به نقل از «تسنیم»

عبرتی آخرالزمانی از تاریخ امام صادق (ع / چرا خداوند به دولت‌ها فرصت حکومت می‌دهد؟

تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۱۴۰۰۲۸

جریان فکری دوران امام صادق (ع) ما را به این سمت هدایت می‌کند که باید با مبانی قرآنی و با استفاده از احادیث عترت (ع) به تبیین اندیشه‌های مهدویت پرداخت. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در سده‌های مربوط به امامت امام صادق و امام کاظم علیهما السلام شاهد نوعی دیگر از گفتمان اسلامی هستیم که همان گفتمان منجی‌باوری و یا جریان مدعیان دروغین مهدویت است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ماجرا از این قرار بود که حجم زیادی از روایات مهدویت و آخرالزمان که از سوی رسول الله صلی الله علیه و آله صادر شده بود، بین جامعه مسلمین گسترش یافته بود. در این بین هر گروهی که به طریقی منتسب به خاندان وحی بود، سعی داشت خود و خاندان خویش را مصداق همان منجی یا مهدی موعود معرفی کند؛ در بین این جریانات، علویان، حسنیان و در رأس آنها، عباسیان سردامداران و میدان‌داران این جریان فکری بودند و عجیب اینجاست که مصادیق اصلی این جریان که همان خاندان عترت بودند و به امامیه شهرت داشتند، به صورت بایسته بین مردم شناخته شده نبودند و این دلیلی بر عملیات‌های رسانه‌ای بود که منافقان و معاندان علیه این انوار مقدس اجرا کرده بودند.

همان‌طور که اشاره شد، عباسیان در رأس مدعیان دروغین مهدویت قرار داشتند، به این صورت که آنها با بهره‌برداری از قرابت نسبی خود با رسول خدا صلی ‌الله علیه و آله کوشیدند قیام خویش را انقلاب مهدوی و حکومتشان را حکومت عدل موعود نشان دهند. آنان به همین منظور در روایات مبشر به ظهور امام مهدی (عج) دست بردند و ضمن تحریف آن‌ها در موضوعاتی مانند تبار و نسب مهدی موعود (عج)، سفیانی و رایات سود (پرچم‌های سیاه) به جعل احادیث پرداختند تا آن حد که امام صادق علیه‌السلام در توضیح انتهای آیه 46 سوره ابراهیم علیه‌السلام: «إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ؛ مکرشان با خداست، هر چند از مکرشان کوه‌ها از جای کنده می‌‏شد.»، فرمود: «از مکر بنی‌العباس درباره قائم قلوب مردم از جا کنده شود؛ وإِنْ کانَ مکر بنی‌العباس بالقائم لِتَزُولَ مِنْهُ قلوب‏ الرجال» ( تفسیر البرهان، ج3، 318)

حجت ترشیزی، دانش‌آموخته مقطع دکتری علوم قرآن و حدیث درباره این جریانات فکری در گفت‌و‌گو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم می‌گوید: ما در بحث علائم ظهور منجی، گزاره‌های تاریخی زیادی در دوران امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) می‌بینیم. به این معنی که برخی علائم ظهور بودند که ردّ پای آن را در دوران امام صادق(ع) می‌بینیم؛ حال باید روی این بحث شود که آیا دشمنان به فکر بدل‌سازی بودند و یا شرایط دیگری حکمفرما بود؛ مثلاً یکی از موضوعات علائم ظهور، بیعت لشکر خراسانی با منجی در کوفه است؛ ابوسَلَمه همین رفتار را با امام صادق(ع) می‌کند که با واکنش تند حضرت روبرو می‌شود.

وی افزود: همچنین ماجرای سید حسنی را در احادیث داریم که گفته می‌شود در لشکر خراسانی است؛ این موضوع هم در دوران امام صادق(ع) با شخصی مثل «حسن بن قحطبه» می‌بینیم. قیام‌های حسنیان نیز در آن دوران شدت یافته بود؛‌ عبدالله محض و فرزندانش مانند ادریس و نفس زکیه که از خاندان امام حسن(ع) بودند، از جمله فتنه‌گران بودند، زیرا احادیثی داشتند که امامت باید در فرزندان امام حسن مجتبی(ع) آن هم از پدر به فرزند باشد.

