سیدحسن خمینی می‌تواند چهره مؤثر انتخابات باشد/تکیه بر ویژگی کاریزماتیک به‌صورت صرف، دارای اشکال است
تاریخ انتشار: ۱۹ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۵۸۲۰۴
و دیگر آنکه آیا اختلافاتی که میان برخی احزاب اصلاح‌طلب وجود دارد، دامنه‌اش بیشتر خواهد شد یا نهاد اجماع‌ساز می‌تواند به‌طور کامل باعث ایجاد وحدت عملی در انتخابات شود؟ از سوی دیگر اقبال جوانان نسبت به اصلاح‌طلبان در این دوره از انتخابات هنوز مشخص نیست. برای بررسی همه اینها ساعتی را با فیض‌الله عرب‌سرخی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو ارشد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران به گفت‌وگو نشستیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به نظر شما آیا اصلاح‌طلبان هنوز درگیر کاریزماها هستند؟ آیا بهزاد نبوی و سیدمحمد خاتمی هنوز در جامعه کاریزما دارند یا مردم از آن عبور کرده‌اند؟
در ارتباط با بحث کاریزما توجه به نکاتی حائز اهمیت است. زمانی فکر می‌کنیم ویژگی کاریزماها می‌تواند جایگزین شرایط واقعی و ضروری باشد که اگر بر آن تکیه کنیم در جریان عمل با مشکلاتی مواجه خواهیم بود. اما اگر این ویژگی به‌عنوان وجه مکمل یک چهره وجود داشته باشد، حتما مثبت خواهد بود. اگر شخصی مثل آقای نبوی و خاتمی دارای صلاحیت‌های فردی، تجربه سیاسی، توانایی اجرائی و سایر ویژگی‌هایی باشند که معتقدیم برای یک چهره باید وجود داشته باشد و در کنار آن وجه کاریزمایی نیز به‌عنوان مکمل خصوصیات آنها باشد، ایرادی ندارد؛ بنابراین تکیه بر ویژگی کاریزماتیک به‌صورت صرف، دارای اشکال است فکر نمی‌کنم جریان اصلاح‌طلبی که تأکید ویژه بر عقل‌گرایی دارد، نگاه خودش را متمرکز بر وجه کاریزمایی این چهره‌هایی که اسم بردید، کرده باشد. در نتیجه باید بگویم وجه کاریزماتیک افراد اصلا مانع نیست و به‌عنوان یک وجه مکمل می‌تواند موجب سهل‌کردن برنامه‌های انتخاباتی باشد.
چقدر نگاه اصلاح‌طلبان به انتخابات واقعی است؟ آیا اصلاح‌طلبان ارتباطی با توده جامعه دارند و از خواسته‌های آنها باخبرند؟
انتظارات مردم و جامعه واقعی است اما تبدیل‌شدن این انتظارات به برنامه ممکن است با توانمندی یک کشور سازگار نباشد؛ بنابراین در چنین شرایطی مناسب‌ترین برنامه و کاندیدا باید بیشترین تماس را با خواست مردم داشته باشد. تصور اینکه ما بتوانیم به شکل واقعی برنامه‌ای داشته باشیم که تمام خواست و انتظارات جامعه در آن محقق شود، هیچ‌وقت اتفاق نمی‌افتد. بنابراین توجه به این مسئله ضروری است که ظرفیت‌های تشکیلاتی و توانمندی‌های فکری یک جریان، باید این قابلیت را داشته باشد که حداکثر هماهنگ‌سازی برنامه و مطالبات اجتماعی را در خودش جای داده باشد. این نکته مهمی است و نباید مورد غفلت قرار بگیرد. اما شما تصور کنید تمام مردم انتظار دارند مناطقشان به‌سرعت آباد شود؛ آیا ظرفیت‌های مادی و غیرمادی کشور اجازه تحقق چنین مطالبه‌ای را در زمان کوتاه می‌دهد؟ حتما این‌طور نیست؛ بنابراین برنامه‌ای که بتواند مناسب‌ترین اولویت‌بندی را در این خواست و مطالبه ارائه دهد، برنامه واقعی است. تلاش اصلاح‌طلبان در راستای تهیه چنین برنامه‌ای است اما اینکه چقدر موفق شوند باید در صحنه عمل دیده شود.
