به نقل از «اکوفارس»

پارکینسون؛ از علل ابتلا تا راهکارهای درمانی

تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۶۳۰۸۲۱

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، پارکینسون بیماری است که درصد کمی از افراد ۵۰ سال به بالا را درگیر می کند و در صورت تشخیص به موقع و رعایت تمرینات، نرمش،  ورزش و مداومت بر تحرک، می تواند تا حدی بهبود پیدا کند و از پیشروی و شدت بیماری در فرد کاسته شود. 

این بیماری علاوه بر تاثیر روی حافظه، عملکرد طبیعی افراد را نیز دچار مشکل می کند و لرزش دست، گرفتگی عضلات و کند شدن فعالیت های روزمره از شایع ترین علائم آن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 با توجه به درگذشت هنرمند باسابقه، محسن قاضی مرادی و ابتلای او به پارکینسون در نظر داریم در این گزارش به معرفی کامل بیماری پارکینسون از علل ابتلا و میزان شیوع تا روش های تشخیص و درمان، بپردازیم .

این بیماری به این دلیل که توان حرکتی فرد را از او می گیرد و گاه حتی روی توانایی صحبت کردن و بلع غذا و یادآوری اطرافیان تاثیر می گذارد، حائز اهمیت است و باید به تشخیص و روش های درمانی آن توجه شود.

محمدعلی اکبریان، فوق تخصص مغز و اعصاب و نورولوژی در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: بیماری پارکینسون مثل بیماری آلزایمر، که تقریبا مردم با آن آشنایی کافی را دارند، یکی از بیماری‌های سیستم عصبی است که در آن اختلال حرکتی وجود دارد، وقتی این اختلال حرکتی به صورت کند شدن حرکات، سفت شدن عضلات در انجام حرکات و لرزش اندام‌ها، نمایش پیدا می کند، تشخیص بیماری،  پارکینسون اعلام می‌شود. 

اکبریان افزود: هر یک از علائم ذکر شده می‌تواند در بیمار غالب باشد و بعضی از این علائم می‌توانند به شکل خفیف تری نمود بیرونی پیدا کنند. معمولا وقتی پزشک، بیمار را معاینه می‌کند، علائم خفیفی که برای بیمار کمتر اهمیت داشته را به راحتی تشخیص می‌دهد.

به گفته او تشخیص این بیماری بسیار ساده است؛ معمولا بیماران مبتلا به پارکینسون، از کندی حرکات و آهسته شدن سرعت راه رفتن و کند شدن فعالیت‌های روزمره و گرفتگی مداوم عضلات و لرزش دست هایشان به صورت ریتمیک و مداوم، شکایت می‌کنند و با بررسی این علائم، متخصص به راحتی پارکینسون را تشخیص می‌دهد.

علل ابتلا به پارکینسون 

این فوق تخصص مغز و اعصاب و نورولوژی گفت: با بررسی عوامل پاراکلینیک، می‌توان علت‌های ابتلا به پارکینسون را بررسی کرد. بعضی از انواع پارکینسون‌ها موقتی، بعضی در جریان بیماری ویروسی، برخی بر اثر مصرف برخی از دارو‌ها و گاه به دلیل  تخریب قسمت‌هایی از مغز که معمولا در سنین بالا شکل می‌گیرد، این عارضه در افراد بروز و ظهور دارد.

اکبریان بیان کرد: حالات موقتی که مبتلایان به پارکینسون با آن مواجه می‌شوند گا‌ه می‌تواند به دلیل مصرف بعضی از داروها، مثل دارو‌های اعصاب و روان باشد، ولی افرادی که به دلیل تخریب سلول‌های مغزی به این بیماری مبتلا شده اند، معمولا  علائم پارکینسون را به صورت دائمی به همراه خواهند داشت و درمانشان نیز متفاوت است.

او افزود: تشخیص این بیماری با معاینه دقیق کلینیکی، آزمایشات روتین خونی، MRI و سی تی اسکن (به ویژه روش  سی تی اسکن اختصاصی به نام اسپکت اسکن) انجام می‌شود.

