۷ آذر ۱۳۹۹
چرا نظامیان میخواهند خدمت به امنیت وطن را رها کنند و وارد سیاست شوند؟
آفتابنیوز :
مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز این روزنامه نوشت: در رسانهها دیدم یکی از سرداران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در واکنش به اظهارنظرهائی که در مخالفت با ورود نظامیان به انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ میشود، گفته است: مگر نظامیها چه کار کردهاند که مردم را میترسانید؟
از آنجا که یکی از مخالفان جدی ورود نظامیان به انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ و بطور کلی نامزد شدن آنها برای پستهای سیاسی اعم از ریاست جمهوری یا وزارت، صاحب این قلم است، لازم میدانم به سؤال این سردار، که مدتی نیز در کسوت عضویت در مجلس شورای اسلامی بودند، پاسخ بدهم.
پاسخ را از یک اصل روشن که بخشی از قراردادهای اجتماعی نه فقط در ایران بلکه در عموم مجامع است، شروع میکنم. این اصل اینست که نظامیان به دلیل روحیه خاصی که همراه با ویژگیهای مختص به محیطهای نظامی است، بطور طبیعی و عادی به کرسی ریاست جمهوری تکیه نمیزنند و در اختیار گرفتن حاکمیت هیچ کشوری توسط آنها روا دانسته نمیشود. این، یک امر عرفی معقول و منطقی است و آنچه برخلاف این اصل در بعضی کشورها رخ میدهد، غیرطبیعی است.
به همین دلیل است که تعابیری از قبیل «حکومت نظامی» و «دولت نظامیان» در عرف بینالملل، پدیدهای غیرطبیعی و مخصوص زمانهای غیرعادی تلقی میشود. بر این اساس، اگر بخواهیم به افکار عمومی جهان این نکته را القاء کنیم که جمهوری اسلامی ایران در حالت غیرعادی بسر میبرد و شرایط در این کشور بحرانی است، باید به نظامیان روی بیاوریم و از آنها بخواهیم حکومت را در دست بگیرند. البته در آن صورت نیازی به انتخابات نیست و معمول اینست که نظامیان از راههائی غیر از انتخابات حکومت و دولت را در دست میگیرند.
خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران اکنون دچار بحران نیست و این واقعیتی است که خود نظامیان بهویژه سرداران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همواره بر آن تأکید میکنند و با صدای رسا میگویند این کشور از بالاترین امنیت برخوردار است و هیچ مشکلی نداریم. در چنین حالتی، هیچ دلیلی وجود ندارد که نظامیان به صحنه رقابت انتخاباتی بیایند و درصدد تصاحب کرسی ریاست جمهوری برآیند.
علاوه بر این اصل قطعی، نکته دیگر اینست که مردم ایران در دهههای گذشته بارها به نظامیان، حتی آنها که سالها از کسوت نظامیگری فاصله گرفته و اقتصاد خواندند و با مشغول ساختن خود در سیاست و اجرائیات، مقدمات بالا رفتن از نردبان قدرت را تمرین کرده بودند و خود را در معرض آراء مردم قرار دادند، رأی ندادند. این رأی ندادن یک امر تصادفی نبود بلکه نشانه روشنی از عدم استقبال جامعه از نظامیان برای قرار گرفتن در جایگاه حاکمیت سیاسی بود.
تجربه تلخی هم از ورود نظامیان به ردههای مدیریت ارشد سیاسی از قبیل وزارت در دولتهای نهم و دهم در حافظه مردم کشورمان وجود دارد که آنهم دلیل روشن دیگری برای مخالفت با ورود نظامیان به عرصه سیاست است. در دورههائی از مجلس شورای اسلامی در دهههای اخیر هم حضرات نظامیان حضوری پررنگ داشتند که آنهم تجربه موفقی نبود و حتی عوارض منفی نیز به همراه داشت. اینها همه را با قطع نظر از فرمان امام خمینی میدانم که نظامیان را از ورود به سیاست منع کردند.
