گل زیبای جردن ورتو به میلان (آاس رم 1-1 میلان)
تاریخ انتشار: ۱۱ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۶۶۷۳۰
گل زیبای جردن ورتو به میلان (آاس رم 1-1 میلان).
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
منبع: طرفداری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۶۶۷۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اثر زیبای احصایی در دوسالانه ونیز رونمایی شد
دوسالانه ونیز در رویکردی خلاقانه از ۳۰۰ هنرمند مطرح در دنیا خواست تا اثری برای نمایش در این دوسالانه ارائه کنند.
محمد احصایی، هنرمند سرشناس ایرانی پس از دعوت از سوی دوسالانه هنر ونیز یکی از آثار خود را برای نمایش در این رویداد مهم هنری جهان ارائه کرد.
دوسالانه و یا بینال ونیز نمایشگاهی از آثار هنری معاصر است که هر دو سال یکبار (در سال‌های فرد) در شهر ونیز ایتالیا برگزار می‌شود.
دوسالانه ونیز در سال ۱۸۹۵ برای ارائه هنر جدید از سراسر دنیا تأسیس شد و بتدریج این ایده در آن شکل گرفت که هر کشور با شکل‌دادن به یک غرفه خاص، هنر خود را بیان کند.
بلژیک اولین کشوری بود که در سال ۱۹۰۷ این غرفه را دایر کرد.
دوسالانه ونیز، نمایشگاهی بزرگ از هنرهای معاصر است و به مرور با گسترش این نمایشگاه که از دیدنی‌های ایتالیا است، و میزبانی از هنرمندان سراسر جهان، آثار ارائه شده هم، منحصر به تجسمی نماند و امروز فیلم، موسیقی، تئاتر و معماری را نیز شامل می‌شود.
نمایشگاه از همان ابتدا با هدف حمایت از هنرهای تجسمی معاصر و آوانگارد و به اصطلاح هنرِ پیشرو راه افتاده بود. شهردار ونیز در سال ۱۸۹۳ به فکرِ نمایشگاهی بود تا هنرمندان ایتالیا جایی برای نمایش آثارشان داشته باشند. کم‌کم، کشورهای دیگر هم پیدا شدند و به مرور غرفه‌های ثابتی برای آن‌ها در نظر گرفته شد.
با جهانی شدن جشنواره، هنرهای ارائه‌شده هم، منحصر به تجسمی نماند و کار به هنرهای دیگر رسید تا جایی که بعضی از آن‌ها هر سال برگزار می‌شوند؛ در دههٔ ۱۹۳۰ میلادی بخش‌های فیلم، موسیقی و تئاتر و در دههٔ ۱۹۸۰ پای آرشیتکت‌ها و هنر معماری به این نمایشگاه باز شد.
منبع: خبرگزاری صبا
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری موسیقی و هنرهای تجسمی
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام