به نقل از «ایرنا»

عراق در ۴۸ ساعت؛ داعش، آتش و اعتراضات   

تاریخ انتشار: ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۸۶۴۰۲۹

به گزارش ایرنا، همزمانی این رخدادها در این مدت زمان کوتاه با مجموعه بحران هایی که از چند هفته گذشته اوضاع عمومی عراق را در نوردید باعث شده است که عده ای قائل به وجود ارتباط بین همه این اتفاقات شده و نسبت به تبعات آن هشدار دهند.
در این خصوص دیدگاه های مختلفی نیز بیان شده که برخی متعقدند اعتراضات متعاقب ترور «ایهاب الوزنی»  در کربلا نوعی اردوکشی خیابانی با اهداف سیاسی توسط گروه های مرتبط با اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹، در آستانه انتخابات پارلمانی است که قرار است ۱۸ مهرماه آینده در عراق برگزار شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آمریکا و رژیم صهیونیستی به عنوان مغز متفکرهای این آشوب افکنی عراق و گروه تروریستی داعش و گروه های فشار مرتبط با اعتراضات اکتبر به عنوان پیاده نظام های این پروسه هرج و مرج سازمان یافته معرفی شده اند.  

اسراییل متهم آشوب افکنی در عراق 
بارزترین دیدگاه مطرح شده در خصوص زنجیره حوادث اخیر عراق به نقش برجسته موساد اسراییل در پاره ای از آنها اشاره کرده تا از اوضاع شکننده عراق برای انحراف انظار از حوادث قدس شریف بهره ببرد.
 طبق این نظر رژیم صهیونیستی برای دور کردن افکار عمومی و رسانه ها از جنایت های این رژیم در قدس شریف، اوضاع شکننده عراق را بهانه ای برای انحراف افکار عمومی از جنایت هایش علیه اهالی قدس شریف ساخته است.
عده ای آن را بخشی از انتقام رژیم صهیونیستی به دلیل هدف گیری و نابودی مرکز امنیتی موساد در اربیل (شمال عراق) در ۲۵ فروردین ماه گذشته می دانند.
بعضی صاحب نظران نیز می گویند که رژیم صهیونیستی اعتراضات اهالی قدس شریف را ناشی از تحریک جمهوری اسلامی ایران می داند و در مقابل، اوضاع داخلی عراق را با عملیات ترور فعال اجتماعی در کربلا و حمایت از داعش، متشنج کرده است.
اهتمام رژیم صهیونیستی در برهه اخیر به عراق به عنوان یکی از کشورهای ثروتمند نفت و گاز فزونی یافته و از این رو می کوشد این کشور را به پروسه عادی سازی بکشاند.
از همین رو برخی صاحب نظران معتقدند که حوادث اخیر عراق از جمله ترور فعالان و تحریک اعتراضات اجتماعی متعاقب آن بهانه ای است که اقلیت طرفدار عادی سازی با این رژیم غاصب، تصمیم گیران و مخالفان رابطه با تل اویو را تحت فشار بگذارند تا در برابر امر انجام شده، تن به این رابطه بدهند.  

