به نقل از «فرارو»

۲ میلیارد بده پناهنده نشو!

تاریخ انتشار: ۱۹ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۵۸۰۱۳

 تیم ملی اسکی بانوان امسال در حالی در رقابت‌های قهرمانی جهان ۲۰۲۱ ایتالیا شرکت کرد که توانست به نتیجه غیرمنتظره‌ای دست پیدا کند. راهیابی عاطفه احمدی، چهره مطرح این روز‌های اسکی زنان ایران، به مانش دوم مسابقات مارپیچ بزرگ اتفاق ویژه‌ای بود که برای این تیم رقم خورد. احمدی که رتبه‌دار مارپیچ کوچک است، به‌عنوان اولین زن اسکی‌باز ایرانی توانست در رقابت‌های جهانی به مانش دوم راه پیدا کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او با زمان سه دقیقه و ۱۰ ثانیه و ۳۳ صدم‌ثانیه در جایگاه چهل‌و‌ششم پیکار‌های ایتالیا قرار گرفت. به این بهانه دقایقی با عاطفه هم‌کلام شدیم تا از اوضاع و احوال این روز‌های اسکی کشور بگوید. از داستان جنجالی ممنوع‌الخروجی سمیرا زرگری تا تقابل او و فروغ عباسی در بازی‌های المپیک زمستانی ۲۰۱۸ کره‌جنوبی و وثیقه میلیاردی برای پناهنده‌نشدن اسکی‌بازان.

بهتر است خودتان شروع کنید. فکرش را می‌کردید با وجود روند تمرینی نامناسبی که داشتید، این‌قدر خوب در ایتالیا نتیجه بگیرید؟

راستش نمی‌دانم چه بگویم. تیمی که امسال به رقابت‌های اسکی آلپاین قهرمانی جهان اعزام شد، چهار نفر از بهترین دختر‌های ایران را در اختیار داشت. تیمی که با کمترین امکانات و تنها با یک هفته تمرین در شیراز به ایتالیا اعزام شد. متأسفانه امسال آن‌قدر وضعیت ما برای حضور در رقابت‌های جهانی بد بود که حتی برای تیم ملی آقایان هم یک هفته بیشتر اردو در دیزین برگزار نشد. همیشه روال بر این بود که قبل از مسابقه یک هفته زودتر به اروپا می‌رفتیم تا خودمان را با شرایط برف و آب و هوای میزبان مسابقات تطبیق دهیم. ساعت خوابمان را تنظیم می‌کردیم، اما برای این دوره درست شب مسابقه به ایتالیا رسیدیم. ایتالیا هم یکی از سخت‌ترین و فنی‌ترین پیست‌های جهان را دارد و با توجه به این موضوع، قرارگرفتن در این موقعیت فشار زیادی به همه وارد کرد. درست است که اسکی‌بازان ایران در سطح جهان مدال‌آور نیستند، اما حداقلش این بود اگر تدارک بهتری برای ما دیده می‌شد می‌توانستیم نتیجه بهتری بگیریم. من آن‌قدر از لحاظ روحی به‌هم‌ریخته بودم که اولش از عملکردم اصلا راضی نبودم؛ اما یکی، دو روز که گذشت بعد تازه فهمیدم که چه کار کرده‌ام. الان که درست فکر می‌کنم می‌بینم واقعا کار بزرگی کرده‌ام.

