به نقل از «خبرآنلاین»

لیلاز: مخالفان توافقنامه ۲۵ ساله ایران و چین،هنوز فرق توافقنامه و قرارداد را نمی‌دانند

تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۲۸۱۷۳

سعید لیلاز کارشناس اقتصادی در گفت وگو با خبرآنلاین با بیان اینکه درباره توافقنامه ۲۵ ساله ایران و چین اغراق می شود،اظهارداشت: معمولا در اولین مواجهه با موضوع توافق نامه ایران و چین،به این موضوع توجه نمی شود که آنچه امضا شده فقط یک توافق نامه است و تا تبدیل شدن به قرارداد راه طولانی در پیش دارد.

 بیشتر بخوانید 

   حریری: نه موافقان از محتوای سند همکاری ایران‌ و چین اطلاع دارند نه‌ مخالفان

وی افزود: اکثر کسانی که نسبت به این توافق نامه انتقاد دارند، گویی درطول زندگی شان ارز خارجی خرید و فروش نکرده اند و نمی توانند  فرق بین توافقنامه و قرارداد را تشخصی بدهند و پیچیدگی های دومی به اولی را درک کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نکته دوم اینکه ، در این توافقنامه هیچ تضمینی جز امضا وجود ندارد.همانطور که در هیچ توافق نامه و قراردادی تضمینی برای تداوم کاروجود ندارد مگر آنکه براساس موازنه قوا آن قرارداد بهم بخورد.

لیلاز با تاکید بر اینکه هر توافق نامه ای براساس یک موازنه قوا نوشته می شود،تاکید کرد: به محض آنکه موازنه قوا بهم بخورد،قرارداد نقض می شود.از سویی باید توجه داشت که یک توافقنامه بیانگر هیچ چیز نیست حتی قراردادترکمنچای که اینقدر به آن استناد می شود وقتی در تهران طرفداران میرزامسیح مجتهد، گریبایدوف را کشتند،روسیه بخشی از بدهی های ایران را از ترس بخشید که در ایران علیه روسیه قیامی صورت بگیرد، چون موازنه قوا در روسیه در سال ۱۸۲۹ که گریبایدف در ایران کشته شد،بهم خورد.

او اضافه کرد: وقتی انقلاب روسیه اتفاق افتاد، بقیه قرارداد ترکمنچای هم باطل شد و روسیه از کلیه مفاد انحصاری اش در ایران گذشت.بنابراین هیچ تضمینی برای هیچ قراردادی وجود ندارد..اگر ایران ضعیف شود،این توافقنامه بهم می خورد وگرنه برعکس آن اتفاق می افتد.

این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه هیچ توافق و همکاری به تنهایی قابل اجرا شدن نیست،تصریح کرد: حتی من معتقدم این میزان حساسیتی که نسبت به این توافقنامه درافکار عمومی ایجاد شده است هم باید باقی بماند.من مخالف هرگونه تلاش برای ساکت کردن مخالفان این توافقنامه هستم.چون این مخالفت ها به حفظ موازنه به نفع ایران کمک می کند.

اغراق می شود

لیلاز در ادمه با اشاره به اینکه اغلب مخالفان درباره این توافقنامه اغراق می کنند،گفت:این اغراق یا ناشی از سوء نیت است یا ناآگاهی از حجم اقتصاد ایران ؛در حالی که حجم اقتصاد ایران ، کوچک نیست که با ۴۰۰ میلیارد دلار ظرف ۲۵ سال تحت حمایت چین قرار بگیرد.از سوی دیگر همین الان حجم مراودات ایران با چین بالاتر از رقم این توافق نامه است.چرا تا الان مخالفان حرفی نمی زدند؟ 

او در ادامه به میزان تجارت چین با آمریکا اشاره کرد و گفت: نسبت آنچه چین  در موازنه تجاری با اقتصاد آمریکا می کند بسیار بزرگتر از حتی هشداری است که مخالفان این توافق نامه عنوان می کند.همین الان مازاد تجاری چین با آمریکا هر ۴۰۰ روز معادل این توافقنامه است .

لیلاز گفت: به اعتقاد من این توافقنامه اگر خسارتی به ایران بزند،مسئولیت آن با غرب است. چون فشار غرب و تداوم افزایش این موضوع به ضرر آنهاست. اصلا این توافقنامه محصول دیدگاه‌های ترامپی است. از همه اینها مهمتر،کسانی که می گویند باید به سمت غرب برویم،این توافقنامه به نوعی کمک به ورود غرب به اقتصاد ایران است.همانطور که یکی از آثار این توافقنامه همین کنفرانس اخیر وین است.

این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه مخالف هرگونه موازنه بین شرق و غرب بین اقتصاد ایران است،یادآورشد: من معتقدم هرگونه به هم خوردن موازنه ایران به سمت شرق و غرب چه به نفع غرب باشد یا شرق،در نهایت به ضرر منافع ملی ایران است و سبب بی ثباتی ایران می شود. در حالی که توافقنامه ای که سبب برقراری موازنه شرق و غرب می شود،به نفع ایران است. این توافقنامه هم غلطیدن به سمت شرق نیست.

