به نقل از «فرارو»

محسن هاشمی: ۱۴۰۰ دو راهی رفاه یا ونزوئلا شدن است

تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۷۰۳۴۵۸

عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی انتخابات ۱۴۰۰ برای آینده ایران را مهم دانست و افزود: باید با اتحاد و روشنگری از این انتخابات عبور کنیم.

به گزارش ایرنا، «محسن هاشمی» روز جمعه در ششمین مجمع عمومی حزب ندای ایرانیان گفت: اگر روند ۱۰ تا ۱۲ سال گذشته را تحلیل کنیم اتفاقات مهمی داشتیم که می‌توان بعضی از آن‌ها را به عنوان انفجار، زلزله و یا حادثه مهم یاد کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی با اشاره به انتخابات پیش روی ریاست جمهوری افزود: باید بتوانیم آینده مناسبی را برای کشور بسازیم و یکی از اهداف فعالیت‌های حزبی همین موضوع است. یعنی با واقع گرایی به سمت ایده آل‌ها و اهدافی برویم که مجموعه اعضای حزب و یک تیم مجرب را به هدف می‌رساند.

هاشمی یادآور شد: ما در گذشته حوادث سال ۸۸ و ۸۹ داشتیم که منجر به کنار گذاشتن شیخ اصلاحات و نخست وزیر دوران جنگ شد و باعث محدودیت برای رییس دولت اصلاحات شد یا در این سال‌ها قطعنامه‌های شدید سازمان ملل علیه ایران و تحریم‌های شدید علیه کشورمان را داشتیم که منجر به تحریم کمرشکن اقتصادی شد یا رد صلاحیت آیت الله هاشمی و سازوکار برجام را داشتیم که روی کارآمدن ترامپ نگذاشت از آن استفاده کنیم و حوادث آبان ۹۸ و تصویب نکردن FATF را داشتیم و بعد به هم شیوع ویروس کرونا رسیدیم و اکنون نیز نزدیک به انتخابات ۱۴۰۰ هستیم.

وی ادامه داد: این انتخابات از جهات مختلف بسیار مهم است که باید با اتحاد و روشنگری از آن عبور کنیم چرا در هر صورت این انتخابات بی رونق برگزار شود و در آن به پیروزی اصولگرایان منجر شود و یا پررونق و حتی دوقطبی باشد و تحول خواهان و اصلاح طلبان پیروز شوند در هرصورت این انتخابات برای ایران پیش رو مهم فرض شده است.

هاشمی خاطرنشان کرد: اهمیت این انتخابات باعث شده است حتی اصلاح طلبانی که معتقد به حضور فعال نبودند الان صحبت از فعالیت در انتخابات می‌کنند تا بتوانیم با رویکرد جدید ایران پیش رو را بسازیم.

وی با حساس خواندن وضعیت کشور، گفت: ما در دو سال گذشته سخت‌ترین تحریم‌ها از طریق نظام بین الملل علیه ایران اجرا شد. این فقط آمریکا نبود بلکه نظام بین الملل از آمریکا تبعیت کرد و اگر این تبعیت نبود این مشکلات را نداشتیم و می‌توانستیم آن را دور بزنیم.

رییس شورای شهر تهران یادآور شد: در این سال‌ها نرخ ارز به شکل بی سابقه بیش از ۷ برابر شد و این وضعیت را به شکل محدودی زمان انقلاب اسلامی داشتیم و آن زمان ۵ برابر شد و بعد به آرامی رشد کرد. علاوه بر این شاهد کاهش ارزش ۸۵ درصدی پول ملی بودیم این در واقع انفجار است و فشار آن روی نرخ بیکاری و کوچک شدن سفره مردم می‌بینیم.

وی خاطرنشان کرد: حتی آثار این وضعیت را در تولید زباله در شهر تهران هم شاهد هستیم. روزی که به شورای شهر آمدم گفتند که تولید زباله تهران ۸ تا ۹ هزار تن است آماری که اخیرا گرفتیم نشان می‌دهد تولید زباله زیر ۶ هزار تن کاهش داشته است از منظری نشانه کاهش تولید زباله است و از دیدگاهی نشان دهنده وضعیت معیشت مردم است که باید توجه کنیم.

وی ادامه داد: نظر معیشتی هفت دهک پایین مشکل دارند و از این وضعیت سه دهک بالای جامعه استفاده کردند و پولدار‌ها پولدار شدند و فقرا فقیرتر شدند. شاخص ضریب جینی و سعادتمندی کاملا دچار مشکل شده است.

هاشمی افزود: در این وضعیت نقش ما به عنوان احزاب کشور این است که شفاف و ساده این مسائل را با مردم در میان بگذاریم تا احساس شود در جهت اصلاح جامعه پیش رود.

رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران، مساله اصلی کشور را اقتصادی عنوان کرد و گفت: در سه سال گذشته این پارامتر مثبت را داشتیم که اقتصاد بدون نفت را تجربه کنیم و بخش عمده‌ای از صادرات ما شکل خوبی بگیرد و زیربنا‌هایی که در سال‌های گذشته ساخته شده بود دست به دست هم داد که صادرات کشورمان از مرز ۱۰۰ میلیون دلار گذشت. این توانایی در کشورمان بوجود آمد تا اقتصاد بدون نفت را تجربه کنیم به شرطی که با اقتصاد جهانی کار کنیم.

وی خاطرنشان کرد: با قیمت ارز فعلی صادرات کشور می‌تواند نیمی از نقدینگی سرگردان کشور را ببلعد. فرصت مناسبی است با افزایش صادرات حتی در زمینه نفت و پتروشیمی تا جلوی نقدینگی بالا را بگیریم و تورم را کاهش دهیم و به نقطه‌ای برسیم که تورم‌های ۳۰ تا ۴۰ درصدی را تجربه نکنیم و پول‌های بدون پشتوانه را بیرون ببریم تا اقتصاد به سمت سالم سازی برود. راهی نداریم وگرنه اقتصاد کشور به سمت ونزوئلایی شدن می‌رود.

هاشمی افزود: اکثریت جامعه ترجیح می‌دهد به سمت آینده مطلوب بروند تا آینده مبهم! باید به نظر آن‌ها توجه کنیم باید با نگاه به گذشته به سمت پیش بینی آینده مطلوب و عملیاتی برویم و اگر بتوانیم مشکلات خودمان را حل کنیم، می‌توانیم به سمت توسعه متعادل، متوازن و پایدار برای کشورمان که آرزوی مردم است برنامه ریزی کنیم.

وی ادامه داد: اگر به منطقه و اطراف کشور نگاه کنیم، می‌توانیم بازار ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون نفری منطقه را با زیربنا، سرمایه و متخصصان و فرهیختگان خودمان کنترل کنیم. این باعث می‌شود جلوی فعالیت‌های تندروانه گرفته شود و برخی مشکلات اقتصادی کشور حل شود و شاخص بیکاری زیر ۵ تا ۸ درصد برسد.

رییس شورای شهر تهران افزایش مراودات بین المللی و ساماندهی بودجه غیرمتکی به نفت را به عنوان معیار‌هایی برای رسیدن ایران به عنوان قطب ترانزیتی و تجارتی منطقه عنوان کرد و گفت: می‌توانیم گردشگری ترکیبی (تاریخی، مذهبی و سلامت) را به عنوان شغلی ارزان با درآمد بالا را داشته باشیم که به دلیل اتخاذ برخی سیاست‌ها از این موهبت محروم هستیم.

رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران افزود: اخیرا در شورای شهر تهران بحثی درباره هوشمندسازی یارانه‌ها داشتیم. باید بتوانیم ارائه یارانه را ساماندهی کنیم تا دقیقا بدست نیازمندان برسد. باید شاخص‌ها را طوری برنامه ریزی کنیم تا یارانه به دست همه برسد تا از این بحران اقتصادی عبور کنیم.

وی با بیان اینکه تعداد زیادی از نخبگان در کشور حضور ندارند، یادآور شد: باید از نخبگان و سرمایه ایرانی‌ها داخل و خارج استفاده کنیم. سرمایه ایرانی‌های خارج بیش از هزار و ۵۰۰ میلیارد دلار است که باید از آن استفاده مناسب شود. همچنین درباره محیط زیست باید الگوی مصرف سوخت را اصلاح کنیم و خودمان را به پارامتر‌های مصرف انرژی در سطح بین المللی برسانیم و شدت مصرف تصاعدی انرژی را کنترل کنیم که دلیل آلودگی است.

هاشمی با تاکید بر اینکه در سیاست، راهی جز رفتن به سمت احزاب قوی نداریم، تصریح کرد: حاکمیت باید احزاب را جدی بگیرد تا بجای افراد، احزاب بتوانند مسوولیت سیاست‌های خود را بپذیرند. احزاب باید با به کارگیری از فرهیختگان، مسوولیت سیاست‌ها را بر عهده بگیرند.

وی خاطرنشان کرد: همانطور که در پایان جنگ در سال ۶۷ با پذیرش قطعنامه رویکرد مناسبی را شاهد بودیم که ثمره آن را در دوران سازندگی و اصلاحات بود، باید به رویکرد جدیدی ورود کنیم. هر یک از ما نقش و وظیفه خود را بداند تا بتوانیم شاخص سعادتمندی کشور را بالا ببریم تا بجای پیش بینی بتوانیم آینده ایران را بسازیم.

