تجربه یک سال «شهر» داری با ویروس شاخدار
تاریخ انتشار: ۱۱ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۶۹۲۱۵
تجربه زندگی با کرونا به یک سالگی رسید. در این مدت شهرهای کشور دشواریهای زیادی را پشت سر گذاشتند. از کاهش درآمدها و دخل خالی تا افزایش هزینههای اداره شهر، برای گذر از این دشواریها کمکی هم از سوی خزانه ملی به شهرها نشد.
به گزارش خبرنگار ایمنا، سال گذشته همین روزها بود که خیابانها را ماشینهای غول آسای مه پاش پر کرده بود و معبر به معبر، همه جا ضد عفونی میشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این یک سال شهرداریها هم شکل جدیدی از اداره شهر را تجربه کردند؛ در کنار شیوع ویروس کووید ۱۹، تجربه تحریمها نیز شرایط را دشوارتر کرد و بر بخشی از هزینههای شهر افزود. به طوری که به گفته مدیران اگر زمانی تکمیل متروی تهران نیازمند بودجه ۲۰ هزار میلیارد تومانی بود، امروز تکمیل مترو به چیزی حدود ۲۰۰ هزار میلیارد تومان نیاز دارد! این دو بحران طبیعی و سیاسی، سال متفاوتی را برای شهرداریها رقم زد.
آسیب ۷۵ درصدی شهر تهران از کرونابه گفته «محمد رضایی» کارشناس حوزه اقتصاد شهری، در سال گذشته شهرداریها با دو بحران همزمان یعنی تحریمهای اقتصادی و بیماری کرونا دست به گریبان شدند و این وضعیت مالی، بسیاری از شهرها را نگرانکننده کرده بود.
این کارشناس با اشاره به تأثیر افزایش بیسابقه نرخ ارز تا حدود ۱۰ برابر و نوسانات مداوم نرخ ارز و کاهش دسترسی به ارز به ایمنا میگوید: کاهش دسترسی به تجهیزات، از آثار و پیامدهایی بود که تحریم برای شهرداری کلان شهرها رقم زد و این، اثرات خود را بر نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی و سایر تجهیزات شهری مانند پلههای برقی یا ماشین آلات پسماند و آتش نشانی گذاشت…
او به تأثیرات کرونا بر شهر تهران اشاره میکند و میگوید: در شهر تهران - که حدود ۷۵ درصد از فعالیتها در بخش خدمات است- کرونا به طور غیرمستقیم و مستقیم به درآمدهای شهرداری آسیب زد. در این مدت تفریحات جمعی، حمل و نقل، گردشگری و حوزه خدمات مرتبط با اجتماعات انسانی، از کرونا تأثیر پذیرفتند به طوری که حوزه گردشگری، رستورانداری و عرضه خدمات تفریحی که شهرداری متولی و متصدی بسیاری از این فعالیتها در پهنه تهران بود یا درآمدهایی را از آنها کسب میکرد و یا عوارضی را از محل این فعالیتها به دست میآورد، آسیب دیدند.
از کاهش وسیع درآمدها تا افزایش هزینههایکی دیگر از چالشهای شهرداریها در روزهای کرونایی کاهش نرخ ساخت و ساز بود. در شهری مانند تهران که حدود ۸۰ درصد درآمدهای آن وابسته به ساختوساز است، کاهش درآمدها چشمگیر بود به طوری که اعضای شورای شهر تهران معتقد بودند در خوشبینانهترین حالت، تنها ۸۰ درصد بودجه سال ۹۹ شهرداری محقق میشود.
شهرداری تهران در یک خطای دوباره برای سال ۱۴۰۰ نیز افزایش قابلتوجهی در بودجه پیش بینی کرده و این در حالی است که درآمدهای حاصل از حمل و نقل کاهش پیدا کرده است.
بر اساس گفتههای مدیران شهری تهران، در هشت ماهه اول سال درآمدهای بیآرتی حدود ۶۰ درصد کاهش یافته و درآمدهای حاصل از اتوبوسهای بخش خصوصی حدود ۷۰ درصد و درآمدهای مترو هم در بهترین شرایط چیزی حدود ۵۰ درصد کاهش یافته است.
