به نقل از «بازار نیوز»

سرگیجه های مداوم را چگونه درمان کنیم؟

تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۲۲۹۵۴

برخی اوقات سرگیجه ممکن است برای هر فردی رخ دهد، اما برخی سرگیجه ها مکرر است و افراد را آزار می دهد.

سرگیجه، اصطلاحی است که برای توصیف طیف وسیعی از احساسات به کار می رود، از جمله احساس ضعف و گیجی یا ناپایداری. سرگیجه حس غلطی را ایجاد می کند که شما یا محیط تان در حال چرخیدن یا حرکت کردن است و گیجی، یکی از دلایلی است که بزرگسالان به پزشکان مراجعه می کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سرگیجه مکرر می تواند به طور قابل توجهی بر زندگی شما تاثیر بگذارد. اما سرگیجه به ندرت به شرایط تهدید کننده زندگی اشاره می کند. درمان سرگیجه به علت و علائم آن بستگی دارد و معمولاً موثر هستند، اما مشکل ممکن است تکرار شود.

علائم سرگیجه:

افرادی که سرگیجه را تجربه می کنند، ممکن است آن را به عنوان هر یک از این احساسات شناسایی کند، مانند:

_حس کاذب حرکت یا چرخش (گیجی)

_احساس ضعف یا احساس سبک سری.

_از دست دادن تعادل

_احساس شناوری یا بی قراری

این احساسات می تواند با قدم زدن، ایستادن یا حرکت دادن سرتان ایجاد و یا بدتر شود.

گیجی شما ممکن است حالت تهوع و یا حالت ناگهانی و شدیدی را همراه داشته باشد که شما نیاز دارید بنشینید و یا بخوابید.

این اتفاق ممکن است چند ثانیه یا چند روز طول بکشد و دوباره تکرار شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:

به طور کلی، به پزشک خود مراجعه کنید اگر هر گونه سردرد مکرر، ناگهانی، شدید، یا غیرقابل توضیحی را تجربه کردید.

در این موارد باید مراقبت های پزشکی اورژانسی دریافت کنید:

_سردرد ناگهانی و شدید

_درد قفسه سینه

_سختی در تنفس

_بی حسی و یا فلج شدن و پاها و بازوها

_خستگی

_دید دوتایی

_ضربان قلب سریع یا نامنظم

_گیجی و یا صحبت کردن به صورت مبهم

_تلوتلو خوردن یا به سختی راه رفتن

_استفراغ مداوم

_تشنج

_تغییر ناگهانی در شنوایی

_بی حسی در صورت یا ضعف

سرگیجه

مراجه به پزشک برای سرگیجه

علل سرگیجه:

سرگیجه دلایل احتمالی بسیاری دارد، از جمله اختلال گوش داخلی، بیماری حرکتی و اثرات دارویی. گاهی اوقات ناشی از مشکلات سلامتی اساسی مانند گردش ضعیف، عفونت و یا جراحت است. این حالت گیجی شما را وادار می کند که احساس کنید و محرک های شما به دنبال علل احتمالی هستند.

اینکه سرگیجه چه مدت طول می کشد و علائم دیگری دارد یا خیر، به علت شما بستگی دارد.

_مشکلات گوش داخلی که باعث سرگیجه می شوند (گیجی).

_حس تعادل شما به ورودی ترکیبی از بخش های مختلف سیستم حسی بستگی دارد.

این ها شامل موارد زیر هستند:

_چشم ها، که به شما کمک می کند مشخص کنید، بدنتان در کجا است و چگونه حرکت می کند.

_اعصاب حسی که پیام ها را به مغز شما درباره حرکات بدن و مواضع ارسال می کنند.

_گوش داخلی که خانه حسگرهایی هستند که به کشف حرکت جاذبه و عقب و جلو کمک می کنند

این حس غلطی است که محیط شما در حال چرخش و یا حرکت است. با اختلالات گوش داخلی، مغز شما سیگنال ها را از گوش داخلی دریافت می کند که با آنچه چشم های شما و اعصاب حسی دریافت می کنند، سازگار است و چنانچه در بخش سلامت می خوانید این همان چیزی است که مغز برای رفع ابهام آن تلاش می کند.

دلایل سرگیجه چیست ؟

وضعیت سرگیجه پراکسیسمال خوش خیم (BPPV):

این شرایط باعث ایجاد حس قوی و سریع اما نادرست می شود که شما در حال چرخش و یا حرکت هستید. این رویدادها با تغییر سریع در حرکت سر ایجاد می شوند، مانند زمانی که در رختخواب غلت می زنید، بلند می شوید و یا ضربه ای به سرتان زده می شود. BPPV شایع ترین علت سرگیجه است.

عفونت:

عفونت ویروسی اعصاب وستیبولا می تواند موجب سرگیجه شدید و مداوم شود.

اگر شما هم چنین فقدان شنوایی ناگهانی دارید، ممکن است لارجنتیت داشته باشید.

مشخص شدن بیماری مینیره با سرگیجه های طولانی:

این بیماری شامل تجمع بیش از حد مایع در گوش داخلی شما است. با سرگیجه ناگهانی که تا چند ساعت طول می کشد، مشخص می شود. هم چنین ممکن است از دست دادن شنوایی و احساس خالی بودن یا شلوغی در گوش را نیز تجربه کنید.

میگرن:

افرادی که میگرن دارند، ممکن است دچار سرگیجه شوند، حتی زمانی که سردرد شدیدی ندارند. چنین حوادثی ممکن است چند دقیقه به طول بینجامد و ممکن است با سردرد و حساسیت نور و سر و صدا مرتبط باشد.

مشکلات گردش خون که باعث سرگیجه می شوند:

اگر قلبتان خون کافی به مغز شما نمی رساند، ممکن است احساس سرگیجه، ضعف یا عدم تعادل را داشته باشید.

علل عبارتند از:

_کاهش فشار خون:

افت چشمگیر در فشار خون سیستولیک ممکن است منجر به احساس ضعف شود. می تواند بعد از نشستن یا ایستادن خیلی سریع رخ دهد. این شرط به نام فشار خون ارتواساتیک نیز نامیده می شود.

_گردش خون ضعیف:

شرایطی مانند کاردیومیوپاتی، حمله قلبی، بی نظمی قلب و حمله ایسکمی می تواند موجب گیجی و سرگیجه شود. و کاهش حجم خون ممکن است باعث عدم جریان خون کافی به مغز و یا گوش درونی شما شود.

علل دیگر سرگیجه:

شرایط عصبی:

برخی از اختلالات عصبی - مانند بیماری پارکینسون و اسکلروز چندگانه - می تواند منجر به از دست رفتن تدریجی تعادل شود.

داروها:

سرگیجه می تواند یک عارضه جانبی از داروهای خاصی مثل داروهای ضد تشنج، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد افسردگی و داروهای مسکن باشد. به طور خاص، کاهش فشار خون ممکن است باعث ضعف شود.

ایجاد سرگیجه با اختلالات تنشی:

اختلالات تنشی خاصی ممکن است باعث ایجاد اختلالاتی شوند و یا یک احساس گیجی که اغلب به آن سرگیجه گفته می شود را باعث شوند. اینها شامل حملات پانیک و غیره هستند.

سطح پایین آهن (کم خونی):

علائم و نشانه های دیگری که ممکن است همراه با گیجی رخ دهد.

کم خونی داشته باشید، عبارتند از:خستگی، ضعف و پوست رنگ پریده.

قند خون کم (هیپوگلیسمی):

این شرایط عموماً در افراد مبتلا به دیابت که از انسولین استفاده می کنند رخ می دهد.

سرگیجه ممکن است با عرق کردن و اضطراب نیز همراه باشد.

ایجاد سرگیجه با زیاد خوردن و کم آبی بدن:

اگر در شرایط آب و هوای گرم، فعال هستید و یا اگر به اندازه کافی مایعات ننوشید، ممکن است از گرمای بیش از حد (هیپرترمی) یا کم آبی را بگیرید و احساس سرگیجه کنید. به خصوص اگر از داروهای قلبی استفاده می کنید.

