به نقل از «انرژی امروز»

دموکراسی‌خواهان غول‌های انرژی را به خروج از میانمار دعوت کردند

تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۲۳۴۰۱

دموکراسی‌خواهان از شرکت‌های نفتی شورون و توتال خواستار توقف فعالیت در میانمار شدند. دموکراسی‌‌خواهان می‌گویند شرکت‌های جهانی نفت و گاز وودساید (Woodside)، شورون (Chevron) و توتال (Total) باید اطمینان حاصل کنند که هیچ پولی از پروژه‌هایشان در میانمار به خونتای نظامی منتقل نمی‌شود و در صورتی که شرکت‌های نفتی در این باره اقدامی صورت ندهند، باید مسوولیت کمک موثر به تامین بودجه سرکوب خشونت‌بار نظامی علیه مردم این کشور را بر عهده بگیرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش «انرژی امروز» از دنیای اقتصاد، خبرگزاری رویترز می‌گوید که از زمان کودتای نظامی اول فوریه، دست کم ۳۰ نفر به دلیل شرکت در تظاهرات دموکراسی خواهی به دست ارتش میانمار کشته شده‌اند و سربازان با شلیک گلوله به سوی هزاران معترض شرکت کننده در تظاهرات شهرهای مختلف با مخالفان خونتای نظامی مقابله می‌کنند.

سازمان غیردولتی بریتانیایی (Publish What You Pay (PWYP  می‌گوید صنعت نفت و گاز سالانه عایدی بیش از ۹۰۰ میلیون دلاری برای دولت میانمار دارد. از ابتدای ماه فوریه دولت این کشور توسط نظامیان ارتشی کنترل می‌شود؛ ارتش این کشور متهم به نقض مضاعف حقوق بشر در موارد متعددی از جمله نسل‌کشی علیه اقلیت قومی مسلمانان روهینگیاست.

نهاد PWYP در گزارش تحقیقی جدید خود اعلام کرد که شرکت استرالیایی وودساید، گروه فرانسوی توتال و شرکت خصوصی میانماری MPRL E&P که توسط یک تاجر میانماری معروف به نام یو موئه مینت کنترل می‌شود، باید جست‌وجوی گاز در یک میدان عظیم دریایی موسوم به A۶ را متوقف کنند.

به گزارش گاردین، شرکت وودساید روز شنبه اعلام کرد که فعالیت خود در میانمار را متوقف خواهد کرد، همه کارگران خود را از این کشور خارج خواهد کرد و کلیه تصمیمات تجاری خود در میانمار را مورد بررسی قرار می‌دهد.

گروه PWYP با هدف شفافیت مالی در صنعت استخراج، از شرکت‌ها می‌خواهد مبلغی را که بابت حق استخراج نفت، گاز و سایر منابع طبیعی به دولت‌ها پرداخت می‌کنند، به صورت شفاف اعلام کنند. این گروه در گزارش اخیر خود از شرکت‌های توتال و شورون خواسته فورا پرداخت‌های نقدی و غیر‌نقدی خود به دولت میانمار را متوقف و در عوض تا زمان برقراری دموکراسی در این کشور این پول را به حساب سپرده‌گذاری تضمینی منتقل کنند.

در خواست سازمان PWYP پس از آن صورت می‌گیرد که «اتحاد میانمار برای شفافیت و پاسخگویی» (ائتلافی متشکل از ۴۰۰ گروه جامعه مدنی و شخصیت‌ها) هفته گذشته عنوان کرد که شرکت‌های نفت و گاز باید فورا پرداخت‌های درآمدی خود به ارتش میانمار را متوقف کنند.  یادانار ماونگ، سخنگوی «عدالت برای میانمار» در همین رابطه عنوان کرد: «شرکت نفت و گاز دولتی میانمار (MOGE) که سهمی از گاز پروژه‌های در حال اجرای این کشور دریافت می‌کند، اکنون یک تجارت تحت کنترل ارتش و بزرگ‌ترین منبع درآمد برای خونتای نظامی است.» «عدالت برای میانمار» اعلام کرد که مطابق گزارش توتال، تنها در سال ۲۰۱۹ این شرکت ۲۲۹ میلیون یورو مالیات و سهم دولت از تولید گاز این کشور را پرداخت کرده است. این سازمان می‌گوید شرکت توتال به احتمال زیاد تنها منبع درآمد بزرگ رژیم نظامی کودتا خواهد بود.

