اطرافیان روحانی برای حضور او در جایگاه جانشینی رهبری برنامه‌ریزی می‌کردند/ از ترس تکرار احمدی‌نژاد به سمت روحانی رفتیم/ به‌‌خاطر حمایت از روحانی از مردم عذرخواهی و پیشنهاد استعفای رئیس‌جمهور را مطرح کردم
تاریخ انتشار: ۱۳ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۸۷۵۴۶۷
وزیر دولت اصلاحات با بیان اینکه از ترس تکرار احمدی نژاد به سمت روحانی رفتیم، گفت: اصلاح طلبان در سال 92 و پس از آن در سال 94 کاملا سلبی رفتار کردند تا روند مدیریتی دوران محمود احمدی نژاد ادامه نیابد.
به گزارش «تابناک»، «توبه سیاسی» این عنوانی بود که صادق خرازی دیپلمات باسابقه اصلاح طلب که حالا دبیرکلی یکی از احزاب اصلاح طلب به نام «ندای ایرانیان» را برعهده گرفته در ششمین کنگره این حزب مطرح کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تغییر رویکرد انتخاباتی اصلاح‌طلبان در مقابل دولت روحانی
اصلاح طلبان که خود را تا دیروز ستون فقرات دولت حسن روحانی تعبیر می کردند، اکنون که در آستانه سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم، با سرعت معناداری در حال ایجاد فاصله سیاسی با روحانی و دولت او هستند تا در انتخابات 1400 بتوانند مجددا در نقش اسپایدرمن ظاهر شده و با در پیش گرفتن رفتارهایی نظیر دو گانه های جنگ و مذاکره و دوباره کرسی پاستور را از آن خود کنند.
«محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس جمهور 4 بهمن ماه طی گفت و گویی خطاب به اصلاح طلبان گفته بود که « آنها با نگاهی به گذشته ببینند قبل از این دولت چه شرایطی داشتند و فعالیت‌های آنها در چه‌حدی بود. این دولت همفکران آنها را در استانداری‌ها و سمت معاونت وزیر به‌کار گرفت و امروز به‌جای تشکر، طلبکار هم شدند و حرف‌های بی‌ربط می‌زنند و الآن که زمان انتخابات شده در پی یک‌سری حرف‌های بی پایه و اساس هستند.»
واعظی: خاتمی خیلی اصرار داشت اصلاح‌طلبان از روحانی حمایت کنند
او گفته بود: «آن زمان نظرسنجی‌ها فاصله معناداری میان رأی روحانی و عارف را نشان می‌داد، روحانی جزو نفرات اول و دوم بود، بنابراین این خودشان و بیشتر از همه «سید محمد خاتمی» و دوستان آنها بودند که تصمیم گرفتند عارف که دیگر شانسی برای رقابت نداشت، کنار برود.»
با «علی صوفی» وزیر دولت اصلاحات و دبیرکل حزب پیشرو اصلاحات درباره اینکه چرا اصلاح طلبان از حمایت، به طلاق و اکنون توبه سیاسی رسیده اند، گفت و گو کردیم که او در این گفت و گو تاکید داشت، «اینکه اصلاح طلبان در سال 92 به این نتیجه رسیدند تا از روحانی حمایت کنند مراحلی داشت.»
وزیر دولت اصلاحات تاکید کرد: اینکه گفته شود چون اصلاح طلبان شانسی برای پیروزی نداشتند، سراغ آقای روحانی رفتند و تمام نظرسنجی ها حکایت از این داشت که روحانی پیروز است و اصلاح طلبان می خواستند سهمی ببرند، سخن غلطی است.
صوفی: کاندیدای سال 92 اصلاح‌طلبان خاتمی بود نه روحانی
وی می گوید که در سال 92 زمینه ای برای این فراهم نشده که اصلاح طلبان کاندیدای حداکثری خود را به صحنه بیاورند چرا که کاندیدای اصلی ما در سال 92 آقای خاتمی بود و شرایط برای کاندیداتوری او فراهم نشد.