منبع: فرارو

کلیدواژه: شاخص آلودگی هوا انتخابات 1400 کاظم صدیقی ویروس کرونا فائزه هاشمی محسن هاشمی اقتصاد ایران شورای مرکزی حزب کارگزاران تولید زباله شورای شهر شهر تهران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۷۰۳۴۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پشت پرده بحران اقتصادی ونزوئلا

فرارو- سقوط ارزش سهام پترولئوس د ونزوئلا (PDVSA) شرکت نفت دولتی آن کشور بازتاب دهنده تقلای اقتصادی ونزوئلا در یک دهه گذشته بوده است. بازداشت اخیر" طارق الایسامی" وزیر سابق نفت ونزوئلا و یکی از متحدان مورد اعتماد "نیکلاس مادورو" رئیس جمهور آن کشور به اتهام اختلاس میلیارد‌ها دلار تازه‌ترین نمونه از تاراج چندین دهه‌ای منبع اصلی درآمد ونزوئلا یعنی نفت توسط مدیران و مقام‌های نفتی آن کشور بوده است. از زمانی که هوگو چاوز و پیروان اش کنترل ونزوئلا را به دست گرفتند چندین رئیس شرکت نفت دولتی آن کشور نیز به فساد متهم شده اند.

به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، دو نفر از آنان محکوم شدند، یک نفر از کشور فرار کرد و یک نفر دیگر در زندان به فوت کرد.

"رافائل رامیرز" یکی از چهره‌های کلیدی در ساختار قدرت چاوز همان فرد فرار کرده است. او سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ به عنوان رئیس پترولئوس دی ونزوئلا فعالیت کرد و به نوعی تزار انرژی چاوز محسوب می‌شد. رامیرز با قاطعیت اتهامات فساد مالی وارد شده علیه خود را رد می‌کند. در اتهامات علیه او این ادعا مطرح شده که او میلیون‌ها دلار را از طریق معاملات نامنظم، جذب سرمایه، حساب‌های مخفی، رشوه و پولشویی اختلاس کرده است. اپوزیسیون مخالف چاوز مدت‌ها بود که رامیرز را به ارتکاب فساد متهم می‌کردند.

رامیرز در سال ۲۰۱۴ جای خود را به "الوجیو دل پینو" داد. دل پینو در سپتامبر ۲۰۱۷ میلادی صبح زود در منزل اش بازداشت شد و به اختلاس، تحصیل مال غیر قانونی و قیمت گذاری بیش از حد در معاملات میلیونی مغایر با منافع ملی متهم شد.

"نلسون مارتینز" جانشین دل پینو شد و سال بعد در زمانی که اعتراضات گسترده کشور را به دلیل تورم شدید و کمبود گسترده مواد غذایی به لرزه درآورد به دلیل ارتکاب فساد دستگیر شد. مارتینز اواخر همان سال در زندان به دلیل عارضه قلبی مزمن که با دستگیری و حبس اش تشدید شد درگذشت. خانواده او گفتند که او یک سال بدون محاکمه در بازداشت بوده است.

سپس "مانوئل کوودو" و "اسدروبال چاوز" بدون هیچ گونه رسوایی عمومی‌ای شرکت نفت دولتی ونزوئلا را هدایت کردند. با این وجود، آنان بر یک شرکت فلج شده توسط تحریم‌های بین المللی، با زیرساخت‌های خراب و مهاجرت کارگران ماهر نظارت داشتند. شرکت نفت دولتی ونزوئلا به دلیل خودداری دولت مادورو از کنار گذاشتن نرخ ارز ثابت به شدت با کمبود سرمایه مواجه بود و این موضوع باعث شد تا  تولید نفت ونزوئلا از ۲.۵ میلیون بشکه در روز به ۴۰۰۰۰۰ بشکه در روز کاهش یابد.

سپس "طارق الایسامی" وزیر نفت به طور ناگهانی در سال ۲۰۲۳ در بحبوحه سرکوب ضد فساد استعفا داد. بعدا مشخص شد که او در یک طرح شرکت نفت دولتی ونزوئلا مرتبط با تراکنش‌های غیر قانونی رمزارز‌های دیجیتال نقش داشته و باعث خروج ۲۱ میلیارد دلار از آن شرکت شده است. پس از توقف کوتاهی در تحریم‌های نفتی اگر مادورو وعده برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه در تاریخ ۲۸ جولای را ندهد ایالات متحده قصد دارد مجددا محدودیت‌ها را بر فروش بین المللی نفت آن کشور اعمال کند.

