۱۷ هزارتن شکر برای زمستان گذری زنبورداران، اختصاص داده شد
تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۸۰۰۵۱
مجری طرح توسعه زنبورداری از اختصاص ۱۷ هزار تن شکر برای زمستان گذری زنبورداران کشور توسط وزارت صمت در سال زراعی جاری خبر داد.
حسین اکبرپور افزود: وزارت صنعت، معدن و تجارت، قیمت شکر حمایتی زنبورداران در مرحله دوم را ۱۱ هزار و ۵۰۰ تومان به ازای هر کیلوگرم اعلام کرده و وزارت جهاد کشاورزی در حال رایزنی برای تعدیل قیمت جدید شکر حمایتی است تا این نهاده با قیمت مناسبی به دست زنبورداران برسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی اظهار داشت: وزارت جهاد کشاورزی در اوایل پاییز امسال با توجه به نیاز بخش زنبور عسل، درخواست ۳۲ هزار تن شکر حمایتی از وزارت صمت کرده بود و این در حالی است که از این میزان، ۱۵ هزار تن شکر با قیمت ۶ هزار و ۶۵۰ تومان در مرحله نخست اختصاص یافت و در استان‌های کشور بین زنبورداران توزیع شد و قرار شد مابقی شکر مورد نیاز در مرحله دوم تأمین شود.
اکبرپور ادامه داد: تخصیص ۱۷ هزار تن شکر حمایتی در مرحله دوم نیز با تأخیر و با قیمت جدید اعلام شده و انتظار ما این است که در سال جهش تولید و برای حمایت از تولیدکنندگان در حوزه زنبورداری، این میزان شکر با همان قیمت ۶ هزار و ۶۵۰ تومان به ازای هر کیلو گرم و یا با قیمت متعادل‌تری تصویب و در اختیار زنبورداران کشور قرار گیرد.
وی خاطر نشان کرد که معاون امور دام وزارت جهاد کشاورزی در این راستا در نامه‌ای به معاون بازرگانی داخلی وزارت صمت که در تاریخ ۹ اسفند ارسال شده، خواسته است مابقی نهاده شکر حمایتی با توجه به نقش زنبورداران در افزایش کمی و کیفی محصولات زراعی، باغی و مرتعی به واسطه گردافشانی مؤثر گیاهان و برقراری چرخه امنیت غذایی، با قیمت متعادل‌تری تصویب شود.
مهر/
برچسب ها: حسین اکبرپور ، زنبور ، زنبورداری ، عسل لینک کوتاه خبر: bzna.ir/000N83منبع: بازار نیوز
کلیدواژه: حسین اکبرپور زنبور زنبورداری عسل هزار تن شکر شکر حمایتی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت bazarnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بازار نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۸۰۰۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پاچه ورمالیده کیست؟ | چگونه از حواشی یک شغل یک ناسزا خلق شد؟
همشهری آنلاین- سمیراباباجانپور: زیبایی حوض‌های وسط حیاط هر سال با آمدن بهار صدچندان می‌شد و صاحب خانه دورتا دورش را با گلدان‌های سفالی و گل‌های شمعدانی چشمنواز می‌کرد. در آن روزها برای همین حوض‌های فیروزه‌ای شغلی وجود داشت که به آب‌حوضی معروف بود. آب‌حوض‌کش وظیفه داشت تا آب حوض را خالی و دیواره حوض را تمیز کند. هر سال با پایان فصل زمستان و نزدیک شدن به بهار این شغل رونق بیشتری پیدا می‌کرد. چون فصل زمستان آب حوض حیاط خانه از سرما یخ می‌بست و یا با برگ‌های خشک‌شده پر می‌شد، نظافت حوض‌ها یکی از مهم‌ترین بخش‌های نظافت خانه به حساب می‌آمد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
آب‌حوضی علاوه بر اینکه حوض‌ها را تمیز می‌کرد، وظیفه نظافت آب‌انبار خانه‌ها را هم برعهده داشت. این شغل بیشتر به‌صورت دوره‌گردی بود. یعنی آب‌حوضی‌ها جای ثابتی نداشتند. در کوچه و خیابان‌های محله‌های تهران پیاده قدم می‌زدند و فریاد می‌کشیدند: «آب حوض می‌کشیم، آااب‌حوووضیییه» برخی از آنها البته فرش هم می‌شستند.»
بیشتر این کارگران جزو مهاجرانی بودند که از شهرهای دیگر به تهران می‌آمدند و وضع مالی خوبی نداشتند. به پیت‌های فلزی دسته‌های آهنی می‌چسباندند تا بتوانند به راحتی آب حوض را خالی کنند. اغلب آنها به‌صورت گروهی کار می‌کردند. مثلاً یکی آب حوض را خالی می‌کرد، دیگری لجن‌های کف حوض را تمیز و نفر سوم زباله‌ها را از خانه بیرون می‌برد.
نصرالله حدادی، تهران‌پژوه، می‌گوید: «درباره آب‌حوض‌کش‌های تهران ضرب‌المثلی وجود دارد. این شغل از مشاغلی بود که با آب ارتباط داشت و نظافت حوض‌ها و آب‌انبارها را با مهارت انجام می‌دادند، اما از آنجا که آنها اغلب آب‌حوضی‌ها ژولیده و کثیف بودند، در میان عموم مردم چندان مورد احترام قرار نمی‌گرفتند. از طرفی، چون حوض‌ها در فصل زمستان یخ می‌بستند و یا با زباله و برگ پر می‌شدند، اگر شی‌ئ گرانقیمتی مثل انگشتر و... صاحبخانه در آن می‌افتاد نمی‌توانست آن را پیدا کند و در نتیجه چشم امید داشت تا زمان تخلیه آب حوض، شیء مورد نظر توسط آب‌حوضی پیدا شود.
حدادی می‌افزاید: «آب‌حوضی‌ها هم پاچه‌های شلوار را بالا می‌دادند و پا را در آب حوض فرو می‌بردند و به آرامی راه می‌رفتند تا اگر شیئی به پایشان خورد متوجه شوند، اما متأسفانه برخی اشیای گرانقیمت پیداشده را تحویل نمی‌دادند. از این‌رو اگر فردی چندان اعمال درستی نداشت و روراست نبود به او «پاچه ورمالیده» می‌گفتند که حکایت از همان پاچه‌های بالازده آب‌حوضی‌ها در آب کثیف حوض را دارد.»
کد خبر 844272 برچسب‌ها هویت شهری خبر مهم همشهری محله
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