احمدعلی راغب پدر موسیقی انقلاب بود/ خانهنشینی یک مرد بزرگ
تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۳۳۰۶۳۲
محمد گلریز خواننده پیشکسوت موسیقی انقلاب که طی سالهای گذشته همکاریهای متعددی با مرحوم احمدعلی راغب در تولید آثار شاخص موسیقی انقلاب داشته است، در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن ابراز تاسف از درگذشت این هنرمند ارزنده توضیح داد: طبیعتاً یکی از شاخصترین خاطراتی که با مرحوم احمدعلی راغب داشتم دیدار با حضرت امام خمینی (ره) به بهانه تولید آهنگی به مناسبت شهادت آیت الله مطهری بود که ایشان در حضور بنده، استاد راغب و تعدادی دیگر از دوستان از ساخت این قطعه قدردانی کردند که برای من تبدیل به خاطره شیرین و ماندگاری شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: بنده افتخار این را داشتم که نزدیک به ۴۰ سال با مرحوم راغب در تولید آثار متعدد با موضوعات مختلف ملی و انقلابی مشارکت دوستانهای داشتیم. مشارکت و دوستی که خوشبختانه منجر به تولید و ارائه آثار ماندگاری در زمینههای مختلف شد. در این راستا یکی از ویژگیهای که به شدت برایم جالب بود و همواره از آن به عنوان یک اتفاق شگفتانگیز و جالب توجه یاد میکنم تولید آثاری بود که بعضاً بدون هیچ تمرینی به مرحله اجرا و ضبط میرسید و عموماً هم تبدیل به کارهایی شدند که به شدت با استقبال مواجه میشدند. کما اینکه همیشه در این زمینه به مرحوم راغب میگفتم بد نیست تمرینی برای قطعه مورد نظر داشته باشیم و استاد راغب با آن لحن مهربان و صمیمیاش به ما میگفت: «بابا جان میخوانیمش، نگران نباش» و واقعاً هم همین اتفاق میافتاد و کارهای تولید شده در ذهن مردم باقی میماند.
این خواننده شناخته شده موسیقی انقلاب که این روزها در دوران نقاهت بعد از ابتلا به بیماری کووید ۱۹ به سر میبرد در ادامه صحبتهای خود بیان کرد: به خوبی خاطرم هست که در ماههای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی به منزل مرحوم راغب میرفتیم و تا پاسی از شب به تمرین و تولید آثار انقلابی میپرداختیم. در آن روزها حکومت نظامی برقرار بود و طبیعتاً هم رفت و آمد شبانه ما به شدت سخت میشد. وقتی تمرینهای ما تمام میشد مرحوم راغب به صورت مستمر پیگیر ما بود و هر وقت به خانه میرسیدیم به ما زنگ میزد تا خیالش از بابت رسیدن ما به منزل راحت شود. او به معنا و مفهوم واقعی کلمه انسان خوبی بود که خوش قلبی یکی از مهمترین ویژگیهای او به حساب میآمد و با وجود زخم زبانهای فراوانی که میشنید اما با تمام وجود برای موسیقی انقلاب کار میکرد.
گلریز گفت: مرحوم راغب عاشقانه و بدون هیچ سفارشی عاشق موسیقی انقلاب بود و این خیلی جالب است که هیچکدام از ترانه و آهنگهایی که توسط او آهنگسازی میشد شبیه هم نبودند. او هیچ گاه دنبال تظاهر نبود و همراه تعدادی دیگر از هم نسلانش دلسوزانه تولید کارهای مرتبط با انقلاب و دفاع مقدس بود. من بر این باورم اگر اکنون بزرگانی چون حمید سبزواری به عنوان پدر شعر انقلاب معرفی میشوند، مرحوم احمد راغب هم باید به عنوان پدر موسیقی انقلاب معرفی شود. چون تلاشهایی که این مرد در این عرصه انجام داد به قدری ارزشمند و مهم هستند که نباید به سادگی از آن عبور کرد.
وی در بخش پایانی صحبتهای خود گفت: طی روزهای گذشته که با درگذشت احمدعلی راغب مواجه شدم متوجه یک نکته مهم شدم و آن خانه نشینی این مرد بزرگ در روزهای پایانی عمر پربارش بود که مظلومانه و بی ادعا در گوشه عزلت میزیست اما هیچکدام از مسئولان ما حتی یادی از او که خدمات ارزشمند به انقلاب کرد، نداشتند. او در این سالها اگرچه هیچ وقت ادعا و اعتراضی نداشت اما واقعاً افسرده شده بود و مظلومانه از بین ما رفت و این چه رسمی است که وقتی هنرمندان از دنیا میروند تازه میفهمیم چه گوهری را از دست دادیم. البته چه خوب که حداقل رسانهها حضور جدی در صحنه دارند و نمیگذارند این گوهرهای نایاب به فراموشی سپرده شوند.