اما اینکه پرسیدهاند مگر نظامیان چه کار کردهاند که مردم را میترسانید، پاسخ اینست که چون نظامیان خوبند، حیف است وارد کاری شوند که کار آنها نیست. مخالفت با ورود نظامیان به انتخابات ریاست جمهوری، به این معنا نیست که آنها کار خلافی کردهاند. امام خمینی که نظامیان را از ورود به سیاست منع کردند، خیر آنها را میخواستند. اینکه امروز میشنویم چندین نفر از نظامیان برای نامزدی ریاست جمهوری صف بستهاند، این سؤال را مطرح میکند که آنها چه چیز بدی از نظامی بودن دیدهاند که میخواهند از آن فاصله بگیرند و به کاری که کارشان نیست بپردازند؟ بنابراین، سؤال اصلاً این نیست که مگر نظامیان چه کردهاند که مردم را از آنها میترسانید؟ بلکه اینست که نظامیان را چه شده است که میخواهند خدمت به امنیت وطن را رها کنند و وارد سیاست شوند؟ شما نظامیان چون خوب هستید در جایگاه خودتان بمانید.
منبع: روزنامه جمهوری اسلامیمنبع: آفتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه در مورد انتشار این خبر انتقاد یا پیشنهادی دارید لطفاٌ کد ۳۰۱۱۷۵۱۲ را به همراه موضوع به آدرس ایمیل [KHABARBAN] ارسال فرمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
ترامپ، دشمن سرسخت برجام رفت؛ ترامپیستهای ایرانی نگران شدند
افشای گفتوگوی محرمانه وزرای خارجه قطر و رژیم صهیونیستی
خبر بعدی:
پس از اولین انتخابات ریاست جمهوری ایران چه گذشت؟
نخستین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران در ۵ بهمن ۱۳۵۸ و یک سال پس از پیروزی انقلاب در حالی برگزار شد که با استعفای دولت موقت مهدی بازرگان اداره امور اجرایی کشور بر عهده شورای انقلاب بود و بنی صدر توانست با کسب ۷۶ درصد آرا، به عنوان نخستین رئیس جمهور ایران انتخاب شود.
به گزارش ایمنا، حضرت آیت الله خامنهای ۱۲ بهمن ماه ۱۳۵۸ از مردم میخواهند از رئیس جمهور منتخب حمایت کنند و در عین حال مشکلات را هم به وی گوش زد کنند. ایشان میفرمایند: «مردم در مقابل رئیس زمامدار خود موظفند که حیثیت او را حفظ کنند، از او اطاعت کنند به دنبال سر او حرکت کنند، او را در میدانها تنها نگذارند. همچنین ملت موظف است رئیسجمهور و زمامدار را نصیحت کند و برای او خیرخواهی کند. لازم است راههای رشد را به او بنمایانند اگر او با آنها مشورت کرد نظر مشورتی و مصلحتآمیز را به او بگویند.»
در ۱۵ بهمن ماه ۱۳۵۸، در مراسم سالگرد انقلاب، حاج احمد خمینی پیام حضرت امام (ره) را به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قرائت میکند: «ملت ایران که بحمدالله تعالی در عرض یکسال پس از انقلاب، دارای جمهوری اسلامی و قانون اساسی و رئیس جمهور شدهاند، انشاالله با رشد معنوی و آرامش، مجلس شورای اسلامی را تأسیس خواهند نمود تا خرابیهای عصر طاغوت، خصوصاً ۵۰ سال اخیر را با همت والای خود جبران نمایند. برنامههای مادی و معنوی که با برنامههای ابرقدرتها، خصوصاً آمریکا انجام گرفت و ملتهای مسلمان، خصوصاً ملت ایران را تا آستانه سقوط کشاند.»
۱۵ بهمن ۱۳۵۸، بسیاری از اصحاب امام (ره) برای آئین سوگند نخستین ریاست جمهوری ایران، به بیمارستان غرب تهران رفتند. در متن تنفیذ حضرت امام خمینی (ره) آمده بود: «بر اساس آنکه ملت شریف ایران با اکثریت قاطع، جناب آقای دکتر ابوالحسن بنیصدر را به ریاست جمهوری کشور ایران برگزیدهاند و بر حسب آنکه مشروعیت آن باید به نصب فقیه جامعالشرایط باشد، اینجانب به موجب این حکم، رأی ملت را تنفیذ و ایشان را به این سمت منصوب نمودم؛ لکن تنفیذ و نصب اینجانب و رأی ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احکام مقدسه اسلام و تبعیت از قانون اساسی اسلامی ایران، از تفرقه و اختلاف و کارشکنی بپرهیزند و تا ایشان بر محور عدل اسلامی عمل میکنند و جانبدار مستمندان و مستضعفان هستند و از اعمال شبه طاغوت اجتناب میکنند از همکاری و معاونت دریغ ننمایند.»