اکبریان گفت: بعد از تشخیص قطعی پارکینسون ابتدا باید آموزش‌هایی به بیمار داده شود و سپس روند درمانی را آغاز کند. آموزشی که متخصصان مغز به بیماران مبتلا به پارکینسون، پیشنهاد می‌دهند این است که بیمار حتما تحرک خود را حفظ کند و دائما در حرکت باشد. این بیماران معمولا با علائم جزیی، نیازی به بستری ندارند، زیرا اگر بستری شوند؛ عضلاتشان سفت و انجام حرکات برایشان سخت‌تر می‌شود، در نتیجه در مراحل اولیه تاکید داریم  که روزانه چند نیم ساعت، حرکت، پیاده روی و ورزش داشته باشند.

تاثیر مصرف آنتی اکسیدان بر درمان پارکینسون

او با اشاره به اینکه مبتلایان به پارکینسون باید تابع رژیم غذایی باشند که در آن مواد غذایی حاوی ویتامین‌ای و ویتامین بی و آنتی اکسیدان فراوان باشد، بیان کرد: مواد غذایی مثل سبزیجات، میوه‌های رنگی،  زنجبیل، زیره سیاه و ترکیبات گیاهان دارویی حاوی مقادیر زیادی آنتی اکسیدان هستند که با مصرف این خوراکی‌ها می‌توان به بهبودی بیمار، کمک کرد.

اکبریان گفت: اگر پارکینسون در مراحل شدید قرار گرفت باید حتما از دارو استفاده شود، زیرا درمان این بیماری به مصرف دارو‌های خاصی نیازمند است. در بیماری پارکینسون، ماده شیمیایی دوپامین در مغز کاهش پیدا می‌کند و کاهش آن باعث حرکات غیرارادی می‌شود که دارو را جایگزین این ماده شیمیایی از دست رفته در مغز می‌کنیم.

او ادامه داد: بیمار مبتلا به پارکینسون معمولا در ابتدای مصرف دارو، واکنش خوبی به مصرف دارو‌ها نشان می دهد، اما در ادامه، ممکن است بیماری پیشرفت کند و نیاز به تغییر دوز دارو‌ها باشد.

اکبریان گفت: دوپامین با مواد شیمیایی دیگری مانند اپی نفرین و سروتونین در حالت تعادل در مغز هستند و اگر دوپامین کاهش پیدا کند، سایر مواد شیمیایی هم اثر می‌پذیرند و میزانشان کم یا زیاد می‌شود؛ به همین دلیل بیماران مبتلا به پارکینسون دچار اختلالات دیگری هم می‌شوند که این اختلالات ناشی از کاهش دوپامین در مغز و به هم خوردن تعادل سایر مواد شیمیایی مغز است.

این فوق تخصص مغز و اعصاب و نورولوژی بیان کرد: اختلالاتی مثل مختل شدن خواب (از دست دادن خواب راحت و از خواب پریدن ناگهانی)، اختلال در سیستم خودکار بدن (اختلال در ضربان قلب، فشار خون، کنترل دستگاه‌های گوارش و ادراری-تناسلی) و ... از جمله اختلالات مهمی است که بیمار پارکینسونی با آن مواجه می‌شود.

اکبریان گفت: مشکلاتی مانند اختلال دفع ادرار و مدفوع، اختلال و کند شدن حرکات روده و یبوست‌های طولانی و مزمن، اختلالات ضربان قلب و فشار خون و نوسانات فشار خون و حتی سنگ کوب، در این بیماران در طولانی مدت مشاهده خواهد شد و پزشک متخصص باید با توجه به این علائم روند درمان را تغییر دهد.

همراهی پارکینسون با آلزایمر،طبیعی است 

او افزود: بیماری پارکینسون به خودی خود می‌تواند با بیماری‌های دیگری همراه باشد. بیماری مثل آلزایمر به این معنی که بیمار علاوه بر پارکینسون، به فراموشی هم مبتلا می‌شود یا ممکن است بیمار پارکینسونی به اختلالات مخچه‌ای و حرکتی نیز مبتلا شود.

این فوق تخصص مغز و اعصاب و نورولوژی گفت: مبتلایان به پارکینسون، عمر طبیعی دارند و نباید نگران کاهش طول عمرشان باشند و حتی ممکن است بدتر و بهتر شوند در واقع  باید به طور مداوم زیر نظر پزشک باشند و داروهایشان را به طور مرتب مصرف کنند.

