به نقل از «ناطقان»

راهکارهای درمان عفونت دستگاه ادراری

تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۰۸۵۵۶

اگر فرد درمان مناسب را برای عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری دریافت نکند، باکتری ها یا قارچ ها می توانند به سمت بالا حرکت کرده و کلیه ها را آلوده کنند. ناطقان: عفونت دستگاه ادراری می تواند بر هر بخشی از دستگاه ادراری، از جمله کلیه ها تاثیرگذار باشد. زمانی که فردی به یک عفونت دستگاه ادراری اشاره دارد، به طور معمول درباره عفونت مثانه یا عفونتی در قسمت پایین دستگاه ادراری صحبت می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عفونت های مثانه شایع‌ترین نوع عفونت دستگاه ادراری هستند.

به نقل از "مدیکال نیوز تودی"، زمانی که باکتری ها، یا در موارد کمتر قارچ ها، در دستگاه ادراری به سمت بالا حرکت کرده و کلیه ها را آلوده می کنند، یک عفونت کلیوی می تواند شکل بگیرد.

هر نوع عفونت دستگاه ادراری به طور معمول نیازمند درمان حرفه ای برای پیشگیری از بروز عوارض جدی است.
علائم

از بالا به پایین، دستگاه ادراری شامل کلیه ها، حالب ها، لوله هایی نازک که کلیه ها را به مثانه متصل می کنند، مثانه، و مجرای پیشاب، لوله ای که ادرار از طریق آن بدن را ترک می کند، می شود.

علائم عفونت دستگاه ادراری به محلی که عفونت در آن رخ داده است - به عنوان مثال، در قسمت پایینی دستگاه ادراری یا در کلیه ها - بستگی دارد.
علائم عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری

از جمله علائم عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ادرار بسیار بدبو

- احساس درد هنگام دفع ادرار

- نیاز فوری به دفع ادرار اما تخلیه مقدار بسیار کم ادرار

- ادرار خون آلود یا کدر
علائم عفونت کلیوی

اگر فرد درمان مناسب را برای عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری دریافت نکند، باکتری ها یا قارچ ها می توانند به سمت بالا حرکت کرده و کلیه ها را آلوده کنند.

در این شرایط فرد ممکن است علائم زیر را تجربه کند:

- تب و لرز

- حالت تهوع

- استفراغ

- درد در ناحیه کمر

- دفع ادرار دردناک

علائم می توانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند و برخی افراد حتی هیچ علائمی را تجربه نکنند.

احتمال تجربه تب بالا در کودکان ممکن است بیشتر باشد. افراد مسن ممکن است درد معمول یا مشکلات دفع ادرار را تجربه نکرده اما در عوض، با سردرگمی، مشکلات گفتاری یا توهم مواجه شوند.
دلایل

عفونت های دستگاه ادراری در زنان بسیار شایع هستند.

سرایت باکتری های از ناحیه مقعد به مجرای پیشاب می تواند به واسطه روش پاکسازی این قسمت پس از اجابت مزاج و همچنین رابطه جنسی رخ دهد.

زمانی که باکتری ها به مثانه می رسند، تکثیر خود را آغاز کرده و فرد ممکن است علائم ابتلا به عفونت دستگاه ادراری را تجربه کند.

از دیگر عوامل خطر عفونت دستگاه ادراری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ابتلا به دیابت

- عدم دفع ادرار پیش یا پس از رابطه جنسی

- داشتن روابط جنسی متعدد با افراد مختلف

- سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به عفونت های دستگاه ادراری

- پوشیدن زیرپوش های تولید شده از مواد مصنوعی

- یائسگی

- استفاده از دیافراگم ها، دوش های واژینال، اسپرم کش ها

- فاصله بسیار کوتاه بین مقعد و مجرای پیشاب

یک عفونت کلیوی می تواند در نتیجه عوامل مشابه با عوامل دخیل در عفونت دستگاه ادراری شکل بگیرد. بیشتر عفونت های کلیوی زمانی که یک عفونت دستگاه ادراری درمان نشده در مثانه به یک یا هر دو کلیه منتقل می شود، شکل می گیرند.

