به نقل از «فارس»

اگر روحانی نبود| دولتی که رکورددار تأخیر پروژه‌ها است/ابهام در ایمنی جاده طالقان-هشتگرد

تاریخ انتشار: ۸ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۶۳۷۸۸

به گزارش خبرگزاری فارس البرز، دولت روحانی در شرایطی سکان هدایت کشور را بر عهده گرفت که تعدادی از پروژه‌های خرد و کلان، نیمه تمام باقیمانده بود، کارنامه دولت گذشته در حوزه عمرانی باتوجه به پروژه‌های محرومیت‌زدایی، مسکن مهر، ایجاد زیرساخت‌های آموزشی، ورزشی و فرهنگی بسیار بلند بالا طبیعی بود که بخشی از پروژه‌های آغاز شده به صورت نیمه تمام به دولت روحانی تحویل داده شد و اندک فعالیتی برای تکمیل این پروژه ها و تحویل آن‌ها به مردم کافی بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از پروژه هایی که از ابتدای فعالیت دولت تدبیر و امید بارها و بارها وعده تکمیل و افتتاح آن داده شد پروژه جاده طالقان به هشتگرد بود.

پروژه‌ طالقان به هشتگرد از این جهت حائز اهمیت است که با بهره برداری از آن راه اصلی طالقان-هشتگرد و به طول ۴۲ کیلومتر مسیر سفر از طالقان به سمت کرج و تهران را حدود ۴۰ کیلومتر نزدیک‌تر می‌کند و مسیر به نصف می‌رساند و در واقع افتتاح این پروژه مسیر طالقان به تهران را یک ساعت کاهش می‌دهد.

عکس| بازدید وزیر راه وشهرسازی از پروژه هشتگرد-طالقان

طی هشت سال گذشته حداقل ۱۰ بار وعده افتتاح این مسیر مهم در استان البرز توسط شخص رییس جمهور، وزیر راه و شهرسازی، معاون وزیر، استاندار البرز و مدیرکل راه و شهرسازی استان داده شده است اما هر بار با فرارسیدن موعد مقرر دلایلی همچون کمبود منابع مالی، دشواری مسیر ساخت و در نهایت ایمن نبود مسیر دلیل تأخیر در پروژه عنوان شده است.

در تاریخ ۳/۹/۹۹ بود که وزیر راه و شهرسازی برای اطلاع از آخرین مراحل ساخت این جاده به صورت میدانی از محل پروژه بازدید کرد و درکمال ناباوری متوجه مشکلات فنی جدی در مراحل ساخت این پروژه شد و اعتراض وزیر به پیمانکاران پروژه در همان مقطع سوژه رسانه‌ها شد.

 

 

فیلم | اعتراض وزیر راه و شهرسازی به وضعیت پروژه هشتگرد-طالقان

محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی در حاشیه بازدید از روند اجرایی عملیات این پروژه، اظهار کرد: وعده بهره برداری این مسیر تا اواخر تابستان را داده بودیم اما با بازدیدی که امروز داشتم نظرم این است که تحقق این وعده به صلاح نیست زیرا با فرض روستایی بودن مسیر، تمهیدات ایمنی در طراحی هندسی آن لحاظ نشده و اکنون باید ایمن‌ سازی مسیر انجام شود.

به فاصله چند ماه مسؤولان استانی با انجام برخی اقدامات اصلاحی در مسیر پروژه مدعی شدند که این پروژه قابل بهره برداری است و با توجه به اینکه ایستگاه متروی هشتگرد با حضور رییس جمهور به بهره برداری رسیده بود تمایل داشتند این پروژه هم حوالی همان ایام در همین دولت به بهره برداری برسد اما مقاومت جدی نماینده ساوجبلاغ، نظرآباد و طالقان به استناد بررسی کارشناسان مبنی بر ایمن نبودن جاده مانع این اقدام شد و دولت مجددا مکلف شد اقدامات بیشتری در رابطه با تأمین ایمنی این مسیر عهده دار شود.

علی حدادی، نماینده مردم ساوجبلاغ، نظرآباد و طالقان در این رابطه با اشاره به اینکه در راستای تأمین اجرای ایمنی پروژه هشتگرد-طالقان به مدیرکل راه و شهرسازی استان البرز تذکر داده ایم و در این راستا چندین نشست نیز با کارشناسان مربوطه برگزار کردیم.

نقاط متعدد حادثه خیز، احتمال رانش در برخی از نقاط مسیر، شیب نامناسب، عدم تأمین نور کافی با توجه مه گیر بودن مسیر، عدم تأمین محل فرود بالگرد در شرایط اضطراری و تکمیل نبود گاردریل مسیر از ایراداتی بوده است که توسط کارشناسان نسبت به این پروژه شده است.

استاندار البرز نیز در بازدید اخیر خود از روند اجرای پروژه طالقان- هشتگرد تذکرات لازم را جهت نصب علائم هشداری و رانندگی، تجهیز مسیر به بهمن گیر و همچنین ایمن سازی جاده در خصوص رانش و ریزش را داد.