آیا گفتمان اصلاح‌طلبی بین جوانان هنوز مورد استقبال است؟
باید بگوییم چرا گفتمان اصلاح‌طلبی مثل گذشته، مورد استقبال جوانان قرار نمی‌گیرد؟ چون هنوز بخشی از جوانان گفتمان اصلاح‌طلبی را قبول دارند، به‌نظر من این شرایط دلایل زیادی دارد. به‌هرحال ما با ظرفیت‌های محدودی مواجهیم، ظرفیت‌هایی از قبیل چارچوب فکری اصلاح‌طلبی، چارچوب فکری قانون اساسی و باید بگوییم برخی اسناد بالادستی و ظرفیت‌های عمومی کشور و ناتوانی‌هایی را که جریانات سیاسی دارند، باید کنار هم قرار دهیم تا نتیجه‌گیری منطقی داشته باشیم. اینکه بخواهیم احکام قطعی صادر کنیم، شاید امر صحیح و ساده‌ای نباشد؛ بنابراین باید با ماجرا دقیق‌تر برخورد کرد؛ هم در مقام ارزیابی انتظارات جوانان و هم در مقام انتظارات ظرفیت‌های عمومی نظام سیاسی و بعد پاسخ متناسبی به آن داد.
شما در مصاحبه‌ای از سیدحسن خمینی و سیدمحمد خاتمی به‌عنوان کاندیدا یاد کرده بودید؛ با چه معیارهایی به این دو شخصیت رسیدید؟ سیدحسن خمینی چرا به نظر شما می‌تواند رئیس‌جمهور باشد؟
من به این دو گزینه به‌عنوان دو نمونه اشاره کرده‌ام چون ممکن است شرایط برای آنها نیز مهیا نباشد. اما به نظر من این دو شخص کاندیداهای مناسبی هستند؛ آقای خاتمی که نیازی به توضیح ندارد؛ فردی است که سطوح مختلف مدیریتی در کشور را تجربه کرده و اتفاقا جزء مدیرانی است که وقتی در مقام ارزیابی او می‌نشینید، عملکرد قابل‌قبول و قابل‌دفاعی داشته است. من شخصا چون در کار اجرا و مسئولیت‌های آقای خاتمی در سال‌های ۶۱ تا ۸۴ بوده‌ام، از ظرفیت و توانایی‌های ایشان باخبرم. از نظر مقبولیت اجتماعی نیز نسبت به دیگر اشخاص، موقعیت بهتری دارد و می‌تواند کاندیدای مطلوبی از نگاه من و عمده دوستان اصلاح‌طلب باشد. درباره سیدحسن خمینی قصه متفاوت است. ایشان فاقد تجربه اجرائی کلان در سطح حکومت هستند اما او به لحاظ ظرفیت فکری و عقبه اجتماعی و سیاسی‌ای که دارد و حمایت گسترده‌ای که می‌تواند از جانب نیروهای توانمند از ایشان صورت بگیرد و همچنین با ملاحظه توان بسیج‌کننده‌ای که در جامعه دارد، می‌تواند در نبود آقای خاتمی یکی از چهره‌های مثبت و مؤثر در انتخابات باشد اما اگر فکر کنیم که تمام ویژگی‌های مطلوب در نظر ما در یک نفر جمع شود، امری قطعی نیست و سخت می‌شود چنین شخصی را انتخاب کرد. حتی آقای خاتمی که من درباره ایشان مثبت فکر می‌کنم، برخی از نیروهای جامعه نگاه دیگری به ایشان دارند؛ بنابراین ما باید در مجموع بتوانیم به نامزدی برسیم که از نظر فکری به اصلاح‌طلبان نزدیک باشد و از نظر توانمندی‌های کلی و ظرفیت اجماع‌سازی بتواند بخش مهمی از نیروها و مردم را در سطح کشور داشته باشد.
نظر شما درباره کاندیداتوری آقای عارف چیست؟ اگر او فارغ از نهاد اجماع‌ساز کاندیدا شود، آیا دوگانه‌ای مانند ٨٤ پیش می‌آید؟
آقای عارف یک مدیر باتجربه اجرائی است، در چارچوب اصلاح‌طلبان قرار دارد، در سال ۹۲ نیز تجربه مثبتی از خود به جا گذاشتند و به حسب ضرورت می‌توانند دست به اقداماتی بزنند که مصالح کلی اصلاح‌طلبان را رعایت کرده باشد. شاید نکته مهمی که درباره وجه منفی درباره ایشان بتوان مطرح کرد، این است که به دلایل مختلف قدرت بسیج‌کنندگی را در سطح جامعه نداشته باشد. البته این ادعا نظر شخصی من است و در نظرسنجی‌ها ممکن است این‌طور نباشد اما به‌هرحال این وجه از این جهت که می‌تواند رأی‌آوری ایشان را تضعیف کند، باید به‌عنوان مورد بازدارنده در تحلیل من قرار گیرد اما از نظر ویژگی‌های کلی دیگر می‌تواند چهره قابل‌قبولی باشد.
