به نقل از «خبرگزاری برنا»

آیا خارش کف دست نشانه پول‌دار شدن است؟

تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۸۰۳۰۲

خارش کف دست یا پا از علائم شایع پسوریازیس به شمار می‌رود که نوعی بیماری خودایمنی التهابی است.

به گزارش گروه روی خط رسانه‌های برنا، درست است که علت اصلی خارش گهگاهی کف دست هنوز مشخص نیست، اما برخی عوامل طبیعی ممکن است علت ایجادکننده آن باشند. شاید تعجب کنید اگر بشنوید اگزما که به همان التهاب پوستی اطلاق می‌شود از اصلی‌ترین علل خارش کف دست محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگزما انواع مختلفی دارد که نوع شدید آن خود را با تاول و نوع متوسط آن را با خارش و ترک‌های پوستی نشان می‌دهد. برخی دیگر از انواع اگزما به نام اگزمای دیشیدروتیک باعث ایجاد قرمزی، ترک و پوسته‌پوسته شدن پوست و ایجاد تاول‌های کوچک آب‌دار همراه با خارش در کف دست، کناره‌های انگشتان، انگشتان پا و کف پا بروز می‌کند.

این نوع اگزما اغلب با حساسیت‌های استرسی یا آلرژیک شروع می‌شود و تاول‌های آن تا هفته‌ها ادامه دارد. استفاده از صابون‌های ملایم و مرطوب‌کننده‌های باکیفیت بعد از حمام می‌تواند علائم اگزما را کاهش دهد. در برخی موارد متخصص از پماد یا کرم‌های استروئیدی برای کاهش تورم و درمان تاول‌ها استفاده می‌کند. در این میان به خاطر داشته باشید که شست‌وشوی زیاد دست‌ها خود عاملی جدی برای شروع اگزما به‌شمار می‌رود به طوری که در یک سال گذشته با توجه به شیوع کرونا در دنیا، موارد ابتلا به اگزمای دست به دلیل شست‌وشوی زیاد دست‌ها و استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده تشدید شده است. برای حل این مشکل هربار که دست‌هایتان را می‌شویید، سعی کنید از روغن‌های طبیعی برای کاهش خشکی دست استفاده کنید و آبی که با آن دست‌ها را می‌شویید باید ولرم باشد. اگر دست‌های بسیار خشکی دارید، می‌توانید شب‌ها پیش از خواب از پماد‌های مشتق‌شده از مواد نفتی یا مرطوب‌کننده‌ها استفاده کرده و دستکش نخی دست کنید و بخوابید.

پسوریازیس، عارضه پوستی شدید
خارش کف دست یا پا از علائم شایع پسوریازیس به شمار می‌رود که نوعی بیماری خودایمنی التهابی است. بیش از شش میلیون نفر در آمریکا از این بیماری رنج می‌برند. پسوریازیس زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی، سلول‌های پوستی را ویروس یا عفونتی دیگر در نظر می‌گیرد و در نتیجه با تولید بیش ازحد سلول‌های پوستی به این عارضه واکنش نشان می‌دهد. این بیماری اغلب ژنتیکی است، اما به دلایلی مانند استرس، هوای سرد، قرار گرفتن در معرض هورمون‌ها یا عفونت‌هایی، چون استرپتوکوک گلو و مصرف دارو‌هایی مانند لیتیوم و مسدودکننده‌های بتا نیز ممکن است بروز کند. نوعی از پسوریازیس ممکن است تاول‌های کوچک سفیدرنگ و مناطق قرمزی را روی دست و پا‌های زنان ایجاد کند که طی چند ماه یا چند سال احتمال عود آن وجود دارد. التهاب مفاصل از دیگر عوارض جانبی آن به‌شمار می‌رود. درمان‌های اولیه این بیماری پوستی با کرم‌های موضعی ملایم آغاز شده و در موارد شدیدتر تجویز دارو‌های دیگر و نوردرمانی می‌تواند مؤثر باشد.