عکس| بازدید فرماندار طالقان از روند احداث پروژه هشتگرد-طالقان

با توجه به پایان کار دولت روحانی و عجله مسؤولان دولتی در تکمیل افتتاح پروژه بیم آن می‌رود که سرنوشت جاده طالقان-هشتگرد به سرنوشتی مشابه ایستگاه مترو هشتگرد دچار شود.

ایستگاه متروی هشتگرد با وجود تکمیل نبودن سیگنال‌ها با یک رویکرد عجولانه مورد بهره‌برداری قرار گرفت در حالی که با گذشت بیش از یک سال از افتتاح آن توسط رییس جمهور هنوز به صورت کامل در مدار قرار نگرفته است و برای تکمیل آن به اعتباری بیش از ۳۰۰ میلیارد تومان نیاز است.

جاده طالقان-هشتگرد در شرایطی فردا با حضور وزیر راه و شهرسازی افتتاح خواهد شد که در رابطه با تأمین ایمنی آن و رفع ایرادات فنی، ابهامات جدی وجود دارد.

جعفر قزوینیان، معاون مهندسی و ساخت اداره کل راه و شهرسازی استان البرز نیز در این رابطه با اشاره به اینکه تحقق یک پروژه راه نهایتا نیاز به گذراندن ۴ سال دارد، اظهار کرده بود؛ عمده مشکلات در این پروژه مربوط به اعتبارات بود، چرا که در ابتدا مطالعات پروژه فوق به عنوان یک راه روستایی انجام شده بود.

عدم تکمیل پروژه‌های چون جاده طالقان-هشتگرد، تکمیل نشدن مراکز درمانی همچون بیمارستان فردیس، روند کند اجرای ادامه اتوبان شهید همت، بی‌توجهی و بی اعتنایی به پروژه‌هایی همچون مسکن مهر و افتتاح ناقص و عجولانه برخی پروژه‌های عمرانی ازجمله مصادیق ناکارآمدی دولت تدبیر و امید در استان البرز است.

خبرگزاری فارس در روزهای آینده گزارش‌های متعددی در رابطه با کارنامه عملکرد دولت تدبیر و امید در استان البرز منتشر خواهد کرد.

انتهای پیام/ج

منبع: فارس

کلیدواژه: دولت تدبیرو امید پروژه های عمرانی وزیر راه و شهرسازی جاده طالقان هشتگرد پروژه هشتگرد طالقان جاده طالقان هشتگرد وزیر راه و شهرسازی استان البرز بهره برداری پروژه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۶۳۷۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی بررسی کرد؛ تفاوت سه سال اول دولت رئیسی با روحانی

آفتاب‌‌نیوز :

عباس عبدی در اعتماد نوشت: امسال آخرین سال سند چشم‌انداز ایران است که در سال ۱۳۸۲ از سوی مقام معظم رهبری برای اجرا به نهاد‌های حکومت ابلاغ شد.

طبق چشم‌انداز بیست‌ساله، ایران کشوری است توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه با هویت اسلامی و انقلابی، الهام‌بخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و موثر در روابط بین‌الملل... متکی بر اصول اخلاقی و ارزش‌های اسلامی، ملی و انقلابی، با تأکید بر مردم‌سالاری دینی، عدالت اجتماعی، آزادی‌های مشروع، حفظ کرامت و حقوق انسان‌ها و بهره‌مندی از امنیت اجتماعی و قضایی.

برخوردار از دانش پیشرفته، توانا در تولید علم و فناوری، متکی بر سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی. امن، مستقل و مقتدر با سامان دفاعی مبتنی بر بازدارندگی همه‌جانبه و پیوستگی مردم و حکومت. برخوردار از سلامت، رفاه، امنیت غذایی، تأمین اجتماعی، فرصت‌های برابر، توزیع مناسب درآمد، نهاد مستحکم خانواده، به دور از فقر، تبعیض و بهره‌مند از محیط‌زیست مطلوب. فعال، مسوولیت‌پذیر، ایثارگر، مومن، رضایت‌مند، برخوردار از وجدان کاری، انضباط، روحیه تعاون و سازگاری اجتماعی، متعهد به انقلاب و نظام اسلامی و شکوفایی ایران و مفتخر به ایرانی بودن.

دست یافته به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی (شامل آسیای میانه، قفقاز، خاورمیانه و کشور‌های همسایه) با تأکید بر جنبش نرم‌افزاری و تولید علم، رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقاء نسبی سطح درآمد سرانه و رسیدن به اشتغال کامل. دارای تعامل سازنده و موثر با جهان بر اساس اصول عزت، حکمت و مصلحت.»»

اکنون که در سال پایانی این سند مهم هستیم آیا می‌توانیم تصویری از تحقق این اهداف ارایه دهیم؟

اگر بلی آیا موفق شده‌ایم یا شکست خورده‌ایم؟ یا وضعیتی بینابینی است؟ گمان نمی‌کنم که رسیدگی دو و چند باره به شاخص‌های مندرج در این سند ما را به نتیجه‌ای جز این برساند که نه تنها در اغلب موارد نسبت به ۲۰ سال پیش جایگاه بهتری پیدا نکرده‌ایم بلکه و بدون تردید موقعیت ما در بیشتر جهات هم در مقایسه با گذشته خود و به ویژه در مقایسه با دیگران ضعیف‌تر هم شده است.