شماری از صاحب نظران سیاسی و فعالان رسانه ای عراق همچون عماد المسافر، سمیر عبید و نجاح محمد علی با سلسله مطالب و گزارش هایی در رسانه ها ابراز داشتند؛ اتفاقات اخیر عراق نتیجه دخالت خارجی و بطور مشخص آمریکا و رژیم صهیونیستی است.
آمریکا و به کار گیری برگه جوکر
تشدید کم سابقه حملات موشکی و پهپادی به مواضع آمریکا به ویژه در پایگاه اشغالی «عین الاسد»  و اربیل و همچنین نابودی مرکز بارگیری تجهیزات پشتیبانی نیروهای آمریکا در گذرگاه «جریشان» در مرز عراق و کویت در  ۱۴ اردیبهشت ماه گذشته یکی از اسباب اتهام زنی به آمریکا در حوادث اخیر است.
آمریکا در دوره دولت سابق «عادل عبد المهدی» نشان داد که چندان رغبتی به نزدیکی بین عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران ندارد و همین امر یکی از علل ترور شهید قاسم سلیمانی فرمانده فقید سپاه قدس در سپیده دم ۱۳ دیماه ۹۸ عنوان شده است.
طبق اعلام عبدالمهدی، شهید سلیمانی حامل پیامی از ایران در پاسخ به پیام سعودی ها برای تنش زدایی در منطقه بود اما حمله آمریکایی ها و آشفتگی عمومی که در عراق متعاقب آن ایجاد شد، این تلاش ها را به بن بست کشاند.
در دوره دولت «مصطفی الکاظمی» نیز در حالی که تلاش های بغداد در هفته های اخیر منجر به فراهم شدن بستر این نزدیکی بین تهران و ریاض شده، واشنگتن بازهم با آشفته کردن اوضاع داخلی عراق، درصدد ناکام گذاشتن این تلاش ها برآمده است.
از این رو گفته می شود که اتفاقات اخیر از جمله تشدید حملات داعش و ترور فعالان اجتماعی و رسانه ای ناشی از عوامل خارجی به ویژه آمریکا و رژیم صهیونیستی است.
بر پایه این نظر، واشنگتن به استفاده مجدد از برگه «جوکر» - گروه های فشار مرتبط با اعتراضات اکتبر عراق روی آورده است.
تشدید فشارهای داخلی بر دولت عراق برای اجرایی کردن مصوبه پارلمان مبنی بر اخراج نظامیان آمریکایی ها و مخالفت صریح واشنگتن با این خواست ملی عراقی ها و اصرار بر ماندن نیروهایش در عراق از مهمترین عوامل نقش آمریکا در ناامن کردن اوضاع عمومی عراق ارزیابی شده است.
از همین رو است که جریان های سیاسی و تشکل های همسو با مقاومت، به دولت عراق فشار می آورند تا نتایج تحقیق و تفحص در حوادث سوءقصد های سابق و ترور «ایهاب الوزنی» را به اطلاع عموم برساند.
طبق نظر اینها، بیشتر این ترورها با سفارت آمریکا در بغداد و همچنین رژیم صهیونیستی ارتباط دارد.

