به نقل از «ایران آنلاین»

مریخ‌نورد چینی آماده جست و جوی یخ می شود

تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۹۲۳۱۴۱

کاوشگر چینی مریخ در حال آماده سازی برای حرکت بر سطح این سیاره سرخ و جست و جوی علایمی از حیات و یخ است.

به گزارش روز یکشنبه پایگاه اینترنتی stuff،  این ربات ٦ چرخ که «ژورونگ» (Zhurong) نام دارد اوایل روز شنبه صحیح و سالم بر سطح مریخ فرود آمد

این موفقیت تاکنون تنها توسط روسیه و آمریکا کسب شده است.

ژورونگ با فرود بر سطح مریخ به مریخ نورد «استقامت» همتای آمریکایی خود که از ماه فوریه وارد این سیاره سرخ شده، پیوسته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کاوشگر چینی در روزهای آینده برای انجام آزمایشات تشخیص در لندر خود پناه می گیرد. پس از انجام این آزمایشات، «ژورونگ» از سطح شیب دار (رمپ) این لندر پایین می رود و به منطقه  Utopia Planitia که یک ناحیه یخی در مریخ است، وارد می شود.

این کاوشگر سپس با بررسی زمین شناسی محلی و زیست محیطی، سطح مریخ را با هدف درک بهتر توزیع یخ که مستعمره های انسانی در آینده می توانند از آن برای حفظ بقای خود استفاده کنند، کاوش می کند. 

فضانورد تیان ون-۱ شامل یک مدارگرد و یک کاوشگر است که از سایت راه اندازی فضاپیمای ونچانگ در تاریخ ۲۳ ژوئیه ۲۰۲۰ (۲ مرداد ۱۳۹۹) پرتاب شد و پس از هفت ماه پیمودن مسافت در فضا در ماه فوریه (اسفند سال گذشته) با قرار گرفتن در مدار مریخ اولین تصویر از سیاره سرخ را مخابره کرد.

چین در تلاش برای رسیدن به فعالیت‌های فضایی رقیب خود یعنی آمریکا و تایید جایگاهش به عنوان یک قدرت بزرگ جهانی، میلیاردها دلار در ماموریت بین کهکشانی به سیاره مریخ سرمایه گذاری کرده است.

ماموریت چین به مریخ از جمله شامل چند پروژه جدید فضایی است که این کشور دنبال می‌کند و شامل قرار دادن فضانوردان چینی در کره ماه و برخورداری از یک ایستگاه فضایی تا سال ۲۰۲۲ است.

چین پیش از این هم در سال ۲۰۱۱ میلادی برای پرتاب کاوشگر به مقصد مریخ تلاش کرده بود اما این ماموریت شکست خورد و فضاپیمای چینی پس از پرتاب از پایگاه قزاقستان، در جو زمین آتش گرفت.

این بار چین نه تنها به طور مستقل برای اجرای این ماموریت وارد عمل شده، بلکه همزمان مجموعه‌ای از یک مدارگرد و یک مریخ نورد را به مریخ فرستاده است تا سرعت انجام ماموریت‌هایش را افزایش دهد.

سرعت پیشرفت برنامه‌های فضایی چین در دو دهه اخیر قابل توجه بوده است.

در سال ۲۰۰۳ میلادی یانگ لیوی به عنوان نخستین فضانورد چینی رهسپار مدار زمین شد و سال گذشته نیز فضاپیمای «چانگ ای-۴» توانست با «موفقیت کامل» روی نیمه پنهان ماه فرود بیاید./ایرنا

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۹۲۳۱۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ناسا ردپای حیات بیگانه را در مریخ کشف کرد

مریخ‌نورد «کنجکاوی» ناسا ردپای گاز متان را در سیاره سرخ یافته و دانشمندان را یک گام به کشف حیات بیگانه نزدیک‌تر کرده است.

به گزارش ایسنا، ناسا گازی را در مریخ شناسایی کرده که توسط موجودات زنده روی زمین تولید می‌شود و با این کشف، دانشمندان را درباره ذخایر پنهانی سیاره گیج کرده است.

به نقل از دیلی میل، مریخ‌نورد «کنجکاوی» (Curiosity) یک جریان ثابت را از متان شناسایی کرد که از «دهانه گیل» (Gale Crater) در زمان‌های متفاوتی از روز ظاهر می‌شد و به صورت فصلی در نوسان بود. این جریان گاهی اوقات به ۴۰ برابر بیشتر از حد معمول می‌رسید.