عوامل خطر در رابطه با سرگیجه:

عواملی که ممکن است ریسک ابتلا به سرگیجه را افزایش دهند، عبارتند از:

اثرات سن در سرگیجه ها ؛

افراد مسن احتمال بیشتری دارند که مشکلات پزشکی داشته باشند که باعث سرگیجه می شوند، به ویژه عدم تعادل. آن ها همچنین به احتمال زیاد داروهایی را مصرف می کنند که می توانند باعث سرگیجه شوند.

داشتن یک اپیزود از گیجی در گذشته:اگر قبلا دچار سرگیجه شدید، در آینده هم دچار سرگیجه می شوید.

سرگیجه افراد مسن

سرگیجه در افراد مسن

مشکلات سرگیجه:

سرگیجه می تواند خطر افتادن و آسیب دیدن شما را افزایش دهد. گیجی متناوب در حین رانندگی می تواند احتمال تصادف را افزایش دهد. اگر یک وضعیت سلامتی موجود که موجب گیجی شما می شود، درمان نشود می تواند موجب عواقب بلند مدتی برایتان شود.

تشخیص سرگیجه:

اگر پزشک برای شما مشکوک به سکته مغزی شده باشد، سریعاً یک اسکن MRI یا سی تی اسکن را برایتان تجویز می کند. بیشتر افرادی که به خاطر سرگیجه به پزشک مراجعه می کنند، ابتدا در مورد علائم و داروهای شما سوال می کنند و سپس معاینه فیزیکی انجام می دهد.

در طی این تست، پزشک نحوه راه رفتن و حفظ تعادل و اینکه چگونه اعصاب اصلی سیستم عصبی مرکزی شما کار می کنند را بررسی خواهد کرد. همچنین ممکن است به یک تست شنوایی و تست تعادل نیاز داشته باشید، از جمله:

آزمایش حرکت چشمی :

پزشک شما ممکن است زمانی که یک شی متحرک را دنبال می کنید، مسیر چشمان شما را نگاه کند.

روش های تشخیص سرگیجه

حرکت چشمی

پستوگرافی:

این تست به پزشک می گوید که کدام بخش از سیستم تعادلی که شما بر روی آن ها تکیه می کنید، ممکن است دچار مشکل شده باشد.

شما با پاهای برهنه روی سکو می ایستید و سعی می کنید تعادل خود را تحت شرایط مختلف حفظ کنید.

تست صندلی روتاری:

در طی این تست، شما در یک صندلی تحت کنترل کامپیوتر قرار می گیرید که خیلی آهسته در یک دایره کامل حرکت می کند. با سرعت زیاد در یک قوس بسیار کوچک عقب و جلو حرکت می کند.

آزمایش حرکت سر برای سرگیجه:

اگر پزشک مشکوک شود که سرگیجه شما ناشی از پاروکسیسمال خوش خیم است، می تواند یک آزمایش حرکتی ساده را انجام دهد به نام مانور دیکس - هالپیک برای تایید تشخیص.

تشخیص سرگیجه توسط پزشک

روش های تشخیص سرگیجه ها توسط پزشک

اگر سرگیجه های مکرر دارید، این نکات را در نظر بگیرید:

از امکان از دست دادن تعادل خود آگاه باشید تا منجر به آسیب جدی نشوید. اگر لازم است از حرکت ناگهانی خودداری کنید و با یک عصا قدم بزنید.

اشیایی که امکان گیر کردن به آنها و افتادن توسط آنها وجود دارد را جمع کنید، مانند قالیچه ها و سیم های برق.

از زیر پایی های غیر سر خور در دستشویی و کف حمام استفاده کنید.

نور خوب داشته باشید.

وقتی احساس سرگیجه می کنید، فوراً بنشینید و یا بخوابید.

اگر احساس سرگیجه شدید دارید، با چشمان بسته در یک اتاق تاریک، دراز بکشید.

از رانندگی اجتناب کنید.

از مصرف کافئین، نمک و مواد مخدر پرهیز کنید.

استفاده بیش از حد از این مواد می تواند علائم و نشانه های شما را بدتر کند.

مایعات کافی بخورید.

یک رژیم غذایی سالم داشته باشید.

به اندازه کافی استراحت کنید.

از استرس اجتناب کنید.

اگر گیجیتان ناشی از دارو است، با پزشک خود درباره حذف یا کاهش دوز آن صحبت کنید.