در واقع در مسیر معکوس حرکت کرده‌ایم. کافی است چند شاخص مهم آن یعنی؛ «رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقای نسبی سطح درآمد سرانه و رسیدن به اشتغال کامل» را بررسی کنیم.

هیچگاه نه رشد پرشتابی داشتیم و مهم‌تر از آن اصلا هم مستمر نبود، در نتیجه ارتقای نسبی سطح درآمد سرانه را نیز شاهد نبوده‌ایم. اشتغال کامل نیز امری شوخی است. با کاهش یا ثبات نرخ فعالیت اقتصادی و نیز افزایش مشاغل کم‌کیفیت و خویش‌فرما و خروج افراد از بازار کار، همچنان بیکاری بالا است و مهاجرت نیروی متخصص نیز به این روند‌های منفی افزوده شده است.

تقریبا همه اهداف این سند به جز موارد معدودی فاصله‌ای ژرف با واقعیت دارد. جالب است برای مواردی هم که به‌شدت هزینه و برنامه‌ریزی کردند مثل فرزندآوری نیز شکست فاحشی خوردند.

این شکست‌ها را نیز نمی‌توان معلول این دولت و آن دولت دانست. هر چند تفاوت‌های عملکردی میان دولت‌ها وجود داشته است. این روند را باید در ذیل کلیت جریان حکمرانی کشور تحلیل کرد.

البته دوره اصلاحات از این داوری استثنا است؛ به قول یرواند آبراهامیان تاریخ‌نگار برجسته ایرانی در آخرین کتاب خود: «بدون هیچگونه اغراقی خاتمی را باید موفق‌ترین رییس‌جمهور ایران بعد از انقلاب سال ۵٧ دانست، زیرا ایران در سال (١٣٨١/٢٠٠١) در شرایطی پا به قرن بیست و یکم گذاشت که اگر نگوییم در غرب آسیا، اما در خاورمیانه به عنوان قدرت اول منطقه در تمام زمینه‌ها شناخته می‌شد.»

اکنون می‌توان پرسید که اگر این روند مطلوب و یا حداقل با موفقیت‌های نسبی همراه بوده است، این نتیجه را به‌طور رسمی اعلام نمایند، تا مردم تکلیف خود را با چنین اسنادی و اهدافی بدانند و آن‌ها را توخالی و فاقد اعتبار بدانند. پس اگر در تحقق این اهداف شکست خورده‌ایم، پیش از هر چیز باید یک تحلیل جامع از علل شکست ارایه و سپس نتیجه‌گیری شود که براساس این تحلیل چه تغییرات سیاستی باید داده شود؟

می‌توان تمام شاخص‌های مذکور در سند را بررسی کرد و نشان داد که نه تنها مطابق هدف تعیین شده محقق نشده‌اند، بلکه اغلب آن‌ها فاصله بزرگی با هدف دارند و مهم‌تر از همه اینکه سرجمع نتیجه این اهداف که معادل جایگاه کلی کشور است، نشانگر پیشرفت رتبه ایران نیست، بلکه پسرفت هم هست. تحولاتی که در ۷ سال اخیر به ویژه در سه سال گذشته رخ داده، نه تنها به بهبود چشم‌انداز کشور کمک نکرده، بلکه امید را کم‌رنگ‌تر از گذشته کرده است.

کافی است که سه سال اول دولت روحانی را مقایسه کنید با سه سال اخیر، تا ببینیم هر چه در آن دوره چشم‌انداز مثبت و امیدبخش بود و حتی به رشد اقتصادی بالای ۱۴درصد و تورم تک‌رقمی هم رسید، در این دولت ماجرا معکوس است.

دولت روحانی که با چنان وضع امیدبخشی آغاز کرد؛ پایانش چنان شد که همه می‌دانیم. پایان این دولت چه خواهد شد که آغازش از پایان روحانی ناامیدکننده‌تر است.

آنچه که ناامیدی را دامن می‌زند، فقدان چشم‌انداز نسبت به آینده است. از این رو امسال را باید سال ضرورت تغییر ریل سیاست به سوی عقلانیت و به سود مردم برای ایجاد امید تلقی کرد. امید محصول نقد گذشته و برنامه‌ریزی علمی و منطقی و قابل قبول برای آینده است و ربطی به تلقینات و تبلیغات توخالی و پوچ رسانه‌های رسمی ندارد که همگی ناامید کننده هستند.

آینده کشور در صورت ادامه سیاست‌های موجود قابل پیش‌بینی است، همین مسیری است که از سال ۹۶ تاکنون آمده است و حتی ممکن است این روند تشدید هم بشود. به قول امام علی فرصت‌ها، چون ابر می‌گذرند، امسال را باید سال فرصت دانست. فرصتی که استفاده نشود، تبدیل به تهدید می‌شود.