لیلاز درپاسخ به این پرسش که برخی از نقش آقای لاریجانی در این توافقنامه انتقاد می کنند،گفت: در همه جای دنیا،وقتی پای مسایل بسیار مهم در میان است، روسای کشورها نمایندگان ویژه ای برای امور خاص در نظر می گیرند.حضور آقای لاریجانی هم به همین دلیل است.اگر دولت در جریان این امر نبود و آقای لاریجانی مستقیما وارد مذاکره شده و دولت را در جریان قرار نمی داد،می توانستیم بگوییم که دولت در مسایل کلان کشور کنار گذاشته شده است.اما توافقنامه را آقای ظریف آن را امضا کرده است.اگر قرار بود این اتفاق بدون حضور دولت بیفتد، مثل جریان شورای امنیت ملی دولت احمدی نژاد می شد.

وی افزود: طبق عرف دیپلماتیک همه امور دیپلماتیک به تنهایی در دولتها تصمیم گیری نمی شود و سایر بخش ها مثل پارلمان ها یا نمایندگان رهبران در این تصمیم ها مشارکت می کنند.حضور آقای لاریجانی هم پدیده عجیبی نیست و در دولتهای قبل هم نمونه چنین نمایندگانی داشته ایم.

٢٢٣٢٢٣

کد خبر 1502976

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سعید لیلاز توافق ۲۵ ساله ایران و چین چین ایران و چین آقای لاریجانی اقتصاد ایران موازنه قوا توافق نامه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۲۸۱۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

لیلاز: اسرائیل می خواهد ما را وارد یک درگیری بزرگ کند

به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه اعتماد، سعید لیلاز گفت: یک اقتصاددان، اقتصادخوانده و یک تحلیلگر متوجه می‌شود که سقوط ۲۱ درصدی GDP یعنی چه؟ اگر امریکایی‌ها بلافاصله داربست زیر سقف اقتصاد اسراییل نزده بودند، این سقف تا حالا چندبار فرو ریخته بود. حتی می‌توانم بگویم نتانیاهو، اعتماد حزب لیکود را هم با خود ندارد. موضوع نتانیاهو باقی ماندن در حاکمیت نیست، چون بلافاصله پس از برکناری، باید در دادگاه محاکمه‌اش حاضر شود. او برای فرار از زندان تلاش می‌کند، بحران را به خارج از اسراییل صادر کند. در این شرایط، پیچیده‌ترین کاری که ممکن بود انجام شود، حمله به کنسولگری ایران بود. چون هم پاسخ ایران غیرقابل اجتناب بود و هم اگر ایران پاسخ می‌داد در دام اسراییل افتاده بود! متوجه هستید.
 
لیلاز افزود:نهایت هوشمندی جمهوری اسلامی در این بود که این پاسخ را داد، قدرتمندانه هم داد، اما به صورت سمبلیک... بدون اینکه آسیب جدی به مردم اسراییل بزند. اگر ایران می‌خواست، قطعا می‌توانست موشک‌های بیشتری را در خاک اسراییل فرود بیاورد و تلفات بیشتری وارد سازد. این اقدام ایران، ۳ ویژگی و دستاورد مهم داشت؛ ۱) بازدارندگی ایجاد کرد. ۲) اقدام اسراییل در حمله به کنسولگری را تلافی کرد. ۳) باعث قدرت‌نمایی ایران شد. اتفاقا مخاطب این قدرت‌نمایی، اسراییل نبود و کلیت غرب مخاطب این حمله بودند. در همین ماجرای حمله موشکی و پهپادی ایران به اسراییل، اگر امریکا، بریتانیا و فرانسه تمام‌قد وارد قضیه نشده بودند، خسارت اسراییل بسیار بیشتر می‌شد.
 
او گفت: بدون شک، نتانیاهو (نه اسراییل) از رویارویی که با ایران خواهد داشت، منافعی برداشت می‌کند، اما منافع کلان ایران این است که وارد این دام و این بازی نشود، چراکه ایران به هر حال قدرت‌نمایی خود را انجام داده است. شاه‌کلید حرف من این است، ما در صحنه خاورمیانه برد ژئوپلیتیک داشته‌ایم، نباید این برد ژئوپلیتیک را با یک باخت تاکتیکی تعویض کنیم. این خواسته مهم اسراییل است که برد ژئوپلیتیک ایران را با یک باخت تاکتیکی عوض کند. ایران نباید تن به این اشتباه دهد و تن هم نخواهد داد.
 
توجه داشته باشید ایران، کل دریای سرخ را برده است، فراموش نکنید، رویای محمدرضا پهلوی تسلط بر باب‌المندب بود (نه دریای سرخ)، اما ایران امروز کلیت بازی قدرت در دریای سرخ را برده است. وقتی ایران یک چنین دستاوردی را کسب کرده، دلیلی ندارد که در حد اسراییل بازی کند. از اینجا به بعد اسراییلی‌ها به دنبال تحمل باخت تاکتیکی به ایران هستند. ما نباید برد ژئوپلیتیک‌مان را به خواسته اسراییل تغییر دهیم.
 
خواسته اسراییل ایجاد یک درگیری بزرگ با ایران است تا امریکا به میدان بیاید. به من ثابت شد که اسراییل به تنهایی، هرگز حریف ایران نیست. این حرف‌هایی که امریکایی‌ها می‌گویند در هیچ حمله اسراییل به خاک ایران مشارکت نمی‌کنند، دروغ محض است. به صراحت از قول من بنویسید که این ادعا دروغ محض است.
 
اسراییل بدون کمک پشتیبانی، اطلاعاتی و حتی عملیاتی امریکا قادر به حمله به ایران نیست. اسراییل امیدوار است که ایران را وارد درگیری در منازعه بزرگ‌تری کند و غرب را ناگزیر کند که وارد کارزار شود. امریکا، چون در دو نقطه درگیر است نمی‌خواهد میدان تازه تنازعی را باز کند.