اگر گیجی شما با حالت تهوع همراه است از آنتی هیستامین، مانند مکلیزین یا دیمنهیدرینات استفاده کنید.

اینها ممکن است باعث خواب آلودگی شما شوند.

اگر سرگیجه شما ناشی از گرم شدن بیش از حد و یا کم آبی بدن است، در یک مکان خنک استراحت کنید و آب بنوشید یا نوشیدنی های ورزشی بنوشید.

منبع:نمناک

برچسب ها: سرگیجه ، بیماری ، سرگیجه مداوم لینک کوتاه خبر: bzna.ir/000NFt

منبع: بازار نیوز

کلیدواژه: سرگیجه بیماری ممکن است باعث تشخیص سرگیجه احساس سرگیجه باعث سرگیجه داشته باشید سرگیجه ها گوش داخلی بیش از حد فشار خون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت bazarnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بازار نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۲۲۹۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا واقعاً می‌توانیم مانند فیلم‌ها روی قطار در حال حرکت بدویم؟

هر کاری را که در فیلم‌ها می‌بینید، نمی‌توانید در واقعیت آن را تکرار کنید. برای مثال، فردی را درنظر بگیرید که روی سقف قطار درحال حرکت می‌دود.

به گزارش زومیت، در فیلم‌های وسترن اولیه، از پس‌زمینه متحرک استفاده می‌شد تا این تصور ایجاد شود که قطارهای جعلی درحال حرکت هستند. اکنون تصاویر تولیدشده توسط کامپیوتر (CGI) وجود دارد یا ممکن است فیلم را سریع کنند تا به‌نظر برسد قطار زودتر از حالت واقعی حرکت می‌کند. بنابراین، سوالی که وجود دارد این است که آیا می‌توان روی سقف قطار درحال حرکت دوید و از یک واگن به واگن دیگر پرید؟

قوانین فیزیک

فیزیک مجموعه‌ای از مدل‌های دنیای واقعی است که می‌توانیم برای محاسبه نیروها و پیش‌بینی چگونگی تغییر موقعیت و سرعت اشیاء از آن‌ها استفاده کنیم. اگرچه، نمی‌توانیم موقعیت یا سرعت اشیاء را بدون چارچوب یا قاب مرجع پیدا کنیم.

رت آلن، استاد فیزیک دانشگاه جنوب شرقی لوئیزیانا در وب‌سایت وایرد می‌گوید فرض کنید در اتاقی ایستاده‌ام و توپی در دست دارم و می‌خواهم موقعیت آن را شرح دهم. می‌توانم از مختصات دکارتی برای تشریح فضایی سه‌بعدی استفاده کنم تا به توپ سه مقدار (x, y, z) را بدهم.

اما این اعداد به مبدا و جهت محورهای من بستگی دارد. استفاده از گوشه‌ای از اتاق به‌عنوان مبدا طبیعی به‌نظر می‌رسد و محورهای x و y در امتداد دو پایه مجاور دیوار بالا می‌روند و محور z به صورت عمودی به بالا می‌رود. طبق این سیستم (واحدها برحسب متر)، توپ در نقطه (1، 1، 1) وجود دارد.

اما اگر دوستم باب نیز در اتاق باشد و موقعیت توپ را به روش دیگری اندازه‌گیری کند، چه؟ شاید او مبدا توپ را جایی که توپ قرار دارد، یعنی دست‌های من درنظر بگیرد و موقعیت اولیه آن را به شکل (0, 0, 0) تعریف کند. این روش نیز منطقی به‌نظر می‌رسد (ما فقط دارای چارچوب مرجع متفاوتی هستیم).

حالا من توپ را مستقیم به هوا پرتاب می‌کنم. پس از فاصله زمانی کوتاه ۰٫۱ ثانیه، طبق سیستم مختصات من توپ در نقطه (1, 1, 2) یعنی یک متر بالاتر از حالت قبل قرار دارد. طبق روش باب نیز موقعیت توپ تغییر می‌کند (0, 0, 1). توجه داشته باشید که در هر دو سیستم، توپ به اندازه یک متر در جهت z بالا رفت. بنابراین، سر این موضوع توافق داریم که توپ دارای سرعت صعود ۱۰ متر بر ثانیه است.