دبیرکل حزب پیشرو اصلاحات، «اکبر هاشمی رفسنجان»ی رئیس دولت سازندگی را گزینه دوم اصلاح طلبان برای حمایت در سال 92 عنوان و تصریح کرد: اصلاح طلبان آقای هاشمی را قبول داشتند و آقای عارف هم بارها اعلام کرده بود که اگر آقای هاشمی بیاید انصراف می دهم. البته اعضای ستاد آقای عارف از ایشان خواستند که تعجیلی برای انصراف صورت نگیرد و منتظر باشند تا ببینند که این شرایط به نفع اقای هاشمی تثبیت می شود یا خیر؛ بنابراین اقای عارف انصراف خود را به تعویق انداخت.
صوفی البته تاکید دارد که «محمدرضا عارف کاندیدای اصلاح طلبان نبود، بلکه کاندیدایی اصلاح طلب بود» بنابراین با رد صلاحیت اقای هاشمی یک عده از اصلاح طلبان نظرشان این بود که فعالیت در انتخابات متوقف شود و فقط مردم را برای حضور در انتخابات دعوت کنیم و از کاندیدایی که در صحنه باقی می مانند حمایتی صورت نگیرد، اما حزب کارگزاران و کسانی که به هاشمی تمایل داشتند تاکید داشتند باید فعالانه در انتخابات مشارکت کنیم.
چطور اصلاح‌طلبان به گزینه کناره‌گیری عارف و کاندیداتوری روحانی در سال 92 رسیدند؟
وی تصریح کرد: در نهایت جمع بندی بر این بود که اصلاح طلبان از صحنه رقابت های یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کنار نکشند، اما ارزیابی ها بر این استوار بود که تکثر کاندیدا سبب این دو نفر در چند روز باقی مانده به انتخابات حضور داشتند و اصلاح طلبان در آن زمان چون نهاد تشکیلاتی نداشتند ارزیابی این بود که تکثر کاندیدا باعث شکست آنها خواهد شد.
وزیر دولت اصلاحات به همراهی خود با «محمدرضا عارف» در سفرهای استانی تبلغیات انتخابات ریاست جمهوری در سال 92 اشاره و خاطرنشان کرد: در سفرهای استانی که با آقای عارف بودیم، شعار ائتلاف ائتلاف را می شنیدیم و فضا این بود که اصلاح طلبان باید روی یک کاندیدا ائتلاف کنند، اقای عارف مورد تائید آقای هاشمی بود؛ او به عنوان نیروی اصلاح طلب به صحنه آمده بود و مردم اینها را یک جریان می دانستند.
بنده هم از مردم عذرخواهی و هم پیشنهاد استعفای روحانی را مطرح کردم
صوفی با اشاره به اظهارات «صادق خرازی» مبنی بر اینکه«باید از رئیس‌جمهور اجاره‌ای که داشتیم، توبه کنیم و این وضع را ما به‌وجود آوردیم» گفت: اینکه باید خود را آسیب شناسی و نقد کنیم کاملا درست است و بارها به طرق مختلف از مردم هم عذرخواهی صورت گرفته است و البته بنده هم بحث استعفای آقای روحانی را مطرح کردم که از سوی اصلاح طلبان با عکس العمل هایی مواجه شدم.
وی با بیان اینکه با رد صلاحیت آقای هاشمی رفسنجانی کاندیدای حداکثری اصلاح طلبان تمام شد در پاسخ به این سوال که آقای هاشمی اما اصلاح طلب نبود، گفت: بله؛ آقای هاشمی کاندیدایی اصلاح طلب نبود بلکه فراجناحی بود اما گرایش اصلاح طلبانه داشت.