اگرچه ناسا هنوز حیات را در مریخ پیدا نکرده است، اما دانشمندان این آژانس فضایی معتقدند منبع آن از اعماق سیاره می‌آید.

نظر دانشمندان این است که متان می‌تواند زیر نمک جامد قرار بگیرد و تنها زمانی از آن خارج شود که دما در مریخ افزایش یابد یا این که کنجکاوی روی پوسته مریخ بچرخد و آن را بشکافد. این مولکول ساده که از یک اتم کربن و چهار اتم هیدروژن تشکیل شده است، روی زمین معمولا نشانه حیات است. حیوانات هنگام هضم غذا گاز متان تولید می‌کنند.

مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا از سال ۲۰۱۲ روی سطح مریخ پرسه می‌زند و در همه این مدت، گیج‌کننده‌ترین چیزی که پیدا کرده، جریان ثابت متان بوده است که از دهانه گیل می‌آید.

یک قسمت از دهانه گیل که از آن متان بیرون می‌آمد، تنها نقطه از این سیاره بود که کنجکاوی در آن گاز را شناسایی کرده است، اما کنجکاوی هیچ نشانه مشخصی را از وجود حیات در مریخ ندیده است؛ برای مثال، یک گاو یا افرادی که فقط مقدار زیادی کلم بخورند.

دانشمندان طی بررسی‌های آزمایشگاهی در شرایط مشابه خاک مریخ توانستند آنچه را که ممکن است اتفاق بیفتد، شبیه‌سازی کنند. طی این مدت طولانی، نمک‌ها از اعماق زیر سطح سنگی و غبارآلود سیاره بیرون می‌آیند.

این نمک‌ها که پرکلرات نام دارند، در مریخ به وفور یافت می‌شوند. پرکلرات‌ها سمی هستند و در یخی که زیر سطح سیاره به دام افتاده است، به صورت فراوان وجود دارند.

یخ به تدریج تبخیر می‌شود و با عبور بخار نمک از میان رگولیت، مقداری از آن را به جا می‌گذارد. وقتی مقدار کافی از این نمک‌ها در رگولیت جمع می‌شوند، نوعی پوسته را تشکیل می‌دهند که به شن و ماسه یا دانه‌های قهوه شباهت دارد.

دانشمندان این پژوهش جدید نوشتند: روی مریخ، چنین فرآیندی می‌تواند به طور طبیعی طی یک دوره زمانی طولانی در مناطق کم‌عمق همیشه منجمد اتفاق بیفتد و ممکن است نمک در لایه بالایی جمع شود.

در همان زمان که بخار نمک بیرون می‌آید، متان نیز منتشر می‌شود. منبع این انتشار هنوز ناشناخته است. این منبع می‌تواند ناشی از موجودات زنده یا ناشی از فرآیند‌های زمین‌شناسی زیر سطح سیاره باشد که هنوز برای دانشمندان نامرئی هستند.

در هر حال، این متان از هر کجا که بیاید، زیر پوسته نمک به دام می‌افتد. دانشمندان با پمپاژ غلظت‌های متفاوتی از پرکلرات به رگولیت شبیه‌سازی‌شده مریخ دریافتند که سه تا ۱۳ روز زمان برای تشکیل شدن این پوسته نفوذناپذیر کافی است. برای ایجاد یک پوسته نمک جامد نیز به غلظت پنج تا ۱۰ درصد پرکلرات نیاز بود.

دانشمندان گاز نئون را به عنوان جایگزین متان به زیر پوسته پمپاژ کردند و دریافتند این لایه آن قدر قوی است که گاز زیر آن به دام بیفتد، اما هنگامی که دمای سیاره در زمان‌های خاصی از روز یا فصول خاصی افزایش می‌یابد، این پوسته می‌شکند و متان را بیرون می‌فرستد.

آن زمان بود که مریخ‌نورد کنجکاوی، متان را در هوا تشخیص داد. فقط دما نیست که می‌تواند پوسته را بشکند. پژوهشگران نوشتند: پوسته احتمالا حدود دو سانتی‌متر ضخامت دارد که کمی کمتر از یک اینچ است و کنجکاوی به اندازه‌ای سنگین است که بتواند هنگام حرکت کردن آن را بشکند.

این پژوهش در مجله «JGR Planets» به چاپ رسید.