امام (ره) چند کلمه صحبت میکنند تا بعدها تاریخ شهادت دهد که ایشان مبنی انحراف بنیصدر را به خوبی شناخته بودند و برای کنترل آن تلاش میکردند. ایشان در این مراسم فرمودند: من یک کلمه به آقای بنیصدر تذکر میدهم، که آن یک کلمه تذکر برای همه است: حبّ الدنیا رأس کلّ خطیئة ؛ هر مقامی که برای بشر حاصل میشود، چه مقامهای معنوی و چه مقامهای مادی روزی گرفته خواهد شد و آن روز هم نامعلوم است. توجه داشته باشند همه کسانی که برای بشر خدمت میکنند، کسانی که دارای مقامی هستند، دارای پستی هستند، که مقامْ آنها را مغرور نکند. مقام رفتنی است و انسان در حضور خدای تبارک و تعالی ماندنی است. من از آقای بنیصدر میخواهم که مابین قبل از ریاست جمهور و بعد از ریاست جمهور در اخلاق روحی شأن تفاوتی نباشد. تفاوت بودن دلیل بر ضعف نفس است. من از همه کسانی که در مقامی هستند، چه مقامهای کشوری و چه مقامهای لشکری میخواهم که به مقامات خودشان مغرور نباشند، و در راه اعتلای اسلام و اعتلای ملت مسلمان و اعتلای کشور ایران کوشا باشند. و اینطور نباشد که به واسطه تقدم و تأخر یک نفر یا چند نفر موقتاً اسباب این بشود که کنارهگیری کنند و یا خدای نخواسته، مخالفت و کارشکنی. از خداوند تعالی مسئلت میکنم که همه ما را به راه خدا، به راه راست هدایت کند و از گرایش به شرق و غرب حفظ کند. و از خوف از ابرقدرتها حفظ کند.»
بنیصدر هم در سخنانی وفاداری خود به قانون اساسی را اعلام میکند: «به قرآن مجید سوگند یاد میکنم که به قانون اساسی وفادار باشم و همواره برای اعتلای ایران و برای بهبود وضع زندگی مردم کشورم با تمام توان بکوشم.»
تشکیل نشدن مجلس، روند شکلگیری دولت را با موانعی رو به رو میکند. پس از بحثهای متعدد، شورای انقلاب برای غلبه بر این موانع، بنیصدر را به ریاست شورای انقلاب انتخاب میکند؛ مدتی بعد هم روحانیون شورای انقلاب به امام پیشنهاد میدهند که بنیصدر جانشین امام در فرماندهی کل قوا و فرمانده نیروی مسلح شود.
حضرت آیت الله خامنه در آن زمان دراینباره میفرمایند: ما در دو جلسه پیاپی و ساعات طولانی، با حضور برادرانی از قبیل دکتر بهشتی، دکتر باهنر، موسوی اردبیلی و حاج احمد خمینی، مسئله را به صورت دقیق بررسی کرده و به این نتیجه رسیدیم که چون مسائل نظامی در وضع ما و در لحظه کنونی ما از مسائل سیاسی جدا نیست و یک تصمیمگیری صد درصد هماهنگی را لازم دارد، بهتر است که این مسئولیت بر عهده ریاست جمهوری گذاشته شود؛ یعنی همان مقامی که در زمینههای سیاسی مسئول اجرا هست، همان در زمینه مسائل نظامی هم مسئول باشد تا هماهنگی میان نیروهای نظامی و سیاسی به صورت کامل تأمین شود. نظر خود را خدمت امام (ره) عرض کردیم و و گفتیم که نظر ما این است که نمایندگی امام (ره) در زمینه نیروهای مسلح بر عهده آقای بنیصدر باشد. امام (ره) هم پذیرفتند و خوشبختانه اعلام شد و به نظر ما در شرایط و لحظات کنونی مبارزه این میتواند بهترین تصمیم برای اداره نیروهای مسلح باشد.»
به دنبال پخش نشدن مراسم حکم ریاست جمهوری بنیصدر از تلویزیون، حرف و حدیثهای مختلفی به وجود آمد. موسوی خوئینیها، سرپرست وقت شورای سرپرستی رادیو و تلویزیون دراینباره گفته بود که «امروز ما متوجه این مسئله شدیم،؛ یعنی شورای انقلاب بعد از اینکه تصمیم میگیرد بر این مسئله و با امام (ره) در میان میگذارند و امام میپذیرند، اساساً به سازمان رادیو و تلویزیون به هیچ طریقی اطلاع نداده بودند که که قرار است چنین مراسمی در آنجا برگزار شود. وقتی امروز از برخی آقایان پرسیدم که چرا به ما اطلاع ندادید، جوابشان این بود که ما تصور کردیم اگر به اطلاع مردم رسانده شود بر اساس اشتیاق و علاقهای که ملت دارند باعث ازدحام جمعیت خواهد شد و ممکن است موجب ناراحتی برای بیماران درون بیمارستان شود.»