اگر کاندیدای مطلوب اصلاح‌طلبان رد صلاحیت شود یا در انتخابات شکست بخورند، صحنه سیاسی برای آنها به چه شکل خواهد شد؟
این سؤال دو وجه متفاوت دارد؛ یکی اینکه کاندیدای اصلاح‌طلبان شکست بخورد و دیگر اینکه کاندیدای آنها رد صلاحیت شود. شکست در انتخابات یک وجه محتمل است. وقتی در انتخابات شرکت می‌کنید، ممکن است پیروز شوید یا شکست بخورید، این مردم هستند که داور این مسابقه هستند. حق طبیعی مردم است که یک نامزد و برنامه‌ای را که به نظر من مناسب‌تر است، انتخاب نکنند و کسی نمی‌تواند به گزینش آنها اعتراض داشته باشد. یک نیروی سیاسی همان‌طورکه باید ظرفیت و تحمل پیروزی را داشته باشد و بتواند از پیروزی در راستای خدمت به مردم استفاده کند، به همان میزان باید صبوری شکست را نیز داشته باشد تا وقتی مردم به هر دلیلی به او اعتماد نکردند، نقایص خود را ارزیابی کرده و آماده حضور در رقابت بعدی شود اما رد صلاحیت امری است که به نظر ما قابل‌قبول نیست؛ بنابراین اگر نامزد جریان اصلاح‌طلب رد صلاحیت شود و سپس اصلاح‌طلبان بگویند به علت نداشتن کاندیدا و رد صلاحیت در انتخابات شرکت نمی‌کنیم، منطقی است و یک نیروی سیاسی محق است این واکنش را داشته باشد اما اینکه درصورت رد صلاحیت اصلاح‌طلبان چه تصمیمی خواهند گرفت، باید منتظر ماند و امیدوار بود به اینکه رد صلاحیتی صورت نگیرد و شورای نگهبان منصفانه برخورد کند. اگر اصلاح‌طلبان رد صلاحیت شدند، باید منتظر بود و دید اصلاح‌طلبان چه تصمیمی می‌گیرند و البته من امیدوارم همه ما ملتزم به آن تصمیم باشیم.
آیا در صورت شکست، احتمال یک انشعاب میان احزاب اصلاح‌طلب را می‌دهید؟ یا همین وحدت نهاد اجماع‌ساز حفظ خواهد شد؟
بحث از انشعاب بحثی مربوط به یک مقطع خاص نیست، نیروها ممکن است در شرایط پیروزی هم انشعاب کنند. به‌هرحال اگر انشعابات ناشی از شفاف‌ترشدن شرایط، مشخص‌ترشدن برنامه‌ها و ظرفیت‌ها و تفاوت در راهکارها و اندیشه‌ها باشد؛ می‌تواند منطقی و به نفع جامعه باشد اما اگر انشعابات ناشی از قدرت‌طلبی و سهم‌خواهی بیشتر باشد؛ طبیعتا قابل‌قبول نیست. به‌هرحال خط مشی که جبهه اصلاح‌طلبان ایران انتخاب کرده است، جمع‌آوری احزاب و گروه‌های اصلاح‌طلب و چهره‌های حقیقی اصلاح‌طلب و نهایتا تصمیم‌گیری جمعی برای عبور از این شرایط دشوار است. من آرزو می‌کنم در این تلاشی که اصلاح‌طلبان صورت می‌دهند، موفق باشند. امیدوارم فعالیت‌های آنها در جهت انسجام بیشتر، کمک به نظام سیاسی و رفع مشکلاتی که جامعه ما را در شرایط سختی قرار داده است، باشد و گامی مؤثر برداشته شود.
