به نقل از «جام جم آنلاین»

عضوهایی از بدن که بدون آنها می توانید زندگی کنید

تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۰۴۰۳۲

 کیسه‌ی‌ صفرا

به گزارش جام جم آنلاین ، کیسه‌ی‌ صفرا اندامی کیسه‌مانند و کوچک است و وظیفه‌‌ی اصلی‌اش ذخیره و متمرکزکردن صفراست (صفرا به آنزیم‌های زردرنگی می‌گویند که به بدن در هضم غذا‌های پرچرب مثل ساندویچ‌‌های پنیردار کمک می‌کند). اگرچه کیسه‌ی‌ صفرا سهم کلیدی در بهینه‌سازی گوارش بدن دارد، حقیقت آن است که روده‌ها برای انجام وظایفشان، به کیسه‌ی‌ صفرا نیازی ندارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در صورت ازدست‌دادن کیسه‌ی‌ صفرا، تنها چیزیکه باید به آن توجه شود، رژیم غذایی است؛ یعنی فرد باید از خوردن غذا‌های پرچرب پرهیز کند. نبود کیسه‌ی‌ صفرا صدمه‌ای به شخص نمی‌زند. فقط ممکن است چون ماده‌ی‌ صفرا دیگر به‌اندازه‌ی‌ قبل در روده‌ها وجود ندارد، شخص دچار بعضی مشکلات گوارشی شود.

طحال

یکی از وظایف اصلی طحال، تولید سلول‌های خونی و دفاعی در دوران رشد جنین است. بعد از به‌دنیاآمدن نوزاد، کار طحال به ذخیره‌ی پلاکت‌های خونی، تولید آنتی‌بادی و ازبین‌بردن سلول‌های غیرطبیعی در خون تغییر می‌کند.

از آنجا که در هر لحظه، خون زیادی از طحال می‌گذرد، هرگونه صدمه‌ای به این اندام ممکن است به مرگ منجر شود. در اغلب موارد، عاقلانه‌تر این است که قبل از آنکه طحال از هم بپاشد و باعث خون‌ریزی داخلی در بدن شود، آن را با عمل جراحی از بدن فرد خارج کنند. بدون طحال، احتمال ابتلا به بعضی عفونت‌ها بیشتر می‌شود؛ اما از نظر پزشکی می‌توانید بدون جایگزین‌کردن این عضو، به زندگی ادامه دهید.

 آپاندیس

پزشکان هنوز به‌طور قطعی مطمئن نیستند که ما چه نیازی به آپاندیس داریم. آن‌ها تابه‌حال متوجه شده‌اند که کار آپاندیس تولید ایمنوگلوبین است؛ یعنی پروتئین‌هایی که به سیستم ایمنی بدن در مقابله با عفونت کمک می‌کنند. اندام‌های دیگری هم در بدن هستند که با هدفی مشابه، بافت لنفاوی تولید می‌کنند. بنابراین آپاندیس برای زنده‌ماندن ما ضروری نیست.

 کلیه

کلیه‌‌ها یک جفت اندام مجزا در دستگاه ادراری بدن هستند. این اندام‌ها سهمی اساسی در فیلترکردن سموم از جریان خون و تولید هورمون‌هایی دارند که فشارخون را تنظیم می‌کنند؛ یعنی در صورت ازدست‌دادن هر دو کلیه‌، شانس زنده‌ماندن شما بسیار اندک خواهد بود؛ اما اگر فقط یکی از آن‌ها را از دست دهید، خطری جان شما را تهدید نمی‌کند. همین است که اهدای کلیه را امکان‌پذیر کرده است و در عین حال، فرد اهداکننده می‌تواند به زندگی خود ادامه دهد. یکی از مشکلات داشتن یک کلیه این است که اگر در آینده اتفاقی برای آن بیفتد، دیگر کلیه‌ی‌ دومی ندارید که به آن اتکا کنید. زندگی بدون کلیه‌ امکان‌پذیر، اما دشوار است؛ چون در چنین وضعیتی فرد به دیالیز نیاز پیدا می‌کند.

 ریه

ما حیات تک‌تک سلول‌های بدن خود را مدیون ریه‌هایمان هستیم. وظیفه‌ی اصلی ریه‌ها گرفتن اکسیژن تنفس‌شده، رساندن آن به جریان خون و بیرون‌دادن دی‌اکسیدکربن از بدن است. اگرچه هر دو ریه‌ی ما در این فرایند همیشگی شرکت دارند، ریه‌ها برای انجام وظایفشان به یکدیگر وابسته نیستند و نیازی ندارند. به همین دلیل است که فقط با یک ریه هم می‌توانیم زنده بمانیم.

 لوزه‌ها

مانند دیگر اندام‌های سیستم لنفاوی بدن، وظیفه‌ی اصلی لوزه‌ها حمایت از ایمنی بدن است تا مانع بیمارشدن ما ‌شوند. لوزه‌ها میکروب‌هایی را که از طریق دهان وارد بدن می‌شوند، گیر می‌اندازند و به بدن اعلام خطر می‌کند تا گلبول سفید تولید کند؛ اما از آنجا که بدن علاوه بر لوزه‌ها، مدافعان دیگری هم دارد، برداشتن آن‌ها با عمل جراحی به‌راحتی امکان‌پذیر است و مشکلی برای سلامت ما ایجاد نمی‌کند.