دلیل اینکه زودتر به ایتالیا اعزام نشدید چه بود؟

گفتند به‌خاطر کرونا و محدودیت‌هایش شرایط مهیا نشده، اما ما وقتی به ایتالیا رسیدیم دیدیم که همه کشور‌ها یک هفته است که آنجا هستند و دارند تمرین می‌کنند. متأسفانه ما داریم با شرایط نابرابر با اسکی دنیا رقابت می‌کنیم. دستگاه‌های بالابری که کشور‌های اروپایی دارند ۱۰ برابر از دستگاه‌هایی که در ایران است مجهزتر و به‌روزتر است، به لحاظ مربی، حقوق، مزایا و تجهیزات که دیگر هیچ. برفی که ما در ایران داریم برف طبیعی و نرم است. ما اصلا در ایران پیست یخی نداریم. این در حالی است که در تمام کشور‌ها پیست یخی دارند یا با دستگاه‌های برف‌کوب و فشار آب پیست مصنوعی می‌سازند. فدراسیون اسکی حتی یک پیست اختصاصی برای ملی‌پوشانش هم ندارد. گرانی ارز و یورو هم آن‌قدر عرصه را بر ما تنگ کرده که ما نمی‌توانیم با هزینه شخصی برویم در اروپا تمرین کنیم. تا پیش از این ارز خیلی نرخش بالا نبود و سفر‌ها و اعزام‌های تیم‌های ملی اسکی نصف بود، با این اوضاعی که الان به وجود آمده، همین نصف هم به صفر رسیده است. من هر کاری کردم که بتوانم چند روزی خودم شخصا بروم در یک کشور دیگری اسکی کنم، نتوانستم. چون از عهده تأمین هزینه‌ها برنمی‌آمدم.

این‌طور که گفته می‌شود ملی‌پوشان برای تمرین‌کردن در پیست اسکی دربند‌سر و دیزین هم باید بلیت بخرند و پول بدهند؟

بله همین‌طور است. این دو پیست دست بخش خصوصی است و مدیریت آن را هم یک نفر بر عهده دارد. چون در مالکیت فدراسیون نیست، ما باید برای هر بار تمرین مثل سایر افراد بلیت بخریم. جالب اینجاست که به بومی‌های دربندسر و دیزین نرخ بلیت ۶۰ هزار تومانی می‌دهند، اما من، چون بومی آنجا نیستم باید ۲۵۰ هزار تومان بدهم.

فروغ عباسی، هم‌تیمی شما هم که دیروز به‌خاطر همین مسئله و البته سایر کم‌توجهی‌ها خداحافظی‌اش را از این تیم اعلام کرد!

اگر این‌طور پیش برود، همه خداحافظی می‌کنند. چرا یک ورزشکاری که در سطح حرفه‌ای کار می‌کند، برای تیم ملی کشورش مسابقه می‌دهد، باید از او پول بگیرند. اسکی‌بازان برای اینکه منبع درآمد داشته باشند مجبورند در کنار تمریناتشان، شاگرد بگیرند تا اموراتشان بگذرد. آخر در کشتی هم که ورزش اول مملکت ماست شرایط به همین منوال است. طرف نفر اول نوجوانان دنیاست، اما دارد کنار خیابان دست‌فروشی می‌کند.

از همه بدتر ضمانت‌نامه و چک و سفته‌هایی است که فدراسیون اسکی برای ملی‌پوشان تعیین کرده؟

بله همین‌طور است. اسم ما ملی‌پوش است، اما باید ضمانت بدهیم که داریم برای تیم ملی کشورمان مسابقه می‌دهیم. فدراسیون یک‌سری تجهیزات به ما داده و از ما تعهدنامه گرفته تا زمانی که برای تیم ملی مسابقه می‌دهیم می‌توانیم از آن‌ها استفاده کنیم؛ در غیر این صورت باید آن‌ها را پس بدهیم. من می‌خواهم بدانم به‌عنوان یک ورزشکار ملی این حقمان نیست که فدراسیون وسیله اختصاصی به ما بدهد. یک ضمانت‌نامه دو‌میلیاردی هم از ما گرفته‌اند برای اینکه وقتی سفر رفتیم در خارج نمانیم و پناهنده نشویم.

داستان ممنوع‌الخروجی سمیرا زرگری، سرمربی تیم هم که شوک بدی به همه شما وارد کرد.

بله متأسفانه ما چهار سال با خانم زرگری تمرین کردیم و به ایشان عادت داشتیم، اما یکباره زمان اعزام خبر رسید که همسر ایشان به دلیل اختلافات خانوادگی او را ممنوع‌الخروج کرده و نمی‌تواند با تیم به ایتالیا بیاید. خانم زرگری ارتباط‌های خوبی با تیم‌های خارجی داشتند، نبود ایشان کنار تیم واقعا ضربه بدی به ما زد. در نهایت کوچینگ تیم را به آقای باقر کلهر، سرمربی تیم مردان دادند.