خارش، رهاورد خشکی پوست
در ماه‌های سرد زمستان، رطوبت محیط خارج از خانه به‌شدت کاهش می‌یابد و حرارت موجود در منازل هم باعث از بین رفتن رطوبت فضای داخل می‌شود. این خشکی یکی از دلایل ترک‌خوردگی، خارش و حتی خونریزی پوست است. دما‌های سردتر، پوست را به‌ویژه در ناحیه دست خشن می‌کند و در این حالت بهترین دفاع از پوست در برابر سرما، استفاده از مرطوب‌کننده‌های باکیفیت به‌طور روزانه است. برای جلوگیری از خارش کف دست‌ها در فصل سرما حتما پیش از قرارگرفتن در هوای خشک و سرد از روغن‌ها، پماد‌ها و لوسیون‌ها و کرم با لایه ضخیم استفاده کنید که از نرم‌ماندن پوست دستتان مطمئن شوید. مرطوب‌کننده‌ها را باید در روز پس از شست‌وشو و خشک‌کردن دست‌ها و شب‌ها هم پیش از خواب استفاده کنید و روی آن دستکش بپوشید. استفاده از یک رطوبت‌ساز که بتواند رطوبت را به فضای خشک خانه اضافه کند، راهکار بسیار مناسبی برای کاهش خشکی و خارش پوست به ویژه دست‌هاست.

برطرف‌کردن حساسیت مهم است
یکی از مواردی که باعث خارش کف دست‌ها می‌شود، واکنش‌های حساسیتی به چیز‌هایی هستند که در تماس با آن‌ها بوده یا لمس کرده‌اید. علائم این حساسیت ممکن است بلافاصله ظاهرشده یا ساعت‌ها بعد تظاهر کنند که از این میان می‌توان به جوش، خشکی شدید پوست، کهیر، تاول و احساس سوزش یا سوزن‌سوزن‌شدن اشاره کرد. معمولا پزشک برای درمان این حالت مصرف آنتی‌هیستامین‌ها یا کورتیکواستروئید‌ها را برای کاهش التهاب و خارش ایجادشده بر اثر واکنش حساسیت‌زا توصیه می‌کنند. استفاده از برخی فلزات مانند جواهرات، عطر و ادکلن، مواد ضدعفونی‌کننده، صابون‌ها، ترکیبات ضدمیکروبی، گرد و غبار و آب حاوی مقادیر بالای کلر همگی جزو موادی هستند که قرارگرفتن در معرض آن‌ها ممکن است باعث خارش کف دست شود و واکنش‌های حساسیت‌زا ایجاد کند.

دیابت عامل خشکی پوست
خارش دست‌ها به دنبال خشک‌شدن پوست از علائم زودهنگام ابتلا به دیابت به‌شمار می‌رود و گاهی هم با خارش پا‌ها همراه است. علائم شایع آن عبارتند از برآمدگی‌های کوچک و زرد که با هاله‌ای قرمز احاطه شده است. با کنترل دیابت، مشکل خارش کف دست و پا هم به خودی خود برطرف می‌شود.

اختلالات عصبی را جدی بگیرید
گاهی ایجاد برخی آسیب‌های عصبی در دست‌ها به دنبال ابتلا به برخی بیماری‌ها مانند دیابت، عامل خارش کف دست‌ها به‌شمار می‌رود. یکی دیگر از اختلالات عصبی که باعث خارش کف دست می‌شود، سندرم کانال کارپال است که باعث درد، بی‌حسی و سوزن‌سوزن‌شدن و خارش کف دست شده و خود را با ناراحتی در کف دست‌ها نشان می‌دهد.

با این خارش چه کنیم؟
خارش کف دست بسیار آزاردهنده است و می‌تواند در زندگی فرد اختلال ایجاد کند. در بسیاری از موارد، درمان مشکل زمینه‌ای مانند مواردی که گفته شد به کاهش و از بین رفتن خارش کف دست کمک می‌کند، اما گاهی باید راهکاری دیگر برای این مشکل انجام داد. یکی از این راه‌ها، قراردادن پارچه‌ای مرطوب روی کف دست یا کمپرس سرد است. انجام ۱۰تا۱۵دقیقه‌ای این کار خارش را تسکین می‌دهد. همان‌طور که گفتیم، استفاده از کورتیکواستروئید‌های موضعی، قرمزی و خارش کف دست را تخفیف می‌دهد؛ البته این دارو‌ها را تنها با تجویز و نظر پزشک معالج مصرف کنید. برای مثال استفاده مداوم از کرم‌های استروئیدی باعث نازک‌شدن پوست می‌شود.