پس از انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات مجلس در دستور کار نظام قرار گرفت. بنیصدر برای تأثیر گذاری بر ترکیب مجلس اول، دفتری با عنوان «دفتر هماهنگی مردم با رئیس جمهوری» ایجاد کرد. وی تأسیس این دفتر را به پیام بعد از انتخابات امام (ره) ارتباط داده و برای سرعت عمل و پیش دستی و سو استفاده از جو داغ انتخابات، چهارشنبه، ۱۰ بهمن ۱۳۵۸، در روزنامهاش تیتر میزند؛ «در پاسخ به پیام مهم امام (ره): کنگره بزرگ خلق با مشارکت همه نمایندگان ملت ایران تشکیل میگردد.»
عنوان کنگره بزرگ خلق در اذهان عمومی خاطره تلخ فعالیتهای مجاهدین خلق را زنده میکند؛ از این رو بنیصدر نام آن را به «کنگره انقلاب اسلامی» تغییر میدهد.
حزب تازه تأسیس جمهوری اسلامی پس از پیروزی در مجلس خبرگان قانون اساسی و ناکامی در انتخابات ریاست جمهوری، آماده رقابت انتخابات مجلس شد. دیگر گروههای سیاسی نیز در تکاپوی معرفی نامزدهای خود برای مجلس بودند. در همان ابتدا «جبهه ملی» خواستار تعویق انتخابات شد و «حزب توده» از حضور فعال در انتخابت مجلس خبر داد. «حزب ملت ایران» نیز تمام ستادهای انتخاباتی داریوش فروهر را به ستادهای انتخاباتی مجلس تبدیل میکند.
محمدجواد باهنر، عضو شورای انقلاب اعلام میکند که همه احزاب و گروههای میتوانند در انتخابات مجلس شورای ملی شرکت کنند. باهنر به برخی شروط کاندیدا شدن اشاره میکند و میگوید: «مسئله گروه مطرح نیست، بلکه شرایطی است که برای انتخاب شوندگان در نظر گرفته شده و که حداقل سن باید ۲۵ سال باشد و معروف به صداقت و امانت باشد و همچنین وابستگی به رژیم گذشته نداشته باشد.»
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود در تاریخ چهارشنبه، ۱۰ بهمن ۱۳۵۸، با عنوان «افشاگری و مجلس شورای ملی» در مورد خطر نفوذ افراد سازشکار و تسلیم طلب در پستهای حساس مملکتی هشدار میدهد. این روزنامه خطاب به دانشجویان خط امام (ره) که اسناد لانه جاسوسی را در اختیار دارند مینویسد که «خواهران و برادران دانشجو، میدانید که فرصت زیادی به انتخابات مجلس شورای ملی باقی نمانده است و آگاه هستید که چهرههایی که هم اکنون مطرح هستند، بسیارشان سابقه مبارزاتی روشنی دارند، ولی عدهای نیز سوابقشان برای مردم روشن نیست. در این لحظات حساس و سرنوشت ساز شما وظیفه و مسئولیت بسیار سنگینی دارید؛ شما که از اسرار فرصت طلبان و سازش کاران آگاه هستید، اگر غفلت کنید و حقیقت را فدای مصلحت نمائید، گناه بزرگی را برای خود خریدهاید. آنچه میدانید در پیشگاه خلق افشا کنید تا ملت بر اساس معیارهای خود نمایندگان راستین انقلاب اسلامی را به شورای ملی بفرستند.»
آیت الله بهشتی با تاکید بر وحدت ملی، مردم را به شرکت در انتخابات و مجلس و شکل دهی ساختار جمهوری اسلامی دعوت کرد: «امیدواریم ملت انقلابی و قهرمان و مسلمان ما بتواند با سرعتی درخور تحسین و تقدیر و با وحدتی دشمن شکن که مایه خوشحالی دوست و رنج خاطر دشمن خواهد شد، گامهای آخر را به سوی استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران بردارد و رئیس جمهور و مجلس شورای ملی و دولت منتخب این مجلس با همگامی صمیمانه همه افراد و همه گروهها و همه ملت موفق شوند مراحل آینده انقلاب را با با پیروزی ثمر دهی روزافزون طی کنند.»
کد خبر 470406