خبر دارید که مشکل سمیرا زرگری حل شده یا نه؟

نه، هنوز حل نشده است.

به نظرتان مسئولان ورزش نباید در این زمینه پیش‌قدم شوند و چاره‌ای برای بحث ممنوع‌الخروجی زنان متأهل ورزشی پیدا کنند. به‌هر‌حال اینجا دیگر بحث ملی مطرح است و بحث شخصی و خانودگی نیست؟

به نظر من بحث ممنوع‌الخروجی موضوعی دوطرفه است. درست است که جامعه ما مردسالار است و همه حق را به مرد می‌دهند، اما من معتقدم که مسئولان باید مشکل ممنوع‌الخروجی آقایان را هم به‌خاطر مهریه حل کنند تا در ازای آن ممنوع‌الخروجی زنان هم حل شود.

از الان به بعد چه برنامه‌ای دارید؟

فعلا که در رقابت‌های لیگ مشغول هستم و بعد از آن هم باید برای بازی‌های المپیک زمستانی ۲۰۲۲ چین برنامه‌ریزی کنم که هنوز هیچ برنامه‌ای برای من در نظر نگرفته‌اند. همه کشور‌ها در فاصله چهارساله هر المپیک روی نیرو‌ها و ورزشکاران جوانشان سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما در مورد من که این اتفاق هنوز نیفتاده است. چهار سال است نفر اول ایرانم، اما انگار نه انگار که باید توجهی به من شود. برای دوره قبل هم حق من بود به المپیک ۲۰۱۸ بروم، اما مسئولان تصمیم گرفتند که یک فرد باتجربه را به این بازی‌ها بفرستند؛ بنابراین فروع عباسی رفت. آن موقع من از ۱۱ مسابقه‌ای که دادم ۹ تا را اول شدم، یکی را دوم و یکی را هم اوت کردم. من چهار سال پیش ۱۶ سالم بود و گفتند چرا باید یک بچه به المپیک برود. این در حالی است که من از آن سال تا به الان نفر اول ایرانم. من، اما ثابت کردم که همین بچه می‌تواند در میادین بزرگ‌تر بدرخشد. شانس برای حضور در المپیک به ۸۰ درصد رسیده، اما تا یک سال آینده هیچ برنامه‌ای ندارم. متأسفانه هیچ انسجامی وجود ندارد. مربیان مدام عوض می‌شوند. خانم میترا کلهر سرمربی تیم جوانان می‌شوند حاشیه درست می‌کنند و من را هم قاطی حاشیه‌هایشان می‌کنند. اینکه چه کسی سرمربی باشد برای من مهم نیست، برای من مهم آرامش است. امیدوارم که این وسط پاسوز نشوم.

منبع: فرارو

کلیدواژه: عاطفه احمدی اسکی سمیرا زرگری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۵۸۰۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اینترمیلان برای بیستمین بار قهرمان لیگ ایتالیا شد

عصر ایران؛ اهورا جهانیان - اگرچه قهرمانی اینترمیلان در لیگ فوتبال ایتالیا تقریبا قطعی شده بود ولی پیروزی دیشب اینترمیلان در دربی دلا مادونینا، اینتر را رسما قهرمان سری آ کرد. شاگردان سیمونه اینزاگی در هفتۀ سی‌وسوم سری آ، موفق شدند 2 بر 1 از سد میزبان خود، میلان، بگذرند.

برد دیشب اینتر در برابر میلان از این حیث هم اهمیت داشت که میلان با 69 امتیاز، تنها تیمی بود که روی کاغذ هنوز شانس قهرمانی داشت. اگر میلانی‌ها دیشب برنده می‌شدند، با 72 امتیاز همچنان اینتر 83 امتیازی را تعقیب می‌کردند.

