صالحی: سینمای مقاومت عمری به درازای عمر تاریخ سینما دارد
تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۲۴۹۰۱
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، ستاد اطلاعرسانی شانزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت، سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیامی را به مناسبت برگزاری شانزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت منتشر کرد.
در این پیام آمده است: هفته بسیج را به همه عزیزان عرصه ایثار و جهاد و شهادت تبریک میگویم و یاد بسیجیان گرانقدر ایام انقلاب و دفاعمقدس و پس از آن که در عرصههای پیکار و جهاد حضور داشتند، تبریک میگویم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در این پیام افزوده است: عمدهترین و پایدارترین و اصلیترین حوزه مبانی و اهداف در نظام ارزشی الهی دو مسئله اساسی است؛ اول توحید که در حوزه زندگی اجتماعی به توحید اجتماعی برمیگردد، اینکه انسانی اسیر انسان دیگر نباشد، آزادگی انسانها در قبال انسانها و نفی هرگونه عبودیت و بندگی غیر از بندگی خداوند. اصل دوم عدالت است؛ اینکه انسانها از حقوق عمومی برابری برخوردار باشند و همنوایی و همسانی یکسانی داشته باشند و از مواهب عمومی الهی حق بهرهبرداری یکسانی داشته باشند.
وزیر ارشاد میافزاید: این دو اصل الهی و جریان دادن آن در زندگی اجتماعی و عدالت به عنوان دو مسیر و مبنا و هدف و چشمانداز بنیادین معارف قرآنی و وحیانی است. با این نگرش و نگاه است که استقامت و مقاومت در این مسیر جلوههایی پیدا میکند. این جلوهها در حوزههای مختلفی خود را نشان میدهد. نخست در قبال مقابله و مقاومت در مقابل اشغال سرزمینی و اخراج ساکنان یک منطقه و موطن ار سرزمین طبیعی و اقلیمی خودشان نماد و نمو دومی که پیدا میکند؛ مقابله با تبعیض و آپارتاید نژادی است؛ اینکه انسانها بخواهند بر اساس نژاد نسبت به انسان دیگری تجاوز و ستمی به خرج دهد. مقوله سومی که در این اصول و اسلوب قرار میگیرد تکفیریها و دینی و تفذقههای مذهبی است شعبهشعبه کردن انسانها و بر اساس آن با خشونت و مقابلات نابهحق با انسانها برخورد کردند و بالاخره هویتزدایی قومی، دینی و مذهبی است. اینکه عدهای این حق را به خود بدهند که هویت اقوام، هویت ملل و هویت ادیان را بخواهند از بین ببرند و تحت سلطه خود بگیرند.
در بخش دیگری از پیام صالحی آمده است: این موارد و مواردی مشابه در حقیقت به نوعی مقابله دارد با آن ظرفیت حق که توحید و عدالت است. جبهه مقاومت انسانی هم در طول تاریخ بشری و هم در دورههای معاصر در نقطهنقطه زمین در قبال این امور و مظاهر ایستادگیهایی در کنار این اصول و مظاهر داشته و دارد؛ بنابراین جبهه مقاومت جبههای است به فراخنای تاریخ انسان و همچنین به گستره جغرافیای زمین. در وجب به وجب زمین و در بخشبخش تاریخ ما مقاومت در مسیر توحید و عدالت و همچنین مظاهر و نمادهای آن را شاهد بوده و هستیم. به نظر میرسد انقلاباسلامی نقطه عطفی بوده است در این رویش و جهش جبهه مقاومت بشری در قبال اسارتهای انسانی در قبال بیعدالتی و با این نگاه جبهه مقاومت نوزایش پیدا کرده است که این نوزایش قابلتوجه و قابل رؤیت است. در ابعاد مختلف این رویش و زایش را مشاهده میکنیم و با همین نگاه بخشهای مختلف زندگی بشری را در بخشهای مختلف هنری و از جمله سینما جایگاه خاصی را پیدا کردهاند.