اختلافات درون گروهی اعتراضات اکتبر
مشارکت کنندگان در اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ که منجر به استعفای دولت عبدالمهدی در اوائل سال ۲۰۲۰ شد، یک مجموعه همگن نبود بلکه از مجموعه ای از گروه های مختلف با نحله ها و گرایش های متفاوت سیاسی شکل گرفته بود.
رقابت بین این گروه ها در آستانه انتخابات پارلمانی که قرار است ۱۸ مهرماه ۱۴۰۰ برگزار شود و ادعای هریک از این گروه ها به عنوان نماینده و انعکاس دهنده اعتراضات اکتبر و مطالبات مردمی، به تشدید اختلافات بین آنها تا سرحد حذف فیزیکی همدیگر دامن زده است.
بسیاری از این گروه ها در جریان اعتراضات نشان دادند که روش خشنی دارند بطوریکه در انظار عمومی مرتکب جنایت شدند و قتل فجیع «سید اسماعیل بطاط» در بغداد در ۲۱ آذرماه ۹۸ یا «وسام العلیاوی» (از فرماندهان سابق الحشد الشعبی) در العماره (استان میسان) در سوم آبان ماه ۹۸ بخش کوچکی از خشونت این گروه ها به شمار می رود.
آتش زدن ساختمان های دولتی و مقرهای حزبی و وابسته به الحشد الشعبی در استان های مرکزی و جنوبی عراق بخش دیگری از جنایت این گروه ها بوده که در نهایت نیز به آتش زدن کنسولگری های جمهوری اسلامی ایران در کربلا و نجف اشرف ختم شد و اعتراض شدید تهران را به دنبال داشت.
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در جریان اعتراضات جدید به بهانه ترور الوزنی، دولت عراق را در قبال امنیت نمایندگی های دیپلماتیکش مسوول دانسته است.
دولت عراق نیز نشان داده است که تدابیر امنیتی لازم را برای حفاظت از این نمایندگی های دیپلماتیک ایران در این کشور فراهم کرده تا بهانه به دست فرصت طلبان، داده نشود.  
گروه های مرتبط با اعتراضات اکتبر همزمان با ترور مشکوک ایهاب الوزنی، لهجه تند خود را برای خشونت افکنی بالا برده و برخی از رهبران این گروه ها، دعوت به آماده باش عمومی نیروهای اکتبر کرده اند.  
این در حالیست که تعدادی از صاحب نظران، انگشت اتهام را به سمت گروه های وابسته به اعتراضات اکتبر نشانه رفته و ترور الوزنی را بخشی از تسویه حساب های داخلی در داخل این گروه های متخاصم دانسته اند.
بر همین اساس با وجود اینکه دولت عراق از تشکیل کمیته حقیقت یاب برای تحقیق در عوامل ترور الوزنی سخن گفته اما برخی اعضای کمیسیون امنیت و دفاع پارلمان گفته اند که با توجه به عدم انتشار نتایج تحقیقات در حوادث سابق ترور توسط دولت، درصدد تشکیل کمیته تحقیق و تفحص مستقل در این حادثه هستند.
جدا از همه اینها گروه تروریستی – تکفیری داعش با در سر داشتن سودای نفوذ به استان های مقدس کربلا و نجف اشرف و تکرار حادثه انفجار امامین عسکریین (ع) در سامراء در سال ۲۰۰۶ یکی از متهمان برجسته اتفاقات اخیر است.
این گروه تروریستی که امثال «هیلاری کلینتون» وزیر امور خارجه وقت در دولت «باراک اوباما» و «دونالد ترامپ» رییس جمهور سابق آمریکا اعتراف کرده اند که دست ساخته واشنگتن است به عنوان یکی از مهره های بازی آمریکا و صهیونیست ها در اتفاقات اخیر عراق به شمار می رود.
حمله شنبه شب گذشته گروه تروریستی داعش در سامرا که موجب جان باختن دو نیروی الحشد الشعبی و زخمی شدن دو تن دیگر شد، یکی از اهداف آنها که ناکام ماند، آتش زدن مزارع گندم و جو در استان صلاح الدین عنوان شده است.   
این گروه تروریستی در سال گذشته هم مزارع زیادی را در صلاح الدین، دیاله و نینوا به آتش کشید و در روزهای گذشته نیز چند مورد آتش سوزی مزارع گندم در استان های واقع در شمال بغداد اتفاق افتاده که متهم اصلی آن داعش عنوان شده است.
از همین رو، یکی از متهمان ترور فعالان اجتماعی و رسانه ای در عراق از جمله ترور الوزنی و «احمد حسن» خبرنگار شبکه تلویزیونی «الفرات» ارگان خبری وابسته به جریان حکمت ملی (سید عمار حکیم) گروه تروریستی داعش یاد شده است.

اتفاقات عراق از کجا شروع شد؟
درحالی که عراق در ماه های اخیر سرگرم وساطت بین جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی برای کاهش تنش در منطقه بود و بغداد به قطب نمای سفر مقامات مختلف منطقه ای و بین المللی تبدیل شد، به یکباره تندبادی از حوادث مختلف این تلاش دیپلماتیک را به محاق برده است.
از حضور نظامی ترکیه در شمال عراق به بهانه تعقیب عناصر «پ. ک.ک» گرفته که از سوم اردیبهشت ماه آغاز شد تا تشدید حملات موشکی و پهپادی مشکوک به مواضع و منافع آمریکا در عراق و بالاخره نابودی مرکز امنیتی و اطلاعاتی موساد در اربیل در ۲۵ فروردین ماه گذشته همگی اتفاقات بزرگی بوده که پیش از حوادث دو روز گذشته در عراق رخ داده است.
تشدید حملات گروه تروریستی داعش در همین مدت در استان های دیاله، صلاح الدین، کرکوک، الانبار و شمال بغداد و شمال کربلا که دهها کشته و زخمی در میان نظامیان و غیر نظامیان به دنبال داشته و تکرار حوادث آتش سوزی مزارع در مناطق شمالی بغداد و وقوع حوادث غیر مترقبه مختلف بستری برای سیر صعودی ناآرامی در عراق شده است.
از این رو ترور فعال اجتماعی در کربلا در شنبه شب گذشته و همزمان خبرنگار تلویزیون الفرات در دیوانیه در یکشنبه شب گذشته (طی ۲۴ ساعت) بهانه ای برای شروع دور تازه ای از اعتراضات خیابانی در کربلا، نجف اشرف و ناصریه (مرکز استان ذیقار) شده است.
اعتراضات توام با خشونت در دو شب گذشته، بسیاری از رخدادهای مهم که عراق درگیر آن است از جمله تلاش عراق برای کاهش تنش در منطقه، حضور نظامی ترکیه در شمال عراق، نفوذ و فعالیت موساد در این کشور و قضیه خروج نظامیان آمریکا را به طرز عجیبی به محاق برده است.
حتی پرونده آتش سوزی جنجال برانگیز بیمارستان «ابن الخطیب» بغداد در پنجم اردیبهشت ماه گذشته که ۸۲ کشته و ۱۱۰ زخمی برجای گذاشت و منجر به استفعای وزیر بهداشت و برکناری تعدادی از مسوولان عراقی شد و دهها حادثه آتش سوزی متعاقب آن در مزارع گندم و جود و در تعدادی از تاسیسات دولتی، صنعتی و نفتی همگی فعلا در نتیجه اعتراضات خیابانی فراموش شده اند.
تازه ترین این آتش سوزی ها مربوط به یک کارخانه آبمیوه در بغداد است که امروز دوشنبه اتفاق افتاده و برآورد های اولیه حاکیست یک میلیون دلار خسارت به دنبال داشته است.
از همین رو در عراق بسیاری به سیر صعودی حوادث و آشوب های این کشور به چشم تردید نگاه کرده و معتقدند که دست هایی در پس پرده بار دیگر می کوشد، عراق را به خاطر اغراض سیاسی در گرداب تنش و ناآرامی و آشوب بکشاند.