ولی آبی‌پوشان اینترمیلان با دو گل فرانچسکو آچربی و مارکوس تورام در دقایق 18 و 49، گام بلندی به سوی پیروزی برداشتند. تک‌ گل فیکایو توموری در دقیقۀ 80 هم دردی از میلان دوا نکرد. حساسیت بازی در دقایق پایانی موجب اخراج سه بازیکن در وقت‌های تلف‌شده شد: تئو هرناندز و داوید کالابریا از میلان در دقایق 94 و 97، دنزل دامفرایس از اینتر در دقیقۀ 95.

در سومین دهۀ قرن بیست‌ویکم، یعنی از سال 2020 به بعد، تا به حال اینترمیلان و آث میلان و ناپولی قهرمان سری آ شده‌اند. دو بار اینتر (2021 و 2024)، یکبار میلان (2022)، یکبار هم ناپولی (2023).

کوتاه ماندن دست یوونتوس از دامن قهرمانی در سری آ، کفارۀ شرابخوری بی حد و حصر تورینی‌ها در دهۀ قبل است! یوونتوس از سال 2011 تا 2020، موفق شد 9 بار قهرمان سری آ شود. یعنی پس از قهرمانی میلان در سال 2011، سایر قهرمانی‌های دهۀ قبل در سری آ متعلق به یووه است.

تضعیف یوونتوس در سال‌های اخیر توام بوده با تقویت نسبی میلان و بویژه اینتر و ناپولی. همین تحول موجب افزایش هیجان لیگ فوتبال ایتالیا شده. در دهۀ قبل، سری آ شبیه بوندس‌لیگا شده بود. یعنی همه می‌دانستند در پایان فصل، بایرن مونیخ در آلمان و یوونتوس در ایتالیا قهرمان لیگ خواهند بود. اما در چهار سال اخیر، قهرمان سری آ در ابتدای فصل نامعلوم است. و مهم‌تر اینکه، در پایان فصل هم یوونتوس قهرمان نمی‌شود!

سیمونه اینزاگی، سرمربی اینتر، که سال گذشته با تیمش تا فینال لیگ قهرمانان اروپا پیش رفت، این فصل با کسب قهرمانی سری آ نشان داد که موفقیت اروپایی پارسالش اتفاقی نبوده. او از سال 2021 سرمربی اینترمیلان است و طی سه سال گذشته، دو بار اینتر را قهرمان جام حذفی ایتالیا (2022 و 2023)، سه بار قهرمان سوپرجام ایتالیا (2021، 2022، 2023) کرده است.

سیمونه اینزاگی (چپ)

در سری آ هم اینتر با اینزاگی طی سه فصل گذشته، یکبار نایب قهرمان (2022)، یکبار در رتبۀ سوم (2023) و حالا هم قهرمان شده است (2024). در سال 2022، یعنی اولین فصل حضور اینتر در سری آ با هدایت اینزاگی، اینترمیلان در پایان فصل فقط با دو امتیاز کمتر از میلان دستش از جام قهرمانی کوتاه ماند. میلانی‌ها 86 امتیاز کسب کردند، اینتری‌ها 84 امتیاز.

در مجموع به نظر می‌رسد که اینترمیلان با سیمونه اینزاگی آیندۀ روشنی دارد و چه بسا او بتواند در اینتر همان نقشی را ایفا کند که دیه‌گو سیمونه در اتلتیکو مادرید ایفا کرده. ساختن یک تیم خوب و تداوم آن مهم‌تر از کسب موفقیت‌های مقطعی است.

در سال 2012 روبرتو دی ماتئو به عنوان سرمربی چلسی موفق شد این تیم را برای اولین بار فاتح لیگ قهرمانان اروپا کند ولی مدیران چلسی او را مربی بزرگی ارزیابی نکردند و موفقیت مقطعی تیمشان را دلیلی برای تداوم حضور دی ماتئو روی نیمکت چلسی ندیدند.

