آدمهای خوب در این خیریه گرههای بزرگی را باز میکنند/ از نمایشگاه جهیزیه ارزان تا تعمیر خانه محرومان
تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۱۰۷۱۳
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، جواد رجبی، مسؤول خیریهٔ حضرترقیه(س) در استان قزوین در گفتوگو با خبرگزاری فارس در قزوین میگوید: خیریهٔ حضرترقیه(س) از خرداد ماه سال جاری در استان قزوین تأسیس شده و از آن زمان تاکنون فعالیتهای زیادی در راستای محرومیتزدایی از روستاها و مناطق محروم استان انجام داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اهدای گوسفند به خانوارهای نیازمند روستایی جهت امرار معاش
یک ضربالمثل از قدیم وجود داشته که میگویند اگر می خواهی کسی را تنها برای یک وعده سیر کنی به او ماهی بده، اما اگر میخواهی برای یک عمر او را سیر کنی به او ماهیگیری یاد بده. خیریهٔ حضرترقیه(س) در راستای یاد دادن ماهیگیری به نیازمندان نیز فعالیت میکند. رجبی در ادامهٔ گفتوگو به فعالیت جالب این خیریه اشاره کرده و عنوان میکند: یکی از فعالیتهای در دست اقدام خیریه، اهدای گوسفند به 10 خانوادهٔ نیازمند روستایی است و قرار است این امر تا پایان دی ماه انجام شود. این گوسفندها به این خانوارها اهدا میشود تا از طریق آنها بتوانند کسب درآمد کرده و امرار معاش کنند. وی ادامه میدهد: علاوه بر این، تاکنون تعداد 1 هزار بستهٔ معیشتی را در 4 مرحله در میان خانوارهای نیازمند روستاهای محروم توزیع کردهایم که در هر مرحله 250 بستهٔ معیشتی به نیازمندان اهدا شده و ارزش هر بسته 200 هزار تومان بوده است. این بستههای حمایتی شامل رب گوجهفرنگی، روغننباتی، برنج، سویا، قند، شکر، تنماهی، مرغ و نان بوده است. وی همچنین اشاره میکند: قربانی کردن گوسفند و توزیع گوشت آن در میان نیازمندان نیز یکی دیگر از فعالیتهای خیریه است که به ارزش ریالی 100 میلیون تومان انجام شده است.
از پرداخت اجارهٔ معوق نیازمندان تا تعمیر خانهٔ محرومان
مسؤول خیریهٔ حضرترقیه(س) در استان قزوین ضمن اشاره فعالیتهای مختلف این خیریه بیان میکند: از دیگر فعالیتهای خیریهٔ حضرترقیه(س) میتوان به پرداخت اجارهبهای معوق منازل محرومین به ارزش 30 میلیون تومان و تعمیر خانهٔ 150 خانوادهٔ نیازمند به ارزش 200 میلیون تومان اشاره کرد که این تعمیرات موردی یا بهصورت کلی بوده است. وی ادامه میدهد: همچنین در این ایام موفق شدهایم حساب دفتری برخی نیازمندان را تسویه کنیم که ارزش ریالی این کار نیز 50 میلیون تومان بوده است. رجبی اظهار میکند: در ایام تاسوعا و عاشورای حسینی و عید سعید غدیر خم نیز اطعام محرومین و نیازمندان به ارزش ریالی 50 میلیون تومان انجام شده است که در مجموع بیش از 8 هزار نفر اطعام شدهاند. همچنین تهیهٔ دارو و پرداخت هزینههای درمان نیازمندان نیز به ارزش 30 میلیون تومان توسط خیریهٔ حضرترقیه(س) صورت گرفته است. هر کدام از این موارد برای 100 الی 200 نفر انجام شدهاند.