برچسب‌ها سید عمار حکیم نجف اشرف بن سفارت آمریکا بغداد باراک اوباما اسرائیل کویت کرکوک عین الاسد جمهوری اسلامی ایران گروه تروریستی داعش دونالد ترامپ نیروی قدس سپاه پاسداران ایالات متحده آمریکا عراق ایران مصطفی الکاظمی هیلاری کلینتون اربیل واشنگتن عربستان سعودی ریاض رژیم صهیونیستی الحشد الشعبی ترکیه

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سید عمار حکیم نجف اشرف بن سید عمار حکیم نجف اشرف بن سفارت آمریکا بغداد باراک اوباما اسرائیل کویت کرکوک عین الاسد جمهوری اسلامی ایران گروه تروریستی داعش دونالد ترامپ نیروی قدس سپاه پاسداران ایالات متحده آمریکا عراق ایران مصطفی الکاظمی هیلاری کلینتون اربیل واشنگتن عربستان سعودی ریاض رژیم صهیونیستی الحشد الشعبی ترکیه اخبار کنکور جمهوری اسلامی ایران گروه تروریستی داعش رژیم صهیونیستی الحشد الشعبی اتفاقات اخیر ترور الوزنی گروه ها صاحب نظران همین رو دولت عراق ماه گذشته اخیر عراق شب گذشته نجف اشرف قدس شریف آتش سوزی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۶۴۰۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فرجام گروه فرقان؛ پشیمانی و خسران!

حادثه فرقان از عبرت‌های تاریخ انقلاب است. افرادی متدین، نمازخوان، نماز شب خوان و دائم روزه‌دار با شعار اسلام آمدند و بهترین آدم‌های متدین انقلاب را به شهادت رساندند. اما با کار فرهنگی که روی آن‌ها شد، به‌شدت عوض شدند و فهمیدند که اشتباه بزرگی کرده‌اند، طوری که تا نزدیکی چوبه دار، دغدغه این را داشتند که آیا خدای متعال توبه آن‌ها را پذیرفته یا نه؟

به گزارش ایسنا، یکی از گروه‌های منحط که در ابتدای پیروزی انقلاب بر اساس خط اعتقادی منحرف خود و برداشت‌های اشتباه و ناصواب از اسلام و قرآن، ترور و به شهادت رساندن مقامات سیاسی و نظامی وفادار و دلسوز نظام را در دستور کار خود قرار داده بود؛ گروه فرقان بود.

یکی از مقامات نظامی و متعهد به نظام که توسط این گروه، ترور و به شهادت رسید؛ سپهبد شهید؛ محمد ولی قرنی بود.