 غده‌ی‌ تیروئید

تقریباً تمام اعضای بدن برای انجام وظایف خود، به غده‌ی تیروئید وابسته هستند. کار این غده، تولید هورمون‌هایی است که سوخت‌وساز بدن را تنظیم می‌کنند؛ یعنی به سلول‌ها می‌گویند که چطور از انرژی بدن استفاده کنند. از آنجا که غده‌ی تیروئید سهم بسیار کلیدی‌ در سوخت‌وساز بدن دارد، احتمالاً تصور می‌کنید که زندگی بدون آن ممکن نیست. به‌لطف پزشکی مدرن، این مشکل هم برطرف شده است. کسی که تیروئید خود را از دست بدهد، با دریافت هورمون‌های مصنوعی می‌تواند آن‌ها را جایگزین هورمون‌های تیروئید کند.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: بدن عضو اعضای بدن زندگی سرا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۰۴۰۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تولید و بازیافت پلاستیک به نفع مردم یا محیط زیست؟

افزایش تولید پسماندهای پلاستیکی به یکی از معضلات محیط زیستی در ایران تبدیل شده است وتهران نیز از این وضعیت مستثنی نیست.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، هر ایرانی روزانه به‌طور میانگین سه کیسه پلاستیکی مصرف می‌کند که متوسط عمر استفاده از هر کیسه تنها ١٢ دقیقه است، در حالی‌که برای حذف هر کدام از این کیسه‌ها از طبیعت زمان قابل توجهی نیاز است. علاوه بر این ظروف یک‌بار مصرف پلاستیکی، سفره‌های پلاستیکی، بسته‌بندی‌های پلاستیکی و ... در کشور به مقادیر زیاد تولید شده‌اند که به دلیل تغییر سبک زندگی مردم در دهه‌های اخیر بسیار مورد استفاده قرار گرفته و فشاری دوچندان بر محیط زیست وارد کرده است.

تکثیر کیسه‌های پلاستیکی در تفکیک پسماند‌ها و بازیافت آن‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. بر اساس آمار جهانی، ایران جزو ۲۰ کشور اول دنیا در تولید زباله پلاستیکی است. سالانه ۴ میلیون تن زباله پلاستیکی تولید می‌شود که نیم میلیون تن از آن مربوط به کیسه‌های پلاستیکی است. هر ایرانی روزانه به‌طور متوسط سه کیسه پلاستیکی مصرف می‌کند که ۹۶ درصد از آن‌ها مستقیم وارد سطل زباله می‌شود.

علیرضا رحمتی، رییس اداره محیط زیست شهر تهران درباره فعالیت کارگاه‌های تولید و بازیافت پلاستیک: بخشی از پسماند جمع‌آوری شده در سطح شهر پس از شست وشو تبدیل به قطعات یک تا دو سانتیمتری می‌شود که به آن  «پَرَک» می‌گویند و به عنوان ماده اولیه در این واحد تبدیل به «کُندر» می‌شوند. در مرحله بعد از صافی عبور می‌کنند و به عنوان گرانول در واحد‌های تولید پلاستیک بازیافتی (که به رنگ‌هایی مانند مشکلی و آبی و زرد تولید می‌شود) مورد استفاده قرار می‌گیرند.

وی اضافه کرد: این کار ذاتا محیط‌زیستی است، ولی موجب تولید پساب به شدت آلوده در مرحله شست و شو می‌شود. لجن و فلزات سنگین در طبیعت رها می‌شوند. لجن پسماند ویژه محسوب می‌شود.

 

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

رییس اداره محیط زیست شهر تهران تاکید کرد: کارخانه‌ها باید تجهیزات کاهنده آلودگی هوا ناشی از سوزاندن کیسه‌های پلاستیکی را داشته باشند، چون سوختن پلاستیک موجب تولید گاز «دیوکسین و فوران» می‌شود که خطرناک‌ترین گاز زیست‌محیطی است و باعث آلودگی هوا و ابتلا به سرطان می‌شود؛ لذا از مردم می‌خواهیم پلاستیک را درست مصرف و از رهاسازی آن در طبیعت خودداری کنند.

وی درباره نحوه استانداردسازی فعالیت واحد‌های بازیافتی گفت: این واحد‌ها طبق ماده ۱۱ قانون هوای پاک باید از محیط زیست استعلام کنند. بر اساس ضوابط  واحد‌های بازیافتی رده ۴ هستند بنابراین باید  در خارج از محدوده شهر مستقر شوند. واحد‌های فعال بازیافت «صنفی» هستند و از قبل در این محدوده در حال فعالیت بوده‌اند. قاعدتا باید در مجتمع صنفی و صنعتی به عنوان واحد بازیافت بر اساس ضوابط مستفر شوند.

وی افزود: استاندارد آلودگی هوای واحد‌های بازیافتی در قانون هوای پاک مشخص شده است. از نظر پساب بر اساس خروجی بسته به اینکه خروجی چاه جذبی، آب سطحی رودخانه یا فضای سبز باشد، استاندارد مشخص است.

رییس اداره محیط زیست شهر تهران تاکید کرد: ما برای واحد‌های صنفی ضوابط استقرار نداریم، چون این واحد‌ها از وزارت صمت مجوز می‌گیرند و در داخل محدوده شهر مستقر می‌شوند و پیگیر هستیم که ضوابط زیست‌محیطی نیز برای استقرار واحد‌های صنفی در نظر گرفته شود البته استاندارد‌های محیط زیستی برای آن‌ها لازم‌الاجراست.

رحمتی در زمینه استفاده واحد‌های مجاز از تسهیلات محیط‌زیستی گفت:  آن‌ها می‌توانند به ادارات کل محیط زیست درخواست دهند، استان آن‌ها را به صندوق ملی محیط زیست معرفی می‌کند تا بتوانند از صندوق برای بهینه‌سازی فرایند تولید وام بگیرند.

 

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی   صحبت های مدیر کارگاه تولید پلاستیک