نهاد PWYP در گزارش خود عنوان کرده است که در دوره ۱۲ ماهه، سال مالی ۱۷-۲۰۱۶ معادل ۳/ ۸ میلیون دلار آمریکا از درآمد گاز استخراج شده توسط شورون و پروژه یادانا شرکت توتال به ارتش میانمار و شرکت‌های بدنام تحت کنترل و وابسته به آن رسیده است. میانمار تا سال ۲۰۱۶ و زمان به قدرت رسیدن آنگ سان سوچی در انتخابات، تحت تحریم‌های شدیدی قرار داشت.

گزارش PWYP عنوان می‌کند: «هرگونه درآمد حاصل از استخراج گاز دریایی که توسط شرکت‌ها به خونتای نظامی پرداخت شود، می‌تواند صرف عملیات نظامی و منافع نظامی ژنرال‌ها و واحدهای نظامی مسوول کودتا و جنایات اخیر علیه اقلیت مسلمان روهینگیا شود.»

خانم یادانار ماونگ معتقد است که صنعت نفت و گاز مهم‌ترین بخش اقتصادی برای ژنرال‌های ارتش میانمار است و خواستار تحریم‌های هدفمند بین‌المللی علیه مشاغل تحت مالکیت ارتش شد و افزود: «اگر به خونتای نظامی اجازه داده شود به درآمد نفت و گاز دسترسی داشته باشد، ژنرال‌ها خواهند توانست رژیم خود را حفظ و مستحکم کنند. جامعه بین‌المللی نباید اجازه رخ دادن چنین اتفاقی را بدهد.» او در ادامه ضمن تهدید شرکت‌های بین‌المللی انرژی مستقر در میانمار عنوان کرد: «شرکت‌های خارجی که در کشور باقی بمانند، به طور موثر از ارتش این کشور پشتیبانی می‌کنند و باید در قبال سرکوب‌های متعاقب ارتش، پاسخگو و مسوولیت‌پذیر باشند.» سازمان «عدالت برای میانمار» از همه شرکت‌های نفت و گاز می خواهد که به رابطه خود با شرکت ملی نفت و گاز این کشور پایان دهند و از میانمار خارج شوند. این سازمان می‌گوید تا هر روزی که شرکت‌های بین‌المللی تولید خود را ادامه دهند، درآمد موردنیاز خونتای نظامی را تامین می‌کنند و ارتش هم به سرکوب وحشیانه خود بیشتر دامن می‌زنند. سخنگوی عدالت برای میانمار می‌گوید: «ما از توتال، شورون و سایر شرکت‌های نفت و گاز می‌خواهیم که اکنون اقدام کنند و در کنار مردم میانمار باشند. اگر این شرکت‌ها به‌طور معمول به کسب و کار خود در کشور ما ادامه دهند، ما آنان را مسوول وحشیگری ارتش بر مردم میانمار می‌دانیم.»

شرکت توتال به درخواست گاردین برای اظهارنظر در این مورد پاسخی نداد. سخنگوی شرکت شورون گفت که این شرکت مقصد گازی که به شرکت ملی نفت و گاز میانمار می‌دهد را کنترل نمی‌کند و مستقیما هم گازی به ارتش میانمار نمی‌دهد. او در پاسخ به این سوال که آیا شورون قصد دارد سهم دولت را به حساب سپرده‌گذاری تضمینی تا زمان برقرای دموکراسی پرداخت کند یا خیر، پاسخ مستقیمی نداد. او در ادامه افزود: «شورون یک شریک طولانی‌مدت میانمار است و ما با احترام به قانون و حقوق‌‌بشر جهانی کار خود را به شکلی مسوولانه انجام می‌دهیم تا جوامعی که در آن مشغول به کار هستیم از فعالیت ما بهره‌مند شوند. ما از مردم میانمار در مسیر تبدیل شدن این کشور به یک جامعه مدرن، صلح‌آمیز و مرفه حمایت می‌کنیم. شورون از نزدیک اوضاع را رصد می‌کند و امیدواریم که از طریق گفت‌وگو به یک راه‌حل صلح‌آمیز برسیم.»

سخنگوی شرکت استرالیایی وودساید هم گفت که این شرکت از مردم میانمار پشتیبانی می‌کند و امیدواریم که انتقالی آرام به دموکراسی را شاهد باشیم. او با اشاره به تصمیم مهم و بزرگ شرکت وودساید گفت: «تا زمانی که چشم‌انداز میانمار و ثبات سیاسی آن را در مسیر بهبود نبینیم، شرکت ما تمامی تصمیمات تجاری خود در میانمار را تحت بررسی مجدد قرار می‌دهد.»