عضو شورای هماهنگی جبهه اصلاحات با بیان اینکه آقایان روحانی و عارف کاندیدای حداکثری اصلاح طلبان نبودند، گفت: اصلاح طلبان می خواستند فعالیت انتخاباتی خود در سال 92 را متوقف کنند، اما برای دفاع از انقلاب، میهن و دین یعنی سه عنصری که جوان های ما برای آن جانشان را دادند، صحنه رقابت ها را ترک نکردیم.
با روی کار آمدن احمدی نژاد دین در معرض خرافه‌گرایی قرار
صوفی افزود: انقلاب بدون حذف نیروهای انقلابی دیگر معنا ندارد و این اندیشه در جان نیروهای انقلاب وجود دارد و در سال 84 شاهد این مسئله بودیم که با روی کار آمدن «محمود احمدی نژاد» دین در معرض خرافه گرایی قرار گرفت و با قطع نامه های متعدد سازمان ملل میهن و کشور در معرض خطر بود.
به گفته وی، در سال 92 این احساس وجود داشت که اگر یکی در جهت احمدی نژاد برای ادامه راه پیروز انتخابات شود دیگر فاتحه همه چیز خوانده است.
از ترس تکرار احمدی نژاد به سمت روحانی رفتیم
وزیر دولت اصلاحات با بیان اینکه از ترس تکرار احمدی نژاد به سمت روحانی رفتیم، گفت: اصلاح طلبان در سال 92 و پس از آن در سال 94 کاملا سلبی رفتار کردند تا روند مدیریتی دوران محمود احمدی نژاد ادامه نیابد؛ چرا که با منافع، حفظ و بقای کشور در تعارض بود؛ بنابراین نظرمان این بود با استراتژی سلبی اجازه ندهیم این روند ادامه پیدا کند و این ما را به مشارکت بدون قید و شرط در انتخابات کشاند.
اصلاح طلبان در سال 92 از ناطق نوری هم خواسته بودند نامزد شود
صوفی با بیان اینکه در سال 92 حتی برخی از اصلاح طلبان می خواستند ناطق نوری هم نامزد شود، گفت: آقای روحانی مورد قبول حزب کارگزاران سازندگی و مرحوم هاشمی رفسنجانی بود و از آن سو عارف هم در صحنه حضور داشت؛ بنابراین مقرر شد خاتمی و شورای مشورتی ایشان سازو کاری را برای رسیدن به کاندیدای واحد طراحی کنند که نظرسنجی در دل این ساز و کار بود.
وی ادامه داد: طبق نظرسنجی ها اقای روحانی 13 درصد و اقای عارف 11 درصد رای داشتند؛ بنابراین اختلاف معناداری وجود نداشت، ضمن اینکه اقای عارف به دلیل نزدیک بودن نتیجه نظرسنجی تشکیک کرد و گفت که اینگونه نیست که روحانی جلوتر از من باشد. البته در بعضی نظرسنجی ها هم عارف از روحانی جلوتر بود.
نظر هاشمی و خاتمی در انتخابات سال 92 چه بود؟
فعال سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: در نظرسنجی ها آقایان روحانی 3 الی 3 و نیم میلیون و عارف 2 الی 2 و نیم میلیون رای داشتند؛ بنابراین اصلاح طلبان و آقایان خاتمی و مرحوم هاشمی همه به این نتیجه رسیدند که در راستای استراتژی سلبی باید حمایت جدی از یکی از این نامزدها صورت گیرد. بنابراین نظرسنجی ها به گونه ای نبود که حکایت از پیروزی قطعی حسن روحانی داشته باشد.
صوفی بر این باور است؛ مواضعی که آقای روحانی در دوره نخست دولت خود داشت کاملا مورد قبول اصلاح طلبان بود؛ بنابراین او در سال 96 کارنامه قابل قبولی از طرف اصلاح طلبان و مردم داشت و همه از روحانی دفاع می کردیم که بعضی از دوستان ما قائل به اینکه در کنار روحانی کاندیدای سایه ای باشد هم نبودند و می گفتند این ممکن است اقای روحانی را تضعیف کند.