وی درپیام خود آورده است: سینمای مقاومت عمری به درازای عمر تاریخ سینما دارد. از نخستین روزهای تولید سینما به نوعی سینما و دوربین نسبتی را برقرار میکند با آنچه در حوزه پایداری حق و توحید و عدالت است. سینمای مقاومت روایتگر مظلومیت مظلومانی است که از اشغال رنجر میبرند مظلومانی که از آپارتاید و تبعیض نژادی رنج میبرند. محرومان و مظلومانی که مورد فشارهای خشونتهاآمیز و شقاوتهای تکفیری، تفسیری دینی و مذهبی رنج میبرند و کسانی که در معرض هویتزدایی از هویت ملی و دینی خود قرار دارند؛ همچنین سینمای مقاومت روایتگر عدالت است؛ روایتگر حقیقیت است در حوزه پیامهای اصیل و پابرجای انسانی در حوزههای مختلف کرامت انسان، حقوق انسان و آنچه که به حوزههای ایثار و کرامتهای انسان برمیگردد. سینمای مقاومت اکنون بخش قابلتوجهی از سینمای انسانی است؛ به هر میزانی که ما میبینیم فرصتهای بیشتری فراهم میشود برای عرصههای مختلف سینمایی، سینمای مقاومت ظهور و بروزش در آن عمیقتر و وسیعتر، جدیتر و تنوع و گسترده آن عمیقتر است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش دیگری از این پیام می افزاید: در سینمای ما و سینمای پس از انقلاب هم در حوزه بلند داستانی و هم کوتاه و مستند شاهد اتفاقات قابلتوجه بوده و هستیم. سینمای ایران در دهههای اخیر با سینمای مقاومت پیوند داشته است. موضوع فلسطین و اشتغالگری اشغالگران در مناطق مختلف خاورمیانه و غیرخاورمیانه موضوع تکفیریهای منطقهای و فرامنطقهای و دهها موضوع دیگر در سینمای بلند داستانی و کوتاه و مستند ایرانی جایگاه قابل توجهی داشته است. اکنون سینمای مقامت در سطح ملی و بین المللی به یک سبک و ژانر تبدیل شده است که در کنار بقیه سبکها معنا و سبک خودش را پیدا کند و به پیش حرکت میکند. به نظر میآید در مسیر سینمای مقاومت دو حوزه همچنان بیش از گذشته مورد تأکید باید باشد؛ نخست نظریهپردازی در حوزه مقامت است که عنصرهای روایت، ساختار فرم و دیگر حوزههای دیگر چه تجربهها و مسیری را گذرانیده است، چه نظریههای تازهای را میتوان خلق و گسترش داد. حوزه نظریهپردازی سینمای مقاومت همچنان فضای قابلتوجهی را خواهد داشت برای اینکه بتواند در کنار انواع و سبکهای دیگر سینما برای خودش معنا مصداق و فرمهای مناسب خود را پیدا کند.
صالحی درپیام خود افزود: حوزه دومی که سینمای مقاومت باید بیش از گذشته در آن فعال باشد، حوزه شبکهسازی سینمای مقاومت است. کسانی که در جبهه وسیع سینمای مقاومت حضور دارند بتوانند شبکههای مفهومی کارکردی کنار هم قرار بگیرند؛ نویسندگان، تهیهکنندگان، کارگردانان و دیگر کسانی که در سینمای مقاومت قرار دارند در سطح جهانی در ارتباط پیوستهتری خلق اثر و مضمون کنند و به تبادل آثار بپردازند و مسیر جریان سینمای مقاومت را پیش ببرند. سینما مقاومت چون خود جبهه مقاومت یک واقعیت انکارناکردنی و واقعیت مسلمی است که مسیر خود را به پیش برده و به پیش خواهد برد. من ضمن سپاس و تشکر از همه عزیزانی که در ارتباط با جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت پانزده دوره را گذرانیده و اکنون دوره شانزدهم را برگزار میکند، خسته نباشید و خداقوت میگویم.
وزیر ارشاد در این پیام آورده است: امسال جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت با سه پدیده خاص هم همراه بود که تأثیرگذار در این رویداد بوده و میتواند به عنوان یک نقطه جدید رویدادی این جشنواره تلقی شود؛ نکته اول چهلمین سالگرد دفاعمقدس بود. بیتردید هم دفاع هشت ساله یک پدیده بزرگ و اجتماعی انسان است و سینمای دفاعمقدس چنین است. این سینما از همان سالهای نخستین دفاعمقدس آغاز شد از همان سال به بعد ما شاهد حضور سینماگران و فیلمهای متعددی از همان سالهای نخستین دفاعمقدس تاکنون بودهایم. سینمای دفاعمقدس اکنون آثار بلند داستانی، مستند و هزاران فیلم کوتاه در این سالها ساخته شده است که گنجینه سینمای مقاومت جهانی را انباشتهتر و باکیفیتتر کرده است. سینمای دفاعمقدس یک جوهره و یک گوهر در کانون سینمای مقامت جهانی است که هم گذشته افتحارآمیز و هم در آینده با تلاشها، ابتکارات و خلاقیتهای تازه به سینمای مقاومت جهانی امداد برساند.