شرکت نفت دولتی ونزوئلا ۲۲ سال پیش در تاریخ ۱۱ آوریل ۲۰۰۲ میلادی پس از ناآرامی‌های داخلی گسترده که برای مدت زمان کوتاهی چاوز را از قدرت برکنار کرد دچار تغییری اساسی شد. چاوز از مدت‌ها قبل از آن رخداد تلاش کرده بود تا آن شرکت را به منبع اصلی تامین مالی پروژه‌های با انگیزه سیاسی تبدیل کرده و کارشناسان نفت را با متحدان سیاسی جایگزین کرد که تجربه کمی در این صنعت داشتند یا اصولا فاقد تجربه در آن عرصه بودند. این اولین باری که شرکت نفت دولتی ونزوئلا در یک طوفان عمومی و سیاسی درگیر شد. درست قبل از تلاش برای کودتا چاوز خشمگین در پیامی رادیویی تمام مدیران آن شرکت را به طور علنی اخراج کرد.

چاوز و حامیان اش استدلال می‌کردند که با جابجایی‌های انجام شده شرکت نفت دولتی ونزوئلا ممکن است خوب عمل کند، اما در واقع این گونه نبود. دولت تلاش داشت از منابع مالی آن شرکت برای تامین هزینه‌های مورد نیاز برای برنامه‌های سرمایه گذاری اجتماعی خود استفاده کند اقدامی که مدیریت شرکت نفت دولتی ونزوئلا با آن مخالفت کرده بود. چاوز طرحی را برای برکناری مدیران ارشد آن شرکت طراحی کرد و آنان را به عنوان "شایسته سالاران" مورد تمسخر قرار داد. او هم چنین آنان را به  افزایش هزینه‌های تولید، طرفداری از شرکت‌های چند ملیتی و طرفداری از بخشی از نخبگان ممتاز در جامعه‌ای با بسیاری از نیاز‌های برآورده نشده متهم کرد.

پترولئوس د ونزوئلا که توسط "کارلوس آندرس پرز" رئیس جمهور اسبق ونزوئلا در سال ۱۹۷۶ تأسیس شد شرکتی تاسیس شده در دل روند ملی شدن نفت آن کشور بود. این موضوع یک دستاورد مهم برای ونزوئلایی دموکراتیک بود که در آن یک شرکت مستقل دولتی برای چندین دهه فعالیت کرده از سیاست به دور بود و عمدتا آلوده به فساد نبود. حرفه‌ای بودن و تکیه بر تخصص در مدیریت آن شرکت مایه غرور ملی بود و "رافائل آلفونزو راوارد" اولین رئیس ان شرکت به عنوان یک الگو در مدیریت دولتی مطرح می‌شد.

مدیریت شرکت نفت دولتی ونزوئلا در سال ۲۰۰۲ میلادی بسیار مورد احترام بود و بسیاری باور داشتند چاوز آن شرکت را به چالش نخواهد کشید. آن شرکت برای کشوری که صادرکننده بزرگ بین المللی نفت، گاز و سوخت محسوب می‌شود تاثیر قابل توجهی بر اقتصاد ملی داشت. در جریان اعتصاب نفتی (دسامبر ۲۰۰۲ تا مارس ۲۰۰۳) که توسط گروه‌های اپوزیسیون برای برکنار چاوز سازماندهی شده بود چاوز کنترل آن شرکت را از طریق عوامل خود در درون آنجا در دست گرفت. چاوز هزاران نفر از کارکنان آن شرکت را اخراج کرد و شرکت پترولئوس دی ونزوئلا را به یک شرکت انرژی پوپولیستی تبدیل کرد که در خدمت انقلاب چاویستی مدنظر او بود.

"رافائل کوئیروز" اقتصاددان نفتی و استاد دانشگاه مرکزی ونزوئلا می‌گوید: "از نظر من افول شرکت نفت دولتی ونزوئلا با کاهش شدید تولید نفت و گاز مرتبط است و نقطه عطف آن در سال ۲۰۰۵ بود. این زمانی بود که تولید به زیر سه میلیون بشکه در روز کاهش یافت و هرگز بهبود نیافت".

کوئیروز سوء مدیریت دولت را عامل تخریب تجارت نفت ونزوئلا می‌داند و می‌افزاید: "با ادغام مناصب مدیریتی شرکت نفت دولتی ونزوئلا با وزارت انرژی و وزارت نفت آن شرکت با برعهده گیری وظایف غیرصنعتی مانند ساخت و ساز مسکن، واردات مواد غذایی و توزیع کالا که همگی منابع بالقوه ایجاد فساد هستند آلوده شد. پس از آن بود که آن شرکت مجبور شد در خدمت یک دستور کار سیاسی باشد حال چه انقلابی چه غیر انقلابی. این امر به طور اجتناب ناپذیری منحر به تخلیه مداوم سرمایه و تشدید فساد درون آن شرکت شد".