انتظامی: سینمای مستند رفتار سیاستمداران و مردم را اصلاح میکند
تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۰۸۴۴۲
رئیس سازمان سینمایی در بازدید از ستاد برگزاری جشنواره سینما حقیقت تاکید کرد برگزاری آنلاین ظرفیتی است که پس از دوران کرونا هم میتوان از آن استفاده کرد. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از ستاد اطلاعرسانی چهاردهمین جشنواره بینالمللی فیلم مستند «سینما حقیقت»، حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی صبح امروزدوشنبه اول دی ماه در محل استقرار تیم اجرایی چهاردهمین جشنواره «سینما حقیقت» حاضر شد و از بخشهای مختلف ستاد برگزاری این رویداد آنلاین، بازدید کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این بازدید محمد حمیدی مقدم (دبیر چهاردهمین دوره جشنواره «سینما حقیقت») به ارائه گزارشی از چگونگی برگزاری این دوره، میزان استقبال علاقه مندان و آمار بازدیدها از مستندهای حاضر در این رویداد پرداخت.
همچنین در بخش دیگری از این مراسم حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی درباره تاثیرگزاری جشنواره «سینما حقیقت» صحبت و از بخش های مختلف ستاد، از جمله ستاد اطلاع رسانی بازدید کرد.
حسین انتظامی درباره تاثیر سینمای مستند و جشنواره «سینما حقیقت» در ارتقای فرهنگ جامعه توضیح داد: بر کسی پوشیده نیست که سینمای مستند یک سینمای ناب و واقعگراست که تاثیر قابل توجهی در رشد و تقویت فیلمسازان آینده کشور میگذارد. این سینما ما را با بعد واقعگرایانهای از جامعه مواجه کرده و جلوههای دقیقتری از آن را برایمان به تصویر میکشد.
وی افزود: هیچکس منکر نقش جشنواره «سینما حقیقت» در ارتقای فیلمسازی به ویژه در حوزه مستند نیست. خوشبختانه در حوزه مستند ظرفیتهای بالایی در منطقه داریم و سینمای مستند ایران و این جشنواره جلوهگری بیشتری را در این دوره خاص (پاندمی کرونا) داشته که اتفاق خوبی است.
رئیس سازمان سینمایی درباره تفاوت این دوره از جشنواره «سینما حقیقت» با دورههای گذشته گفت: در این دوره زمانی خاص ما برای برگزاری جشنوارههای سینمایی با دو گزینه مواجه بودیم، اولین روش این بود که بگوییم کرونا است، پس تمام رویدادها تعطیل شوند. اما روش دیگر که همکاران ما انتخاب کردند، این بود که در زیست کرونایی که با آن درگیریم، مدل جدیدی را برای برگزاری جشنوارهها تجربه کنیم.
انتظامی ادامه داد: از این جهت برگزاری آنلاین در شرایط کنونی تجربهای شد که حتی در دوره نبود کرونا هم، ظرفیتهای مکمل برای بیشتر دیده شدن آثار و ارزیابی دقیق آنها برای مخاطبان گسترده تر را از دست ندهیم. به این صورت امکان نمایش بیشتر آثار برای عزیزانی که در تهران نیستند، هم فراهم میشود.
معاون سابق مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره تاثیر سینمای مستند در رفع نیازهای جامعه توضیح داد: سینمای مستند جنبه واقعگرایانه دارد و تاثیر مستقیم روی سیاستگذاران، ذینفعان مشترک و مردم میگذارد. به این خاطر که مخاطب در ژانرهای مختلف تولید مستند به طور مستقیم با یک پدیده مواجه میشود.
وی افزود: با توجه به اینکه در سینمای مستند پژوهش مقدم بر اتفاق های دیگر است، بنابراین مخاطب با یک پکیج کامل مواجه میشود. قطعا اگر از زاویه مردم نگاه کنیم، مستندها علاوه بر ارتقای بینش افراد، منجر به این میشوند که افراد رفتار خود را اصلاح کنند. اگر از جنبه سیاستگذاران به این حوزه نگاه کنیم، تاثیر سینمای مستند در اصلاح سیاستها کاملا مشخص است.
انتظامی درباره اینکه آیا برگزاری آنلاین جشنواره «سینماحقیقت» میتواند زمینه را برای آنلاین کردن دیگر رویدادهای سینمایی همچون جشنواره ملی فجر فراهم کند، گفت: چند ماه پیش درباره این موضوع در سازمان سینمایی بحث شد که ما درباره کرونا و برگزاری رویدادها در این زمان چه واکنشی داشته باشیم، آنجا قرارشد نهایت بهرهبرداری را از فضای مجازی داشته باشیم.
رئیس سازمان سینمایی در پایان بیان کرد: اگرچه تحریم بودیم و شرایط سختی را سپری میکنیم، اما فرصتسازیهایی کردیم که موجب خشنودی است. خواسته من از همکارانم در دبیرخانههای چند جشنواره سینمایی این بود که به صورت انتزاعی بخشهای مختلف جشنواره را ببینند و از این ظرفیتها نهایت استفاده بشود.
چهاردهمین جشنواره بینالمللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم، از 25 آذرماه آغاز شده و تا 2 دی ماه به صورت آنلاین برگزار میشود.
مستند «برادرم نادعلی» مطالبهای برای پایان رنج خانواده شهدای گمنام است/کارگردانی که یکساله به جشنواره حقیقت رسیدانتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: سازمان سینمایی جشنواره سینما حقیقت سینما مستند سازمان سینمایی جشنواره سینما حقیقت سینما مستند رئیس سازمان سینمایی سینمای مستند سینما حقیقت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۰۸۴۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران
تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمنماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار میشد و میزبان سینماگران و فیلمهایی از کشورهای دیگر بود.
به گزارش ایسنا، جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح میشد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دورهی برگزاری چهرههای بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشتماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکاییشریدر -فیلمنامهنویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامههای «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که میتوان جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلمهای حاضر در آن شگفتزده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژهای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار میرود که در هر جشنوارهای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلمهای دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلمهای ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران مینویسد و به من فیلمهای ایرانی پیشنهاد میدهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکههای مختلف و کمپانیهایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر میکنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلمها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر میکردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر میکنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکاییها نیستند بلکه برای چینیها میسازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالیکه فیلمها منحصر به کلاس خاصی از فیلمسازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی میتواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی میتواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمیشود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر میرسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شدهاند، بیان کرده بود: «تا جایی که من میدانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلمهایی را دیدهام که بیرون نمایش داشتهاند، اما فیلمهایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیدهام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچکدام از کارگردانها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمیدانم ولی میدانم فیلمهای سیاسی جذابی میشود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریمهای رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیبهای آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریمها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمیشود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار میکردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذابآور است.»