کمک به ادامه تحصیل آیندهسازان ایران اسلامی
این روزها شرایط اقتصادی و فرهنگی کشور بهگونهای نیست که مانند گذشته بدون هزینه بتوان تحصیل کرد. این هزینهدار بودن تحصیل نباید موجب شود فرزندان خانوادههای نیازمند و بیبضاعت از ادامه تحصیل محروم شوند. رجبی در این رابطه میگوید: خیریهٔ حضرترقیه(س) از ابتدای تأسیس در استان قزوین توانسته شهریهٔ تحصیلی 5 نفر از دانشجویان نیازمند را به ارزش 20 میلیون تومان تقبل کند و هزینهٔ سرویس مدارس مناطق محروم را نیز به ارزش 2 میلیون تومان پرداخت کرده است. همچنین خرید کفش و لباس برای 100 دانشآموز نیازمند در ۲ مدرسه در یکی از روستاهای محروم به ارزش 20 میلیون تومان نیز توسط این خیریه صورت گرفته است. وی ادامه میدهد: از دیگر فعالیتهای خیریهٔ حضرترقیه(س) برای دانشآموزان نیازمند میتوان به خرید لوازمالتحریر به ارزش 30 میلیون تومان در قالب بیش از 500 بستهٔ حمایتی دانشآموزی اشاره کرد. همچنین با توجه به شیوع کرونا و لزوم ادامه تحصیل دانشآموزان از طریق فضای مجازی و در پی آن، عدم دسترسی برخی دانشآموزان به گوشی و تبلتهای هوشمند، 10 عدد تبلت به ارزش 25 میلیون تومان برای دانشآموزان نیازمند تهیه شده و بهدست آنان رسیده است تا آنان نیز همپای همکلاسیهای خود از طریق فضای مجازی بتوانند ادامه تحصیل بدهند.
پرداخت 350 میلیون تومان وام قرضالحسنه به نیازمندان
در این ایام با توجه به شیوع کرونا در جامعه، بسیاری از مشاغل آسیب دیده و متضرر شدهاند و بسیاری از افراد ممکن است جهت پرداخت اجارهبها، آغاز به حرفهای خاص و مسائلی از این قبیل مشکل داشته باشند. خیریهٔ حضرترقیه(س) برای جبران این ضرر، اقدام به پرداخت وامهای قرضالحسنه از طریق واسطهگری کرده است. رجبی در این باره میگوید: در این ایام با همکاری خیرین محترم استان موفق شدهایم به حدود 200 فرد در مجموع به ارزش 350 میلیون تومان وام قرضالحسنه پرداخت کنیم؛ پرداخت وامها از طریق واسطهای اتفاق میافتاد، به این معنا که مبالغی را از خیرین محترم جذب کرده و با توجه به نیاز هر فرد، مبلغی را برای مدت 1 الی 3 ماه به نیازمندان قرض میدادیم تا مشکلات این عزیزان مرتفع شود، پس از حل مشکل نیز اصل پول به ما عودت میشد تا آن را بهدست صاحب اصلیاش برسانیم و به این طریق از کار نیازمندان گرهگشایی میشد.
شیوع کرونا و راهاندازی کارگاههای تولید ماسک در مناطق محروم
به محض شیوع کرونا در استان قزوین، نیروهای جهادی بهسرعت پایکار آمدند و از تولید و توزیع ماسک تا اهدای بستههای معیشتی و بهداشتی را در دستور کار خود قرار دادند تا علاوه بر کرونا، مشکلات اینچنینی نیز گریبانگیر مردم نشود. مسؤول خیریهٔ حضرترقیه(س) در این رابطه به راهاندازی 2 کارگاه تولید ماسک در مناطق محروم استان قزوین اشاره کرده و اظهار میکند: در ابتدای شیوع کرونا 2 کارگاه تولید ماسک در الموتشرقی با کمک حوزهٔ شهید حدادی راهاندازی شد که در این کارگاهها بیش از 30 هزار ماسک تولید و در میان نیازمندان منطقه توزیع شد. وی ادامه میدهد: همچنین بیش از 150 هزار ماسک اهدایی در 3 مرحله در میان مردم مناطق محروم توزیع شده و در مراحل بعدی نیز توزیع بیش از 200 هزار ماسک در دستور کار قرار دارد که این ماسکها بهصورت رایگان در اختیار مردم مناطق محروم و روستایی قرار داده میشود. این ماسکها در دهستانهای زوارک الموتشرقی، دستجرد الموتغربی، چوقور طارمسفلی و روستاهای قزوین توزیع شده و خواهد شد.