اکبریان ادامه داد: شیوع این بیماری در یک درصد افراد بالای ۵۰ سال است و به ندرت افراد کم سن و سال به پارکینسون مبتلا می‌شوند که اگر هم مبتلا شوند دلیلش، بیماری دیگری مثل بیماری‌های عفونی و ویروسی  یا مصرف بعضی از دارو‌های قوی اعصاب و روان است.

او بیان کرد: در شرایطی که بیمار به درمان‌های دارویی مقاوم شود، روش‌های دیگری مثل جراحی و پیوند‌هایی خاص برای پارکینسون وجود دارد. امروزه یکی از روش‌های بسیار متداولی که برای درمان مبتلایان به پارکینسون وجود دارد، گذاشتن یک الکترود متحرک در مغز است که باعث تحریک نقاط عمق مغزی می‌شود و به کمک الکترود‌هایی که به باطری وصل است و در مغز بیمار قرار می‌گیرد، علائم بیماری تنظیم خواهدشد.

      

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: مبتلایان به پارکینسون مبتلا به پارکینسون بیماری پارکینسون اکبریان گفت دارو ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۶۳۰۸۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نشانه‌ها و راه‌های درمانی حساسیت به گردو را بدانید

به گزارش تابناک، افرادی که دچار واکنش آلرژیک نسبت به گردو می‌شوند ممکن است نسبت به سایر مغز‌های درختی نیز آلرژی نشان دهند و این امکان نیز وجود دارد که نسبت به آن‌ها آلرژی نداشته باشند.

حساسیت به گردو نوعی آلرژی نسبت به مغز یا آجیل درختی است. آلرژی یا حساسیت به گردو در میان کودکان بسیار شایع است. افرادی که دچار واکنش آلرژیک نسبت به گردو می‌شوند ممکن است نسبت به سایر مغز‌های درختی نیز آلرژی نشان دهند و این امکان نیز وجود دارد که نسبت به آن‌ها آلرژی نداشته باشند.

همانند سایر انواع آلرژی‌های غذایی، این آلرژی همچنین با دارا بودن یک سیستم ایمنی بسیار حساس ایجاد می‌شود. اکثر افراد معمولاً در زمان کودکی خود دچار آلرژی نسبت به گردو می‌شوند. با این حال، همچنین امکان دارد در طول مراحل بعدتر زندگی خود نیز دچار این آلرژی شوند.

گردو جزء مغز‌های مغذی و بسیار مفید است. گرم گردو شامل ۱۲۳ کالری است. همچنین گردو از اسید‌های چرب امگا ۳ غنی بوده و خواص درمانی زیادی دارد.

واکنش‌های آلرژیک معمولاً با مصرف بیش از حد گردو مرتبط است. برخی از افراد ممکن است واکنش‌های آلرژیک جزئی داشته باشند درحالی‌که برای دیگران حساسیت به گردو می‌تواند به یک بیماری دائمی تبدیل شود.

خیلی مراقب باشید! اگر شما پس از مصرف گردو واکنش‌های آلرژیک دارید، مصرف آن را متوقف کرده و به دکتر مراجعه کنید.

گردو یک ماده حساسیت‌زا است و حاوی آنتی‌بادی‌هایی است که باعث تحریک سلول‌های سفید خون برای تولید هیستامین در بدن می‌شود. هیستامین موجب افزایش واکنش‌های آلرژیک مانند تهوع، درد معده و اسهال می‌گردد.

گردو به‌عنوان یک آلرژی‌زا، در گروه غذا‌های “غیر امن ” برای زنان باردار و شیرده محسوب می‌شود. اگر شما در دوران بارداری یا شیردهی هستید برای جلوگیری از هرگونه عوارض جانبی، از مصرف گردو اجتناب کنید.

علائم و نشانه‌های حساسیت به گردو

هم بزرگسالان و هم کودکان می‌توانند دچار حساسیت به گردو شوند. با این حال، این نوع آلرژی بیشتر در میان کودکان رواج دارد.

علائم واکنش آلرژیک می‌تواند از خفیف تا شدید و خطرناک باشد. به طور کلی، می‌توان علائم و نشانه‌های ذیل را که می‌توانند بلافاصله و یا در ظرف چند ساعت پس از مصرف گردو تظاهر نمایند را مشاهده نمود.