محمدولی قرنی در سال ۱۲۹۲ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۰۹، وارد د دانشکده افسری شد و در سال ۱۳۳۶، به اتهام توطئه برای سرنگونی پهلوی دوم دستگیر و به اخراج از ارتش و زندان محکوم گردید.

با پیروزی انقلاب اسلامی، قرنی اولین رئیس ستاد مشترک ارتش شد و در مقابله با آشوب‌های کردستان ایفای نقش کرد.

وی در سوم اردیبهشت ۱۳۵۸، به دست چند تن از اعضای گروهک فرقان به‌شدت مجروح شد و به شهادت رسید.

اما روایت سرلشکر پاسدار محسن رضایی؛ رئیس وقت سازمان اطلاعات سپاه از اعتقادات این گروه و فعالیت‌های آن‌ها و همچنین نحوه شناسایی، دستگیری و بازجویی و اعترافات آنان، روایتی جالب و در عین حال عبرت‌آموز است:

یکی دو ماه از انقلاب نگذشته بود. دولت موقت انسجام لازم را نداشت و نهادهای امنیتی هم در کشور شکل نگرفته بود. در کشور، احساسات و شور انقلابی جریان داشت و سلاح بسیار زیادی در دست مردم بود. ساختار اداری قبلی به‌کلی نابودشده و نهادها و سازمان‌های جدید هم در حال تأسیس بودند.

در چنین وضعیتی، گروه فرقان با رهبری یک طلبه جوان به نام اکبر گودرزی شکل گرفت. اعضای این گروه قصد داشتند که عده زیادی از روحانیون مبارز و سران نظام را ترور کنند.

آن موقع، مسئولان نظام محافظ و نگهبان نداشتند و هرکسی به‌راحتی می‌توانست آن‌ها را ترور کند، چون خبری از پلیس و امنیت نبود. بعلاوه گروه فرقان یک گروه جوان و ناشناخته بود و برعکس گروه‌های دیگر مانند مجاهدین خلق یا حزب موتلفه اسلامی، تقریباً هیچ شناختی از آن وجود نداشت.

اعضای این گروه جوان‌هایی مذهبی اما احساساتی بودند که با برداشت سطحی از قرآن و نهج‌البلاغه برای بیشتر مفاهیم دینی، مصادیق عینی ساخته و با یک برنامه حساب‌شده به دنبال ترور برخی از مسئولان و چهره‌های انقلابی بودند.

آن‌ها کار بسیار خطرناکی را شروع کرده و عده‌ای از متدین‌ترین، انقلابی‌ترین و وفادارترین نیروهای انقلاب و امام را نشانه گرفته بودند.

در مرحله اول، امثال محمدولی قرنی، آیت‌الله مطهری، دکتر محمد مفتح، مهدی عراقی و پسرش محمد حسام را شهید و به جان خیلی‌های دیگر مانند آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و آیت‌الله خامنه‌ای سوءقصد کردند که ناموفق بودند.

گروه فرقان عده زیادی از افراد را نشانه گرفته بود تا شهید کند. اگر فرصت می‌یافت، احتمالاً ده تا پانزده نفر دیگر از سران نظام را شهید می‌کرد. البته بخش عمده‌ای از این اطلاعات، بعد از دستگیری آن‌ها به دست ما رسید.

در واقع، ما با جریان ناشناخته‌ای مواجه بودیم که با اتکای به آیات قرآن و شعارهای اعتقادی و ظاهر اسلامی، نزدیک‌ترین افراد به حضرت امام را هدف قرار داده بود.

نفوذ در درون گروه

یک روز مرتضی الویری یک نفر را به من معرفی کرد که به‌نوعی با گروه فرقان ارتباط پیداکرده بود. من این فرد را به آقای رمضانی و دکتر محمدی معرفی کردم و او نفر اصلی برای نفوذ در تشکیلات فرقان شد.

آن فرد به ما خبر داد که یکی از نیروهای کادر فرقان در جست‌وجوی خانه‌ای برای اجاره است. ما از این فرصت استفاده کردیم و خانه دو طبقه‌ای در نزدیکی بیت حضرت امام اجاره کردیم. در طبقه اول آن، یکی از برادران پاسدار به نام آقای قایقران را با خانواده‌اش قرار دادیم تا از نزدیک مراقب اوضاع باشد و طبقه دوم را از طریق عامل نفوذی خود به کادر فرقان پیشنهاد دادیم.