قاب مرجع متحرک

حالا فرض کنید توپ را داخل قطاری می‌برم که با سرعت ۱۰ متر بر ثانیه (۳۶ کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کند. دوباره توپ را به سمت بالا پرتاب می‌کنم. چه اتفاقی می‌افتد؟

من داخل قطار هستم، بنابراین از سیستم مختصاتی استفاده می‌کنم که همراه قطار حرکت می‌کند. در این قاب مرجع متحرک، من ساکن هستم. باب کنار ریل ایستاده است و می‌تواند توپ را از پنجره قطار ببیند، بنابراین از سیستم مختصات ساکنی استفاده می‌کند که در آن من حرکت می‌کنم.

اگر جسمی در حال سکون باشد یا با سرعت ثابتی حرکت کند، در حالت ساکن می‌ماند یا همچنان با همان سرعت حرکت می‌کند

در این مورد، من و باب درمورد موقعیت یا سرعت توپ با هم اتفاق‌نظر نخواهیم داشت. من می‌گویم توپ مستقیم بالا و پایین می‌رود و دوباره درست در دستم فرود می‌آید. باب می‌گوید توپ هم سرعت عمودی و هم سرعت افقی دارد: او می‌بیند که توپ به سمت بالا و پایین و همچنین به سمت جلو حرکت می‌کند.

در چارچوب مرجع باب، توپ همان سرعت افقی قطار را دارد. اگر توپ به مدت یک ثانیه در هوا باشد، قطار در این مدت ۱۰ متر جلوتر می‌رود و توپ نیز ۱۰ متر جلوتر خواهد رفت. به همین دلیل است که توپ پشت سر من فرود نمی‌آید. قانون اول نیوتن: اگر جسمی در حال سکون باشد یا با سرعت ثابتی حرکت کند، در حالت ساکن می‌ماند یا همچنان با همان سرعت حرکت می‌کند، مگر اینکه نیرویی به آن وارد شود. به این پدیده اینرسی می‌گویند.

اینرسی را تجربه کرده‌اید؛ به همین دلیل است که اگر فنجان قهوه‌ای را در اتومبیل داشته باشید و ترمز کنید، ماشین می‌ایستد، اما قهوه به حرکت ادامه می‌دهد و درنهایت روی داشبورد می‌ریزد. به همین دلیل است که از کمربند ایمنی استفاده می‌کنیم.

بنابراین، اگر قطار با سرعت ثابتی حرکت کند، طبق مدل توصیف‌شده دویدن روی سقف قطار و پریدن از یک واگن به واگن بعدی باید به آسانی همین کار در زمانی باشد که قطار حرکت نمی‌کند.

اگر با سرعت ۱۶ کیلومتر بر ساعت (طبق چارچوب مرجع متمرکز بر قطار) بدوید، اما قطار با سرعت ۶۴ کیلومتر بر ساعت حرکت کند، سرعت افقی شما (طبق چارچوب مرجع ساکن) ۸۰ کیلومتر بر ساعت خواهد بود. پس کار آسانی است؟ قطعا نه.

گرچه من و باب سرعت‌های متفاوتی را اندازه‌گیری می‌کنیم، با این موضوع موافق هستیم که به علت گرانش، شتاب فرود آمدن توپ یکی است. این موضوع مهم است، زیرا شتاب رابطه مستقیمی با نیروی خالص وارده بر جسم دارد. قانون دوم نیوتن: نیروی وارده بر جسم برابر است با حاصل ضرب جرم در شتاب. سیستم مختصات باب و سیستم متخصات من هر دو چارچوب مرجع لخت نامیده می‌شوند، زیرا خودشان شتاب نمی‌گیرند.

مدل‌های فیزیک در چارچوب‌های لخت عالی عمل می‌کنند و فرقی ندارد کدام‌یک را انتخاب کنید. چارچوب مرجع باب نسبت به زمین، بدتر یا بهتر از چارچوب مرجع من در قطار درحال حرکت نیست.