کمک به پیرزن روستایی که سر گرسنه بر بالین گذاشته بود
رجبی در بیان خاطرات خود در زمان کمک به نیازمندان عنوان میکند: یکبار در یکی از روستاها برای یک پیرزن تنها بستهٔ معیشتی برده بودیم، این پیرزن فقیر روستایی برای ما تعریف میکرد و میگفت که دیشب در خانه چیزی نداشتم و به خدا گفتم یا مرگم را برسان تا از این وضعیت رها شوم یا خودت نگاهی به من بینداز. و در نهایت سر گرسنه بر بالین گذاشتم. در خواب دیدم چند نفر در خانه را میزنند و برایم غذا میآورند. اما امروز که شما این بستهٔ غذایی را آوردید، میگویم خدایا شکرت که هنوز مرا فراموش نکردهای. با این حرفهای پیرزن همهٔ ما گریه کردیم و از خداوند بابت کمکاریهایی که تاکنون در حق نیازمندان داشتهایم طلب مغفرت کردیم. وی ادامه میدهد: در یکی از روستاهای محروم نیز برای پیرمرد و پیرزن نیازمندی بستهٔ معیشتی برده بودیم، این عزیزان به رسم مهماننوازی تعارف کردند که به منزلشان برویم و چای بخوریم. منزل بسیار نمور و وحشتناکی داشتند. پس از صرف چای، پیرزن مهربان به ما گفت پسرم شما که دارید زحمت میکشید، اگر یک کاری هم بخواهیم برایمان انجام میدهید؟ ما نیز با جان و دل پذیرفتیم. این بندهٔ خدا ما را به یک فضای بسیار نامناسب در بیرون از منزل برد و اظهار کرد اینجا سرویس بهداشتی ما است، ما پیر شدهایم و در زمستان برایمان سخت است از اینجا استفاده کنیم. الحمدلله نیروهای جهادی ما کمک کردند یک سرویس بهداشتی و حمام در داخل منزل برای این پیرزن و پیرمرد درست کردند و دل این عزیزان شاد شد.
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، خیریهٔ حضرترقیه(س) در استان قزوین با وجود نوپا بودن، فعالیتها و اقدامات بینظیری را تاکنون در راستای محرومیتزدایی از روستاهای استان انجام داده است و مانند همهٔ گروههای جهادی، از ابتدای شیوع کرونا تاکنون پایکار بوده و در هیچ زمینهای محرومین و نیازمندان را تنها نگذاشته است.
گزارش از معصومه امینی
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: قزوین خیریه حضرت رقیه اهدای جهیزیه به نوعروسان نیازمند اشتغال و کارآفرینی خبر خوب ادامه می دهد میلیون تومان استان قزوین ادامه تحصیل مناطق محروم دانش آموزان حضرت رقیه س شیوع کرونا فعالیت ها هم چنین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۱۰۷۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازگشت به خانه در لنز دوربین عکاسان
به گزارش قدس آنلاین، ۴۹ عکس در ابعاد مختلف روی دیوار رفته که حال و هوای مردم سوریه را در روزهای پس از جنگ به تصویر میکشد؛ از بازی کودکان در بقایای خودرویی تخریب شده تا فوتبال بازی کردن جوانان و جریان زندگی زیر پوست شهری ویران که در حال ریشه دواندن است.
امیر رستمی یکی از عکاسانی است که بیش از ۱۲ قطعه عکس از او در کنار چند عکاس دیگر همچون حامد سوداچی، سعید فرجی، صابر قاضی و میثم ملکی قزوینی بر دیوارهای این نمایشگاه آویخته شده است. او که برای عکاسی از این سوژه دو بار به سوریه سفر کرده و از نزدیک شاهد رنجهای مردم جنگزده این سرزمین بوده، درباره حضورش در این رویداد و تجربهای که از عکاسی در شهرهای ویران شده داشته میگوید که در ادامه میخوانید.
پروژهای که کلیدش را مؤسسه بیان زد
رستمی درباره چگونگی ورودش به این پروژه و عکاسی از سوریه میگوید: پس از جنگی که در سوریه شکل گرفت، مؤسسه بیان در نظر داشت درباره اتفاقهایی که در سوریه رخ داده تولیدات تصویری داشته باشد، البته در زمینه مستندسازی بسیار فعال بودند اما در حیطه تصویر و عکس کاری انجام نشده بود. پس از پایان جنگ و چند ماه پس از پیروزی رسمی دولت بشار اسد در سوریه، با تعدادی از دوستان عکاس از جمله بنده صحبت کردند و این پروژه را در سال ۹۷ کلید زدند؛ هدف این پروژه هم این بود که میخواستیم فضای زندگی در سوریه و احوالات مردم پس از جنگ و اینکه چطور به خانههایشان بازمیگردند و زندگی را با کمبود امکانات شکل میدهند به تصویر بکشیم.
وی در ادامه درباره سفرش به سوریه یادآور میشود: دو مرتبه در سالهای ۹۷ و ۹۸ به سوریه سفر کردم که در نخستین بازدیدم حدود ۴۸ روز آنجا حضور داشتم و در مجموع برای عکاسی سه ماه در شهرهای مختلف سوریه بودم.
باقیماندههای جنگی ویرانکننده در لنز دوربین عکاسان
رستمی در پاسخ به اینکه نخستین برخورد، تجربه و مواجهه شخصیاش با شهرهای جنگزده چطور بوده، میگوید: با وجود اینکه برخی از دوستان عکاسی که در این پروژه بودند تجربههای جدی داشتند و تازهکار هم نبودند اما روبهرو شدن با یک کشور جنگزده برای ما تازگی داشت. من اوایل دهه ۸۰ و زمانی که طالبان سقوط کرد برای عکاسی در افغانستان حضور داشتم، اما آنجا فضای جدی جنگی شکل نگرفته بود و بیشتر شاهد چرخشی میان گروهکها و طالبان بودیم و تخریب زیادی هم وجود نداشت اما جنگ سوریه شرایط ویژه و بسیار خاصی داشت و به نظرم یکی از پیچیدهترین جنگهایی است که تاکنون اتفاق افتاده زیرا در دنیا اساساً جنگ داخلی بسیار کم است و در اغلب جنگها مانند روسیه و اوکراین یا ایران و عراق مواضع مشخصی وجود دارد اما در نظر بگیرید در جنگی مانند سوریه ارتش، نیروهای جبههالنصره را میزند و نیروهای مسلح دیگری هم در بخشهایی مستقر هستند و این طرف اتوبان تا آن طرفش جنگ پارتیزانی برقرار است و از خانهای به خانه دیگر مخالفان جدی وجود دارد. به گفته وی؛ براساس اسناد موجود جنگ داخلی سوریه جنگ میان مسلحان و افراد اسلحه به دستی بود که در شهرهای مختلفی مثل حمص و... شکل گرفت اما از یک جایی به بعد به مخالفان بزرگتری مانند آمریکا تبدیل شد که در این آتش میدمیدند و شروع به جنگ عقیدتی میان شیعیان، اهل تسنن و... کردند. در این میان نخستین چیزی که برای خودم عجیب بود این مسئله بود که اهل تشیع حدود ۲۰۰ تا ۲۲۰ هزار نفر از جمعیت سوریه را تشکیل میدهند و باقی جمعیت اهل تسنن و... هستند و اینجا یک جنگ داخلی شکل گرفته که پایانش مشخص نیست.