ترشیزی ادامه داد: احادیثی از دوران قبل از امام صادق علیه‌السلام وجود داشت که حاکی از خروج لشکری از مشرق یعنی خراسان در قالب سپاه خراسانی بود. ما آغاز این نمونه را در سال 129 هجری قمری می‌توانیم در تاریخ ببینیم که در سال 132 به اوج خود می‌رسد و ابوسلمه که با ابومسلم ارتباطات زیادی داشت و شاید مغز متفکر این قیام بود، نامه‌ای به امام صادق علیه‌السلام می‌نویسد که شما بیایید حکومت انجام دهید و آن دولتی که خدا می‌خواهد را برقرار کنید، اما امام درپاسخ می‌فرمایند نه تو آدم مکتب ما هستی و نه وقت دولت ماست و مکرر می‌فرمودند «دولتنا آخر الدول؛ دولت ما آخرین دولت‌هاست»؛ زیرا همان‌طور که می‌دانید حدیثی داریم با این مضمون که کلاً دو دولت داریم، دولت ابلیس و دولت خدا که دولت الله در آخرالزمان و در دوران ظهور امام زمان عجل ‌الله تعالی فرجه محقق خواهد شد. حضرت در روایتی دیگر ذیل بخشی از آیه 140 سوره آل‌عمران «وَ تِلْکَ الأیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ» فرمود «از زمانی که خداوند، حضرت آدم را خلق کرده است، دو دولت وجود داشته است: یکی دولت خداوند و دیگری دولت ابلیس. پس دولت خداوند تعالی کجاست؟ آیا مگر او کسی جز همان یک قائم علیه السلام است؟» (کافی،ج2،ص372)

وی در نتیجه‌گیری از این بخش از سخنان خود گفت: در ادامه این حدیث (دولت ما آخرین دولت‌هاست) حضرت فرمودند: «و هیچ خاندانى که بخواهند به دولت و سلطنت رسند به جاى نمانند جز اینکه پیش از ما به سلطنت رسند، تا اینکه چون راه و روش ما را ببینند نگویند: چون ما به سلطنت رسیم مانند اینان رفتار کنیم‏». این روایت را شیخ مفید در ارشاد خود نقل کرده است؛ یعنی خداوند تا قبل از ظهور به همه فرصت می‌دهد خودنمایی کنند تا نگویند به ما فرصتی داده نشد. این حدیث در واقع شاید یکی از علت‌های فرصت دادن خدا به دولت‌ها و احزاب مختلف تا قبل از ظهور حضرت است. در نهایت اینکه این جریان فکری دوران امام صادق (ع) ما را به این سمت هدایت می‌کند که باید با مبانی قرآنی و با استفاده از احادیث عترت (ع) به تبیین اندیشه‌های مهدویت پرداخت و دانست که دشمنان در عصر حاضر با مطالعۀ نقاط ضعف مسلمانان در بستر تاریخ شروع به فتنه‌انگیزی در دل جامعۀ مسلمین می‌کنند.

وصف امام صادق (ع) درباره ضربت امیرالمؤمنین به "عمر بن عَبدُوَد"

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: امام صادق ع امام صادق ع دوران امام صادق علیه السلام امام صادق ع دولت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۴۰۰۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«قاطعیت و همسان انگاری همگان در اجرای قانون»؛ استاد علیدوست: امام علی (ع) «قاطعیت» در اجرای قانون دارند

رئیس انجمن فقه و حقوق حوزه های علمیه گفت: امام علی(ع) وقتی به حکومت می رسند به گذشته بویژه زمان خلفای دوم و سوم نگاه می کنند و به صراحت اعلام می کنند از زیاده خواهی ها جلوگیری کرده و ثروت های باد آورده را در اختیار افراد باقی نمی گذارند.

آیت الله ابوالقاسم علیدوست اظهار داشت: «عدالت» یک مفهوم انسانی است که همه انسان های صالح و مصلح بر آن تاکید دارند اما اسلام تاکید بیشتری بر آن دارد و مصادیق ظریفی را برای آن تعریف می کند ضمن اینکه دارای ضمانت اجرا هم است.

وی تصریح کرد: اگر دیگران از «عدالت» به عنوان یک حسن و مکرمت اخلاقی نگاه میکنند، در اسلام بحث «واجب» مطرح می شود که مقابل آن «حرام» تعریف می شود. این مفاهیم (عدالت) وقتی در نظام اخلاقی و حقوقی اسلام قرار می گیرد، نه تنها ضمانت اجرای اخروی بلکه ضمانت اجرای دنیوی هم پیدا می کند.

وی گفت: امام علی (ع) بعد از حدود 25 سال حکومت سه خلیفه سرکار آمدند و وقتی در راس حکومت قرار گرفتند، نگاه موسعی به عدالت دارند که همه بشریت را در بر می گیرد و لذا به مالک اشتر در نامه 53 نهج البلاغه می فرمایند: « انسان ها را به این چشم نگاه کن که یا هم کیش و برادر تو یا نظیر تو در خلقت هستند». درحقیقت، حضرت به جای ساختن دیوار، پل می سازند.

وی عدالت در اجرا را شاخه دیگری از این ضرورت اخلاقی در سیره امام علی (ع) برشمرد و گفت: امام (ع) حاضر نیست سر سوزنی بیت المال جابجا شود.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: برخی تعابیری راجع به حضرت علی (ع) کردند که کاش گروه و نهادی بود و اینها را کنترل می کرد.

وی تاکید کرد: حضرت «قاطعیت» در اجرای دقیق قانون دارند و این در اجرای عدالت و حکومت است نه در امور شخصی.

استاد حوزه علمیه قم در مورد منزلت بیت المال در اندیشه امام علی (ع) گفت: رعایت و مصرف بیت المال در مسیر خود از بارزترین شاخص های حکومت علوی است که در راس هرم ارزش ها قرار دارد به طوری که اگر کارگزاری همه توان ها را داشته باشد اما نسبت به بیت المال متسامح و متساهل باشد از نظر امام علی (ع) محکوم است در عین رعایت همه شرایط باید این جهت را هم رعایت کند تا بتواند مورد قبول حضرت قرار بگیرد.

وی اظهار داشت: امام علی (ع) وقتی به حکومت می رسند به گذشته بویژه زمان خلفای دوم و سوم نگاه می کنند و به صراحت اعلام می کنند از زیاده خواهی ها جلوگیری کرده و ثروت های باد آورده را در اختیار افراد باقی نمی گذارند.

وی خاطرنشان کرد: وقتی حاکم صالح و عدالت جو سرکار می آید، سعی می کند حکومت را که تحویل گرفت، عدالت را مراعات کند بدون آنکه به گذشته نگاه کند. اما حضرت گذشته را هم نگاه می کنند و لذا می فرماید: «مال هایی که بی جهت داده شده برمی گردانم ولو مهریه همسرانشان باشد».

وی در مورد عدالت سیاسی در اندیشه امام علی (ع) گفت: عدالت علوی در همه ساحت ها چه اقتصادی چه فرهنگی و چه سیاسی حداکثر است بنابراین حضرت تلاش می کنند در عرصه سیاسی، شایسته سالاری حاکم باشد و همه انسان ها دیده شوند. حاکمان خود را تافته جدابافته نبینند و مردمی که کمتر می توانند حق ستانی کنند، حاکمیت حق آنها را بگیرند.

آقای علیدوست گفت: امام علی (ع) درعین سختگیری هایی که دارند و نیز رعایت عدالت، «مصلحت» را هم مدنظر قرار می دهند.

وی به نمونه هایی از «مصلحت اندیشی» حضرت اشاره کرد و افزود: یکی از کارگزاران حضرت وقتی نسبت به بیت المال تخلفی می کند، فرار می کند و نزد معاویه می رود چون به او می گویند اگر امیرالمومنین بفهمد تو را به شدت مجازات می کند. وقتی این خبر به حضرت می رسد، ایشان می فرمایند: «ما مهلت می دادیم که آنچه از بیت المال برده برگرداند».

وی درباره اقدامات امیرالمومنین (ع) در صیانت از بیت المال و مباره با فساد اقتصادی و ثروت اندوزی های بی حساب و کتاب به اجرای حد نسبت به نجاشی و اجرای اقتصاد نسبت به برادرش عقیل به عنوان نمونه اشاره کرد.

منبع: شفقنا