مراقب این نباید‌ها باشید
برای این که از شر خارش کف دست خلاص شوید بهتر است هنگام کار حتما از دستکش با الیاف کتان استفاده کنید. از شست‌وشوی دست‌ها با آب خیلی سرد یا گرم پرهیز کنید، زیرا سرما و گرمای زیاد، خشکی دست و در نتیجه خارش را به‌دنبال دارد. صابون‌ها و مواد شوینده بدون‌بو در اولویت هستند. هر زمان که احساس کردید دست‌هایتان خشک شده، آن‌ها را با مرطوب‌کننده بپوشانید تا مانند محافظ برای پوست شما عمل کند. در این روز‌های همه‌گیری کووید-۱۹ تا حد امکان از مصرف ژل‌های ضدعفونی‌کننده دست خودداری کنید؛ این مواد حاوی الکل بالایی بوده و دست‌ها را به‌شدت خشک می‌کند.

منبع: روزنامه جام جم

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: خارش کف دست مرطوب کننده ها شمار می رود استفاده کنید خارش کف دست برای کاهش کف دست ها تاول ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۸۰۳۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نشانه‌ها و راه‌های درمانی حساسیت به گردو را بدانید

به گزارش تابناک، افرادی که دچار واکنش آلرژیک نسبت به گردو می‌شوند ممکن است نسبت به سایر مغز‌های درختی نیز آلرژی نشان دهند و این امکان نیز وجود دارد که نسبت به آن‌ها آلرژی نداشته باشند.

حساسیت به گردو نوعی آلرژی نسبت به مغز یا آجیل درختی است. آلرژی یا حساسیت به گردو در میان کودکان بسیار شایع است. افرادی که دچار واکنش آلرژیک نسبت به گردو می‌شوند ممکن است نسبت به سایر مغز‌های درختی نیز آلرژی نشان دهند و این امکان نیز وجود دارد که نسبت به آن‌ها آلرژی نداشته باشند.

همانند سایر انواع آلرژی‌های غذایی، این آلرژی همچنین با دارا بودن یک سیستم ایمنی بسیار حساس ایجاد می‌شود. اکثر افراد معمولاً در زمان کودکی خود دچار آلرژی نسبت به گردو می‌شوند. با این حال، همچنین امکان دارد در طول مراحل بعدتر زندگی خود نیز دچار این آلرژی شوند.

گردو جزء مغز‌های مغذی و بسیار مفید است. گرم گردو شامل ۱۲۳ کالری است. همچنین گردو از اسید‌های چرب امگا ۳ غنی بوده و خواص درمانی زیادی دارد.

واکنش‌های آلرژیک معمولاً با مصرف بیش از حد گردو مرتبط است. برخی از افراد ممکن است واکنش‌های آلرژیک جزئی داشته باشند درحالی‌که برای دیگران حساسیت به گردو می‌تواند به یک بیماری دائمی تبدیل شود.

خیلی مراقب باشید! اگر شما پس از مصرف گردو واکنش‌های آلرژیک دارید، مصرف آن را متوقف کرده و به دکتر مراجعه کنید.

گردو یک ماده حساسیت‌زا است و حاوی آنتی‌بادی‌هایی است که باعث تحریک سلول‌های سفید خون برای تولید هیستامین در بدن می‌شود. هیستامین موجب افزایش واکنش‌های آلرژیک مانند تهوع، درد معده و اسهال می‌گردد.

گردو به‌عنوان یک آلرژی‌زا، در گروه غذا‌های “غیر امن ” برای زنان باردار و شیرده محسوب می‌شود. اگر شما در دوران بارداری یا شیردهی هستید برای جلوگیری از هرگونه عوارض جانبی، از مصرف گردو اجتناب کنید.

علائم و نشانه‌های حساسیت به گردو

هم بزرگسالان و هم کودکان می‌توانند دچار حساسیت به گردو شوند. با این حال، این نوع آلرژی بیشتر در میان کودکان رواج دارد.

علائم واکنش آلرژیک می‌تواند از خفیف تا شدید و خطرناک باشد. به طور کلی، می‌توان علائم و نشانه‌های ذیل را که می‌توانند بلافاصله و یا در ظرف چند ساعت پس از مصرف گردو تظاهر نمایند را مشاهده نمود.