وقتی درک دقیقی از نبود آسایش نداریم
این عکاس در واکنش به وقایع متأثرکنندهای که در شهرهای جنگزده سوریه مشاهده کرده، اظهار میکند: ما وقتی امنیت داریم درک چندان دقیقی از مقوله امنیت یا آسایش نداریم. خیلی از کشورها به دلیل وضعیت سرزمین ما در منطقه، آن را رصد میکنند تا بتوانند از منابعش بهرهمند شوند و طبیعتاً کشوری مانند ایران با این توسعه اراضی، منابع وسیع و موقعیت راهبردی که از شمال تا جنوب دارد، مورد توجه خیلیهاست. به نظرم در سالهایی که ناآرامیهایی در داخل کشور شکل گرفت اگر قرار بود از بطن این نارضایتیها اتفاقی بیفتد مطمئن باشید خیلی از کشورها از آن استقبال میکردند. شاید نارضایتیهایی هم نسبت به برخی مسائل وجود داشته باشد اما واقعیت این است که دامن زدن به این اتفاقها امنیت ما را نشانه میگیرد و ما در واقع داریم امنیت خودمان را به مخاطره میاندازیم و اینکه دچار انفکاک شویم مدنظر بسیاری از قدرتها در جهان است، اما با وجود اینکه همه رسانهها علیه حاکمیت ایران بودند خوشبختانه ما از این مسائل در چند سال گذشته عبور کردیم.
وی که تجربه عکاسی مستند از بحرانهای داخلی، خارجی و وقایعی همچون زلزله بم و... را دارد، متذکر میشود: زمانهایی که درگیر بحران هستیم همیشه میگویم ای کاش شرایطی به وجود میآمد که ارگانهای فرهنگی میتوانستند بخشی از مخالفان را به یک تور در کشورهایی مانند سوریه و نقاطی ببرند که در نتیجه اعتراضات یک کشور به جنگ کشیده شده و از دست رفته است. در واقع از مجموع این اتفاقها نکته مهم برای من این بود که اگر اتفاقی شکل بگیرد و با عقلانیت درستی هدایت نشود میتواند به جایی بینجامد که نتیجهاش سوریه یا عراق باشد.
پیرمردی در میان ویرانهها؛ قابی از سوریه جنگزده
رستمی با نقل خاطرهای از ایام عکاسی در سوریه ادامه میدهد: اطراف دمشق در محلهای که به ویرانه تبدیل شده بود، پیرمردی را دیدیم که به ما قهوه تعارف میکرد. یک جنبه ظاهری ماجرا این است که یک ارتباط کلامی بین ما و او شکل بگیرد اما با دیدن این وضعیت از یک زاویه دیگر غمی مرا در بر میگرفت؛ وقتی از کنار پیرمرد رد میشدیم و به انتهای خیابان رسیدیم آنچه دیده میشد پیرمردی بود که در ویرانهها نشسته است و این برایم بسیار ناراحتکننده بود و آن چیزی که عمیقاً ذهن من را به خودش مشغول کرد این بود که چه زندگیهایی از بین رفته و نسلهای متمادی که دیگر هرگز روی خوش زندگی را نخواهند دید.
رستمی درباره آثارش در نمایشگاه «بازگشت» میگوید: عکسهایی که در این مجموعه به نمایش درآمده طبیعتاً همه عکسهای من نیست و به زودی قرار است کتابی کامل درباره عکسهای این نمایشگاه منتشر کنم.
ظرفیتهای نمایشگاههای شهری در جذب مخاطبان بیشتر
او در واکنش به خروج نمایشگاههای هنری از گالریها به سطح شهر برای ارتباط بیشتر با مخاطب تصریح میکند: طبیعتاً در فضای گالری محدودیتهایی وجود دارد اما به نظرم فضای شهری و به طور مثال بیلبوردها هم نمیتوانند بار همه تصویر را به دوش بکشند و این مدل عکسها را مناسب آن فضا نمیدانم اما گالریهایی که از مسقف بودن خارج میشوند و در گذر و معبرها هستند میتوانند متفاوت و مؤثر باشند. معمولاً افراد خاص و علاقهمندان به گالریها میآیند اما برپایی نمایشگاه در معبرها سبب میشود وقتی مردم آثار را میبینند جرقهای در ذهنشان ایجاد شود و این اتفاق بین آدمهای مختلف به وجود میآید و تأثیرات مهمی هم میگذارد.