرسیده است، خدمت شما به اسلام به آخر نرسیده است؛ باز بین راه هستیم و باید از این توطئه‌ها جلوگیری کنیم، از این نقشه‌های شیطانی که به دست آمریکا و عمال آن الان هم در مملکت ما در جریان است، دستهای اینها را قطع کنیم نگذاریم اینها توطئه کنند.
با اسم‌های مختلف و با بهانه‌های مختلف توطئه کنند و تخم نفاق بپاشند بین ملت ما. شما برادران من، شما عزیزان من باید با مشت محکم با آنها مواجه بشوید و آنها را خنثی کنید، حرفهای آنها را خنثی کنید.»
دستاوردهاماهها بعد از تاسیس سپاه پاسداران، رشادت‌های نیروهای مخلص این نهاد نظامی در دفاع از دستاوردهای انقلاب، مقابله با عوامل نفوذی در دستگاه‌های اداری و نهادهای انقلابی، مقابله با ناامنی‌های غرب کشور و غائله تجزیه‌طلبانه ضد انقلاب در استان‌های غربی به ویژه در استان‌های خوزستان و کردستان به سرعت نمایان شد و بر سر زبان‌ها افتاد.
دستاوردهای نخستین ماههای پس از تاسیس سپاه به حدی چشمگیر و قابل توجه بود که امام امت در ۲۹ مرداد ۱۳۵۸ در جلسه‌ای که با حضور عده‌ای از اعضای شورای فرماندهی سپاه در شهر قم برگزار شد، در تجلیل از اقدامات پاسداران بیان کردند: «من از سپاه راضی هستم و به هیچ وجه نظرم از شما برنمی‌گردد. اگر سپاه نبود، کشور هم نبود. من سپاه پاسداران را بسیار عزیز و گرامی می‌دارم. چشم من به شماست. شما هیچ سابقه‌ای جز سابقه اسلامی ندارید. سلام مرا به همه برسانید. من از همه شما متشکرم. من به همه دعا می‌کنم.»
فرماندهان و رده‌های سپاهاز بدو تاسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تا پنجمین دهه انقلاب اسلامی فرماندهان مختلفی بر صندلی ریاست این نهاد نظام نشستند. جواد منصوری ۱۰ ماه، عباس دوزدوزانی ۳ ماه، عباس آقازمانی معروف به ابوشریف ۲۵ روز، محسن رضایی حدود ۱۶ سال، سید یحیی صفوی معروف به رحیم صفوی ۱۰ سال، محمدعلی جعفری ۱۲ سال و حسین سلامی از سال ۱۳۹۸ تاکنون در صدر فرماندهی این نیرو بودند.
اساسنامه سپاه پاسداران در پنج فصل و ۴۹ ماده و ۱۶ تبصره در اولین دوره مجلس شورای اسلامی در نشست روز دوشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۶۱ با رای اکثریت نمایندگان به تصویب رسید و با امضای آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی رییس مجلس برای اجرا ابلاغ شد.
حضرت امام در ۲۶ شهریور ۱۳۶۴ طی حکمی امر به تشکیل نیروی زمینی، هوایی و دریایی سپاه پاسداران کردند.
مراکز علمی سپاه پاسداران نیز به منظور ارتقای دانش و سطح علمی فرماندهان و کارکنان خود کلاس‌های آموزشی مختلفی برگزار کرد. در این کلاس‌ها علاوه بر افزایش دانش نیروها، کارایی و توان رزمی سپاه افزایش یافت.
وظیفه تعلیم و تربیت، افزایش سطح آگاهی و دانش نیروهای نظامی و کادر اداری سپاه پاسداران بر عهده دانشگاه امام حسین (ع)، دانشگاه فرماندهی و ستاد و دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله (ع) گذاشته شد.
منابع:
صحیفه امام جلد ۷ ص ۳۰
صحیفه امام، ج ۹ ص ۳۱۴
صحیفه امام جلد ۶ ص ۵۳۶
کتاب اولین‌های دفاع مقدس- محمد خامه‌یار
روزها و رویدادها روزهای شمسی/ تهیه و تنظیم دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی معظم کل قوا. - تهران: رامین، ۱۳۷۶
۲۷۲۱۸
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1897809
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد