به نقل از «ایسنا»

امیدوارم مخاطبان دوباره با سینما آشتی کنند

تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۰۴۰۴۴

ایسنا/آذربایجان شرقی یک منتقد فیلم گفت: امیدوارم مخاطبان دوباره با سینما آشتی کنند و استقبال از این هنر دوباره رونق بگیرد.

عبدالرضا هشترودیلر در وبینار«اهمیت و جایگاه نقد فیلم» که توسط معاونت فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی استان برگزار شد، اظهار کرد: سینمای ایران پس از انقلاب اسلامی ایران پیشرفت کمی و کیفی داشت و توانست محصولاتش را در حوزه‌ی مسائل اجتماعی از اواسط دهه‌ی ۶۰ ارائه دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: در دهه‌ی ۶۰ فیلم‌هایی مانند اجاره‌نشین‌ها و آپارتمان شماره ۱۳ ساخته شد که در آن‌ها به مسائل اجتماعی مانند بیکاری و مشکلات ازدواج پرداخت می‌شد، اما فیلم‌های دهه‌ی ۹۰، مانند جدایی نادر از سیمین و دیگر آثار اصغر فرهادی و ... به مسائل متفاوتی می‌پردازند و این نشانگر پیچیده شدن مسائل و سخت‌تر شدن تحلیل‌ها در سینما است.

وی خاطرنشان کرد به نظر می‌رسد سینما به عنوان هنری تاثیرگذار و فراگیر و پرمخاطب در این سال‌ها با استقبال کمتری به دلایل متعدد مانند دلایل اقتصادی و اخیرا به دلیل شیوع بیماری کرونا مواجه بوده است، که امیدواریم به زودی رونق پیدا کند.

این منتقد فیلم متذکر شد: هرچند هنر سینما در مقایسه با سایر هنرها مانند ادبیات و هنر از عمر کمتری برخوردار بوده و بیش از حدود ۱۳۰ سال از عمر آن نمی‌گذرد، به لحاظ تأثیرگذاری و فراگیر بودن، جذابیت‌های بیشتری برای تماشاگران در عصر کنونی دارد، قطعا این هنر، آیینه‌ی تمام نمایی از معضلات اجتماعی، مشکلات روانشناختی، مناسبات اجتماعی بین افراد علم روز و سوالات فلسفی و تاریخی است.

به گزارش ایسنا، وی با تاکید بر اینکه برای پاسخ به سوالاتمان در مورد پیام فیلم‌ها به ابزار نقد و تحلیل احتیاج داریم، گفت: نقد و تحلیل به دنبال پاسخ به مسائل پیچیده انسانی و اجتماعی در فیلم‌ها و به اشتراک گذاشتن آن با مخاطبان است؛ برای پی‌بردن به حرف اصلی هر فیلم، مطالعه‌ی نقد آن فیلم بسیار کمک خواهد کرد.

وی گفت: اهمیت نقد برای انسان فرهیخته به مثابه‌ی اهمیت اکسیژن برای نفس کشیدن است؛ هنر، محل تنفسی در وجود بحران‌های مختلفی مانند نابودی محیط زیست، فشار اقتصادی و یاس فلسفی است که انسان را تهدید می‌کند. 

این کارشناس و منتقد سینما، تماشای فیلم را به تعبیر برخی از نظریه‌پردازان و هنرمندان لذت و محل تزکیه نفس عنوان کرد و افزود: نقد و تحلیل باعث روایت عمیق‌تر و ژرف‌تر از فیلم شده و انسان را از بحران‌های روزمره خارج می‌کند.

 وی، با بیان اینکه سینما از طرف بعضی از مخاطبان به عنوان محلی برای گذران اوقات فراغت، سرگرم شدن و تلف کردن وقت مطرح می‌شود، اظهار کرد: هنری بودن، وجه پررنگی از سینما است که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد؛ برای فهمیدن حرف یک فیلم، باید زبان هنری و گرامر سینما را بدانیم. 

وی تاکید کرد: جذابیت سینما غیر قابل انکار است و امیدواریم با روند تولید و ساخت فیلم‌های ارزشمند سینما هم رونق پیدا کند.

هشترودی‌لر با تاکید بر اینکه نقد فیلم قصد تداخل و یا سخت‌تر کردن شیوه‌ی ارتباط تماشاگر با فیلم را ندارد، گفت: هدف نقد این است که لذت تماشای فیلم را با شناخت و عمیق‌تر توأم کند، اما نقد در مورد فیلم‌هایی که صرفا تجاری و برای پر کردن گیشه و یا برای سرگرمی هستند، چندان مناسب نیست، بلکه نقد مختص آثار ارزشمند با لایه‌های پنهان و دارای ظرفیت روایی و تکنیکی است.