کد خبر 5096047 علیرضا سعیدیمنبع: مهر
کلیدواژه: محمد گلریز احمدعلی راغب موسیقی ایرانی چهاردهمین جشنواره سینما حقیقت شبکه پنج سیما موسیقی ایرانی تئاتر ایران برنامه تلویزیونی جشنواره تئاتر مقاومت فیلم سینمایی سریال ایرانی سازمان صداوسیما فیلم مستند سینمای مستند احمدعلی راغب جشنواره سینماحقیقت شبکه یک سیما موسیقی انقلاب احمدعلی راغب مرحوم راغب تولید آثار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۳۰۶۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دزد شدیم؛ دنبال دانلود غیر قانونی هستیم، نماز هم میخوانیم!
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در ابتدای این نشست، مسعود کوثری درباره وضعیت موسیقی در سال ۱۳۵۷، موسیقی کابارهای، کوچهبازاری، گلهایی ملی و پاپ صحبت کرد و اذعان کرد: در سالهای اخیر در موسیقی سمفونیک دچار فروپاشی شدیم.
به گزارش ایسنا، او ادامه داد: بازار اقتصادی و سیاستهای هنری دولتهای بعد از انقلاب اسلامی چندان پر رونق نیست و در این زمینه مقصر بودهاند. ما در مدیریت موسیقی ایران نتوانستیم به اقتصاد موسیقی سر و سامان دهیم و به دلیل همین اقتصاد کوچک، بسیاری از استعدادها فرصت بروز ندارند. در موسیقی خانوادهگرایی و مهاجرت پنهان نیز زیاد داریم که گاهی برخی هنرمندان ما مجبور میشوند، مهاجرت و ترک وطن را بپذیرند.
صدا و سیما پولهای میلیونی به خوانندگانی میدهد که حتی زحمت خواندن به خودشان نمیدهند
رضا مهدوی نیز در ابتدای صحبتهای خود با اشاره به عملیات «وعده صادق» در چند روز گذشته گفت: موسیقیدان در این واکنش مهم نظام باید کار خودش را نشان دهد؛ چرا الان هنرمند ما در سکوت است؟ اگر هنرمندان مثل نظامیها جواب دندان شکن ندهند، قافیه را باختهاند؛ منظورم واکنشی است مثل کارهای فرهنگی شهید آوینی که کارستان میکرد.
او ادامه داد: امروز صدا و سیمای ما پولهای میلیونی به خوانندگانی میدهد که حتی زحمت خواندن به خودشان نمیدهند و پلیبک میکنند. اگر شهید آوینی زنده بود این وضعیت را برنمیتابید. او واقعا موسیقیشناس بود.
این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش گفت: ما دهه ۶۰ پرباری برای موسیقی بعد از انقلاب اسلامی داشتیم. چهرههایی آمدند و جانانه با وجود محدودیتها کار کردند؛ هرچند که برخی محدودیتها را برنتابیدند و رفتند و برخی خودیها که از بیگانه بدترند، به آنها بیمهری کردند. جناب استاد میرزاده نابغه موسیقی بود؛ بیش از ۷۰ درصد از موسیقی جنگ و انقلاب را تنظیم کرد اما هیچ وقت اسمش جایی نیامد و حقوقی هم نمیگرفت اما هیچ وقت از او تجلیل نشد. اسفندیار قرهباغی قبل از انقلاب قرار بود در ایتالیا اپرا بخواند اما چون انقلابی بود، ماند و غیر از سرودهای انقلابی نخواند اما هیچوقت در جشنواره فجر از او تجلیل نشد. این بیمهریها باعث شد، بعد از دهه ۷۰ مسیر را گم کنیم.
مهدوی تاکید کرد: موسیقیدانان قبل انقلاب اسلامی، همان وفادارترین موسیقیدانان بعد از انقلاب اسلامی بودند، اما بیمهری دیدند. ما از بعد از دولت سازندگی به موسیقیای چسبیدیم که اهالیاش با زیر ابرو برداشتن و شلوار پاره درآمد میلیاردی کسب کردند.
این پژوهشگر با اشاره به کمکاری متولیان موسیقی در برهه زمانی فعلی اظهار کرد: گروه تنبورنوازان که قطعه «مردان خدا» را به اذن امام (ره) زنده در تلویزیون اجرا کردند، الان کجا هستند؟ این گروه چه شد؟
ما نسل جوان را از دست دادیم
بخش دیگری از این نشست به عوامل حذف برخی گونههای موسیقی مثل موسیقی گلهایی اختصاص داشت که مسعود کوثری در این باره توضیح داد: یکی از دلایلش این است که مرکز حفظ و اشاعه با نگاهی اگزوتیک و موزهای درست شد و این روحیه در افراد وجود داشت. نکته دوم اینکه یک نوع خصلت خانقاهی در سبک آموزش مرکز حفظ و اشاعه وجود داشت و روحیه اهل اخوت در این افراد دیده شد که در نهایت هم خیلیها مثل زندهیاد لطفی نتوانستند با آن کنار بیایند و از مرکز بیرون آمدند. نکته سوم اینکه تعریف مشخصی از سنت وجود نداشت. خود سنت در ارتباط با مدرنیته پیدا شده است. تعریف درستی از موسیقی سنتی وجود نداشته است و خود اهالی مرکز حفظ و اشاعه نتوانستند چندان شکوفا شوند.