منبع: ساعت24
کلیدواژه: احمدی نژاد سیدحسن خمینی اصلاح طلبان اصلاح طلب آقای خاتمی اصلاح طلبی رد صلاحیت قابل قبول برنامه ای ظرفیت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۵۸۲۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تأثیرگذاری فراکسیون اقلیت خیلی سخت است
در آستانه برگزاری دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی، یکی از وزنه‌های مهم تعیین‌کننده خط سیاسی مجلس، رقابت طیف مستقلین و اصلاح‌طلبان است که به هم‌قطارانی که به مجلس راه یافته‌اند بپیوندند. - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، در آستانه برگزاری دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی، یکی از وزنه‌های مهم تعیین‌کننده خط سیاسی مجلس، رقابت طیف مستقلین و اصلاح‌طلبان است که به هم‌قطارانی که به مجلس راه یافته‌اند بپیوندند و با این وجود برخی از کارشناسان گمانه‌زنی‌هایی در قصد این طیف برای تشکیل یک کمیسیون اقلیت در مجلس دوازدهم دارند. در همین راستا با رسول منتجب‌نیا، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و دبیرکل حزب جمهوریت گفت‌و‌گویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
استقبال سیاسیون و مردم نسبت به دور دوم انتخابات را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
در انتخابات مرحله اول مردم بیشتر شرکت می‌کنند، درحالی‌که در مرحله اول تعداد کاندیداها بیشتر است، ولی در مرحله دوم عموما مشارکت کمتر است، ضمن اینکه تنها دو برابر نمایندگان مورد نظر هر حوزه انتخابیه در مرحله دوم با هم رقابت می‌کنند. رقابت در دوره دوم، رقابت تنگاتنگی است و هر کسی هم که در این مرحله رأی بیشتری بیاورد ولو آنکه یک رأی بیشتر باشد، پیروز میدان قاعده انتخابات است. متأسفانه در دوره‌های انتخابات مرحله دوم، حضور مردم خیلی کم است. در شهرهای کوچک که عوامل قومی عشیره‌ای دخالت دارند، مثل دوره‌های گذشته انتخابات رونقی ندارند. در مرحله دوم خیلی کم شرکت می‌کنند و هر چه هم تشویق و دعوت شوند، برخی انگیزه لازم را ندارند.
به‌خصوص که هیچ‌گونه مشوقی در کشور ما به وجود نیامده است. یعنی اگر بین دو تا مرحله یک حرکتی ایجاد شده بود، هیجان یا امید و کسب رضایتی پیش می‌آمد، امید بود که درصد بهتری شرکت کنند. مسائل اقتصادی هم که روز به روز بدتر و سخت‌تر و وضعیت مردم وخیم‌تر می‌شود، لذا فکر می‌کنم مردم در مرحله دوم کمتر شرکت می‌کنند و طبیعتا بین همین افرادی که رأی بیشتری داشتند، افرادی انتخاب شده و وارد مجلس می‌شوند.
با توجه به ورود چهره‌هایی از طیف‌های سیاسی مختلف به مجلس، آیا تشکیل یک فراکسیون اقلیت یا مستقل را محتمل می‌دانید؟
مجلس که جای بحث، گفت‌وگو، اظهارنظر و تبادل نظر افراد و گروه‌هاست و اگر در آن تبادل نظر و اختلاف نظر نباشد که مجلس مرده و بی‌رمقی است و اصلا فلسفه‌ای در آن وجود ندارد؛ اما اینکه یک اکثریت قوی از جناح اصول‌گرا وارد مجلس می‌شوند و بعد لیستی که ترکیبی از اصلاح‌طلب، مستقلین اعتدال‌گرا و امثال‌ذالک یعنی ته کیسه را تکاندند و همه اینها به قول شما 41 نفر شده است. هنوز هم معلوم نیست در نهایت چند نفر باشند که البته درون آنها هم چهره‌های شاخص بسیار کم هستند، وارد مجلس شدند. اگر آقای مطهری یا آقای پزشکیان تأیید نشده بودند که می‌شد قضاوت کرد در مجلس دیگر تریبونی از مستقلین و اصلاح‌طلبان نیست. به هر حال باز با تذکر رهبری این آقایان تأیید صلاحیت شدند.
ممکن است یک‌صدایی از این جمعیت بلند شود، ولی این صدا بسیار اندک و ضعیف است. به‌خصوص که مشخص نیست مدیریت مجلس هم به دست چه افرادی بیفتد. اگر میزان و ملاک در انتخاب هیأت رئیسه این آرایشی باشد که چه کسانی بیشترین رأی را به دست آوردند، دیگر مجلس به‌طور کلی آن هویت و استقلال خودش را از دست خواهد داد. در کنار این مسائل باید اضافه کنم درست است که اکثریت قوی مجلس به یک معنا اصول‌گراها و غیراصول‌گراها اعم از اصلاح‌طلب، اعتدال‌گرا، مستقل و اقلیت بسیار محدودی هستند، اما همان اکثریت، آهنگ واحدی ندارند. هم دارای سلایق مختلف هستند و هم در مقابله با اصلاح‌طلب‌ها و مستقلان دارای وجه مشترک در برابر اصلاح‌طلبان هستند.