وی با اشاره به نظریه‌های مختلف در مورد نقد فیلم در دهه‌های مختلف، افزود: هر چند در ابتدا حق نقد را تنها به مولف فیلم می‌دادند، اما بعدها نظریه‌های جدید با نظریه‌های قدیمی همپوشانی پیدا کردند و در این نظریه‌ها مخاطب نیز حق نقد فیلم و اظهار نظرش را داشته و اینطور نیست که متن فیلم برای ما تعیین تکلیف کند که چگونه باید به من نگاه کنی و این ذهن تماشاگر است که با فیلم برخورد می‌کند؛ نیت معلم، خوانش تماشاگر و خود روایت در روایت فیلم موثر هستند.

وی، با بیان اینکه معتقد هستم بین دو مقوله‌ی نقد و تحلیل تفاوت چندانی وجود ندارد، اظهار کرد: اما در نهایت به دنبال پاسخ سوالات مخاطب و به دنبال این هستیم که آیا این فیلم ارزش دیدن را دارد یا نه؟؛ تحلیل به بررسی نقاط قوت و ضعف یک فیلم و نقد به بازی بازیگران، میزانسن، رنگ، نور، فیلمبرداری و سایر موارد می‌پردازد.

وی در ادامه نقد فیلم را متاثر از چندین حوزه شامل چپ‌ها و سوسیالیست‌ها، جامعه شناسان و روانشناسان منبعث از نظریه‌های فروید، نظریه‌های فمینیستی و پسا استعماری، دانست.

هشترودی‌لر در خاتمه، نیاز به دانستن و آگاهی را اولین گام نقد و مطالعه‌ی نقدهای مختلف عنوان کرد و گفت: آمار نشان می‌دهد سرانه‌ی مطالعه در ایران بسیار کم است، شاید همین باعث شود که برخی احساس کنند توهم آگاهی دارند و با عادت به روزمرگی هیچ سوالی برای ایشان پیش نیامده و به دنبال پاسخ به سوالاتشان نروند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری نقد فیلم ادبيات هنر فیلم نقد و تحلیل نقد فیلم نظریه ها فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۰۴۰۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیزیکدانان، تعداد جهان های موازی را مشخص کردند!

تین نیوز

نظریه جهان های فراوان که برخی از آن به جهان های موازی، بس گیتی یا چندجهانی یاد می کنند، شاید همه ویژگی های یک نظریه علمی معتبر را نداشته باشد، اما ویژگی ها و پیامدهای آن حتی توجه مردم عادی را جلب می کند. فیزیک دانان در تازه ترین پژوهش ها گفته اند که ابعاد جهان های موازی بی نهایت نیست، بی اندازه بی نهایت است!

به گزارش تین نیوز به نقل از خبرآنلاین، «آلبرت اینشتین» با تمام نبوغ و دانش خود، تفسیر آماری مکانیک کوانتومی را قبول نداشت و این مفهوم را در جمله معروف «خدا تاس نمی اندازد» عنوان کرد. «نیلز بوهر» هم که از پایه گذاران مکانیک کوانتومی بود، در پاسخ اینشتین گفت: «به خدا نگو چه کار کند!».

تحقیقات فیزیک دانان طی نیمه دوم قرن بیستم نشان داد که نه تنها تعبیر اینشتین در تاس بازی اشتباه بود که کازینوی عظیم فیزیک کوانتومی به احتمال زیاد دارای اتاق هایی بسیار بیشتر از هر آن چیزی است که تاکنون تصور می کردیم. حال «ارسلان عادل» و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا در دیویس (UCD)، آزمایشگاه ملی لس آلاموس در ایالات متحده و انستیتو فدرال فناوری سوئیس در لوزان می گویند که به نظر می رسد تعداد این اتاق های اضافی، نهایتی ندارد!

این پژوهشگران در مقاله ای در آرکایو، نقشه واقعیت بنیادین را دوباره ترسیم کرده اند تا نشان دهند که نحوه ارتباط ما با اشیاء در فیزیک، ممکن است مانع از مشاهده چشم انداز عظیم عالم شود.

تفسیر آماری عالم

نزدیک به یک قرن است که درک ما از واقعیت، تحت تأثیر نظریه ها و مشاهداتی که زیر پرچم مکانیک کوانتومی مطرح شده اند، پیچیده شده است. روزگاری که می شد اندازه گیری های دقیقی از اجسام انجام داد و سرنوشت محتوم آن ها را با معادلات مکانیک، ترمودینامیک، الکترومغناطیس و نسبیت تعیین کرد، گذشته است.

برای درک تاروپود بنیادینی که عالم را تشکیل داده است، به ریاضیاتی نیاز داریم که بازی احتمالات را به اندازه گیری های حدودی و غیرقطعی مرتبط کند؛ و این، به دور از دیدگاه شهودی عالم است.

بر اساس تعبیر کپنهاگی مکانیک کوانتومی، به نظر می رسد که امواج هر احتمالی همیشه وجود دارند، تا زمانی که آن اتفاق قطعی می شود و دیگر احتمالات به ناگاه ناپدید می شوند. حتی در حال حاضر هم کاملاً مشخص نیست که در نهایت، چه چیزی سرنوشت گربه شرودینگر را تعیین می کند.