این استاد دانشگاه درباره وضعیت فعلی موسیقی پاپ نیز گفت: موسیقی در جهان وارد مراحل جدیدی شده است که با گذشته بسیار متفاوت است. ما بهره موسیقیدانان تا سال ۵۷ را بردیم اما نتوانستیم، استفاده کنیم. ما نسل جوان را از دست دادیم. آمدیم موسیقی را درست کردیم و آدم میانسال جذب کردیم. نسل جوان از دست ما در رفت و ذائقهاش عوض شد. در عرصه موسیقی مدیران لایقی داشتیم که شیوه مدیریتشان آنها را ناکارآمد کرده بود. محدودیتهایی که به آنها اعمال شده بود، نمیگذاشت تمام و کمال کار کنند.
یادمان باشد، «پول» تولید هنر نمیکند
رضا مهدوی نیز در این باره با بیان مثالی گفت: آقای سراج سال۶۰ اثری را با حوزه هنری تولید کردند که ۱۵ دقیقه بود و سالها مداوم از رسانه ملی پخش میشد اما دیگر رسانه آن را پخش نمیکند. آیا دستهایی در کار است یا آگاه نیستند؟ شاید هم به اشتباه فکر میکنند زمانش گذشته است! اگر همچین فکری دارند پس باید مولانا پژوهی را هم کنار بگذارند. سنت یعنی اصول! در همین حوزه هنری زمانی که هیئتی اداره میشد، آثار خوب بیرون میآمد اما از وقتی تبدیل به سازمان اداری شد، ساز و کار تغییر کرد. یادمان باشد، «پول» تولید هنر نمیکند.
مهدوی تصریح کرد: دزد شدیم؛ دنبال دانلود غیر قانونی هستیم؛ نماز هم میخوانیم!
مدیران ما برده ستارهها شدهاند!
او در بخش دیگری از سخنانش درباره نحوه مدیریت فعلی موسیقی اظهار کرد: مدیران ما برده ستارهها شدهاند. در نوروز چهرههای سینمایی را با میلیونها پول دعوت میکنند اما در این برهه تاریخی و بعد از عملیات مهم «وعده صادق» که بیانگر اقتدار نظامیان و مهندسان ایرانی است، «باز هوای وطنم آرزوست» را پخش نمیکند!
مهدوی معتقد است: ما برنامههای تخصصی را تعطیل کردیم اما جشنوارههایی برگزار میکنیم که رسما «شو» هستند. الان فقط شرکتها و موسسات موسیقی آمدهاند و میگویند خواننده روی صحنه چه بخواند و چه بپوشد؟ کنسرتشان هم پر میشود؛ چون برای خوانندهشان در اتوبان بیلبورد میگیرند اما کسی برای موسیقی دستگاهی این کار را نمیکند. متاسفانه مدیریتهای موسیقی در ایران «پول» را انتخاب کردند.
مسعود کوثری نیز در بخش دیگری از این نشست درباره نسبت موسیقی فعلی به انقلاب اسلامی گفت: بهتر است به جای رابطه موسیقی با انقلاب راجع به رابطه موسیقی با فرهنگ ایران صحبت کنیم. ما هیچ تصویری از رابطه موسیقی با فرهنگ نداریم. بهتر است یک بازنگری در این باره انجام شود.
در حق ایرج «کملطفی» شد
رضا مهدوی نیز در همین باره گفت: در حق برخی هنرمندانمان کملطفی کردیم؛ مثلا در حق ایرج کملطفی شد. اگر سالها به انزوا نمیرفت، زودتر پا به عرصه میگذاشت، درجه سهها درجه یک نمیشدند. مدیریت یکپارچه راهکار ماست. اینهمه وقت گذاشتند و سند موسیقی نوشتند، حالا یک عده میگویند اجرا نمیکنیم. عدهای از بزرگان موسیقی میگویند چرا با ما درباره سند مشورت نشد؟ خب چرا مشورت نکردند؟
مسعود کوثری نیز درباره سند موسیقی اظهار کرد: سندنویسی هیچ فایدهای ندارد. ما صدها سند و شورا درست کردیم و هیچوقت راه به جایی نبردیم؛ پیش از هرچیزی باید صداهای مختلف را در ایران بشنویم و آن را لحاظ کنیم.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1896201