خاتمی بر حضور کاندیدای سایه در سال 96 تاکید داشت
وی در همین خصوص به سرمقاله «آذر منصوری» مبنی بر اینکه «کاندیدای سایه اشتباه استراتژیک اصلاح طلبان» در یکی از روزنامه های اصلاح طلب اشاره و تصریح کرد: آقای خاتمی تاکید داشت که در انتخابات 96 یک کاندیدای در سایه باید کنار روحانی حضور داشته باشد؛ بنابراین بعضی از دوستان با اقای جهانگیری صحبت و ایشان را قانع کردند که به صحنه بیاید.
وزیر دولت اصلاحات با تاکید بر اینکه « محمود واعظی» (رئیس دفتر رئیس جمهور) نقش تخریبی خود را بعد از انتخابات سال 96 شروع کرد، گفت: آقای واعظی از وزارت ارتباطات کنار رفت و به دفتر رئیس جمهور آمد؛ بچون کاملا معلوم است که رئیس دفتر رئیس جمهور حلقه وصل وزرا با رئیس جمهور است.
نقش جهانگیری در دولت دوم روحانی با آمدن واعظی بسیار کمرنگ شد
صوفی همچنین به نقش معاون اول و وظایف او در ریاست جمهوری اشاره و تصریح کرد: معاون اول رئیس جمهور ماموریت رسمی هماهنگی دولت است و در غیاب رئیس جمهور کشور را اداره می‌کند. نقش جهانگیری در دولت اول پر رنگ بود و در تصمیمات حضور داشت. در دولت اول اکثر مسئولان با گرایش اصلاح طلبی انتخاب می شدند و اقای روحانی موضع حزبی نداشت.
وی یادآور شد: در سال 94 آقای واعظی برای کاندیدای میان دوره ای مجلس شورای اسلامی که در ابتدای سال 95 برگزار شد یک نشستی در سالن کتابخانه ملی برگزار کرد و صراحتا گفت که مردم از اصولگرایان و اصلاح طلبان خسته بودند و به اعتدال رای دادند که به جوک بیشتر شبیه بود.
ماموریت واعظی حذف جهانگیری بود
عضو شورای هماهنگی جبهه اصلاحات با تاکید بر اینکه نقش واعظی در حذف جهانگیری پررنگ شد، گفت: ماموریت واعظی حذف جهانگیری بود. انتقاد اصلاح طلبان از سال 96 و پیس از معرفی کابینه به مجلس کلید خورد به عبارتی نخستین فاصله گذاری سیاسی با اصلاح طلبان از سوی روحانی و رفقای او در دولت آغاز شد.
توهم جانشینی رهبری برای روحانی را اطرافیان او ساختند
صوفی افزود: اطرافیان آقای روحانی بحث جانشین رهبری را برای او در نظر داشتند و روحانی را یکی از کاندیدای جایگزین رهبری می دانستند؛ بنابراین این برداشت صورت گرفته بود که دیگر آقای روحانی هیچ احتیاجی به رای مردم و اصلاح طلبان ندارد، اما همراهی و همدلی جناح رقیب را برای رسیدن به این هدف لازم داشتند؛ بنابراین عملکرد دولت و انتصابات حزبی شد و دیگر از شایسته سالاری خبری نبود.
وی بر این باور است که تصمیمات دولت در بحث ارز، عدم تصمیم گیری درست و نابهنگام در بالا بردن نرخ بنزین و حوادث دی ماه 96 و آبان 98 سبب شد که شکاف دولت و ملت عمیق تر شود.