به گفته بنیاد کلیه آمریکا، از دیگر عوامل خطر برای عفونت کلیوی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- انسداد در دستگاه ادراری

- بارداری

- سیستم ایمنی ضعیف

- سوند ادراری  

- آسیب عصبی یا مربوط به ستون فقرات که مانع از احساس پر شدن مثانه می شوند

- رفلاکس وزیکورترال که موجب بازگشت ادرار به سمت دستگاه ادراری می شود

همچنین، فردی که دستگاه ادراری وی دارای شکلی غیرمعمول است و این شرایط موجب باقی ماندن باکتری ها در دستگاه ادراری می شود، ممکن است هرچه بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های قسمت پایین دستگاه ادراری و کلیه ها باشد.
درمان

درمان معمول برای یک عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری و یک عفونت کلیوی مشابه است. پزشک آنتی بیوتیک را برای نابودی باکتری های مضر تجویز خواهد کرد و علائم باید طی یک تا دو روز برطرف شوند.

تکمیل دوره مصرف آنتی بیوتیک های تجویز شده اهمیت دارد، حتی اگر علائم از بین رفته باشند. از این طریق نسبت به درمان کامل عفونت اطمینان حاصل می شود.

یک عفونت کلیوی جدی ممکن است به درمان در بیمارستان از جمله استفاده از آنتی بیوتیک های درون وریدی و تزریق سرم نیاز داشته باشد.

اگر شکل دستگاه ادراری در ابتلا به عفونت های کلیوی مزمن نقش داشته باشد، پزشک ممکن است عمل جراحی برای اصلاح آن را توصیه کند.
تشخیص

افراد می توانند نوارهای آزمایش بدون نسخه را برای بررسی ابتلا به عفونت دستگاه ادراری خریداری کنند. اگر آزمایش یا علائم به یک عفونت اشاره دارند باید به پزشک مراجعه کرد.

به طور معمول، پزشک یک معاینه بدنی را انجام داده و درباره علائم پرسش هایی را مطرح می کند. اگر وی به یک عفونت مثانه مشکوک باشد، آزمایش ادرار و آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت تجویز می شوند.

در صورت مشکوک بودن به یک عفونت کلیوی، پزشک آزمایش ادرار را برای بررسی نوع باکتری مسئول بروز عفونت تجویز می کند. پس از تشخیص نوع باکتری، آنتی بیوتیک های مناسب برای درمان این شرایط تجویز می شوند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

هرگونه علائم عفونت مثانه یا کلیه را با پزشک خود در میان بگذارید. هر دو شرایط به طور معمول با مصرف آنتی بیوتیک ها بهبود می یابند.

اگر کودک تب بالایی دارد و یا افراد مسن سردرگمی، توهم یا زمین خوردن را تجربه می کنند، به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارند. اینها همگی می توانند از علائم عفونت دستگاه ادراری باشند.
چشم انداز

فردی که آنتی بیوتیک مصرف می کند به طور معمول بهبود علائم عفونت دستگاه ادراری طی یک تا دو روز را تجربه می کند.

بدون درمان، یک عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری می تواند به سمت کلیه ها حرکت کند و اگر فرد درمان مناسب برای عفونت کلیه را دریافت نکند، امکان ورود آن به جریان خون وجود دارد که زندگی فرد را در معرض خطر قرار می دهد.

هر فردی که عفونت های مکرر مثانه یا کلیه را تجربه می کند باید درباره روش های پیشگیری از این شرایط با پزشک خود صحبت کند.
پیشگیری

برای کاهش خطر ابتلا به یک عفونت دستگاه ادراری می توانید موارد زیر را مد نظر قرار دهید:

- دفع ادرار هر دو تا سه ساعت یک بار

- نوشیدن مایعات فراوان

- دفع ادرار پیش و پس از رابطه جنسی

- عدم استفاده از دوش واژینال

- پرهیز از وسایل ضد بارداری مانند دیافراگم ها و اسپرم کش ها

- تعویض لباس های خیس

- مدیریت دیابت به طور موثر منبع: عصر ایران برچسب ها: درمان ، عفونت ، دستگاه ادراری

منبع: ناطقان

کلیدواژه: درمان عفونت دستگاه ادراری عفونت دستگاه ادراری دستگاه ادراری دستگاه ادراری ابتلا به عفونت آنتی بیوتیک ها طور معمول علائم عفونت یک عفونت برای عفونت کلیه ها دفع ادرار باکتری ها موارد زیر کلیه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۰۸۵۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

افسردگی پس از زایمان و ضرورت‌های درمانی و حمایتی 

آفتاب‌‌نیوز :

دکتر سمیرا عبدالهی گفت: اختلالات رفتاری جزو شایعترین اختلالات همراه با بارداری هستند که در بین این اختلالات افسردگی شیوع بیشتری داشته به طوری که ممکن است در ۱۰ تا ۲۰ درصد از بارداری‌ها اتفاق بیفتد. زنانی که پیش از بارداری مبتلا به افسردگی بوده‌اند، احتمال بروز و عود علائم در آنها بعد از زایمان بیشتر است.