- خارش و کهیر

- تورم غیر معمول دهان، زبان، یا لب

- آب آمدن از چشم‌ها

- آبریزش بینی و عطسه

- سرفه

- احتقان بینی

- تنگی نفس

- خس خس سینه

- درد یا گرفتگی شکمی

- تهوع و استفراغ

- سوء هاضمه و اسهال

- سریع شدن ضربان قلب

- سرگیجه یا سبکی سر

- از دست دادن هوشیاری

از میان این علائم، تنگی نفس، تورم گلو، زبان، لب‌ها و دهان، سرگیجه و از دست دادن هوشیاری علائم جدی به حساب می‌آیند.

آنافیلاکسی چیست؟

این علائم می‌توانند توسط یک واکنش آلرژیک شدید به گردو، که تحت عنوان آنافیلاکسی نامیده می‌شود، ایجاد شوند.

آنافیلاکسی یک بیماری تهدید کننده حیات بوده که می‌تواند به شوک بیانجامد. جدای از این موارد، افرادی که از آسم رنج می‌برند ممکن است دچار حملات آسم ناشی از واکنش حساسیت به گردو شوند.

علل ایجاد حساسیت به گردو

همانطور که پیش از این عنوان شد، هم آلرژی‌های غذایی و هم محیطی با یک سیستم ایمنی بسیار حساس در ارتباط می‌باشند. در خصوص یک آلرژی غذایی، سیستم ایمنی به اشتباه ماده غذایی خاص و یا ماده موجود در آن را به عنوان ذرات خارجی مهاجم در نظر گرفته و از اینرو به منظور نابودسازی آن، شروع به تولید آنتی بادی‌ها و مواد شیمیایی همچون هیستامین می‌کند.

هیستامین عمدتاً مسئول تولید نشانه‌ها و علائم مشخصه از یک واکنش آلرژیک است. آلرژی به مغز‌های درختی زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی واکنشی آلرژیک را در پاسخ به پروتئین موجود در مغز‌های درختی تولید می‌کند.

داشتن سابقه خانوادگی در خصوص آلرژی، از جمله آلرژی غذایی مهمترین عامل خطر جهت توسعه حساسیت نسبت به گردو است.

پیشگیری از ابتلا به حساسیت به گردو

به طور کلی مؤثرترین روش پیشگیری در آلرژی غذایی اجتناب و پرهیز از مصرف ماده غذایی مورد نظر می‌باشد. به عبارتی بعد از معاینات و شناسایی دقیق ماده خوراکی عامل واکنش‌های آلرژیک در فرد، باید با هماهنگی با پزشک متخصص، ماده خوراکی مزبور از رژیم غذایی حذف شده و یا مصرف آن کنترل گردد.

تشخیص و درمان بیماری حساسیت به گردو

حساسیت به گردو معمولاً به کمک آزمایش خون و آزمایش خراش پوست تشخیص داده می‌شود. بهترین راه جلوگیری از این آلرژی اجتناب از مصرف گردو و یا هر ماده غذایی و یا محصولی است که حاوی این مغز باشد.

در خصوص درمان، آنتی هیستامین‌ها در صورتی که واکنش آلرژیک علائمی مانند خارش، کهیر و رینت آلرژیک ایجاد نمایند، می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

دارو‌های آنتی هیستامین نمی‌توانند موجب تسکین از علائم آسم گردند. جهت درمان آسم، پزشکان معمولاً دارو‌های برونکودیلاتور یا گشاد کننده برونش را تجویز می‌کنند. برای آلرژیک شدید و یا آنافیلاکسی، تزریق آدرنالین بکار برده می‌شود.

امکان جلوگیری و کنترل این آلرژی با خودداری از مصرف هرگونه ماده غذایی و یا محصولی که حاوی گردو باشد، وجود دارد.

بسیاری اوقات، افرادی که مبتلا به این آلرژی می‌باشند همچنین ممکن است با مصرف سایر انواع مغز‌های درختی مانند بادام، کاشو، و پی‌کان یا گردوی آمریکایی دچار آلرژی شوند.

نشانه‌ها و علائم این آلرژی می‌تواند برخی اوقات خفیف باشد، اما آن‌ها را نبایستی نادیده گرفت. حتی علائم خفیف یک واکنش آلرژیک به منظور جلوگیری از هرگونه عوارض و پیچیدگی‌های جدی بایستی به کمک یک پزشک طور صحیح مورد ارزیابی قرار گیرد.

منبع: صد آنلاین