منبع: تابناک
کلیدواژه: علی انصاریان دهه فجر حکومت پهلوی واکسن روسی کرونا سی و نهمین جشنواره فیلم فجر علی صوفی وزیر دولت اصلاحات حسن روحانی انتخابات ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد استعفای روحانی جانشینی رهبری علی انصاریان دهه فجر حکومت پهلوی واکسن روسی کرونا سی و نهمین جشنواره فیلم فجر اصلاح طلبان در سال 92 وزیر دولت اصلاحات دفتر رئیس جمهور اصلاح طلبان اصلاح طلبان اصلاح طلبان ریاست جمهوری آقای روحانی نظرسنجی ها آقای هاشمی اقای عارف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۷۵۴۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده خشم احمدی نژاد از معاون تازه فوت شده اش /۱۸ نکته جالب درباره پرویز داوودی
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، امروز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ است و از اعلام خبر درگذشت ناگهانی دکتر پرویز داوودی معاون اول رییس جمهوری در دورۀ نخست محمود احمدی‌نژاد (۸۴ تا ۸۸) چهار روز می‌گذرد.
بنابر گزارش عصرایران، با این حال غیبت رئیس جمهوری سابق هم در مراسم تشییع جنازه و هم ترحیم و هم حتی پرهیز از پیام تسلیت ( تا لحظه نگارش این متن) برای مرد شمارۀ دو دولت اول خود و جایگاه معاون اول رییس جمهوری که بعد از حذف سمت نخست‌وزیر در قانون اساسی ۱۳۶۸ در نظر گرفته شده اقتضا می‌کند با درگذشت مرحوم پرویز داوودی با تأمل بیشتر مواجه و به این بهانه برخی نکات را یادآور شویم که البته نخستین آنها بی‌اعتنایی نصب‌کننده و مافوق اوست به خاطر اتفاقاتی که بعدتر رخ داد و کافی است یادآور شویم همان روز یک رییس جمهوری سابق دیگر (سید محمد خاتمی) به مراسم ترحیم همسر معاون -و تازه نه معاون اول خود- رفت تا بدانیم کاری که احمدی‌نژاد در حق پرویز داوودی انجام داده نشان می‌دهد «معجزۀ هزارۀ سوم» واجد چه صفات برجستۀ اخلاقی‌یی و کشف اصول‌گرایی ایرانی تا چه حد ناب بوده است!
احمدی نژاد در سال ۹۳ در مراسم ترحیم پدر او شرکت کرد اما ۱۰ سال بعد به ختم خودش نرفت!
عنوان «معاون اول رییس جمهوری» هر چند تازه است ولی بعد از حذف نخست‌وزیر -که در تاریخ ایران با عنوان رییس الوزرا و صدراعظم قدمت بسیار دارد - تدبیری بود تا اعضای شورای بازنگری قانون اساسی به کار بستند زیرا بدون نخست‌وزیر هم اداره جلسات دولت در غیاب رییس جمهوری دچار مشکل می‌شد هم استقبال رسمی از نخست‌وزیران خارجی چون رییس جمهوری ایران همتای آنان به لحاظ پروتکلی نیست و از این رو معاون اول رییس جمهوری در نظر گرفته شد که هر چند منزلت و احترام و جایگاه نخست‌وزیر را دارد اما قدرت او را ندارد و به تعبیر اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهوری در دوران حسن روحانی در طول رییس جمهوری تعریف می‌شود و اختیار عزل و نصب بدون نظر رییس‌جمهوری را ندارد بر خلاف نخست‌وزیر خاصه در دهه ۶۰ که مرد اول اجرایی بود کما اینکه در دوران ریاست‌جمهوری بنی‌صدر و آیت‌الله خامنه‌ای دولت‌ها به نخست‌وزیران (محمد علی رجایی و میر حسین موسوی) منتسب می‌شوند. مراد از دولت شهید رجایی هم دولت او در زمان نخست‌وزیری است نه ریاست جمهوری چون اولا دوران ریاست جمهوری او بسیار کوتاه بود (کمتر از ۴۰ روز: مرداد تا ۸ شهریور ۱۳۶۰) و تازه نخست‌وزیر دوره او هم دکتر باهنر بود.