وی درباره علائم افسردگی گفت: احتمال عود افسردگی بعد از زایمان زیاد بوده و به خصوص در ۱۲ ماه بعد از زایمان ممکن است که اوج علائم افسردگی را داشته باشیم. شایعترین علامت‌های آن، اختلالات روحی و خلقی، کاهش اشتها، کاهش انگیزه و امید و اختلالات خواب است. در برخی مواقع ممکن است علائم شدید و به صورت افکار خودکشی و یا دگرکشی ظاهر شود.

وی در ادامه افزود: چنانچه هر کدام از این علائم به صورت طولانی مدت و مزمن در زنان باردار و شیرده وجود داشته باشد به عنوان اختلالات رفتاری یا مود شناخته شده و باید تحت نظر روانپزشک درمان شود.

دکتر عبدالهی در مورد عوارض داروها برای جنین اظهار کرد: برخی از این داروها ممکن است در بارداری برای جنین مشکلاتی ایجاد کند که با نظر پزشک متخصص تغییر داده می‌شوند، اما اغلب داروهایی که برای درمان اختلالات افسردگی تجویز می‌شود، برای جنین عارضه‌ای ندارند، اما باید از نظر تنظیم دوز تحت نظر پزشک تجویز شود.

این متخصص زنان و زایمان بیان کرد: داروهایی که در درمان این اختلال در زنان استفاده می‌شوند داروهای مهار کننده بازجذب سروتونین هستند که وضعیت روحی و روانی را بهتر می‌کنند. در این بین دارویی به نام پاروکستین وجود دارد که ممکن است برای جنین عارضه ایجاد کرده و باعث اختلالات صرعی شود. بنابراین اگر زنان باردار تحت درمان با این دارو و نیز داروی لیتیوم هستند حتما باید تحت نظر روانپزشک دارو تغییر کند.

دکتر عبدالهی در ادامه بیان کرد: بعد از تشخیص و شروع ‌درمان، در طول بارداری مادر باید به صورت مرتب تحت نظر روانپزشک ویزیت شود و هر زمان که مادران باردار افکار خودکشی یا دگر کشی داشته باشند، باید به صورت اورژانسی بستری شده و تحت درمان‌های بیشتر قرار گیرد. حتی ممکن است لازم باشد که برای بیماران شوک هم در نظر گرفته شود.

اندوه بارداری با افسردگی متفاوت است

وی در خصوص اندوه بارداری گفت: موضوع مورد توجه در مورد اختلالات بارداری اندوه بارداری است که ممکن است در تشخیص افتراقی با افسردگی قرار گیرد. اندوه بارداری در روزهای ابتدایی بعد از زایمان تقریبا هفته اول زایمان بروز می‌کند و به دنبال آن مادر احساس غمگینی و عدم توانایی در نگهداری از فرزندش را دارد که در واقع با اختلالات جسمی همراه نیست و درمان آن هم اقدام حمایتی از طرف همسر و اطرافیان مادر است.

وی افزود: در حالی که شیوع افسردگی بعد از بارداری و تقریبا علائم آن از روز دهم یا دو هفته بعد از زایمان ظاهر می‌شود، نکته مهم این است که همراه علائم افسردگی ممکن است علائم توهم و یکسری اختلالات هذیان گویی وجود داشته باشد که نوع دیگری از اختلالات بارداری و رفتاری است و ممکن است بسیار خطرناک‌تر از علائم افسردگی بوده و به درمان بیشتری تحت نظر پزشک نیاز دارد.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی در ادامه تاکید کرد: نکته مهم همراهان و خانواده بیمار هستند که حتما باید حمایت لازم را برای مادر داشته باشند و به علائم بیمار توجه کنند، اگر علائم خطرناک بروز کند، حتما اورژانسی به پزشک مراجعه کنند و مصرف داروها، مشاوره‌های روانی و کاردرمانی به موقع انجام شود تا بیماری کنترل شود.