نظریه جهان های موازی

اما این همه ابهام، مانع از آن نشده است که دانشمندان از دیدگاه ها و ایده های مختلف دست بکشند. «هیو اِوِرِت» (Hugh Everett)، فیزیک دان آمریکایی در دهه 1950 (۱۳۳۰) نظریه جهان های موازی را پیشنهاد کرد که بر اساس آن، همه اندازه گیری های محتمل، واقعیت خود را پایه گذاری می کنند. به بیان ساده تر می توان این نظریه را چنین توضیح داد که انبوهی از جهان های موازی داریم که هر اتفاق امکان پذیری در یکی از آن ها به شکل تصادفی رخ می دهد. آنچه جهان ما را در مقایسه با دیگر جهان ها پراهمیت می کند، صرفاً آن است که ما در حال مشاهده آن پدیده هستیم.

 

مدل «جهان های متعدد» اِوِرِت را از نظر علمی نمی توان «نظریه» دانست (مانند نسبیت یا مکانیک کوانتومی) و نمی توان آن را با مکانیک کوانتومی مقایسه کرد که شگفتی های مطلق را در پدیده ای محسوس به نمایش می گذارد؛ بااین حال محاسبات فیزیک دانان نظریه ریسمان، تعداد حدود ۱۰ به توان ۱۰۰ جهان موازی را محتمل می داند؛ یعنی چند ده میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد عالم!

در مدل چندجهانی (برخی آن را «بس گیتی» ترجمه کرده اند)، با برداشتی از بی نهایت عالم از احتمال ها شروع می کنیم که به زبان فیزیک دانان، همان مجموع همه انرژی ها و موقعیت های شناخته شده تحت عنوان «هملیتونین سراسری» است و سپس، روی هر چیزی که توجه مان را جلب کند، تمرکز می کنیم. بدین ترتیب احتمال های نامتناهی را درون زیرسیستم های همیلتونی مشخص تر و به مراتب مدیریت پذیرتر، محدود می کنیم.

ذره بین فریبنده

حال این سؤال مطرح می شود که این تمرکز یا بزرگ نمایی، درعین حالی که می تواند ادراکی از نامتناهی در اختیارمان قرار دهد، آیا می تواند مانع مشاهده چشم انداز کلی شود؟ آیا این کار، رویکرد کوته فکرانه ای نیست که از آشنایی ما با برخی از اشیاء ریزمقیاس (میکروسکوپی) برآمده باشد؟

به بیان دیگر، می توان این طور توضیح داد که در آزمایش گربه شرودینگر، ما به راحتی می پرسیم که آیا گربه در داخل جعبه، زنده است یا مرده؛ اما هرگز در نظر نمی گیریم که آیا بوی نامطبوعی از جعبه منتشر می شود یا اینکه میز زیر جعبه، گرم است یا سرد.

پژوهشگران در تلاش برای تعیین اینکه آیا تمایل ما به حفظ تمرکز بر آنچه در داخل جعبه است، اهمیتی دارد یا نه؛ الگوریتمی را توسعه دادند تا بررسی کنند که آیا ممکن است برخی از احتمالات کوانتومی موسوم به «حالت های اشاره گر»، کمی سرسختانه تر از دیگر احتمال ها تنظیم شوند و درنتیجه سبب شوند که برخی از ویژگی های حیاتی با احتمال پایین تری درهم تنیده شوند.

اگر چنین باشد، جعبه توصیف کننده گربه شرودینگر تا حدی ناقص است مگر آنکه ما فهرست طولانی عواملی را در نظر بگیریم که بالقوه در سراسر کیهان پراکنده اند.

ارسلان عادل، فیزیکدان پاکستانی و عضو هیئت علمی دانشکده فیزیک UCD در توضیح این ایده می گوید: «برای مثال شما می توانید بخشی از زمین و کهکشان آندرومدا را در یک زیرسیستم داشته باشید و این زیرسیستم، کاملاً درست است». در تئوری، هیچ محدودیتی برای تعریف زیرسیستم ها وجود ندارد و فهرست طولانی از حالت های دور و نزدیک را می توان در نظر گرفت که هرکدام، واقعیت را با اندکی تغییر پدید می آورند.

پژوهشگران با اتخاذ رویکرد جدید در نظریه چندجهانی (جهان های متعدد) اِوِرِت، به پاسخی رسیده اند که آن را تفسیر «جهان های بسیار فراوان تر» نامیده اند. تفسیر جدید، مجموعه ای بی شمار از احتمال ها را در نظر می گیرد و آن را در بازه بی نهایتی از واقعیت ها ضرب می کند که در شرایط معمولی آن ها را در نظر نمی گیریم.

روش نوین هم با شباهت زیادی به تفسیر اصلی، بیش از آن که درباره رفتار عالم توضیحی ارائه دهد، به تلاش ما برای مطالعه گام به گام آن در هر لحظه اشاره دارد.

پژوهشگران امیدوارند که این الگوریتم بتواند در توسعه راه های بهتر برای کاوش سیستم های کوانتومی مانند الگوریتم های داخل کامپیوتر، کاربرد داشته باشد.

منبع: ScienceAlert

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید