وضعیت فروش پوشاک زنانه مناسب نیست
تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۰۸۷۴۹
مرضیه محمدیان گفت: با وجود قرار گیری در آستانه سال نو وضعیت فروش پوشاک زنانه بسیار بد است که عمدتا به دلیل وضعیت بد اقتصادی مردم است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مرضیه محمدیان در گفتگو با خبرنگار مرصادنیوز، اظهار داشت: با وجود قرارگیری در آستانه سال نو وضعیت فروش پوشاک زنانه بسیار بد است که عمدتا به دلیل وضعیت بد اقتصادی مردم است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان پوشاک زنانه کرمانشاه افزود: در حالی که خیابانها شلوغ است اما مردم خرید نمیکنند از سوی دیگر دستفروشان هم معضلی برای فروش شده اند.
محمدیان تصریح کرد: افراد دست فروش اجناس فاقد کیفیت استانهای دیگر را جمعآوری میکنند و با یک چهارم قیمت در خیابان می فروشند و این سبب میشود که مردم دیگر از مغازهها خرید نکنند.
وی عنوان کرد: از زمان شیوع کرونا تولید و فروش پوشاک زنانه بسیار کاهش یافته است و بسیاری از کارگاه ها نیروهای خود را تعدیل کرده اند زیرا با شرایط موجود نمی توانند کارگران خود را حفظ کنند.
محمدیان تصریح کرد: پارچه های موجود در بازار عمدتا چینی است و قیمت دلار هم افزایش یافته که با توجه به کاهش توان خرید مردم، فروش و تولید پوشاک افت چشمگیری داشته است.
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان پوشاک زنانه کرمانشاه افزود: ۱۶۰ واحد تولیدی که اکثر آنها کارهای برش خورده را تحویل میگیرند در کرمانشاه فعال هستند.
محمدیان تصریح کرد: صورت جلسهای در رابطه با دستفروشان به اتاق اصناف تحویل شده که بزرگترین ضربه را به بازار وارد کرده است.
وی خواستار ساماندهی دستفروشان در مکانی شد و افزود: درحالی که واحدهای صنفی پوشاک زنانه مالیات و اجاره بها می پردازند دست فروشان در مقابل مغازه های آنها بساط پهن کرده و حتی در خیابان مدرس اتاق تعویض لباس هم وجود دارد.
انتهای پیام/
منبع: دانا
کلیدواژه: پوشاک زنانه فروش پوشاک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۰۸۷۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ساخت یک مستند/ دیدگاه غلطی که درباره لالاییها وجود دارد
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابطعمومی انجمن مستندسازان سینمای ایران، بیست و ششمین نشست ماهانه «مستندهای ایرانشناسی» به نمایش و نقد و بررسی فیلم مستند «طرقه» ساخته محمدحسین دامنزن اختصاص داشت که در بیش از ۸۰ کشور دنیا به نمایش درآمده است.
محمدحسن دامنزن در مستند «طرقه» در همراهی با چهار زن نوازنده شمال خراسان زندگی، زمانه و احوالات آنها را روایت میکند.
با پایان اکران اثر، محمدحسن دامنزن کارگردان «طرقه»، حمید جعفری مستندساز و رییس هیات مدیره انجمن مستندسازان سینمای ایران، زهرا محمدحسنی فولکلوریست و علیرضا حسینی مردمشناس درباره وجوه مختلف اثر به بحث و تبادلنظر پرداختند.
زهرا محمدحسنی درباره تاثیری که تجربه تماشای «طرقه» بر او داشته است، عنوان کرد: با توجه به حوزه تخصصیام که مطالعات زنان در فرهنگ و ادبیات عامه ایران است، باید بگویم صدای ساز زنان و شعر زنانه که کلا در ادبیات عامه ما دیده میشود برخلاف ادبیات و فرهنگ رسمی است. در ادبیات رسمی تا قبل از فروغ، دست کم صدای شعر زنانه نداریم. پروین اگر شعر میگوید، هیچ فرقی با شعر بهار ندارد. یعنی صدای شعر تا فروغ زنانه نیست ولی در ادبیات عامه ما و فرهنگ ما، از گهوارهها و آوازها، احساسات زنانه و طنین صدای آنها کاملا لمس میشود. این مستند به خوبی به این موضوع قدرت زنان و صدای زنان پرداخته بود.
محمدحسن دامنزن کارگردان اثر درباره اینکه جرقه ساخت اثر چگونه زده شد، گفت: زمانی در خارج از کشور بودم که نواری به من کادو دادند. نوار درباره موسیقی شمال خراسان بود و آخر این نوار، چند تا لالایی بود و برای اینکه این لالاییها مجوز پخش بگیرند، روی این لالاییها، یک صدای نخراشیده ای دکلمه میکرد. من این لالاییها را گوش کردم و دیدم چه زیبا است.
محمدحسنی در بخش دیگر این باور را که شعرها و لالاییهای زنانه تماما شکوه ها و گلایههای زنانه هستند غلط نامید و گفت: دیدگاه غالبی که درباره ادبیات عامه ما وجود دارد، این است که لالاییها و شعرهای زنانه عمدتا شکوهها و گلایههای زنانه هستند. اگر کلیدواژه «لالایی» را در مقالههای حوزه فولکلور جستجو کنید، همهاش همین است که «لا لا لا، بابات رفته زن بگیرد» و این لالایی را که در مناطق مختلف به اقسام گوناگون تکرار شده است مورد استناد قرار دادهاند و گفتهاند لالاییها عمدتا شکایت زنانه و بیان سرخوردگیهای زنانه است. چند سال پیش طی یک پژوهش، هزار لالایی را از شهرهای مختلف بررسی کردم و از این هزار لالایی، تنها سه درصد به شکوه از مرد مربوط میشد در صورتی که باقی لالاییها، خیرخواهی برای مرد را میخواستند، دعا کردن برای مرد یا ناز و عتاب عاشقانه بود.
کد خبر 6081175 عطیه موذن