لزوم بازنگری طرح آمایش آموزش عالی در چارچوب نقشه جامع علمی کشور / طرح مهمی که پاسخگو ندارد
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۳۳۳۹۴۸
سیستم آموزش عالی در زمینه سنجش و پذیرش باید با برنامه و در راستای نیازهای کشور هماهنگ شود. سوال اساسی اینجاست که چرا از پژوهشهای انجام شده برای این کار استفاده نشده است؟
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محمدجواد سمیعی؛ چهل سال با هر ضرب و زوری که شد جلو آمدیم. در شرایطی که حتی یک کشور توسعه یافته هم زیر بار تحریمهای همه جانبه کمر خم میکند، در تمامی معادلات علمی جهانی درخشیدیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از اواخر دهه هفتاد سال به سال به ظرفیت پذیرش دانشجویان افزوده میشد و علتش چیزی جز تقاضای بالا برای ورود به دانشگاه نبود؛ اما حالا با بحران دانشجو مواجه هستیم. دانشجویانی که قریب به اتفاق آینده شغلی متناسب با رشته خودشان را آن طور که باید و شاید شفاف و روشن نمیبینند. اینکه بی انگیزگی و امید نداشتن به تحصیلات آکادمیک حاصل چه رویکردیست، یک مسئله جدی و قابل تامل است؛ اما بیانگیزگی تمام مشکل نیست و اینجا کشور از همه بیشتر در حال ضرر کردن است.
روشن است که برای پیشبرد اهداف کشور در راستای توسعه و پیشرفت، نیازمند جوانان متخصصی هستیم که هم خودشان به نیازها و خلاءهای کشور واقف هستند و همچنین برای حل این مسائل راهکار و تخصص لازم را دارند. برای این کار نیازمند یک آمار دقیق و یک نظام مسائل گسترده هستیم که برای دانشگاهها بتوانیم با توجه به آن مسائل و در راستای حل آنها ماموریت تعیین کنیم و تعیین کنیم که چه تعداد متخصص قرار است در دانشگاهها و در چه رشتههایی تولید شود.
اما تمام مشکل این نیست. جذب بدون برنامه دانشجو در شهرهای مختلف باعث شده تا با فارغ التحصیلانی مواجه باشیم که بازار کارشان در محل سکونتشان نیست. جدای از اینکه این اتفاق موجب مهاجرت این افراد به شهرهای بزرگ می شود و مشکلات خاص خودش را به همراه دارد، مشکلات و نیازهای منطقه هم، همچنان بدون هیچ راه حل و دست نخورده باقی میماند.
آمایش، آن نسخه ای است که میتواند مشکلات سیستم آموزشی ما را حل کند و ارتباط میان خروجی دانشگاهها و نیازهای کشور را اصلاح و البته هدفمند کند. همچنین می تواند از تولید انسان تحصیل کرده و پرتوقع بیکار که به هر کاری راضی نمیشوند و کشور جایی برای آنها ندارد، جلوگیری کند.
طرحهای گوناگونی برای آمایش آموزش عالی تنظیم شد که جدیدترینشان طرح اصلاح آمایش آموزش عالی شورای انقلاب فرهنگی بود؛ اما این طرح عملا با بیان یکسری بایدهای بدون راهکار جدی و عملی و البته بدون هیچ پیوست اجرایی و نظارتی همه کارها را به وزارت علوم و بهداشت واگذار کرد.
پژوهشی که در سال ۹۴ انجام شد؛ اما ادامه نداشت
در لابلای پژوهشها اما چشممان به یک پژوهش جالب افتاد؛ پژوهشی که با توجه به نقشه جامع علمی کشور در سال 94 تنظیم شد. در این سند با توجه به تراکم فعالیتهای اقتصادی جدولی تدوین شده که به صورت دقیق مشخص می کند دانشجوی فارغ التحصیل متخصص در یک رشته خاص، بازار کارش در کدام شهر است.
در این سند با توجه به تراکم فعالیتهای اقتصادی جدولی تدوین شده که به صورت دقیق مشخص میکند دانشجوی فارغ تحصیل متخصص در یک رشته خاص، بازار کارش در کدام شهر است. این اتفاق هم به نهادهای بالا دستی کمک میکند و هم به دانشجویان
این دادهها در ابتدا امر به داوطلبانی که می خواهند رشته دانشگاهی و آینده شغلی خود را انتخاب کنند کمک می کند که واقعی تر راههای پیش روی خودشان را ببینند و انتخاب کنند و در مرحله بعدی به نهادهای بالا دستی کمک میکند که در تنظیم تعداد صندلیهای دانشگاهها و همچنین تعیین راهبردهای کلان آموزشی کشور به شکل هدفمند اقدام کنند.
به طور مثال رشته کشاورزی در شهرهایی مثل تهران، البرز، یزد و اصفحان کمترین فعالیت را دارد و با این حال دانشگاههای این مناطق در تعداد بالایی اقدام به جذب دانشجوی کشاورزی در این شهر میکنند. این عدم توجه در تناسب ورودی دانشگاهها و نیازهای منطقه ای نه تنها بار اقتصادی کلانی را به کشور متحمل میکند؛ بلکه باعث بروز مشکلات اجتماعی و روانی نیز میشود. اینکه در سیاست گذاری ها برای ایجاد ظرفیت و پذیرش دانشجو توجهی به این اطلاعات نمیشود جای ابهام دارد.
ضریب تمرکز مکانی فعالیت هاي اقتصادي کشور به تفکیک منطقه در سال ۹۲طرح آمایش آموزش عالی در چارچوب نقشه جامع علمی کشور را از اینجا دانلود کنید
در بخشی دیگر از این سند اولویتهای فعالیت اقتصادی و صنعتی را در مناطق مختلف با توجه به دادههای نقشه جامع علمی کشور و برنامه توسعه ارزیابی کرده و به طور مثال مشخص کرده که در شهر اصفهان ساخت فلزات، منسوجات و معادن دارای اولویت بالاتری هستند. اما آیا صندلیهای دانشگاه در این مناطق با توجه به اولویتهای شهری خود اقدام به جذب دانشجو میکنند؟
پژوهشهایی که جایگاهی در اجرا ندارند
یک واقعیت کلی در سطح تصمیم گیریهای کلان کشور وجود دارد و آن این است که لایههای پژوهشی صرفا به صورت نمایشی حضور و فعالیت دارند؛ در حالی که ایراد اصلی سند آمایش آموزش عالی شورای انقلاب فرهنگی که در حال اجراست، نبودن یک پژوهش دقیق در سطح کلان است و با بحران بی برنامگی دست و پنجه نرم میکند و البته هیچ کس حاضر به پاسخگویی درباره آن نیست. چنین اسنادی که هم کار پژوهشی دقیق و جامع را در دستور کار قرار دادند و هم راهکارهای عملیاتی درستی را برای انجام تحولهای بنیادین در نظر گرفته اند، در صحنه عمل هیچ جایگاهی ندارند. این سند که در سال ۹۴ تنظیم شده قطعا نمیتواند برای امروزی که همه معادلات به شکل پیچیده ای در هم تنیده شده تصمیم سازی کند و سوال اساسی اینجاست که آیا چنین اسنادی برای امروزمان که بیشتر از همیشه به آنها نیازمندیم، در دسترس هستند یا باید به همان سند قدیمی اکتفا کنیم؟
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: آمایش آموزش عالی وزارت علوم شورای عالی انقلاب فرهنگی نقشه جامع علمی کشور آمایش آموزش عالی دانشگاه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۳۳۳۹۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فعالیت ملکزاده به عنوان عضو هیئت علمی تمدید شد
به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، دوشنبه ششم فروردین ۱۴۰۳ بود که روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران به مطالب دکتر ملک حسینی استاد دانشگاه علوم پزشکی شیراز درباره بازنشستگی دکتر رضا ملکزاده پاسخ داد.
دکتر رضا ملکزاده فوق تخصص گوارش و کبد و عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی است. وی همچنین سابقه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران در دولت اکبر هاشمی رفسنجانی، عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی و تدریس در دانشگاههای علوم پزشکی تهران و شیراز را دارد. وی معاون تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دولت دوازدهم بود.
در توضیح روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران آمده است: پرونده آقای دکتر ملکزاده با بالای ۴۰ سال خدمت و سن بالای ۷۰ سالگی و هفت استاد که شرایط مشابه داشتند در هیات امنا مطرح شد که هفت استاد دیگر شرایط لازم را کسب کردند.
این اطلاعیه افزود: با بررسی فعالیتهای اخیر ایشان (آقای دکتر ملکزاده) در معاونتهای آموزش، پژوهش و درمان این دانشگاه و با توجه به عدم حضور کافی و نداشتن حداقل فعالیت لازم در امور درمانی، پژوهشی و آموزشی دانشگاه در سال گذشته، با رأی اکثریت، قطع همکاری با ایشان اعلام شد.
در این اطلاعیه تصریح شده بود: با توجه به اینکه دانشگاه این اختیار قانونی را دارد که برای ادامه همکاری با اساتید دارای ۳۵ سال خدمت و ۶۵ سال سن و استادان ممتاز با ۴۰ سال خدمت و ۷۰ سال سن بر اساس معیارهای درمانی، آموزشی و پژوهشی تصمیمگیری کند و از آنجایی که ملاک فعالیت فعلی افراد است؛ بنابراین باید این موضوع در نظر گرفته شود.
براساس اطلاعیه روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در دانشگاههای معتبر جهان پرونده اساتید هر دو سال یکبار مورد بازبینی قرار میگیرد و چنانچه شرایط حضور در دانشگاه را نداشته باشند، قراردادشان لغو میشود.
پس از آن بود که نتیجه تصمیمگیری هیات امنای دانشگاه علوم پزشکی تهران برای وزارت بهداشت ارسال شد و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هشتم فروردین تصمیم نهایی درباره ادامه همکاری دکتر ملکزاده با دانشگاه را اعلام کرد.
وزارت بهداشت اعلام کرد: «دانشگاههای علوم پزشکی طبق آییننامه اعضای هیات علمی و با تایید وزارت بهداشت میتوانند فعالیت اساتید ممتاز را تا سن ۸۰ سالگی بر اساس نیازهای آموزشی و پژوهشی تمدید نمایند؛ بنابراین با اختیار حاصل از این ظرفیت قانونی، بازنشستگی دکتر رضا ملکزاده مورد موافقت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی قرار نگرفته است.»
انتهای پیام/