وی در این پیام می افزاید: نکته دوم اینکه امسال جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت با آن همراه بود مسئله شهادت سردار سرافراز قاسم سلیمانی بود. شهیدی که جبهه مقاومت مدیون او است و او سردار این جبهه بود. تبعاً ویژگیهای فردی و خلاقیتهای خاص و میدانهایی که او در آنها حضور داشت فرصتهای تازهای را برای سینما مقاومت بر جا میگذارد. شهید قاسم سلیمانی کانون ایدهیابی و ایدهگستری برای سینمای مقاومت بوده و خواهد بود. طبیعی است امسال که در فضای شهادت سردار هستیم، هم در ماههای گذشته و هم در ماهها و سالهای پیشرو سینمای مقاومت دین خود را به سردار مقاومت بیش از گذشته ادا کند.
صالحی در پیام خود آورده است: نکته سومی که جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت با آن روبرو بود، مسئله کرونا در سطح جهانی بود. در فضای کرونا با همه مصیبتها و سختیهایی که در حدود یکسال گذشته بر جهان تحمیل کرده است و در کنار آن اتفاقات خاصی هم به وجود آمد که میتواند در فضای جبهه مقاومت تعریف شوند؛ نمایههایی از ایثار از خود گذشتگی حمیت و حمایت همکاری و تعاون و خیلی دیگر از حوزههایی که در سطح بشری و در سطح ملی دیدهایم و خواهیم دید.
وزیر ارشاد در بخش پایانی این پیام خاطرنشان ساخت: جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت در فضای کرونا نسبتی هم با مقاومتهای انسانی در فضای مواجه با کرونا داشته و این حادثه میتواند جریان دیگری از جریانهای سینمای مقاومت را با نگاه به حوزههای حقوق و کرامت انسانی بازگو کند. امیدوارم بتوانیم آنچه امسال در جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت اتفاق افتاده و در اتفاقات مشابه نیز تکرار میشود، مبنایی برای رویشهایی باشد که در مسیر سینمای جهانی و سینمایی ایرانی در حوزه مقاومت در فضای حق و عدالت باشد و همچنان شاهد اتفاقات مثبت در این حوزه باشیم.
انتهای پیام/
منبع: تقریب
کلیدواژه: جشنواره بین المللی فیلم مقاومت سینمای مقاومت جبهه مقاومت دفاع مقدس انسان ها سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۲۴۹۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سینمای ایران نیازمند دگردیسی است/ چرا تنوع ژانر نداریم؟
به گزارش خبرنگار مهر، فرزاد موتمن کارگردان و مدرس سینما در طول دوران فعالیت حرفهایاش فیلمسازی در ژانرهای مختلف را تجربه کرده است. درست است که از نظر خیلی از منتقدان و علاقه مندان به سینما شاید «شب های روشن» محبوبترین فیلم موتمن باشد اما او تلاش کرده خودش را به یک ژانر محدود نکند و در فضاهای مختلفی فیلم بسازد از جنایی و فانتزی گرفته تا کمدی و عاشقانه از «صداها» که فیلم محبوب خودش هم است تا «پوپک و مش ماشاالله»، «سراسر شب» و «شبگرد» که هنوز اکران نشده است.
با این وجود موتمن معتقد است در سینمای ایران تنوع ژانر نداریم چون حمایتی از فیلمسازان برای تجربیات جدید انجام نمیگیرد. این فیلمساز با اشاره به اینکه سینمای ایران نیازمند یک دگردیسی کامل است، راه نجات سینما را جان گرفتن دوباره بخش خصوصی می داند به شیوه ای که خود تهیه کنندگان سرمایهشان را وارد فیلم کنند نه اینکه با سرمایه افراد عشق بازیگری فیلمشان را بسازند.
در گفتوگویی که با فرزاد موتمن درباره وضعیت سینمای ایران در سالهای اخیر داشتیم وی درباره موضوعات مختلفی از جمله لزوم تولید فیلم در بخش خصوصی، نبود تنوع ژانر در سینما و کم رنگ شدن درام اجتماعی، توجه ارگانها و نهادها به فیلمنامه های متنوع و حمایت از نسل جوان و همچنین فعالیتهای اخیرش صحبت کرد.
در این گفتوگو میخوانیم:
* در روزهایی هستیم که سینما موافقان و مخالفان خاص خود را دارد. عدهای فروش فیلمهای کمدی را عامل موفقیت سینمای ایران معرفی میکنند و عده دیگر با استناد به دههها و سالهای پیش از این، معتقد هستند که سینمای ایران روند رو به افولی را طی میکند. باتوجه به تولیدات و شرایط اکران، وضعیت را چطور ارزیابی میکنید؟
از میانه دهه ۸۰ اتفاقی در سینمای ایران رخ داد که مسؤولان سینمایی و فرهنگی آن را با عنوان ریلگذاری معرفی میکردند. متاسفانه آنها دقت نکرده بودند که سینما صنعت است و باید با شرایط خاص خود پیش برود.
با این وجود، ریلگذاری انجام شد و جنبههای متعددی را در برگرفت. به عنوان مثال، عملا تولید فیلم در بخش خصوصی متوقف و دفاترِ فیلمسازی که ما به آنها فیلمنامه میدادیم تا پذیرفته شود و آنها را بسازیم، همگی تعطیل و تبدیل به دفاتر پخش فیلم شدند. همچنین تهیهکنندهها به تعبیری، تبدیل به بنگاههای معاملات املاک شدند. یعنی در دفتر خود منتظر بودند تا کسی با فیلمنامه و پول داخل بیاید. در واقع دیگر پول و یا تلاشی برای جذب سرمایه از طرف تهیهکننده وجود نداشت.
در میانه دهه ۸۰ تحت عنوان جوانگرایی، سالانه ۶۰ - ۷۰ فیلمساز فیلم اولی به بدنه سینما اضافه شد در حالی که ما در سال، فقط میتوانستیم ۴۰ -۵۰ فیلم را اکران کنیم. به جز تعداد محدود و انگشتشماری از این فیلمسازها، بقیه تنها یک فیلم ساختند و رفتندعلاوه بر این، فارابی نیز، حمایت از کلیه فیلمهای دارای پروانه ساخت را متوقف کرد و عملا خودش تهیهکننده شد. یعنی پولش را به پارهای از فیلمها داد که مورد پسندش بودند.
همچنین تحت عنوان جوانگرایی، سالانه ۶۰ - ۷۰ فیلمساز فیلم اولی به بدنه سینما اضافه شد در حالی که ما در سال، فقط میتوانستیم ۴۰ -۵۰ فیلم را اکران کنیم. به جز تعداد محدود و انگشتشماری از این فیلمسازها، بقیه تنها یک فیلم ساختند و رفتند. با این اتفاق، یک بحران تولید و توزیع عجیب به وجود آمد. به صورتی که اکنون ۲۰۰- ۳۰۰ فیلم پشت اکران داریم که بحرانی اساسی برای سینما است.
همه این اتفاقات سبب شد تا حتی آثاری که به عنوان درام اجتماعی شناخته میشود (و البته یک ژانر من درآوردی است که در ایران به وجود آمده است) نیز ضعیف و ضعیفتر شوند چون مرکز ثقلِ این آثار از طبقه متوسط شهری به طرف لمپنها، معتادها، عربدهکشها، قمهکشها و ... معطوف شد.
* با این همه، بر مبنای آمار ارایه شده، شاهد استقبال مخاطبان از فیلمهای سینمای ایران هستیم. به صورتی که حتی بعد از مدتها رکورد مخاطب و فروش جابه جا شده است.
در شرایط فعلی، سینمای ما دو قطبی شده است. یک قطب این سینما، کمدی نشان میدهد و قطب دیگر مختص به فیلمهای ارگانی است. رنگ، تنوع و جذابیت از سینمای ما رفته و علاقهمندان واقعی سینما که جوانها هستند و فیلمهای کلاسیک و جدید را دنبال میکنند، دیگر به سینما نمیآیند زیرا فیلمها برایشان جالب نیست. بنابراین اوضاع خوبی را شاهد نیستیم.