به اشتباه اما تصور می‌شود مراد از دولت رجایی دولت دوران ریاست جمهوری اوست. در حالی که یک سال نخست‌وزیری زمان ریاست جمهوری بنی‌صدر مدنظر است و می‌دانیم سران حزب جمهوری اسلامی او را به اولین رییس جمهوری تحمیل کردند (به خاطر در اختیار داشتن اکثزیت کرسی های مجلس اول).
پرویز داوودی، سومین معاون اول رییس جمهوری به حساب می آمد: بعد از حسن ابراهیم حبیبی ( دو رییس جمهور: هاشمی رفسنجانی و خاتمی) و محمدرضا عارف ( دوره دوم خاتمی). بعد از او هم شاهد سه معاون اول دیگر بوده‌ایم: اسفندیار رحیم مشایی، محمد رضا رحیمی، اسحاق جهانگیری ( دو هر دو دوره حسن روحانی)و محمد رضا مخبر ( معاون اول فعلی در دولت ابراهیم رییسی).
عمر معاون اولی رحیم مشایی البته بسیار کوتاه بود و با توصیه یا نهی رهبری احمدی‌نژاد ناچار شد او را از معاونت اولی کنار بگذارد و محمد رضا رحیمی را جانشین او کرد.
با محاکمه و زندان رحیمی جایگاه معاون اول آسیب دید و اسحاق جهانگیری کوشید آن را ترمیم کند و دفاع جانانه از رییس جمهوری در مناظره ها و انصراف به سود حسن روحانی در خاطره ها مانده است.
پرویز داوودی البته از جنس مردان احمدی نژاد نبود و به سفارش سید محمود هاشمی شاهرودی معاون اول شد و احمدی نژاد می‌خواست با قبول پیشنهاد رییس قوه قضاییه از نفوذ او به نفع دولت خود استفاده کند. استاد اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی دانش آموخته دانشگاهی در آمریکا بود و در دوران هاشمی شاهرودی معاونت اقتصادی قوه قضاییه را بر عهده داشت و در واقع اولین و آخرین معاون اقتصادی قوه قضاییه چون بعد از او و هاشمی شاهرودی برچیده شد. مرحوم هاشمی شاهرودی علاقه خاصی به امور اقتصادی داشت و این انتصاب را می توان در آن راستا هم دانست.
احمدی نژاد بعد از انتصاب اسفندیار رحیم مشایی به معاون اولی هم آقای داوودی را کنار نگذاشت و به عنوان مشاور عالی و رییس مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری نصب کرد.
۱۸ نکته درباره معاون اول و مشخصا پرویز داوودی این بحث را کامل می کند:
۱. این که از ۶۸ به این سو و طی ۳۵ سال تنها ۷ نفر بر این کرسی نشسته‌اند و مرد شماره دو دولت به حساب می‌آید توجه بیشتر به کارنامه پرویز داوودی را توضیح می‌دهد: حسن حبیبی (۱۲ سال)، محمد رضا عارف (۴ سال)، پرویز داوودی ( ۴ سال)، اسنفدیار رحیم مشایی (۵ روز)، محمد رضا رحیمی (۴ سال)، اسحاق جهانگیری (۸سال) و محمد رضا مخبر ( از ۱۴۰۰ تا کنون).
۲. پرویز خان بیش از این که یار این محمود (احمدی نژاد) باشد یار آن محمود (هاشمی شاهرودی) بود. چندان که معاون اقتصادی او در دوران قوه قضاییه و بعد از خروج از دولت هم رییس دفتر هاشمی شاهرودی در مجمع تشخیص هر چند شان معاون اول سابق رییس دفتری نیست.