دویدن در بالای قطار

اگر قطاری با سرعت ثابت در حال حرکت باشد، پس این یک چارچوب مرجع لخت است و همه چیز مانند حالتی که چارچوب ساکن است، عمل می‌کند. من فقط توپ را به بالا پرتاب می‌کنم و چه روی سکوی راه‌آهن نشسته باشم، چه درون قطاری باشم که با سرعت ۶۴ کیلومتر بر ساعت درحال حرکت است، چه درون هواپیمایی باشم که با سرعت ۸۰۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند، احساس مشابهی خواهم داشت. علاوه‌بر‌این، از دیدگاه فیزیک همه این‌ها یک حالت هستند.

اما صبر کنید! عامل مهمی را در مدل خود درنظر نگرفته‌ایم. روی سقف مقاومت هوا نیز وجود دارد. اگر قطار با سرعت ۳۲ کیلومتر بر ساعت به سمت شرق در حرکت باشد، برای انسانی که روی سقف آن قرار دارد، مانند بادی خواهد بود که با سرعت ۳۲ کیلومتر بر ساعت به سمت غرب می‌وزد.

اگر روی قطاری با سرعت بالا بپرید، هیچ تضمینی وجود ندارد که کجا فرود بیایید

اگر قطار سرعت بالایی نداشته باشد، مشکل خاصی نخواهید داشت. اگرچه وقتی سرعت باد به حدود ۶۴ کیلومتر بر ساعت برسد، دویدن یا راه رفتن دشوار می‌شود. اگر تلاش کنید، به دلیل اصطکاک پاهایتان روی سقف، می‌توانید خود را به جلو حرکت دهید، اما اگر به هوا بپرید، هیچ تضمینی وجود ندارد که کجا فرود بیایید.

البته، حتی در داخل و بدون باد مطمئنا می توانید بدون نگاه کردن به پنجره متوجه شوید که قطار درحال حرکت است. علت آن است که قطارهای واقعی با سرعت ثابتی حرکت نمی‌کنند. حتی ناهمواری‌ها و پیچ‌های کوچک در مسیر موجب نوسان سرعت قطار می‌شود و بدن شما به‌راحتی آن را حس می‌کند.

قطارهای بدون اینرسی

طبق تعریف، سرعت برداری (velocity) دارای مقدار و جهت است. اگر سرعت یا جهت قطار تغییر کند، با سرعت برداری ثابتی حرکت نمی‌کند و شتاب دارد. در این شرایط، نمی‌توانید برای اطلاع پیدا کردن از نحوه حرکت اشیاء فقط از قانون دوم نیوتن استفاده کنید. این قانون فقط در چارچوپ مرجع لخت به کار می‌رود.

یکی از راه‌های رفع مشکل، افزودن «نیروی کاذب» است تا بتوان دوباره از قوانین نیوتن استفاده کرد. نیروی کاذب متناسب با شتاب چارچوب، اما در جهت مخالف اعمال خواهد شد.

شما تا‌به‌حال درون چارچوب مرجع غیرلخت قرار گرفته‌اید. وقتی در آسانسوری قرار دارید که شروع به شتاب گرفتن به سمت بالا می‌کند، چارچوب مرجع درون اتاقک آسانسور غیرلخت است. مغز شما آن را به‌عنوان نیرویی تفسیر می‌کند که شما را به سمت زمین هل می‌دهد. این نیرو کاذب است. شما به سمت پایین هل داده نمی‌شوید، بلکه به سمت بالا کشیده می‌شوید.

وقتی پیچ تندی را با اتومبیل دور می‌زنید نیز همین اتفاق می‌افتد. ازآن‌جا که تغییر جهت نیز نوعی شتاب است، درون خودرو چارچوب مرجع غیرلخت به حساب می‌آید. به همین دلیل است که چرخش خودرو به چپ موجب می‌شود فکر کنید به سمت راست به بیرون رانده می‌شوید؛ درحالی‌که چیزی به نام «نیروی گریز از مرکز» وجود ندارد و خودرو در واقع درحال شتاب‌گیری مرکزگرا به سوی مرکز قوس است.

به همین ترتیب، سرعت قطارها کم و زیاد می‌شود و آن‌ها دور می‌زنند. آن‌ها پیچ‌و‌تاب می‌خورند و هرچه ارتفاع شما بالاتر باشد، آن را شدیدتر احساس خواهید کرد. روی سقف قطار واقعی از هر جهتی شتاب‌های ناگهانی را تجربه خواهید کرد.