خوشبختانه آن فرد آمد و در طبقه دوم مستقر شد. ما به کمک دوستانمان در اداره دوم ارتش، در همه جای آن خانه میکروفون کار گذاشته بودیم و گفت‌وگوی افراد و جلسه‌های گروه فرقان را شنود می‌کردیم. از خلال شنودها اطلاعات خوبی به دست آوردیم. تیم تعقیب و مراقبت ما هم فعال شد و ما با تعقیب افرادی که به آن خانه تردد داشتند، اطلاعات خود را درباره فرقان تکمیل کردیم.

متأسفانه شهادت دکتر مفتح کار را برای ما سخت کرد. ما نمی‌دانستیم خانه‌های تیمی فرقان را که شناسایی کرده بودیم، بزنیم یا نه و اگر به این خانه‌ها حمله کنیم، آیا موفق خواهیم شد تا از ترور افراد دیگر به دست عوامل فرقان جلوگیری کنیم یا اینکه احتمال دارد اعضای فرقان هوشیار شوند و از دسترس ما خارج شوند؟ این تردید تا دی‌ماه سال ۵۸ که همه خانه‌های تیمی گروه فرقان را شناسایی و به آن‌ها حمله کردیم، بین دوستان ما مطرح بود.

دستگیری و بازجویی اعضای گروه

بعد از شهادت شهید مفتح در آذر ۵۸ به نتیجه رسیدیم که به هر طریق ممکن، حمله به خانه‌های تیمی گروه فرقان را شروع کنیم. بر همین اساس، به یازده خانه تیمی حمله کردیم که در نتیجه آن، نزدیک به پنجاه نفر از اعضای فرقان دستگیر شدند.

آقای گودرزی (رئیس گروه) برخلاف تصور، در ۴۸ ساعت اول اعتراف کرد و اطلاعات زیادی در اختیار ما گذاشت. من از دوستان سؤال کردم: شما چطور این‌همه اطلاعات را از ایشان گرفتید؟ آیا او را کتک زدید؟ گفتند: نه ما حتی یک سیلی هم به او نزدیم.

دوستان ما فقط کار اطلاعاتی صرف نمی‌کردند، چون می‌دانستند که این گروه، اعتقادی است. ازیک‌طرف، با اعضای گروه فرقان مباحثه اعتقادی داشتیم و در وهله اول، بطلان عقایدشان را ثابت می‌کردیم. هنگامی‌که آن‌ها از درون متزلزل می‌شدند، شروع به حرف زدن می‌کردند.

بنابراین، مهم‌ترین ابزار ما، اثبات بطلان اعتقادات آن‌ها بود که برایشان بسیار سخت بود و از اینکه می‌دیدند همه اعتقادات آن‌ها پوچ بوده، عذاب می‌کشیدند.

حادثه فرقان یکی از عبرت‌های تاریخ انقلاب است. افرادی متدین، نمازخوان، نماز شب خوان و دائم روزه‌دار با شعار اسلام آمدند و بهترین آدم‌های متدین انقلاب را به شهادت رساندند. اما با کار فرهنگی که روی آن‌ها شد، به‌شدت عوض شدند، تغییر کردند و فهمیدند که اشتباه بزرگی کرده‌اند، طوری که تا نزدیکی چوبه دار، دغدغه این را داشتند که آیا خدای متعال توبه آن‌ها را پذیرفته یا نه؟

آن‌ها حتی پدر و مادر و خواهران و برادران خود را توجیه کرده بودند که اشتباه کرده‌اند. به آن‌ها گفته بودند که برای ما دعا کنید تا خدا توبه ما را بپذیرد.

اگر این حادثه، هرسال یک‌بار به جوانان ایران یادآوری شود و به‌عنوان یک پند جلوی چشمانشان باشد، گزاف نخواهد بود.

منبع:

اردستانی، حسین، تاریخ شفاهی دفاع مقدس: راه دوران مبارزه، بحران گروه‌های سیاسی: روایت محسن رضایی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۳۹۹، صص ۳۱۷.۳۱۸، ۳۱۹.۳۲۰، ۳۲۱.۳۲۲، ۳۲۷