سینمای ما زمانی نجات پیدا میکند که تهیهکنندگان از جیب خود پول دهند و یا پولی را که خودشان فراهم کردهاند و قرار است پاسخگوی آن باشند در فیلم بگذارند. نه اینکه افراد پولداری که میخواهند بازیگر شوند، بیایند و نقش بخرند و به این صورت پول به دست بیایدفکر میکنم مسؤولان سینمایی کشور باید روی تصمیمهای خود، تجدید نظری اساسی کنند. آنها باید اجازه دهند که بخش خصوصی دوباره پا بگیرد. این تنها اتفاقی است که میتواند سینمای ما را نجات دهد. در واقع سینمای ما زمانی نجات پیدا میکند که تهیهکنندگان از جیب خود پول دهند و یا پولی را که خودشان فراهم کردهاند و قرار است پاسخگوی آن باشند در فیلم بگذارند. نه اینکه افراد پولداری که میخواهند بازیگر شوند، بیایند و نقش بخرند و به این صورت پول به دست بیاید. چون در این صورت تهیهکننده سهم خود را در جیبش گذاشته و سرانجام اکران داخلی و خارجی فیلم و اتفاقات دیگر آن، هیچ اهمیتی برایش ندارد.
* با توجه به نقدهای همیشگی که از دهههای گذشته، نسبت به تولید فیلم در ژانرهای مختلف مطرح است، شاهد هستیم که نه تنها ژانر تازهای به سینمای ایران اضافه نشده، بلکه برخی ژانرهای این سینما نیز از بین رفته است. به عنوان مثال انگار دیگر قرار نیست فیلم عاشقانهای با مختصات «شبهای روشن» را در سینماها شاهد باشیم. علت این اتفاق را در چه می بینید؟
عشق و علاقه اولم این بود که فیلم سینمایی بسازم اما تا اواخر دهه هفتاد مستندساز بودم. وقتی تصمیم گرفتم که اولین فیلم سینمایی خودم را بسازم و وارد سینمای اکران شوم، همراه نسلی چون ایرج کریمی، سامان مقدم، حمید نعمتاله، مونا زندی، مازیار میری، مهدی کرمپور، محسن امیریوسفی، همگی و شاید من بیشتر به تجربه ژانرهای مختلف علاقهمند بودیم.
علاقهمند به این مسیر بودم، زیرا وقتی به پشت سر نگاه میکردم، میدیدم که سینمای ما اساسا از فیلمهای اکشن، جمشید آریا، مواد مخدر، نیروی انتظامی و ملودرامهای سوزناک، تعداد اندکی کمدی و فیلمهایی که از آن با عنوان جشنوارهای یاد میشد، تشکیل شده است.
اتفاقا در نقدهایی که در مجلات سینمایی نوشته میشد نیز میدیدم که اغلب نویسندگان سینمایی نسبت به این موضوع شکایت کرده و میگفتند که چرا ما تنوع ژانر نداریم؟ در نتیجه این موضوع را برای خود، به عنوان یک هدف در نظر گرفتم تا در ژانرهای مختلف کار کنم و تا جای ممکن این کار را انجام دادم اما حمایت لازم صورت نگرفت.
در یک شرایط معمول، وقتی شما «شبهای روشن» میسازید و این فیلم علاقهمندانی پیدا میکند، تهیهکنندگان و نهادهای مختلف باید بیایند و به شما بگویند «دیگر چه چیزی داری؟ میخواهیم کمکت کنیم تا آنها را بسازی.» اما نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه درست بعد از «شبهای روشن»، ۱۶ فیلمنامهام رد شد. علاوه بر این، حمایتی از سوی منتقدان هم نداشتم.
مطمئنا در نسل جوان، آدمهای با استعدادی هستند. همان طور که در جوانهای ۱۰ - ۱۵ سال گذشته چند فیلمساز با استعداد داشتیم که کارهای قابل توجهی را ارایه کردهاندبا این همه در تمام این سالها، فیلمهای عاشقانه، جنایی، ماورایی و نوآر ساختم ولی دیدم که هیچ کس برای آن اهمیتی قایل نیست. تا به امروز، افتان و خیزان به این مسیر ادامه دادم و حتی در سالهای بعد از آن، تریلر روانکاوانه، درام عاشقانه، فیلم پلیسی و یک فیلم کاملا تجربی و فیلمی کمدی ساختم ولی عملا این مسیر مورد حمایت قرار نگرفت.