برچسب هاتوتال (Total) شورون (Chevron) میانمار وودساید پترولیوم (Woodside Petroleum)

منبع: انرژی امروز

کلیدواژه: توتال Total شورون Chevron میانمار آسیا اروپا انرژی امروز ایران بین الملل تحریم خبرگزاری بین المللی خبرگزاری داخلی خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا ریاست جمهوری سازمان های بین المللی سایتهای اینترنتی شرکت ملی نفت ایران NIOC شرکت های بین المللی مجلس شورای اسلامی نفت خام وزارت نفت وزارت نیرو عدالت برای میانمار مردم میانمار خونتای نظامی ارتش میانمار شرکت های نفت بین المللی نفت و گاز شرکت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت energytoday.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «انرژی امروز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۲۳۴۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

60 میلیارد دلاری آمریکا، جنگ اوکراین را به کدام سو می برد؟

پس از گذشت بیش از دو سال از جنگ روسیه و اوکراین و تداوم کمک های نظامی و مالی غربی ها با همکاری همپیمانان غیر آمریکایی و اروپایی مثل ژاپن، کره جنوبی و استرالیا و ... ، همچنان وضعیت جبهه های جنگ به نفع روسیه می باشد. وضعیتی که کشور های غربی از جمله ایالات متحده را بر آن داشت تا کمک های تسلیحاتی و مالی میلیون و میلیارد دلاری را روانه کی‌‎یف پایتخت اوکراین کند.

اخیرا کنگره آمریکا پس از بحث و جدل های چند ماهه ، بسته کمک 61 میلیارد دلاری برای تقویت ارتش اوکراین را تصویب کرد. هچنین کشور های دیگری همچون انگلیس و ژاپن قصد دارند تا کمک ‌های نظامی به اوکراین را نیز افزایش دهند. اما رسانه‌ های غربی گفته اند که بعید است این کمک ‌های میلیارد دلاری، بتواند روند جنگ اوکراین را به نفع کی‌یف تغییر بدهد.

ضمن اینکه گزارش های مختلفی مبنی بر شکست های میدانی متعدد و قطاری ارتش اوکراین در جبهه های خارکیف وجود دارد. علت این موضوع هم وضعیت وخیم ارتش این کشور می‎‌باشد که باعث شده کشورهای غربی برای کمک های تسلیحاتی یا کمک های مالی مستقیم از سوی اوکراین تحت فشار قرار گرفته اند. به اعتقاد آگاهان سیاسی ، اوکراین هم اکنون به نوعی با تنفس مصنوعی غرب زنده است ؛ اگر روسیه بر پیشروی در خارکیف متمرکز شود و بتواند "راه آهن پولتاوا" را قطع کند عملا کار اوکراین را در جبه های جنگ تمام کرده است. هرچند که هدف اصلی روس ها دسترسی به پایتخت و تصرف کی‌یف می ‌باشد ؛ این موضوع به چند دلیل اهمیت دارد:

1- شهر خارکیف شاه کلید جنوب و شرق اوکراین است، و راه آهن جنوب شرق اوکراین از شهر خارکیف عبور می کند ؛ همچنین، شاهرگ ارتش اوکراین نیز شهر خارکیف می‎ باشد، که با محاصره این شهر از محور شمالی عملا کار ارتش اوکراین در جنوب تمام می شود.

2-شهر خارکیف قلب صنعتی اوکراین است و بخشی از صنایعی که می توانند برای ساخت و تولید تسلیحات مورد نیاز ارتش استفاده شوند در این شهر به تولید می رسند.

3-محاصره شهر خارکیف نیازمند شروع نبرد شهر "چرنیهوف" و تهدید کردن شهر کیف به عنوان پایتخت است ؛ روسیه با بردن یک لشکر به حومه شهر کیف می تواند کاری کند که 10 لشکر ارتش اوکراین از جنوب به شمال بروند. ضمن اینکه با محاصره خارکیف می تواند باعث تسلیم مسئولان و مردم این شهر شوند که به روس ها برای روند تصرف شهر های دیگر اوکراین کمک کند.  

ناگفته نماند که، یک منبع رسانه ای تلگرامی اوکراینی به نام "دیپ استیت" گزارش کرد نیروهای نظامی روسیه پیشروی های زیادی را در نقاط مختلف داشته اند ؛ اوچرتینو، نووباخموتوفکا، نووکالینوو، بردیچی، سیمیونفکا و جورجیفکا از جمله مناطقی هستند که ارتش روسیه پیشروی های زیادی داشته است.

آیا ضد حمله مجدد اوکراین امکان پذیر است؟

عده ای معتقدند کمک های مالی و تسلیحاتی غربی ها به ویژه ایالات متحده آمریکا تغییراتی ، ولو حداقلی در میدان نبرد ایجاد خواهد کرد ؛ تغییراتی که با ارسال تسلیحات اعضای اروپایی ناتو همچون "اف 16" های مولتی رول لهستانی یا ارسال احتمالی جنگنده های "یوروفایتر تایفون" انگلیسی به ارتش اوکراین می تواند تا حدودی وضعیت جبهه های جنگ را به نفع اوکراین عوض کند.