به جز کاهش درآمدهای حوزه حمل و نقل، شهرداری سایر درآمدهای خود از محل خدمات ورزشی یا مکانهای گردشگری مانند برج میلاد را هم از دست داده و در کنار این کاهش درآمدها، سایر حوزهها با افزایش هزینهها هم رو به رو شده و به طور مثال آمارها نشان میدهد میزان کارتنخوابهای تهران که به گرمخانهها مراجعه میکنند، بیش از دو برابر شده است.
همه راهکارهای مدیریت شهریاما مدیریت شهری تهران برای کاهش هزینهها در سال کرونایی چه اقداماتی انجام داد؟ «مجید فراهانی» عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران درباره چارهجوییهای شهرداری تهران در سالی که پشت سر گذاشت، به ایمنا میگوید: اعطای تسهیلات، معافیت و تخفیف در پرداخت عوارض و بهای خدمات خصوصاً به مجموعههایی که آسیب دیدند جزو کارهایی بود که انجام شد و با مصوبه شورای شهر بیش از ۵۰ درصد از اجاره بهای کسانی که از خدمات شهرداری استفاده میکردند، بخشیده شد.
فراهانی ادامه میدهد: برای اداره شهرداری، حقوق و دستمزد، نگهداشت شهر و برای پرداخت بخشی از بدهیهایی که در سرفصل آمده، ماهانه حدود هزار میلیارد تومان نیاز است که متأسفانه با توجه به هزینههای تحمیلی شیوع کرونا این رقم افزایش یافت.
به گفته وی مدیریت شهری برای تأمین هزینهها، چند اقدام مهم از جمله تشویق و تحرک مبتنی بر مشوقهای پرداخت به ویژه تخفیف در بخش منابع مالی در بسته محرک اقتصادی کرونا به تصویب رساند.
درسهای مهم کرونا برای شهرهااما مدیریت شهری درسهای خوبی هم در اداره شهر از کرونا گرفت. فراهانی در این زمینه توضیح میدهد: پیشتر فکر میکردند هوشمندسازی شهرها موضوعی است که باید در کنار دیگر موضوعات شهرداری مورد توجه باشد، اما اکنون متوجه شدیم که هوشمندسازی یک ضرورت برای شهرها است، هر جا که با اقدامات گذشته در این امر موفق عمل کردیم، سبب شد تا امروز بار از روی دوش مردم برداشته شود و بتوانیم خدمات را به صورت آنلاین ارائه دهیم که فروشگاههای شهروند نمونهای از آن است.
او با تاکید بر ضرورت ایجاد مدیریت یکپارچه شهری، میگوید: قبل از آمدن کرونا به تهران، مدیریت شهری آمادگیهای لازم برای مقابله با آن را داشت؛ شورای شهر خواستار تعطیلی اتوبوس و مترو از هفته پایانی سال ۹۸ بود و در جلسه مجازی شورا نیز این موضوع تصویب شد اما ستاد کرونا آن را نپذیرفت. با لغو طرح ترافیک نیز موافقت نمیشد چون معتقد بودند شورای شهر فقط میتواند در حوزه نرخگذاری تصمیمگیری کند و بودن یا نبودن طرح در اختیارات شورای ترافیک است که شهردار تهران تنها یکی از اعضای آن است.
عضو شورای اسلامی شهر تهران یادآوری میکند: هرچند بالاخره طرح ترافیک لغو شد، اما از همان ابتدا نیز سعی میکردیم هماهنگی لازم با راهنمایی و رانندگی انجام شود که این امر محقق نمیشد. بنابراین یکی از درس آموختههای کرونا میتواند ضرورت تحقق مدیریت یکپارچه شهری باشد.
فراتر از بحران«نادر مهرگان» استاد دانشگاه تربیت مدرس هم معتقد است آنچه که بیشتر بر مدیریت شهری و درآمد شهری تأثیر دارد، رکود و بحران اقتصادی است که در بخشهایی مثل مسکن و خدمات اتفاق میافتد. باید در بحث رکود و بحران اقتصادی به طور خاص به بخشهای خاصی از اقتصاد توجه کنیم. خوشبختانه بخشهایی که شهرداری با آن سر و کار دارد، ارتباطی با بحث تحریمها ندارد، اما آنچه که باعث رکود در مسکن شده است عوامل دیگری غیر از تحریمهاست.
مهرگان میگوید: مدیرانی که در بحث شهرداری فعالیت دارند، باید این نکته را مورد توجه قرار دهند که در آینده حتی اگر تحریمها برداشته شود و بیماری کرونا از بین برود، ما کماکان شاهد رکود اقتصادی در بخش مسکن خواهیم بود. قسمت عمدهای از درآمد شهرداریها در تهران و در اغلب کلانشهرهای ایران، وابسته به رونق اقتصادی بخش مسکن است و کاهش میزان پروانههای ساخت و سازی که در شهرداری صادر میشود، نشان از این دارد که این رکود در سالهای اخیر بسیار زیاد شده و در آینده نیز بیشتر خواهد شد.
وی با بیان اینکه شهرداریها باید سیاست خود را بر اساس رکودی که در بخش مسکن رخ میدهد، اصلاح کنند و پیشبینی درآمدهایشان را مورد تجدید نظر قرار دهند، یک پیشنهاد را مطرح میکند و میگوید: همانند دولت که یک صندوق ذخیره ارزی دارد، شهرداریها هم باید صندوقی را داشته باشند تا در سالهایی که درآمدها قابل توجه است، بخشی از درآمدها را در آن صندوق از طریق خرید اوراق و سهام نگهداری کند و بتواند یک روند باثبات را در درآمدها و هزینهها به وجود بیاورد و فعالیتهایش مثل امروز متأثر از بحران اقتصادی نشود.
پرداخت سهم دولت برای کاهش فشار به مردمدر سالی که گذشت یکی از حوزههای آسیبپذیر در برابر کرونا، حمل و نقل عمومی بود. به گفته سید مناف هاشمی معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران، طی یک سال گذشته ۲۰۰ نفر از فعالان حوزه حملونقل جان خود را از دست دادهاند.
«محمد علیخانی» رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران هم گفته است که به دلیل شیوع کرونا در هر ماه فقط حمل و نقل عمومی شهرداری تهران حدود ۱۰۰ میلیارد تومان خسارت دیده و میبیند و متأسفانه تاکنون ریالی از سوی دولت برای جبران خسارت و همچنین خرید اتوبوس و یا تأمین واگن پرداخت نشده در حالی که دولت در این قضیه تکلیف قانونی دارد.
این عضو شورای شهر تهران به بیمهری دولت در روزهای کرونایی اشاره میکند و به ایمنا میگوید: تاکنون ریالی از اعتبارهای در نظر گرفته شده جهت مقابله با کرونا و فاصلهگذاری اجتماعی برای توسعه حمل و نقل عمومی و یا به طور کلی شهرداری اختصاص داده نشده است.
علیخانی به افزایش هزینههای حمل و نقل عمومی در روزهای کرونایی اشاره میکند و میگوید: در این مدت در کنار افزایش هزینهها، تعداد مسافران هم کاهش پیدا کرده و به طور مثال درآمد اتوبوسهای بخش خصوصی نصف شده و اگر این روند ادامه پیدا کند کم کم بخش خصوصی کار را رها میکند.
وی دلیل اصلی مشکلات حوزه حمل و نقل را عدم اجرای مصوبات قانونی از سوی دولت میداند و میگوید: دولت سهم خود را در این حوزه پرداخت نمیکند و مسبب همه این مشکلات در حوزه حمل و نقل دولت است. اگر دولت همانطور که در قوانین پیش بینی شده، سهم خود را پرداخت کند فشار کمتری به مردم وارد میشود.
علیخانی با بیان اینکه امسال هزار و ۴۰۰ میلیارد یارانه بلیت به مترو و اتوبوس پرداخت شده که سهم دولت ۷۰۰ میلیارد تومان است گفت: ظاهراً دولت تاکنون ۲۰ میلیارد تومان یعنی ۱۰ میلیارد به مترو و ۱۰ میلیارد به اتوبوسرانی پرداخت کرده است و در لایحه بودجه کشور در سال ۱۴۰۰ نیز تنها ۲۰۰ میلیارد تومان در نظر گرفته… این در حالی است که کمک به حمل و نقل عمومی مانند نان شب واجب است، زیرا بیشتر قشری از آن استفاده میکنند که از خودروی شخصی محروم هستند و غالباً کارگران و کارمندانی از سیستم حمل و نقل عمومی استفاده میکنند که برای ترددهای روزانه مجبور به استفاده از حمل و نقل عمومی هستند.
به گزارش ایمنا، تجربه اداره شهر با ویروس ناشناخته کرونا نشان داد برای آسیب پذیری کمتر نیاز است برنامهریزی های شهری با نگاه چند جانبه و بلند مدت است.
کد خبر 478306منبع: ایمنا
کلیدواژه: شهرداري تهران ویروس کرونا شهرداری یک سالگی کرونا کرونا حمل و نقل عمومي اقتصاد شهری شهر ساخت و ساز شهر شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق شورای شهر تهران افزایش هزینه ها حمل و نقل عمومی میلیارد تومان کاهش درآمدها مدیریت شهری شهرداری ها حوزه حمل فعالیت ها اداره شهر تحریم ها یک سال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۶۹۲۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رئیس انجمن انبوه سازان مسکن : ساخت مسکن با متری ۱۵۰ دلار ممکن نیست/ تجربه تلخ حضور چینی ها در بزرگراه تهران شمال را فراموش کردهاند
رئیس انجمن انبوهسازان مسکن گفت: چینیها قرار است با ۱۰۰ تا ۱۵۰ دلار در ایران خانه بسازند، با این رقم امکان ندارد برنامهای در ذهنشان نباشد؛ به نحوی که ممکن است قیمت نفتی که قرار است تهاتر کنند را ارزانتر بگیرند و به این شکل هزینهها را جبران کنند. به گزارش اقتصادآنلاین، بعد از صحبتها و حواشی متعدد پیرامون ساخت مسکن توسط چینیها در ایران، این بار خبر قطعی در این زمینه از زبان یک نماینده مجلس منتشر شده و زمان ورود چینیها به ایران اعلام شده است. محمدرضا رضاییکوچی، رییس کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی در اینباره گفته است که چینیها قول دادهاند که از اردیبهشت ماه سال آینده وارد بازار مسکن ایران شوند. این نماینده مجلس همچنین تاکید کرده است که شرط ایران برای سرمایهگذاری چینیها انتقال تکنولوژی است و نیازی به ورود نیروی کار و پیمانکار از این کشور نیست. لطفالله فروزنده، معاون اقتصادی شهردار تهران نیز در دفاع از مسکن چینی میگوید ما تکنولوژی صنعتیسازی مسکن را نداریم، صنعتیسازی یعنی اینکه برای ما مسکنهایی یکساله میسازند و عمر مفید آن از ۴۰ سال به ۸۰ سال میرسد، بنابراین باید انتقال تکنولوژی انجام شود. مهرداد بذرپاش، وزیر راه و شهرسازی هم در رابطه با مسکن چینی گفته است که از حضور چینیها در بخش ساختوساز مسکن به شرط سرمایهگذاری و ورود فناوری سریع ساخت مسکن استقبال میکنیم. در این میان، با وجود عدم انتشار اطلاعات شفاف درباره مسکن چینی و صرفا ارائه صحبتهای سربسته در اینباره، برخی فعالان بخش خصوصی و بخشی از کارشناسان مسکن مخالف حضور چینیها در بخش مسکن ایران هستند و مکرر در این رابطه هشدار میدهند، اما به نظرمیرسد که دولت تصمیم قطعیاش را گرفته و میخواهد هر طور که شده پروژه نهضت ملی مسکن را به سرانجام برساند. ایرج رهبر، رئیس هیاتمدیره انجمن انبوهسازان استان تهران در این زمینه به خبرنگار اقتصاد آنلاین میگوید: حدود دو سال است که دولت در این رابطه تلاش میکند و حالا شهرداری هم اضافه شده، ما مخالفت خودمان را از سالهای قبل اعلام کرده بودیم. به هر حال نظر خود مسئولان است چه تصمیمی بگیرند. رهبر ادامه داد: ما از نظر فنی و مهندسی و همچنین نیروی انسانی چیزی از چینیها کم نداریم و آنها هم مورد اضافهتری از ما ندارند. وی افزود: ما بارها گفتهایم که بخش خصوصی هم از نظر سرمایهگذاری و هم اجرای کار و پیمانکاری آماده همکاری با دولت است. در اولین جلسهای که با آقای بذرپاش داشتیم، اعلام کردم که چون توان مالی متقاضیان و تسهیلاتی که ارائه میشود، برای ساخت واحد مسکونی کافی نیست، برای این که کار نخوابد و پروژه نهضت ملی مسکن مانند مسکن مهر طولانی نشود، ما آمادگی داریم که سرمایه خودمان را بیاوریم و همان اندازه هم سهم مشارکت داشته باشیم. به گفته رئیس انجمن انبوهسازان، بخش خصوصی آمادگی مشارکت داشته، اما از آن موقع تا به حال، دولت هیچ اقدامی انجام نداده است. رهبر در مورد احتمال تهاتر نفت با مسکن چینی نیز میگوید: بسیاری از شرکتهای داخلی آمادگی این را داشتند که از دولت نفت بگیرند و در عوض به سازندهها برای ساخت مسکن، پول بدهند. وی در پاسخ به این سوال که آیا چینیها موفق به ساخت مسکن ارزان در ایران میشوند، گفت: بارها گفتهام چینیها نمیتوانند مسکن ارزان بسازند. چندین سال قبل همراه دولت به ترکیه، سوریه و عراق میرفتیم، چینیها هم بودند و قیمتی که برای ساخت یک متر مربع مسکن، ۸ سال پیش میگفتند بین ۳۵۰ تا ۴۰۰ دلار بود. این مقام صنفی بیان کرد: میگویند چینیها قرار است با ۱۰۰ تا ۱۵۰ دلار در ایران خانه بسازند، با این رقم امکان ندارد برنامهای در ذهنشان نباشد. ممکن است قیمت نفتی که قرار است تهاتر کنند را ارزانتر بگیرند و به این شکل هزینهها را جبران کنند. به هر حال بعید است که چینیها حاضر باشند با متری ۱۵۰ دلار در ایران خانه بسازند. چندین سال قبل میگفتند ۴۰۰ دلار، چطور الان به ۱۰۰ دلار رسیدهاند. رئیس انجمن انبوهسازان در مخالفت با مسکن چینی به یک تجربه اشاره میکند و میگوید: ما شاهد حضور چینیها در بزرگراه تهران - شمال بودیم، بیشتر از یک سال و نیم نتوانستند دوام بیاورند و ول کردند و رفتند، با این حال ما داریم این تجربه تلخ را دوباره تکرار میکنیم. به گفته عضو اتاق بازرگانی تهران، بعد از رفتن چینیها، مهندسان ایرانی این بزرگراه را دست گرفتند و قسمتهای بسیار سختتر را انجام دادند و توانستند پلهای بالای ۴۰ متر و تونلهای ۶ کیلومتری بسازند. به گزارش اقتصاد آنلاین، کمتر از یک سال و نیم به پایان دولت رییسی باقی مانده و مشخص نیست که حتی با وجود حضور چینیها که صحبتهای ضد و نقیضی درباره آنها وجود دارد، دولت چگونه میخواهد و میتواند به مهمترین وعده خود مبنی بر ساخت ۴ میلیون مسکن جامه عمل بپوشاند. کانال عصر ایران در تلگرام