- خارش و کهیر

- تورم غیر معمول دهان، زبان، یا لب

- آب آمدن از چشم‌ها

- آبریزش بینی و عطسه

- سرفه

- احتقان بینی

- تنگی نفس

- خس خس سینه

- درد یا گرفتگی شکمی

- تهوع و استفراغ

- سوء هاضمه و اسهال

- سریع شدن ضربان قلب

- سرگیجه یا سبکی سر

- از دست دادن هوشیاری

از میان این علائم، تنگی نفس، تورم گلو، زبان، لب‌ها و دهان، سرگیجه و از دست دادن هوشیاری علائم جدی به حساب می‌آیند.

آنافیلاکسی چیست؟

این علائم می‌توانند توسط یک واکنش آلرژیک شدید به گردو، که تحت عنوان آنافیلاکسی نامیده می‌شود، ایجاد شوند.

آنافیلاکسی یک بیماری تهدید کننده حیات بوده که می‌تواند به شوک بیانجامد. جدای از این موارد، افرادی که از آسم رنج می‌برند ممکن است دچار حملات آسم ناشی از واکنش حساسیت به گردو شوند.

علل ایجاد حساسیت به گردو

همانطور که پیش از این عنوان شد، هم آلرژی‌های غذایی و هم محیطی با یک سیستم ایمنی بسیار حساس در ارتباط می‌باشند. در خصوص یک آلرژی غذایی، سیستم ایمنی به اشتباه ماده غذایی خاص و یا ماده موجود در آن را به عنوان ذرات خارجی مهاجم در نظر گرفته و از اینرو به منظور نابودسازی آن، شروع به تولید آنتی بادی‌ها و مواد شیمیایی همچون هیستامین می‌کند.

هیستامین عمدتاً مسئول تولید نشانه‌ها و علائم مشخصه از یک واکنش آلرژیک است. آلرژی به مغز‌های درختی زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی واکنشی آلرژیک را در پاسخ به پروتئین موجود در مغز‌های درختی تولید می‌کند.

داشتن سابقه خانوادگی در خصوص آلرژی، از جمله آلرژی غذایی مهمترین عامل خطر جهت توسعه حساسیت نسبت به گردو است.

پیشگیری از ابتلا به حساسیت به گردو

به طور کلی مؤثرترین روش پیشگیری در آلرژی غذایی اجتناب و پرهیز از مصرف ماده غذایی مورد نظر می‌باشد. به عبارتی بعد از معاینات و شناسایی دقیق ماده خوراکی عامل واکنش‌های آلرژیک در فرد، باید با هماهنگی با پزشک متخصص، ماده خوراکی مزبور از رژیم غذایی حذف شده و یا مصرف آن کنترل گردد.

تشخیص و درمان بیماری حساسیت به گردو

حساسیت به گردو معمولاً به کمک آزمایش خون و آزمایش خراش پوست تشخیص داده می‌شود. بهترین راه جلوگیری از این آلرژی اجتناب از مصرف گردو و یا هر ماده غذایی و یا محصولی است که حاوی این مغز باشد.

در خصوص درمان، آنتی هیستامین‌ها در صورتی که واکنش آلرژیک علائمی مانند خارش، کهیر و رینت آلرژیک ایجاد نمایند، می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

دارو‌های آنتی هیستامین نمی‌توانند موجب تسکین از علائم آسم گردند. جهت درمان آسم، پزشکان معمولاً دارو‌های برونکودیلاتور یا گشاد کننده برونش را تجویز می‌کنند. برای آلرژیک شدید و یا آنافیلاکسی، تزریق آدرنالین بکار برده می‌شود.

امکان جلوگیری و کنترل این آلرژی با خودداری از مصرف هرگونه ماده غذایی و یا محصولی که حاوی گردو باشد، وجود دارد.

بسیاری اوقات، افرادی که مبتلا به این آلرژی می‌باشند همچنین ممکن است با مصرف سایر انواع مغز‌های درختی مانند بادام، کاشو، و پی‌کان یا گردوی آمریکایی دچار آلرژی شوند.

نشانه‌ها و علائم این آلرژی می‌تواند برخی اوقات خفیف باشد، اما آن‌ها را نبایستی نادیده گرفت. حتی علائم خفیف یک واکنش آلرژیک به منظور جلوگیری از هرگونه عوارض و پیچیدگی‌های جدی بایستی به کمک یک پزشک طور صحیح مورد ارزیابی قرار گیرد.

منبع: صد آنلاین