۳. مرحوم داوودی در دولت احمدی نژاد جانشین محمدرضا عارف شد و جالب این که در انتخابات اسفند ۱۳۹۴ که با شور و شوق فراوان انجام و عارف با رای بالا نفر اول تهران شد داوودی هم کاندیدا بود و ناکام ماند. همین نامزدی نشان داد که به رغم چهار سال معاون اولی عنصر عمیق سیاسی نیست و همچنان روی حمایت خاص هاشمی شاهرودی حساب می‌کرد.
۴. انتصاب او به عنوان مشاور عالی نشان می دهد رابطه او با دولت احمدی نژاد محدود به ۸۴ تا ۸۸ نبوده و تا پایان با او بوده در حالی که وانمود کرد رابطه خود با او را بعد از سال ۹۰ گسسته است.
۵. امضای بیانیه سال ۹۷ مهم ترین دلیل خشم احمدی نژاد از اوست. همان بیانیه که شماری از مردان احمدی نژاد حساب خود را از او جدا کردند و اتفاقا همان باعث شد ابراهیم رییسی برخی از آنها را به کار گیرد. مرحوم داوودی اما ترجیح داد بی عضویت رسمی برای جبهه پایداری برنامه اقتصادی بنویسد.
۶. چندان اهل اظهار نظر سیاسی نبود و به خاطر نوع رفتار و سلوک دکتر حسن حبیبی در ۸ سال ریاست جمهوری هاشمی و ۴ سال خاتمی این سنت جا افتاد که معاون اول نباید زیاد دیده شود. عارف هم این سنت را ادامه داد و داوودی هم در همین مسیر بود. هر چند در سال ۸۸ و در اواخر دوران معاون اولی گفت: ما آقای احمدی نژاد را آسان گیر نیاورده‌ایم تا به راحتی از دست بدهیم!
۷. در سال ۹۶ و در رقابت روحانی با رییسی از رییسی حمایت کرد و پشت سر رییس سابق خود - احمدی نژاد- که رد صلاحیت شده بود نایستاد.
۸. مردم در سال ۹۲ به روحانی رای دادند. در ۹۴ هم به همفکران او در مجلس. در ۹۶ هم روحانی را ابقا کردند اما لایحه پیوستن ایران به گروه ویژه اقدام مالی یا اف ای تی اف را باید مخالفان روحانی در مجمع تشخیص تصویب می کردند و این مدل دموکراسی در دنیا همتایی ندارد که رییس جمهوری و مجلس تصویب کنند و رقبای شکست خورده در انتخابات وتو کنند. ربط قضیه به مرحوم این است که اف‌ای‌تی‌اف را مثل کاپیتولاسیون می دانست و موضع محسن رضایی را تقویت می کرد.
۹. همان طور که احمدی نژاد استاندار دولت هاشمی رفسنجانی بود و بر رییسِ رییس خود شورید داوودی هم معاون وزیر اقتصاد در دولت هاشمی رفسنجانی بود اما در مجمع تشخیص مصلحت در جبهه مخالفان رییس مجمع قرار داشت.
۱۰. از جملات ماندگار مرحوم این است که دولت مهرورزی نه تنها مبتلا به فساد نیست بلکه کمترین فساد را تحمل نمی کند. او صندلی خود را اما به محمد رضا رحیمی سپرد که به اتهام فساد بازداشت و زندانی شد. (اگر ۵ روز معاون اولی رحیم مشایی از ۲۷ تیر تا ۲ مرداد ۸۸ را نادیده بگیریم رحیمی جانشین اوست و البته عملکرد او ربطی به مرحوم داوودی ندارد)
۱۱. در دورانی که رییس بنیاد ملی نخبگان بود به خاطر اشتغالات دیگر اداره بنیاد را به زلفی گل سپرد و همین سابقه موجب شد در دولت رییسی وزیر علوم شود و از این حیث وزیر فعلی علوم وام دار مرحوم است.