آیا می‌توانید روی سقف قطار بدوید؟ شاید در سرعت کم بتوانید این کار را انجام دهید، اما حرکت روی سقف قطار، درحالی‌که در مسیری پرپیچ و خم حرکت می‌کند، مانند تلاش برای فرار به جلو درحین تقابل با فردی است که شما را به طرفین هل می‌دهد. این موضوع را نیز درنظر داشته باشید که سقف قطارها معمولا شیب‌دار و لغزنده است.

سوار شدن بر قطاری که در حال حرکت است

اگر همچنان دوست دارید روی سقف قطار بدوید، باید بتوانید خود را به سقف آن برسانید. می‌توانید بلیتی بخرید و با نردبان خود را به سقف قطار برسانید، اما پریدن از روی پل هوایی یا چیز دیگری به داخل قطار جالب‌تر نیست؟

اگر قطار با سرعت کم ۱۰ متر بر ثانیه (۳۶ کیلومتر بر ساعت) درحال حرکت باشد و شما ساکن باشید، به این معنا است که سرعت شما (نسبت به زمین)، باید به‌طور ناگهانی از صفر (در حالت بدون حرکت روی پل هوایی) به ۳۶ کیلومتر بر ساعت (در حالت ساکن روی قطار درحال حرکت) تغییر کند.

حرکت روی سقف قطار مانند تلاش برای فرار به جلو درحین تقابل با فردی است که شما را به طرفین هل می‌دهد

در اینجا دو گزینه وجود دارد. بپرید و امیدوار باشید اتفاق خوبی بیفتد. متوجه می‌شوید که در خلاف جهت حرکت قطار درحال سر خوردن هستید. اگر اصطکاک کافی وجود داشته باشد، درنهایت سر خوردن متوقف می‌شود.

در غیر این صورت، به عقب رانده می‌شوید. گزینه دوم این است که قبل از پریدن شروع به دویدن کنید. اگر بتوانید با سرعت قطار حرکت کنید (بعید است)، وقتی به پایین می‌پرید، دیگر سر نخواهید خورد و با سرعت مناسب حرکت خواهید کرد. این همان کاری است که ابرقهرمانان انجام می‌دهند.

گزینه میانی برای کسانی که قدرت فوق‌العاده ندارند، این است که هم بلغزند و هم بدوند. اگر قبل از پریدن به سوی قطاری که با سرعت ۱۰ متر بر ثانیه حرکت می‌کند، به سرعت ۵ متر بر ثانیه برسید، اختلاف سرعت در زمان برخورد کمتر خواهد بود و احتمال زنده ماندن شما بیشتر می‌شود.

پیاده شدن از قطار در حال حرکت

پریدن از قطار تقریباً شبیه پریدن روی آن است: مشکل اختلاف سرعت است. باز هم، دو گزینه پیش روی شما است: می‌توانید بپرید و اجازه دهید تعامل شما با زمین سرعت شما را کم کند. ازآنجا که با سرعت قطار به صورت افقی حرکت می‌کنید، احتمالا از این کار پشیمان خواهید شد.

گزینه دوم این است که می‌توانید قبل از اینکه بپرید، به سمت عقب قطار بدوید. این کار سرعت شما را قبل از برخورد کم می‌کند. احتمالا نمی‌توانید به قدری سریع بدوید که بدون غلت خوردن روی زمین بیفتید.

اگر قرار بود از قطار بیرون بپرم، منتظر پلی روی دریاچه می‌ماندم. وقتی به آب برخورد می‌کنید، آب در جهت مخالف حرکت شما به شما نیرو وارد می‌کند. مولفه افقی این نیرو درست مانند اصطکاک سرعت شما را کم می‌کند.

آب همچنین به سمت شما فشار می‌آورد تا حرکت عمودی شما را متوقف کند، اما وقتی در آب فرو می‌روید، سرعت شما در مسافت بیشتری کم می‌شود. این بدان معنا است که ضربه کمتری به شما وارد می‌شود. البته، اشکال این روش پیاده شدن این است که خیس خواهید شد. البته اگر خیس شدن بدترین پیامد این فرار احمقانه از قطار باشد، باید خیلی هم سپاسگزار باشید.

کانال عصر ایران در تلگرام