در نتیجه روبرتوی بی‌نوا از چلسی اخراج شد و پس از یکسال بیکاری، در سال 2014 مربی شالکه04 در بوندس‌لیگا شد ولی آن‌جا هم فقط یکسال دوام آورد. او مجددا یکسال بیکار بود و در سال 2016 مربی استون‌ویلا شد و از آن به بعد دیگر مربی هیچ تیمی نبوده.

اما اینزاگی معلوم است که از جنس دی ماتئو نیست. او در لاتزیو نیز به عنوان سرمربی یکبار جام حذفی فوتبال ایتالیا (2019) و دو بار هم سوپرجام فوتبال این کشور را برده (2017، 2019). در اینتر هم که طی سه سال گذشته 6 کاپ قهرمانی را بدست آورده.

دیشب هفتمین قهرمانی اینتر در لیگ فوتبال ایتالیا طی 24 سال گذشته (یا قرن بیست‌ویکم) رقم خورد. در فاصلۀ سال‌های 1980 تا 2000 میلادی، اینترمیلان فقط دو بار قهرمان سری آ شده (1980، 1989). در دهه‌های 1960 و 1970 چهار قهرمانی (1963، 1965، 1966، 1971) و از 1930 تا 1960 نیز پنج عنوان قهرمانی لیگ در کارنامۀ اینترمیلان ثبت شده (1930، 1938، 1940، 1953، 1954). قبل از آن هم اینتر دو بار در سال‌های 1920 و 1910 قهرمان لیگ فوتبال ایتالیا شده.

نخستین قهرمانی اینترمیلان در لیگ ایتالیا، 1910 میلادی

بنابراین در 126 سالی که از آغاز لیگ فوتبال ایتالیا می‌گذرد، اینترمیلان 20 بار قهرمان این مسابقات شده. 13 قهرمانی اینتر طی 102 سال رقم خورده (از 1898 تا 2000)، 7 قهرمانی‌اش هم طی 24 سال اخیر.

کارنامۀ اینترمیلان در قرن بیست‌ویکم به مراتب بهتر از قرن بیستم بوده. بویژه اینکه از 9 قهرمانی اینتر در جام حذفی ایتالیا، 6 قهرمانی در همین قرن بدست آمده. در لیگ قهرمانان اروپا هم اینتر تا به حال سه بار قهرمان شده که دو بار آن در قرن بیستم رقم خورده. ولی آن دو قهرمانی طی 45 سال بدست آمدند (یعنی از 1955 که جام باشگاه‌های اروپا یا لیگ قهرمانان فعلی آغاز شد)، اما تک‌قهرمانی این قرن اینتر طی 24 سال حادث شده.

قهرمانی دیشب اینتر در سری آ، ویژگی دیگری هم داشت. تا قبل از بازی دیشب، اینترمیلان و آث میلان هر کدام 19 بار قهرمان لیگ ایتالیا شده بودند ولی دیشب اینتر موفق شد بیستمین عنوان قهرمانی این مسابقات را هم بدست آورد و میلان را پشت سر بگذارد. بنابراین اکنون دومین ستاره هم بر پیراهن اینترمیلان نشسته. هر ستاره به نشانۀ 10 قهرمانی در لیگ فوتبال ایتالیا.

یوونتوس با 36 قهرمانی سه ستاره دارد و میلان و اینتر در طول فصل جاری به شدت در تلاش بودند با رسیدن به بیستمین قهرمانی‌شان، ستارۀ دوم را بدست آورند که این موهبت نصیب اینترمیلان شد.

سیمونه اینزاگی با این تیم روبراهی که درست کرده، بعید نیست سال آینده جزو مدعیان اصلی فتح لیگ قهرمانان اروپا باشد. تیم او به معنای واقعی یک "تیم" است و زیبا و هجومی هم بازی می‌کند. موفقیت در عین ارائۀ فوتبال هجومی، یک "عادت ایتالیایی" نیست. ولی سیمونه اینزاگی از خلاف‌ آمد عادت کام جسته و کامیاب هم شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: اینزاگی: طارمی را برای نیمکت اینتر خریدم، باید طاقتش را داشته باشد!