۱۲. با این که چهره ای تکنوکرات بود اما دوست داشت حرف های خاص مذهبی بر زبان آورد. از جمله در ۱۴ تیر ۱۳۸۶ گفت: الگوی ما سیاست های اهل بیت است و فاطمه زهرا. در حالی که در طول ۲۵۰ سال امامت ۱۲ امام شیعه تا قبل از غیبت تنها در سه دوره کوتاه قدرت را در اختیار داشتند. امام علی کمتر از ۵ سال، امام حسن کمتر از یک سال و امام رضا هم دو سال ولیعهدی تشریفاتی. با این نگاه مشخص نبود منظور او چیست. درامور اخلاقی و دینی طبیعی است و ربطی به این دولت و آن دولت ندارد ولی در مقام دولت بیشتر حرفی برای جلب خوشایندها به نظر می رسید زیرا دولت زیر مجموعه نظام است و کلیت نظام از باور به امامت و ولایت شیعه مشروعیت می گیرد و دولت خاص تافته جدا بافته نبود و حتی رییسان جمهوری روحانی چنین مدعایی نداشتند.
۱۳. در اول خرداد ۱۳۸۶ به گونه‌ای به استقبال تحریم‌ها رفت که از یک استاد اقتصاد بعید بود.
۱۴. در اردیبهشت ۸۸ و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در سفر به تانزانیا ۶۰ نفر را با خود برد. یک هیات ۶۰ نفری برای سفر به کشوری چون تانزانیا این گونه توجیه شد که چون رییس جمهوری درگیر انتخابات شده و خود نمی تواند به سفر برود معاون اول به جای او رفته در حالی که معمولا رییس جمهور می‌رود و معاون اول می ماند. در دولت روحانی و دولت فعلی هم این گونه است.
۱۵. در ۱۴ تیر ۱۳۸۶ لوح تقدیری به مادر سید حسن نصرالله تقدیم کرد. از تاسف های مرحوم داوودی این بود که احمدی‌نژاد از تکریم و تجلیل مادر سید حسن نصرالله شیعه و روحانی به تسلیت به مادر هوگو چاوز در اسفند ۹۱ رسیده که به اعتقاد احمدی‌نژاد با عیسی مسیح بازمی گردد!
۱۶. احمدی نژاد از او در احکام انتصاب با این صفات یاد کرده بود: اندیشمند، متعهد، دل سوز، فداکار.... همه این توصیفات را به خاطر امضای بیانیه در سال ۹۷ نادیده انگاشت و به مرگ او هم توجه نکرد.
۱۷. برخی معتقدند بی‌توجهی احمدی‌نژاد به نظر معاون اول برای معرفی حسین صمصامی به عنوان وزیر اقتصاد هم به اختلافات او با پرویز داوودی دامن زد. احمدی‌نژاد تحت تاثیر ایده سید شمس‌الدین حسینی برای یارانه نقدی که تلفیقی از طرح ۵۰ هزار تومانی مهدی کروبی در سال ۸۴ و جمشید پژویان اقتصاددان برای حذف یارانه غیر مستقیم بود به جای «صمصامی مزرعه آخوند» سید شمس الدین حسینی را برای وزارت اقتصاد در نظر گرفت و یارانه نقدی را به اجرا گذاشت. این در حالی است که برای تمدید دوران سرپرستی صمصامی از رهبری کمک خواستند.
۱۸. در حالی که از مرحوم به عنوان تئوریسین جبهه پایداری یاد می‌شود اما به احتمال زیاد رابطه تشکیلاتی نداشتند و بیشتر از تخصص خود استفاده کرده و برای آنها برنامه اقتصادی نوشته هر چند کاش در حیات از او می‌پرسیدند آنچه در دولت رییسی و مجلس انقلابی شاهدیم با آن برنامه انطباق دارد و اصلا وضعیت فعلی حاصل برنامه است یا بی‌برنامگی؟ به بیان روشن‌تر کو برنامه؟کدام برنامه؟
۲۷۲۱۵
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898248
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