اغلب بچههای نسل من یا این کار را رها کردهاند، یا از ایران رفتهاند یا خانه نشین شده و تغییر شغل دادهاند. تنها چند پوست کلفت باقی ماندیم.
* باتوجه به فضای آموزشی که برای جوانان علاقهمند به سینما حاکم است و فیلمسازان فیلم کوتاهی که بعضا شاهد درخشش آنها هستیم، فکر میکنید کارگردانهای نسل تازه میتوانند شرایط سینمای ایران را تغییر دهند؟
احساس میکنم که بافت سینمای ما باید تغییر کند. ما باید به طرف، سینمایی صنعتی و حرفهای برویم. با این شکلی که در حال جلو رفتن هستیم، خیلی امید چندانی ندارم. البته مطمئنا در نسل جوان، آدمهای با استعدادی هستند. همان طور که در جوانهای ۱۰ - ۱۵ سال گذشته چند فیلمساز با استعداد داشتیم که کارهای قابل توجهی را ارایه کردهاند. ولی اکنون فیلمسازی واقعا سخت و ادامه دادن آن به مراتب سختتر است. در نتیجه افراد فیلمی میسازند و دیگر حمایت نمیشوند. به نظر میآید در بهترین حالت، هرکس بیش از دو، سه فیلم نمیتواند بسازد. حس میکنم خیلی چیزها باید تغییر کند. زیرا سینمای ایران نیاز به یک دگردیسی کامل دارد.
* از آخرین فیلم شما چند سالی میگذرد، آیا کم کار شدنتان به شرایط موجود مرتبط است؟
اتفاقا خیلی پرکار هستم. اما به دلیل بافت غلط اقتصادی که سینما دارد، کارها نتیجه نمیگیرد. ۵ سال پیش، «سراسر شب» را ساختم که شخصیترین فیلم من است. فیلمی آوانگارد و کاملا تجربی. اما برای اکران این فیلم، مرتب بهانه آوردند و امروز و فردا کردند. تا اینکه بعد از ۲ سال به آن زمان اکران دادند. اما نمایش عمومی این فیلم مصادف با ماههایی شد که کرونا شیوع پیدا کرد. به این ترتیب سینماها برای چند ماه تعطیل شد. بنابراین فیلم در سینما اکران نشد و آن را به پلتفرم بردند. خب پلتفرمی که مردم در آن با زدن دکمهای، «بفرمایید شام» و «مافیا» میبینند، جای اکران چنین فیلمی نیست. زیرا وقتی همان تماشاگر دکمه «سراسر شب» را میزند، مخش سوت میکشد. در نتیجه فیلم قربانی تماشاگری شد که برای آن فیلم نیست و اصلا نباید آن را نگاه کند.
بعد از آن فیلمی کمدی ساختم که خیلی فروخت. برای اینکه بتوانم خودم را نجات دهم، این کار را کردهام. ۲ سال پیش هم فیلم «شبگرد» را ساختم که هنوز اکران نشده است. چون اختلافهایی بین گروه تولید وجود داشت که مانع از نمایش عمومی فیلم شد. این اختلافها ریشه در بافت اقتصادی غلط سینمای ما دارد. سرمایهگذارهایی به این کار میآیند که برای سینما نیستند. در نتیجه حضور آنها، هزار مساله درست میکند. سرمایهگذارهایی که متوجه این نیستند که بدانند اگر وارد سینما شدند باید در کنار آدمهای با سابقهتر قرار گرفته و یاد بگیرند. البته اکنون مشکلات فیلم «شبگرد» حل شده و امیدوارم که به زودی اکران شود. زیرا فیلمی است که خودم خیلی به آن علاقهمندم.
* آیا قرار است فیلم تازهای بسازید؟
پروانه ساخت برای فیلم جدیدم را گرفتهام و امیدوارم به زودی بتوانیم آن را شروع کنیم. عنوان فیلم «شیوا» است.
کد خبر 6053216 آروین موذن زاده