هرچند که سایر تسلیحات زمینی-زرهی، انفرادی و یا پهپادی سایر کشور های اروپایی و نقاط دیگر جهان توانست به ارتش اوکراین، برای آسیب زدن به تاسیسات انرژی مثل پالایشگاه ها، انبارها و پایانه های نفتی و یا زیرساخت های اقتصادی دیگری مانند اسکله های بنادر روسیه و یا حتی حمله با اهداف نظامی همچون انهدام سامانه های پدافندی کمک کند ، اما هیچ تغییر مهم و اثر گذاری که بتواند اوکراین را از این وضعیت بسیار بد جنگی بیرون بیاورد و یا ارتش روسیه را به عقب تر ( از مناطق تحت تصرفش ) براند ایجاد نکرد.

حتی تغییر فرماندهان نظامی ارشد ارتش اوکراین مثل عزل زالوژنی و انتصاب سیرسکی به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین نیز تاثیر بسیار کمی بر وضعیت میدانی جنگ گذاشت و تاکنون نتوانسته انتظارات مورد نظر شخص رئیس جمهور اوکراین را برآورده کند. پیش تر از این هم زلنسکی بارها از ضد حمله ارتش اوکراین علیه ارتش روسیه صحبت کرده بود ؛ ضد حمله هایی که با کمک های مالی ایالات متحده قرار بود انجام شود ولی یا انجام نشد و یا قبل از شروع عملیات شکست های زیادی را متحمل شدند. با این وضعیت تحلیگران سیاسی معتقدند یا تلاش های اوکراین برای عملیات ها علیه روسیه همانند حملات قبلی خواهد بود و نه چیزی بیشتر از تحولاتی که در حال حاضر رخ می دهد.

هشدار جوبایدن به زلنسکی برای حملات به روسیه

اخیرا نیز روزنامه واشنگتن پست در گزارشی از هشدار جوبایدن رئیس جمهور ایالات متحده به زلنسکی رئیس جمهور اوکراین خبر داده که بایدن گفته است، با حمله با تاسیسات نفتی روسیه احتمال افزایش بهای جهانی نفت بیشتر می‎ شود و به نوعی دستور توقف عملیات ها علیه صنعت نفت و گاز روسیه را صادر کرده است. سابقا ایالات متحده با کمک های چند صد میلیون دلاری سعی کرده بود وضعیت جبهه های جنگ را تا حدودی تغییر دهد.

به طور مثال تصویب بسته کمکی 300 میلیون دلاری سه ماه گذشته مجلس سنای آمریکا به اوکراین برای تغییر روند جنگ در مناطقی نظیر بنادر اودسا، خرسون و همچنین مناطق شمالی اوکراین بود اما تاثیر این کمک آنقدر ناچیز بود که کارشناسان سیاسی برای تشریح این موضوع، صرفا به تجزیه تحلیل حملات پهپادی اوکراین به تاسیسات نظامی و غیر نظامی روسیه بسنده کردند.

چرا که معتقدند اوکراین توانایی لازم برای ضربات راهبردی به روسیه را ندارد و اروپا هم توانایی لازم برای ارسال کمک های مالی و تسلیحاتی به اوکراین را ندارد ؛ هر حمله ای هم از سوی اوکراین بدون پشتوانه فنی و عملیاتی نیروهای نظامی غربی عملا شکست خورده است. به همین دلیل اوکراین قبل تر تصمیم گرفته بود که از کمک های اطلاعاتی-فنی نیروهای نظامی فرانسوی استفاده کند.

لازم به ذکر است، به گفته خبرگزاری های مختلف آمریکایی، اروپایی و منطقه ای،کشور روسیه هم برای بازسازی ارتش خود و همچنین تغییر در جبهه های نبرد تا کنون کمک هایی را از کشور های ایران چین وکره شمالی دریافت کرده است ؛ کمک هایی که طبق اعلام گزارش های عمدتا شامل پهپاد های انتحاری و شناسایی-رزمی، موشک های بالستیک و کروز، توپخانه و همچنین شناور های بدون سرنشین و ... بوده است. هرچند که روسیه هم مثل اوکراین آسیب های مادی-معنوی زیادی را در این جنگ متحمل شده، اما به زعم ناظران و کارشناسان مسائل بین الملل، تا الان طرف پیروز نبرد چه در میدان و چه در اقتصاد و سیاست، کشور روسیه می‎ باشد.

خبرنگار: حمید اسدی