آنها درون خودشان اختلاف‌های بسیار زیادی با اصول‌گراهای سنتی و اصول‌گرایان غیرسنتی هستند. گرایش‌های رادیکال هم حضورشان قاعدتا پررنگ خواهد بود. اینها در نهایت با هم نمی‌توانند بسازند. در انتخابات ممکن بود به‌خاطر هدف مشترک با هم کنار آمده باشند، ولی در مجلس اختلاف نظر فراوان است، چون دیدگاه اصول‌گرایان سنتی و انقلابی کاملا با دیدگاه رادیکال‌ها متفاوت است. به هر حال اصول‌گرایان سنتی بیشتر روی رهبری و ولایت فقیه تأکید می‌کنند. این اختلاف‌ها در مجلس هم ظهور و بروز پیدا می‌کند و در برابر هم جبهه می‌گیرند و نمی‌توانند با هم کنار بیایند. اقلیت محدودی هم از لیست به اصطلاح «صدای ملت» که ترکیب ناهمگونی از اقلیت محدود بود، وارد مجلس خواهند شد.
این فراکسیون چه کمکی را در زمینه کارآمدی مجلس ارائه می‌دهد؟
هر چقدر در مجلس تعدد و تکثر آرا و نظرات بیشتر باشد، مجلس زنده‌تر و پویاتر خواهد بود. لذا در کنار آن اکثریتی که در درون اختلافات وجود دارد، بخش‌های مختلف است که این می‌تواند یک‌صدایی باشد. صدایی هرچند کوتاه و کم‌رنگ از ملت در برابر جریان مقابل که در غیاب اکثریت مردم برنده شد. اینکه همان اقلیت، حتی یک نفر هم در مجلس تریبون در اختیار داشته باشد، شاید بهتر از نبودش باشد. درحالی‌که اگر 40 نفر باشند، می‌توانند تلاش بیشتری کنند.
افرادی بودند که قبل از ورود به مجلس، ادعای اصلاح‌طلبی یا استقلال می‌کردند، ولی در مجلس به طرف اکثریت می‌لغزیدند و گفته‌های خودشان را فراموش می‌کردند. من از دوستانی که وارد مجلس می‌شوند انتظار دارم که در این شرایط وانفسا در مجلس فراکسیونی تشکیل بدهند و برنامه‌ریزی کنند؛ چراکه می‌توانند تا حدی اثرگذار باشند، ولو اینکه این امر بسیار سخت خواهد بود. آن اکثریت اجازه نخواهند داد اینها کار کنند، چون تجربه نشان داده که آنها وقتی اکثریت را به دست می‌آورند، جلوی هر نقد و اظهارنظر مخالف را می‌گیرند. فراکسیون اقلیت می‌توانند امیدی را در مجلس به وجود بیاورند.
آرایش سیاسی اصلاح‌طلبان در آستانه دور دوم انتخابات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در مرحله اول انتخابات، اصلاح‌طلب‌ها به چند دسته تقسیم شدند که یک مجموعه از احزاب و شخصیت‌های حقیقی بودند، آنها که اعلام کردند ما کاندیدا نداریم و شرکت نمی‌کنیم و به‌عنوان معرفی کاندیدا شرکت فعال نداریم. دسته دیگر ترکیبی از سه حزب بود. اینها وارد صحنه شدند، کاندیداهایی را معرفی کردند و تعدادی از کاندیداهایشان وارد مجلس شدند. ما هم که به‌عنوان حزب جمهوریت منتظر بودیم کاندیداهایمان تأیید صلاحیت شوند که بتوانیم فعال شویم، ولی متأسفانه هیچ‌کدام از کاندیداهای ما در سراسر کشور تأیید صلاحیت نشدند.فعالیت اصلاح‌طلب‌ها در مرحله دوم هم به همین ترتیب است. آن ترکیب که گفتم، فعال نخواهند بود. شاید کارگزاران و حزب‌های دیگر فعالیت کنند. باید ببینیم آنها تا چه اندازه موفق هستند.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه